De zon kwam op zoals elke ochtend. Het was een speciale dag voor Lavinia maar ook voor Fernum. Eigenlijk voor heel Dust want de opvolgster van de Nigris clan ging trouwen. De gordijnen werden openen getrokken en Lavinia had haar ogen nog steeds gesloten. ‘Prinses, wakker worden. Vandaag is de grote dag.’ Zei een bediende vrolijk. Lavinia opende haar ogen en keek de bediende wat chagrijnig aan. ‘Hier is iemand met het verkeerde been uit bed gestapt.’ Zei een zware stem. Lavinia keek op toen haar vader al aangekleed haar kamer binnen kwam. ‘Goede morgen, mijn zonnestraaltje.’ ‘Morgen vader.’ Zei Lavinia zacht en wreef even in haar ogen. Een zucht ontsnapte uit haar mond toen haar vader de dekens van haar af trok en Espe sloeg een gil uit omdat Lucius op Espe’s staart ging staan. Lucius knikte Espe alleen maar toe en Espe die een beetje knorrig was begreep het wel en ging samen met de bediendes de kamer uit. ‘Hoe is het nu? Een beetje zenuwachtig?’ Lavinia zuchtte, ‘Ik moest steeds maar denken aan…’ Lavinia haakte haar zin af. Ze wou eerst zeggen dat ze aan Lucifer had lopen denken maar als ze dat zou zeggen tegen haar vader zou ze de wind van voren krijgen of Lucifer was de sigaar. ‘Aan mama.’ Maakte ze haar zin af. Haar vader knikte en sloeg zijn armen om Lavinia heen waarna hij Lavinia tegen zich aan trok. ‘Ik ook meisje. Elke nacht denk ik aan haar maar je weet waar ze zit niet waar?’ Lavinia knikte en legde haar hand op haar borst. Haar vader knikte en keek naar haar borst. ‘Waar is je ketting?’ ‘Die ben ik verloren tijdens het reizen.’ Haar vader knikte maar wist niet dat het een leugen was. Hij stond op en reikte zijn hand uit die Lavinia aan pakte en met hem mee ging naar de oude kamer van haar vader en haar moeder. Lavinia en haar vader waren hier niet meer geweest en zelfs de bediendes waren hier niet binnen geweest. Toen de deur openen ging kwam de zoete rozengeur hun te gemoet. De geur van haar moeder waar Lavinia ook naar rook. Haar vader sloot de deur en haalde enkele spinnenwebben weg. Hij ging zitten op het bed en stof kwam omhoog. Lavinia glimlachte lichtjes en ging met haar vingers die gelijk zwart gekleurde over het dressoir. Ze ging zitten in de stoel die voor de kaptafel stond en keek naar de parfums en spullen van haar moeder. Ze slikte een brok in haar keel weg. Lavinia miste haar moeder nog steeds heel erg. Ze keek naar de doden rozen die op de kaptafel stonden en haalde de roos eruit en nam deze in beide handen. ‘Deze gaat in mijn boeket.’ Zei Lavinia zacht terwijl ze naar de roos keek voelde ze iets kouds op haar borst en keek in de met spinnenwebben bedekte spiegel hoe haar vader haar een ketting om deed. ‘Dit was de ketting die je moeder om had bij onze trouwerij.’ Lavinia draaide zich om naar haar vader en glimlachte zwakjes naar hem. Haar vingers sloten even om de ketting heen en sloot haar ogen voor een moment. Er werd op de deur geklopt en Lavinia schrok op uit haar gedachtes daar in de deuropening stond een bediende. ‘U bad staat klaar, My Lady.’ Lavinia knikte en stond op. Ze drukte een kus op haar vaders wang en keek nog even de kamer rond waarna ze ging baden. Het bad was gevuld met de beste oliën die te krijgen waren en hier en daar lagen er rozenblaadjes in het bad. Haar zijde zachte haren werden gekamd en sierlijk opgestoken. Enkel 2 kleine plukjes staken uit en hingen naast haar gezicht. Ze zuchtte lichtjes toen er een lelie werd in gestoken en vervolgens ook nog de oorbellen kreeg die haar moeder in had gehad. Haar korset werd goed strak gezet en haar trouwjurk werd aan gedaan. De rode zijde stof viel soepel over haar lichaam heen. Lavinia moest rekening gaan houden met de lange rode sleep die achter haar jurk zat en ging weer zitten zodat haar make-up gedaan kon worden. Haar ogen werden mooi opgemaakt. Met rode,gouden en oranje kleuren. Ook werden hier en daar kleine steentjes bij haar ogen geplakt. Met het bruine oogpotlood werden haar oog contouren beter uitgedrukt. Haar lippen werden rood gekleurd en de sluier werd vast gemaakt. Lavinia stond pas weer op toen de bediendes haar alleen lieten nadat haar zoete parfum werd opgespoten en Lavinia stond voor de spiegel naar zich zelf te kijken. Ze slikte even toen ze zag hoe volwassen er nu uit zag. De jurk liet haar vrouwelijke vormen er beter uitkomen en door de make-up zag ze er iets ouder uit. Ondanks ze al 19 was zag ze er best jong uit maar nu leek ze op iemand van 21. Ze trok haar mondhoeken op toen ze zag dat haar vader binnen kwam. ‘Je ziet er prachtig uit. Mijn dochter.’ Zei haar vader. Lavinia glimlachte lichtjes naar hem. ‘Draai eens een rondje en laat me je eens goed bekijken.’ Lavinia knikte en draaide een rondje. ‘Je moeder zal trots op je zijn geweest.’ ‘En u?’ ‘Ik ben altijd trots op je wat je ook doet en beslist.’ Lavinia keek haar vader aan. ‘Meent u dat?’ ‘Ja Lavinia.’ ‘Beloof het.’ Haar vader lachte stiltjes waarna een hoestbui volgde. ‘Dat beloof ik.’ Zei haar vader snel toen Lavinia haar hand op zijn schouder had gelegd en hem bezorgd aan keek. ‘Gaat het wel goed met u vader?’ ‘Ik heb een griepje, meer niet. Maak je geen zorgen.’ Opnieuw begon haar vader erg te hoesten maar voordat Lavinia iets kon zeggen werd ze bij haar schouders vast gepakt en zag ze de tranen in de ogen van haar vader nu pas goed. ‘Je weet niet hoeveel je op je moeder lijkt Lavinia. Je lijkt precies op haar toen we trouwde. Alleen..’ ‘Ja vader?’ Haar vader schoof de ring van zijn vinger af en deed deze met tranen in zijn ogen bij haar op. Lavinia keek met ongeloof naar de trouwring van haar moeder die nu om haar vinger zat. ‘Nu lijk je precies op haar.’ Lavinia glimlachte en knuffelde haar vader even tot dat er op de deur werd geklopt dat de koets er stond op hen naar de kerk te brengen.



