De vrouw had dezelfde vraag als hem, en daarom was zijn antwoord: ''Ik wilde u net hetzelfde vragen. Ik ben Ash trouwens, trouwens. Wat doet u hier midden in het bos, enwel op zo'n gevaarlijke plek''
Ash onderzocht de vrouw van top tot teen.



Trust liep rondjes om de vrouw, en zocht naar waardevolle spullen, die makkelijk waren te stelen. Hij zag wel wat glimmertjes op de jurk van de vrouw, maar die waren niet van waarde. Wel zag hij een tas.
Trust zag dat hij in de gaten werd gehouden door de anima van de vrouw, Antheros.
Trust deed alsof hij de vrouw aan het besnuffelen was, en rolde speels en lievelijk over de grond.
Hopenlijk zou de vrouw buigen zodat hij de tas kon pakken en weg kon rennen, samen met Ash.

Ash keek op. ''Ik ben hier met mijn Clan, de Vincenza, bij welke clan hoort u''
Ash probeerde deze, op het eerste gezicht, gemakkelijk prooi aan de praat te houden, zodat Trust en hij hun werk konden doen. Ash moest moeite doen geen flauwe grappen te maken, zoals hij was gewend in het gezelschap van anderen.
''Ik denk dat er daar een strijd aan de gang is, mevrouw, misschien kunnen we de mensen daar nog bijstaan''

Aphrodite moest lachen om zijn vraag. 'U bent bezorgt over mij. Geloof me ik red me wel. Mijn naam is trouwens Aphrodite.'Zei ze glimlachend. Ze keek naar de anima van Ash. Ze merkte hoe de Anima haar onderzocht op zoek naar iets. Toen de blik van de Anima naar haar tas ging. Ze glimlachte. Aphrodite buigde inderdaad maar hield de tas stevig vast zodat de Anima hem niet kon pakken. 'Ik heb je wel door hoor kleintje.'Zei ze terwijl ze hem even aaide.

Anteros gromde toen hij hoorde wat zijn wederhelft zei. Hij liep naar haar toe en ging naast haar staan en ontbloote zijn tanden. 'Waag het niet te proberen.'Gromde hij. Anteros keek ook naar de man en gromde ook naar hem.

'Ik hoor bij geen enkele Clan en dat ben ik ook niet van plan.'Zei ze Terwijl ze weer omhoog kwam. 'Ik zou maar eens goed op de mensen letten die je wilt bestelen.'Zei ze met een lachje. 'Maar ik vergeef het je. Mensen maaken hun fouten net zo als hun Anima's.'Zei Aphrodite er achteraan. Ze kijk weer achter haar. 'Nou zo te zien is het al weer wat rustiger.' Zei Aphrodite. 'Goeie dag nog.'Zei ze en wou weg lopen.

Roselia zat op de rug van Rainbow ze vlogen over de bomen van Caps heen. Ze zag een groep mensen staan en een paar vernielde dingen. Ze moest er heen om te kijken wat er aan de hand was. 'Kom op Raindow we gaan landen.'Fluisterde ze in haar oor. Roselia voelde hoe Rainbow naar beneden vloog en netjes met 4 poten op de grond terecht kwam. Ze kwamen voor twee mensen te recht. Een was al van plan om weg te gaan. Roselia stapte af en stond voor de man. 'Kunt U mij misschien vertellen wat hier is gebeurt.'Vroeg ze liefjes met een glimlach. Terwijl ze om haar heen keek.

