Tempus stond in Claps voor de grootste boom.
Even moest hij tot rust komen, de ziekte was een beetje ingeperkt, maar nog lang niet voorbij. En nu was er nog meer gebeurd. Het slechte stof had de wereld bereikt, en had zich gevormd tot de grootste dreiging die er maar kon zijn, een Firetree. Dat is een boosaardige boom, die de Nigris in hun macht hebben. De Firetree kan alle andere bomen ziek maken en laten vallen, en zo kunnen ze de wereld overnemen.
Als de bomen weg zijn, dan blijft er weinig over.
Tempus was gepikeerd, en dat was te zien. In de afgelopen weken was hij jaren ouder geworden. Deze vreselijkheden waren op zijn gezicht getekend, hij was er moe van.



Dusty probeerde zijn wederhelft te troosten en legde zijn kop op zijn schoot. Er moest troost worden gebracht.
Maar tegelijkertijd moest er ook wat gedaan worden.
De leiders zouden moeten samenkomen op deze plek, en bespreken wat ze kunnen doen om de Nigris tegen te houden.
Dusty wist dat de Caelos en de Dustseekers zouden komen.
De Ambula wilde zich vast niet bemoeien. En de Vincenza, naja dit was nog een beetje afwachten wat ze zouden doen.

Ook Oblivios en Ramess gingen naar Claps. Alhoewel Oblivios erg moe was door al het gedoe de afgelopen tijd wist hij dat hij alles op alles moest zetten om Dust te redden van die Firetree! Oblivios vroeg zich af wat de Ambula & Vincenza gingen doen, alhoewel hij dat eigenlijk al wel wist: De Ambula zouden zich neutraal houden en de Vincenza zouden aan de kant staan van de clan waarvan hun dachten dat hun het meeste geld zou opleveren. De groote boom in Claps stond er vredig bij, niet wetend wat voor een gevaar er waarschijnlijk op hem zou afkomen. Hij liep naar Tempus toe en legde vriendschappelijk zijn hand op Tempus' schouder. 'We moeten weer vechten..' zuchtte hij terwijl hij rustig sprak. Oblivios was er nog steeds niet blij mee: hij zou nooit meer vechten maar de afgelopen maanden móest hij wel! Hij zat met een lastig dilemma.

Diadorah wandelde door Claps. Ze had zich een tijdje verscholen gehouden voor de ziekte die heerste in Dust. Maar nu was ze er weer, enwel helemaal opgevrolijkt.
Ze kwam net van Bombarda waar de Firetree was ontstaan, de mooiste boom die ze ooit had gezien. Eindelijk kreeg ze een kans iedereen te pakken te krijgen. Ze had een grote hoeveelheid van het zwarte ziekmakende stof meegenomen en was van plan om het te verspreiden. Haar eerste doel was de grote boom in Claps. Als die ziek zou worden, dan zou het pas goed zijn.Daar op het plein stonden de twee mannen. Ze hadden het nieuws gehoord. Diadorah glimlachtte bij het zielige aanblik dat de twee maakten.
''Als dat Oblivios en Tempus niet zijn'', riep Diadorah scherp vanaf een afstandje.
''Verwonderlijk dat ik jullie hier ook zie'' Diadorah hield een hand in haar zak waar wat van het zwarte stof van de Firetree in zat, waarmee ze eens lekker kon dreigen.

Joe was ook in Claps, na maanden op zee had hij besloten zich weer eens op land te begeven en voor wat onrust te zorgen. Memphis zat rustig op zijn schouder een nootje te eten. 'Hmmm, het ruikt hier naar wanhoop en angst Memphis, tijd om eens onrust te zaaien.' grijnsde hij breed. Memphis maakte een instemmend geluidje. Naarmate Joe dichterbij kwam zag hij een vrouw staan met haar rug naar hem toe en een zak in haar hand, en nog even verderop stonden twee schimmen van vermoedelijk mannen. Joe pakte zijn geweren die blonken in het vroege zonlicht. Rustig richtte hij op de vrouw. 'Geen beweging of ik schiet! En ik zal maar doen wat ik zeg vrouwtje!' gromde hij met een piraats accent. Het was doodsstil in het bos en je kon goed horen dat Joe met zijn geweren zat te rammelen. 'Leg nu alles wat je in je handjes hebt op de grond..' ging hij verder alsof hij het tegen een klein kind had dat snoep had gestolen. Hij was nu dichterbij de vrouw gekomen en zijn adem blies in de nek van de vrouw. 'Geef het, NU!' commandeerde hij een laatste maal, als waarschuwing schoot hij in een boom langs de kant van de weg. 'En nee, dit is geen geintje.' gromde hij nors.

Opeens kreeg Diadorah een geweer in haar rug. Verschrikt keek ze naar achter, en zag daar een forse onverzorgde man staan, die met een geweer haar onder bedwang wou houden.
''Wat denkt u te doen, mijnedeleheer'', vroeg ze zeer sarcastisch.
De man vroeg of ze alles wat ze in haar handen had op de grond wou leggen.
Schaapachtig keek Diadorah naar de man. ''En zoniet, ik ben niet van plan om me door u te laten bedreigen. En trouwens ik heb niets van waarde bij me, alleen wat zwart zand. Niets waar je iets mee moet''
''Ik denk dat u meer succes zult hebben verderop, daar bij die twee mannen''
Diadorah cirkelde rond de man, die eruit zag als een piraat.
Hmm, misschien kon ze hem nog wel gebruiken.

Apple reisde een tijdje door Claps, ze liep rustig rond met een grote wolf naast haar Sereluna. Sereluna gromde zachtjes. 'Sst, stil maar.' Fluisterde Apple en keek in de richting waar Sereluna naar gromde. 'Wat is er?' Vroeg Apple zachtjes en aaide over de grote kop van de wolf. Sereluna bleef stil staan en ging met geen mogelijkheid mee. 'We hebben hier geen tijd voor.' Zei Apple op een iets strengere toon. Apple keek naar het groepje mensen die benenden stonden. Zo te zien werd er iemand bedreigd door een man die klaar stond om zijn pistool af te vuren. Apple zuchtte zachtjes en liep Sereluna achterna. 'Wat wil je doen dan?' Vroeg Apple aan de wolf en volgde haar een weg naar beneden. De wolf gromde luid en in haar ogen brande vuur van woede. Apple schudden haar hoofd. 'Kom op we kunnen ons beter er niet mee bemoeien.' Fluisterde Apple en wilde de wolf tegen houden die stug door liep en luid gromde naar de man met het pistool.

Tempus hoorde achter hem allemaal geluiden. Eerst kwam Diadorah eraan, een meedogenloze Nigris. Met haar wou Tempus niets te maken hebben, ze zou waarschijnlijk weer een plannetje hebben, nu ze de Firetree tegen hen kon gebruiken.
Hij keek Oblivios aan. ''Moeten we haar arresteren of niet''
Dan was er in iedergeval weer een Nigris minder die ze tegen konden zitten.
Plots verscheen er achter Diadorah een man die een pistool op haar gericht hield.
Een piraat, die waarschijnlijk wou gaan stelen. Hij was erg fors en lomp.
Achter de piraat verscheen een vrouw, die Tempus nog niet gezien had.
Hij besloot erheen te lopen en de piraat en de vrouw te vragen wat ze hier deden. Hij kon niet voorzichtig genoeg zijn.

Tempus liep naar de menigte toe. ''Kan ik jullie helpen'', vroeg Tempus terwijl hij een blik op ieder wierp.

De vrouw zei dat ze niks in de zak had. 'Goed ik geloof u, maar dat is nog geen reden om u niet af te maken, maar omdat ik in een goede bui ben, spaar ik u voor deze keer.' gromde hij. Hij knikte als gedag naar de vrouw en draaide zich om naar een wolf die tegen hem zat te grommen. 'Scheer je weg mormel of ik pomp je vol met lood!' schreeuwde hij. Memphis liet een luid gegil horen, hij immiteerde een vrouw uit het laatst geplunderde dorp, dit zou iedereen wel even afleiden. Toen richtte hij zijn pistool, en vervolgens haalde hij de trekker over en schoot in de richting van de wolf, niet wetend of het raak was of niet. Maar dat maakte hem nu even niet uit, eerst: zijn bemanning ophalen bij de haven.