Ash keek verwonderd toen de vrouw zijn plannetje doorhad, en wou weglopen. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. Ergens mocht hij deze vrouw wel. ''U hebt de test doorstaan mevrouwtje, u bent blijkbaar niet makkelijk te bestelen, geen zorgen het was slechts een test'', loog hij.
Ash wou net achter Aphrodite aanlopen, toen er plots een andere vrouw de bosjes uit kwam lopen, die even verwonderd keek naar het schouwspel op het plein van Claps, waar nu geen hoogste boom meer stond, als ieder ander. Om zijn mislukte daad te maskeren, zou Ash ook bij deze vrouw zijn zogenaamde test uit voeren. Hij knipoogte even onzichtbaar naar Aphrodite, en stapte op de vrouw af. Ash had haar nog nooit eerder gezien. Blijkbaar moest hij er iets vaker op uit gaan, dan zou hij weten wie hier allemaal nieuw aankwamen.
De vrouw vroeg wat hier gaande was, en Ash legte uit wat hij kon. ''Voor zover ik weet is er een opstand gaande, en er is een boom omgevallen hoorde ik, de hoogste boom van deze wereld. Het zou zijn aangetast door het ziekmakende Firetree stof, die de bomen hier uitroeit. En de Nigris, een slechte Clan heeft de boom in zijn macht, en wil zo een opstand creëren en zo druk uitoefenen op het beheer (het magistrerium) en zo de macht zelf grijpen. Meer weet ik niet''
Ondertussen was Trust bezig met het gebruikelijke trucje. Spullen stelen. En waarschijnlijk had deze vrouw wel wat meer waardevolle spullen bij zich.

''Maar mag ik vragen hoe u heet'', vroeg Ash als afleidingsmanouvre. ''Ik heb u hier nog nooit eerder gezien. En waar komt u vandaan''
Ash moest haar zolang mogelijk aan de praat houden, zodat Trust zijn werk kon doen.

Roselia luisterde naar de man en knikte toen even. Toen schudde ze met haar hoofd. 'Waar moet het toch heen.'Zei ze en keek weer om haar heen. 'Mag ik u vragen hoe u heet.'Vroeg de man. 'Mijn naam is Roselia, Anderna, Bernadete, Dorlena, Claudia, Swan. Maar u kunt me Roselia noemen. Ik kom uit Poräna.'Zei ze met een verleidelijke glimlach. 'En wat is u naam als ik vragen mag.'Vroeg Roselia. Ze keek naar Rainbow die rustig aan het grassen was. Ook keek ze naar de Anima van de man. Ze boog naar hem toe en aaide hem even. 'Is dit uw Anima.'Vroeg ze terwijl ze hem nog steeds aaide en bewonderede. Roselia lette totaal niet op haar tas.

Bacari liep, ijdel zoals haast altijd geïntresseerd rond. Hij herkenden Ash en kon ook een vrouw herkennen aan haar huidskleur dat ze ook uit Porãna kwam. 'Saluté, mijn volgelingen. Kunnen jullie me even uitleggen wat de bomenknuffelaars hier proberen te doen?' vroeg hij, met een sarcastische toon toen hij de naam 'bomenknuffelaars' liet vallen, aan de twee onderdanen die ook uit Porãna kwamen. Zijn twee lijfwachten bekeken de twee op eventuele wapens. 'Ash, ben jij inmiddels al meer te weten gekomen over de situatie met die helse Firetree? Alhoewel, het kan nog big bussiness worden.' grijnsde hij breed, zoals niet anders te verwachten was. De Vincenza-leider ging rustig op een steen zitten en bekeek de andere aanwezigen nog eens nader. De piraat leek hem een gevaarlijk persoon ook leek de vrouw met het grijze haar verdacht veel op een Nigris. Geïntresseerd wreef hij over zijn kin.

Bacari kwam eraan, toen Ash zijn plannetje bijna was gelukt. Toen de vrouw Trust aan het knuffelen en aaien was stak Ash snel zijn voet uit, en in een voetomdraai was de tas verdwenen, waar de misschien waardevolle spullen van de vrouw in zaten, met een boogje verdween de tas in de hulstbosjes verderop. Trust zou ze zo gaan ophalen en veilig stellen, zodat de vrouw ze niet meer kon vinden.
Ash begon weer triomfantelijk met praten, en wierp een snelle blik op Bacari, in de hoop dat hij hem niet zo verraden.
''Roselia, mooie naam, en die andere vele namen hebben ook wel iets'', Ash glimlachtte vriendelijk, en keek toen naar de steeds donker wordende lucht. ''Volgens mij gaat het regenen zo''
Ash wist echter niet dat het zo donker was door het Firetree stof in de lucht.