Oblivios zuchtte door alle commotie: eerst de vrouw waar hij een gloeiende hekel aan had gekregen, Diadorah, daarna een of andere gek met pistolen en dan ook nog een meisje, waar hij zich eigenlijk niet aan stoorde. Maar de twee eersten, die moesten, zoals Tempus al aangaf maar eens gearresteerd worden. Hij pakte touw uit zijn zak om Diadorah gevangen te nemen. Maar helaas ging de slordige man er vandoor. 'Wat moet iedereen toch hier bij de Clapsboom?' vroeg hij hoofdschuddend aan Tempus.

Sam liep door Claps heen. Zeus liep rustig achter hem aan. Sam had gehoord dat de nigris een boosaardige boom in bezit hadden. Hij maakte zich er zorgen. Ook maakte hij zich zorgen om de zieken. Hij liep veder en kwam een groep mensen tegen Tempus was de enige die hij kende. Zeus begon te grommen. Sam keek naar achteren. 'Rustig Zeus er is vast niks aan de hand.'Zei hij. Sam liep naar hen toe en liet zijn hoofd even zaken wanneer hij naar Tempus keek. Een soort van gebaar om te laten zien dat Sam hem respecteerde. Hij keek de andere een voor een aan. Zijn ogen bleven hangen bij een meisje met een wolf. Snel keek hij weer veder. 'Wat is hier aan de hand.'Vroeg hij aan niemand in het bijzonder.

'Sereluna nee!' Gilde Apple toen de man een kogel afvuurde op de wolf. De wolf dook weg en kwam met een harde landing op de grond terecht naast Apple. 'Wat bezielt jou om op een weerloos dier te schieten.' Snauwde Apple naar de man met het pistool en aaide over de kop van het dier. Het zachtte gegrom uit de keel van de wolf gaf Apple een geruststellend gevoel dat er niks met haar aan de hand was. Apple stond op en klopte haar kleren af en wendde zich tot de man die vroeg of hij iemand kon helpen. 'Ik ben soort van verdwaald en Sereluna trok mij mee naar deze plek.' Vertelde Apple en wees naar de wolf die naast haar lag op de grond en ontblootte zijn tanden naar de man die haar net had neer geschoten. 'Sereluna zag hoe hij de vrouw overviel.' Snauwde Apple richting de man met het pistool.

Met het schot die Tempus hoorde, zette Tempus het op het rennen. ''Oblivios als
jij Diadorah voor je neemt, dan ga ik achter die andere gek aan'' Wat denk hij
wel, zomaar schieten op mensen die je helemaal niets doen.
De forse man was
niet sneller dan hem, en Tempus had hem al snel ingehaald.
Ruw greep hij de
man bij de schouder. ''Kom jij maar eens even mee'' zei hij, terwijl hij de man
in de boeien sloeg. Tempus liep naar de menigte terug, waar Oblivios druk met
Diadorah bezig was.



Dusty snelde naar de wolf die een kogel afgevuurd had gekregen. ''Nee, maar,
gaat alles goed'', vroeg hij tegen de wolf die lichtelijk geschrokken was. De
wederhelft van het dier, een vrouw met blond haar, kwam aangesneld.
Dusty
hoopte vurig dat er niets aan de hand was, anders zou hij de man, met diens
anima te grazen nemen.

Diadorah genoot zo van alle commotie om haar heen, en glimlachte breed.
Achter haar kwam een jonge man, met een Anima, wiens naam Zeus was.
''Wat is hier aan de hand'', vroeg de man.
''Goh, ik zou het echt niet weten, ik kom hier aanlopen en opeens gebeurd er dit. Het lijkt wel een opstand'' Diadorah fronste en keek met haar helblauwe ogen naar de Anima van de man.
Opeens zag ze Oblivios, haar grote vriend, een move maken. Hij was in de weer met een touw. Hah, grinnikte Diadorah in zchzelf, wil hij me daar mee tegenhouden.
Het touw slingerde de lucht in, opweg naar Diadorah.
''Kijk nu meneer'', zei ze tegen de man en Zeus.
''Deze man probeert me te vangen en ik heb helemaal niets gedaan''
Diadorah ging achter de man staan voor bescherming, in de hoop dat hij haar zou helpen. Hmm, dit kon allemaal nog leuk worden.