Roselia keek even op toen er nog een man aan kwam. Al snel ging ze weer veder met de Anima van de man. 'Heer ik heb net van de man voor me gehoord dat er een soort opstand is meer weet ik ook niet.'Zei ze terwijl ze nog steeds bezig was met de anima. ''Roselia, mooie naam, en die andere vele namen hebben ook wel iets'' Zei de man voor haar. Roselia ging weer recht op staan. En keek de man aan. 'Bedankt.'Zei ze. 'Wat was uw naam ok al weer.' Vroeg ze. En werd lichtjes rood. Ze keek gelijk met de man naar boven. 'Volgens mij gaat het regenen zo'Zei de man. Roselia knikte instemend. Ze kreeg dorst en wou haar tas pakken. Toen ze niks voelde keek ze verbaast om haar heen. 'Ik had hem net nog toch.'Vroeg ze zich zelf terwijl ze om haar heen keek. 'Ik ben hem toch niet kwijt.'Vroeg ze weer hard op. Roselia keek om haar heen en zag toen iets glinsteren. Daar lag een van haar edelstenen. Ze liep er naar heen en zag haar tas in de bosjes liggen. 'Hoe kwam die daar.'Vroeg ze weer aan haar zelf. Toen viel het kwartje. Kwaad schoot ze omhoog. 'Jij.'Siste ze terwijl ze naar de man wees. Ze liep woedent op hem af en ging voor hem staan. 'Hoe durf u een vrouw te bestelen.'Vroeg ze woedend. Ze duwde hem hard en keek nog steeds woedend. Naast haar stond Rainbow woest te blazen en te stijgeren.

Bacari luisterde aandachtig naar de uitleg. 'Hmm interessant een opstand dus, dan gaat het spreekwoord: een verdeeld huis houdt geen stand, in.' grijnsde hij. Bacari speelde echter het verhaaltje van Ash mee. Maar hij had al een plannetje wat beide van hun wat zou leren. Toen kreeg de vrouw, Roselia, het door, zoals Bacari al had gedacht. 'Ash, een dame bestelen is inderdaad niet erg netjes, vooral als ze zelf ook uit Porãna komt.' grijnsde hij, omdat hij altijd wel wát op te merken had. 'Roselia, jij hebt echter wel goed opgelet. Precies de kwaliteiten voor iemand uit Porãna, maar vertel eens, zit jij al wel bij onze clan? Ik heb je namelijk niet eerder gezien..' mompelde hij verder. De koning van Porãna pakte rustig zijn zwaard en wees ermee naar enkele vertrekkende mensen. 'Misschien is het beter dat we onderzoeken wat die mensen van plan zijn.' suggereerde hij sluw.

'Roselia, jij hebt echter wel goed opgelet. Precies de kwaliteiten voor iemand uit Porãna, maar vertel eens, zit jij al wel bij onze clan? Ik heb je namelijk niet eerder gezien.' hoorde ze de man, Bacari, zeggen. Ze draaide zich om en pakte haar tas van de grond. 'Bedankt heer. Nee heer ik zit niet bij uw clan ik hoor bij geen enkele clan zei Roselia. Ze glimlachte voorzichtig naar hem en draaide zich toen weer om naar de man Ash. 'Probeert het nog een keer mannetje en ik zweer u uw krijgt meer dan een duw van me.'Zei ze terwijl ze hem woedend aan keek. 'En ik vond u nog al een aardige man. Het is ook altijd het zelfde met die mannen.'Zei ze hoofdschuddend.

De vrouw, wie hij mooi voor de gek had gehouden, was achter zijn idee gekomen, en stond nu boos voor hem te dreigen. Ash glimlachte lichtelijk bedroeft. Maar gelukkig had Trust een paar edelstenen uit haar tas gehaald, en was ermee het bos in gerend, richting de open plaats, waar nog steeds een lichte strijd was.
''Wat denkt u dat ik dit heb gedaan, nee hoor. Het zal vast een van die vogels zijn geweest'' Ash wees naar de vogels die eerder stenen hadden gegooid.
Ash knipoogte naar Aphrodite, die stond te kijken.
Hij had buit binnen gehaald.