Civilis vloog door de lucht, boven de menigte met een buideltje zwart Firetree stof. Als ze Diadorah iets aan zouden doen, zou hij het buidelje los laten en zouden de bomen hier geinfecteerd raken en uiteindelijke omvallen.
Ergens hoopte Civilis dat hij het mocht doen, want hij wou niets liever dan dat de Nigris de macht kregen.

Sam keek verbaast naar de rest die hier stonden. Iets was hier niet pluis. Eindelijk zei iemand wat er aan de hand was. Sam zag dat er een man met touwen aan de weer was. De vrouw ging achter hem staan. Hij vroeg zich af wat hij moest doen. Zijn hand ging naar zijn zwaard. Hij keek naar Zeus die gromde. Ergens voelde Sam dat de vrouw loog. Maar toch trok hij zijn zwaard.

Zeus keek om zich heen. Hij begreep niet wat er aan de hand was. Hij begon te grommen als iemand wat bij Sam zou doen dan viel hij aan. Hij zag de Anima van de vrouw die achter zijn wederhelft stond. Zeus snuffelde en rook dat wat er in het zakje zat wat de Anima in zijn snavel had niets goeds was. Het rook naar iets slechts. Zeus gromde naar Sam. 'Help haar niet ze is slecht.'Gromde hij. Zeus zag dat Sam zijn zwaard weer terug deed en de vrouw bij haar armen pakte.

Alwin rende, hard huilend en snikkend.
''Help, help'', riep hij hard, terwijl hij door de straten rende opweg naar het plein waar de grootste boom stond. Hij gilde en wist zich geen raad.
Van de schrik had hij een waas voor zijn ogen, en zag niet eens waar hij precies heen rende. Hij zocht naar Catharina of Oblivios, maar kon ze niet vinden. ''Catharina, Oblivios, snel, heeellppp''
Tranen liepen over zijn wangen terwijl hij doelloos door rende. Plots botste hij hard tegen een man op, die Diadorah bij de arm had gepakt.
Van schrik viel hij op de grond een maakte een koprol, toen keek hij bang omhoog, en keek de man aan. Toen ging hij op de grond liggen, met zijn gezicht tussen zijn armen, en huilde.


Zijn anima Salva kwam tegen hem aanliggen om hem te troosten. Ook hij was er verslagen van, verslagen van het aanblik van de rijen zwarte bomen, in het bos vlak bij Claps.
Wat was er toch aan de hand.

Apple keek naar het jongetje dat lag te huilen op de grond. Naast haar lag Sereluna nog steeds laagop de grond en grommde nu naar iedereen die dicht bij kwam. Apple schrok een beetje van de reactie die iedereen maakte toen de kogel was gelost richting haar Anima. Apple luisterde naar de vrouw die gevangen werd genomen door de man die met het touw gooide. 'Wat is hier allemaal aan de hand?' Fluisterde Apple ongelovelijk terwijl ze keek naar de mensen die druk in de weer waren.

Sereluna lag op de grond en ontblootte haar tanden naar de Anima dat naar haar toe kwam. Al snel had ze door dat hij niks wilde doen. 'Het gaat.' Gromde ze kort af en wilde op gaan staan en in de aanval gaan op de man die haar had proberen neer te schieten, maar iets weerhield haar toen ze zag hoe iedereen in de benen gingen om elkaar te pakken. Sereluna gniffelde zachtjes toen ze snapte dat dit gebeurte omdat de man haar had neergeschoten.

Oblivios had precies door wat Diadorah probeerde en besloot er een stokje voor te steken: 'Beste mensen, ik ben Oblivios Feldor, dextera van de Caelos-clan, en ik arresteer deze vrouw in naam van Dust! Ze is namelijk een Nigris die bomen expres dood!' sprak hij duidelijk tegen de aanwezigen. Hij keek met een blik die genoeg vertelde: hij vertelde dubbel en dwars de waarheid. Toen richtte hij zich op Alwin. 'Alwin, wat is er?' vroeg hij bezorgd. Hij wrong zich tussen de mensen door en controleerde hem, er was op het eerste gezicht niks aan hem te zien, behalve zijn tranen dan. Hij knielde bij hem neer en pakte zijn waterfles voor het geval dat hij een wond had of gewoon dorst had. Hij keek toen verdedigend om zich heen of er niemand verder was die hem wat aan wou doen, want dat was de taak van de dextera: de clanleden beschermen!

Joe wurmde zich zonder enige moeite uit de slappe handboeien en haalde met zijn forse arm stevig uit naar de man die hem probeerde te arresteren. 'Probeer me niet te vangen mannetje, of het laatste wat voor jou ogen zou verschijnen zijn je eigen darmen!' schreeuwde hij met veel consumptie in de man's gezicht zonder enig medelijden te tonen. Memphis had behoorlijk wat leedvermaak en keek met vol vermaak naar het ritueel. Toen stuurde Joe de vogel op de man af. 'Jaag hem weg met je mooie zang.' grijnsde hij. De papegaai deed wat hem gezegt werd en kraaide als een gillende keukenmeid in het oor van de boosdoener. Joe zette het op het lopen en klom snel op een paard. Een houten bord gaf aan dat het nog 1 km was naar de haven.

Helaas, de man trapte niet in haar val. Ze werd ruw vastgepakt door de man.
Oblivios sprak haar toe, en Diadorah keek hem hatelijk aan. Toen ging hij naar Alwin. Diadorah probeerde zich los te rukken uit de sterke greep van de man, maar helaas lukte het niet. ''Je doet me pijn, laat me los, nu''
''OOBBLLIVIIOSSS, kom hier terug, zorg dat deze man me los laat of anders''
Diadorah greep in haar zak, en haalde daar het zwarte Firetree stof uit. ''Anders gooi ik dit weg, en dan zul je het moeilijk krijgen''
Ze keerde zich om, en concentreerde zich op haar ijskrachten. De grond onder haar begon te bevriezen. ''Civilis, maak je klaar, we gaan deze wereld laten zien dat de Nigris de baas horen te zijn hier. En hier start het einde en het begin voor ons'' IJzig keek ze naar iedereen op het plein. Ze voelde de adrenaline door haar aderen gieren, toen ze haar hand die het stof omklemde verslapte, en het in kleine boogjes de lucht in zond.

Er liep een jongetje tegen Sam aan. Die op de grond viel. Hij wou wel naar hem toe gaan maar dan liet hij die vrouw los wat hij beter niet kon doen. De vrouw probeerde zich los te rukken. maar dat lukte niet. Sam glimlachte even. Toen voelde hij de grond onder hem in ijs veranderen. Sam keek toe wat de vrouw deed. Hij keek haar met open mond aan. Sam zag dat het stof de lucht in ging. Hij deed zijn arm (die vrij was) om hoog en richten zijn hand op het stof. Hij haalde het stof naar hem toe. En het vloog zijn hand in. Snel deed Sam zijn hand dicht en wachtte op de reactie van de vrouw.

Diadorah was woedend op de man, die het stof had gepakt. ''Wat doe je nu, geef het terug'' Diadorah stopte haar hand in haar zak en haalde er nog wat uit, en gooide het de lucht in. De man kon het niet pakken, want zijn hand was al vol. ''Civilis, NUUUUUUU!!!!''


Civilis hoorde het commando het begon harder te vliegen. Toen liet hij het touwtje los, en het stof viel over het land en de bomen heen. De bomen hier zouden binnen enkele uren geinfecteerd raken.

Sam keek naar de vrouw die boos werd. Hij keek toe terwijl de vrouw weer wat van het stof in de lucht gooide. Snel deed hij het stof in zijn zak maar was al te laat. Hij keek toe naar wat er gebeurde. 'Hoe kon je dat doen.'Riep hij boos. Sam hield de vrouw nog steviger vast. 'Ben je wel goed bij je hoofd.'Vroeg hij.

Katherine liep in het bos vlak voor Caps. Ze was druk aan het rond kijken de bomen zag er zwart uit. Ze vroeg zich af wat er mee was gebeurt. Ze liep naar een boom toe en legde haar hand er op. Ze sloot haar ogen en hoopte dat de boom haar wat liet zien. Maar het enigste wat ze door kreeg was een slecht gevoel. Ze schudde haar hoofd. Wie kon zo iets nou doen. Katherine had al wel een idee. Maar zolang ze niks zeker wist beschuldigde ze niemand er van. Er gingen geruchten rond dat de Nigirs hier verantwoordelijk voor waren. Katherine zuchtte en schudde opnieuw haar hoofd.