''Wat denkt u dat ik dit heb gedaan, nee hoor. Het zal vast een van die vogels zijn geweest'' Zei de man voor haar. 'Wat een fantasy heb jij jochie.'Zei Roselia lachend. Maar eigenlijk werd ze allen maar bozer. Nog even en ze knapte. Roselia pakte haar tas en zocht naar haar veld vles met wijn. Al snel had ze hem gevonden en snel dronk ze er wat van. Meestal hiep het om rustig te worden maar vandaag niet. Roselia zag dat ze wat edelstenen miste. Nu is het hem gelukt ook nog. Dacht ze. Mischien kan ik het nog terug krijgen Roselia keek de man in zijn ogen aan. En wist dat het ging helpen want het hielp altijd. Nouja meestal dan. 'Als u nou eens even vriendelijk word en me mijn edelstenen terug geeft.'Zei ze. En ze zorgte er voor met dat hij ook vriendelijker werd. Maar of het hielp was nog de vraag.

Ash moest moeite doen zijn lach in te houden, en de vrouw kwam kwaad voor hem staan. Ze leek er totaal koel onder.
''Ik heb niets, voel anders al mijn zakken maar na'', zei hij uitdagend, terwijl hij zijn armen omhoog hield en zijn benen gespreid zette. ''Ik zal niet kijken, zodat u uw werk kan doen''
Ash richtte zijn hoofd naar de hemel, en wachtte met smart op de vrouw. Maar wat hij toen zag, liet zijn adem voor een moment stokken. En enorme wolk van fijne asdeeltjes, of zwart stof bewoog zich licht door de lucht, en vloog over Claps heen. Het was vast het Firetree stof. Maar het was niet alleen Firetree stof, nee, iets lager begon een lading kleurrijk glimmend stof zijn weg te zoeken naar beneden, en het ging recht op de open plaats af. Ash zijn ogen twinkelden van opwinding toen hij die massa kostbaar stof zag vallen. Dat kon hem veel geld opleveren, als hij dat nu eens allemaal te pakken zou krijgen.
Zonder wat te zeggen nam Ash een sprintje, en rendde naar de openplaats om het stof te pakken. Gierig als hij is klom hij in de bomen om er als eerste bij te kunnen.
Nog nooit had hij zoveel stof bij elkaar gezien.

Roselia werd allen maar bozer. Al helemaal toen de man haar begon uit te dagen. Dacht hij nou echt dat ze aan hem ging zitten Dacht ze. Toen de man in eens weg rende keek ze hem verbaast aan. Ze keek omhoog waar de man eerde naar had gekeken. Toen zag ze het stof. Ze zag dat de man en de boom klom. Toen kwam ze op een idee. Als ze nou het stof van hem zou af pakken en door verkoppen dan had ze gelijk haar waarde aan edelstenen terug die ze door hem kwijt was. Roselia sprong op Rainbow's rug die ondertussen rustig was geworden. En ze vlogen naar de plek van het stof. Ze stopte naast de plek waar de man ook stond. 'Ga je het echt zo pakken dat lukt je nooit.'Zei ze met een grijns. Toen vlogen ze veder en begon ze wat stof te verzamelen. 'Je mag een lift op een voorwaarde.'Riep ze naar de man.

Alwin was onder de beschermende wortels vandaan gekropen. Hij had zich lang schuil gehouden.
''Oblivios'', riep hij. ''Catharina, Tempus'' waar zijn jullie gebleven.''
Alwin keek om zich heen, maar zag ze niet. Het enige wat hij zag waren een stel Nigris, en verderop wat onbekenden. Ze hadden hem vast vergeten.
Alwin werd haast omver gelopen door een man, die snel een boom in klom. Alwin keek hoe de man klom, en zag toen een grote hoeveelheid kleurrijk stof naar beneden heen komen. Het was geen kwade stof, maar goed stof.
Daarna kwam er een vrouw aan die blijkbaar het stof ook wilde hebben.
Hij moest ervoor zorgen dat dit stof niet in de handen viel van de Nigris, misschien wilden die mensen wel helpen. Alwin rende erheen. ''Hallo, Ik heb jullie hulp nodig, kunnen jullie me helpen'', zei Alwin en keek hoopvol naar de vrouw en de man in de boom, die hij nu wel moest vertrouwen.