Ze pakte uit haar leren tas haar zak met water. Ze deed de dop los en haalde er wat water uit. Ze stuurde het water zo zo dat het om haar handen kwam. Ze legde haar handen op de boom en probeer het te genezen.

Er verscheen iets Bruins onder haar handen maar gelijk werd het weer zwart. Dit was kans loos. Als ze een hele boom zou willen genezen moest ze al haar krachten gebruiken die ze had. Maar dan was de kans nog klein dat het lukte. Katherine gaf het op. Het water viel op de grond. Er verschenen tranen in haar ogen. Hoe kon iemand dit doen. Dacht ze. Katherine voelde de hand van haar Anima op haar schouder rusten. Ze veegde haar tranen weg. Ze keek Katy aan en knikte naar haar als teken dat ze door gingen.

Al snel kwam ze bij een groep mensen aan. Katy was al weer verdwenen maar Katherine wist dat ze dicht bij haar was. Een jongeman viel haar op. Hij hield een vrouw stevig vast en was boos. Te horen aan zijn stem. Katherine zag Alwin op de grond liggen ze rende op hem af en knielde bij hem neer. Er was nog iemand bij hem. 'Heey Alwin wat is er jongen.'Vroeg ze zachtjes. Ze trok hem tegen haar aan en probeerde hem te trosten. 'Wat is er aan de hand.'Vroeg ze aan de man.

De piraat ontsnapte uit zijn handen, maar Tempus had geen zin, en geen tijd om er achter aan te gaan. Hij moest proberen de orde weer terug te krijgen hier op Claps.
Hij zag in de verte Sam staan, met Diadorah in zijn greep. Diadorah gooide wat in de lucht, maar gelukkig wist Sam het weer te pakken. Helaas had Diadorah nog meer, en haar Anima ook. Talrijk viel het zwarte stof over het land. Tempus gooide zijn cape in de lucht, en probeerde er zoveel mogelijk uit te filteren. ''Waar denk je mee bezig te zijn, Diadorah, hou hier mee op, je maakt de bomen ziek''
Als een kip zonder kop rende Tempus, overal waar het stof viel probeerde hij wat te pakken, maar erg goed lukte het niet. De wind nam veel van het stof mee, en verspreidde het op de bomen. Hij kon alleen maar toekijken.
Abrubt draaide Tempus zich om, en stapte naar Diadorah en Sam. ''Jij gaat mee Diadorah, hiervoor zal een grote straf staan en je zult ervoor worden terechtgesteld.''
''Oblivios zorg jij voor Alwin?''
Tempus knikte naar Sam, die nog steeds Diadorah in de houdgreep had. ''Neem haar maar mee naar het Magistrerium, daar kan ze alles uitleggen. Maar eerst...''
Tempus zocht alle zakken van de heks door, en haalde daar al het mogelijke stof uit, en borg het veilig op in een koker van een holle boomstam.

Elizabeth kwam aan gereden op Moon Light. Ze zag een groep mensen. Ook haar lieftallige nichtje was er bij. Het zou ook weer eens niet he
Dacht ze. Ze reed er heen en stapte af. Een jonge man had iemand van de
Nigris Clan vast. Er was nog een man die de zakken na voelde en wat
hij vond in een koker deed. 'Heey laat haar eens los.'Riep ze. Zonder op
antwoord te wachten deed ze het zelf al. Ze stak haar hand uit. En liet
de jongen in de lucht zweven. De vrouw van de Nigris Clan haalde ze
naar haar toe. De jongen liet ze weer zakken. Daarna keek ze de man aan
die de koker vast had. Ze stak haar hand uit. 'Koker.'Zei ze. De koker
verscheen in haar hand. Ze keek de mensen aan en wachtte op wat ze zouden doen.

Moon Light keek toe hoe Elizabeth te werk ging. Ze schudde haar kop. Zo komen we nog in de problemen Dacht Moon Light. Ze keek naar de andere en hun Anima. Toen liep ze naar een stukje gras en begon te grazen.