''U hebt de test doorstaan mevrouwtje, u bent blijkbaar niet makkelijk te bestelen, geen zorgen het was slechts een test'' Hoorde ze Ash zeggen. Ze draaide zich om en keek naar hem. 'Gelooft u nu echt dat ik dat geloof.'Vroeg Aphrodite. Aphrodite zag nog een vrouw aan komen. Aphrodite moest een lach onderdrukken toen ze hem zag knipogen en op de vrouw af liep. Aphrodite stond te kijken naar het toneelstukje en zag dat het hem lukte. Maar op de een of ander mannier kwam de vrouw er toch achter. Aphrodite glimlachte naar Ash toen hij weer knipoogte. Aphrodite zag dat het steeds donker de werd. Eerst dacht ze dat het omweer wolken waren maar toen ze beter keek zag ze dat het stof was. Er verschreen een glimlach op haar gezicht toen ze Ash er naar toe zag lopen. Ze bleef en zag dat de vrouw en een jongen er naar toe rende.

Zelfs in de toppen van de Snowy Alpines was het gejammer en gekreun van de bomen nog te horen. De bomen kreunden en hoestten het uit. Met alle macht probeerden ze hun kracht te behouden, en zichzelf op de been te houden. Waarom was de mens geschapen. Waarom moesten ze dit nu weer doen. Net als de vorige keer, in de oude wereld. Net zo lang hebben ze ons gemarteld en genegeerd totdat we uiteindelijk stilletjes in ons zelf gekeerd in de grond hebben gezeten. Toeziend op de mensen die er langzaam een puinhoop van maakten en ons uitroeiden.
Zoveel jaren, zoveel hoofden zoveel zinnen, en dat uiteindelijk allemaal voor de ondergang.
Maar dit keer zullen wij er persoonlijk voor zorgen dat onze wereld niet zo eindigd.
We zullen ze laten zien dat we meer kracht bezitten dan ze denken.

De bomen keken treurig naar de meute mensen onder hen. Waarom zijn sommige mensen zo.
We moeten er iets aan doen, we moeten onze energie sparen. Daarom moeten we onze schoonheid opgeven. Dat is het enige wat we kunnen doen nu.
Laten we ons verenigen, laten we orde uit de chaos scheppen. ''Ordo ab Chao''

En met die fluistering die overal te horen was, vielen de prachtige bladeren in allerlei kleuren in een keer naar beneden. Slechts alleen de schors en de stam restte, en de eens zo kleurrijke wereld van Dust veranderde in één ogenblik in een wereld die zijn pracht had verloren.

De vrouw van de edelstenen was hem achterna gekomen, en kon makkelijk bij het stof door haar Anima waar ze op zat. Ash wierp haar een vernietigende blik toen, en sprong uit de boom.
Ze wilde een deal sluiten, maar Ash zei hard; ''ik heb niets van u, eerlijk''
Ash zou van haar geen hulp aannemen, dan maar geen stof. Toen rendde hij weg en volgde het stof, om het daar te pakken te krijgen, maar onderweg viel er een edelsteen uit zijn zak, die hij snel oppakte in de hoop dat de vrouw het niet zou hebben gezien.
-ik ga naar het andere Firetree topic, tenzij jullie hier nog iets willen doen-

Aphrodite keek naar de bladeren die vielen en keek naar Ash. Toen ze zag dat er een edelsteen uit de zak van hem viel wou ze hem waarschuwen maar voor dat ze wat kon zeggen of kon doen zat de al weer edelsteen veilig in de zak van Ash. Aphrodite begon plots te lachen en moest moeite doen om niet op de grond te vallen. Soms had ze van die lach buien die helemaal nergens om sloegen. Anteros probeerde haar omhoog te houden wat met moeite lukte. Toen ze uit gelachen was veegde ze nog snel een paar tranen weg en bedankt Anteros.
-Ik weet niet wat jullie gaan doen maar ik ga naar die andere-