Tijdens de rit zeiden Lavinia en haar vader niets, ze keken naar buiten. Espe spinde en Lavinia aaide haar over haar kop heen. Espe had de siersels van om van Lucy en toen de kerk in zicht kwam werd Lavinia naar een aparte kamer gebracht waar ze moest wachten tot iedereen er van de gasten er waren. Haar vader kwam binnen met een kist en Lavinia wist wat er in zat. De kroon van haar moeder. Lavinia deed haar sluier af en haar vader deed de kroon op. Het was een kroon die je vaak zag bij elven verhalen en zat om je voorhoofd heen in plaats van op je hoofd. De kroon was van echt goud en had rode stenen met 1 zwarte steen die los bungelde aan de kroon en als een embleem op haar voorhoofd zat. De kroon voelde vertrouwd maar koud aan. De sluier ging weer om en het was tijd om naar de zaal te gaan. Haar vader was vertrokken en wachtte bij de deur.



De deuren gingen openen en aan de arm van haar vader liep ze de zaal binnen. Voor haar werden bloemblaadjes gegooid en Lavinia keek om zich heen. Daar naast Williams stond Lucifer. Een glimlachje sierde haar gezicht terwijl ze liep. Ze had haar boeket vast en de loper leek wel eeuwig te duren. Maar haar blik bleef op Lucifer gericht tot bij de trappen waar ze werd over genomen door Williams. Ze beet even op haar onderlip en zuchtte. Samen gingen ze het trapje op en Williams pakte haar handen vast zoals het hoorde. Zo stonden ze tegen over elkaar en Lavinia werd even gedwongen om Williams recht aan te kijken. Maar haar blik ging al snel naar Lucifer die achter Williams bevond. Espe stond naast Lavinia toe te kijken en hoopte dat Lavinia de goede beslissing zou gaan maken. De priester begon met zijn verhaal. Zijn o zo lange verhaal waardoor Lavinia nog meer denk tijd kreeg met wat ze moest gaan doen. Maar eigelijk wist ze al lang wat ze wou doen. Ze keek even naar Lucifer en glimlachte naar hem maar Williams tilde haar kin op en keek haar aan. ‘Ja ik wil.’ Lavinia schrok een beetje op uit haar gedachtes. ‘Neemt u Lady Lavinia Kayla Lithium, Lord Williams Rodericks tot uw wettige echtgenote en zult u hem lief hebben in voor en tegen spoed en hem pas verlaten als de dood jullie scheid.’ Lavinia knipperde heftig met haar ogen en beet op haar onderlip. ‘I-ik ik uhmm…’ Lavinia verstarde een beetje. Wat moest ze doen. Ze keek even naar Espe die haar toe knikte. Het was nu of nooit. Lavinia slikte en liet Williams handen los. ‘Ik kan niet met je trouwen.’ Zei ze beslist. De mensen schrokken duidelijk toen Lavinia dat zei ook haar vader verstrakte. ‘Maar lieverd. Je bent zenuwachtig. Ik weet dat je dit wil.’ Lavinia richten zich op haar vader. ‘U wild dit, niet ik. Ik sterf liever alleen en gelukkig dan dat ik trouw met deze Barbaar die niets meer dan ellende zou veroorzaken in mijn land.’ De mensen om haar heen luisterde aandachtig naar haar woorden. ‘Williams is een lui varken..’ De mensen schrokken opnieuw in de zaal en Lavinia richten zich op hen. ‘Jullie weten best dat Williams niets geeft om jullie enkel om de macht.’ Ze keek Williams aan die haar verbaasd aan keek. ‘Lieverd, je heb last van zenuwen.’ ‘Nee dat heb ik niet! Ik weet wat ik wil en dat is in elk geval mijn leven delen met iemand waarmee ik gelukkig word en die iemand ben jij niet.’ Zei Lavinia kalm. Ze keek naar Lucifer en haar ogen twinkelde lichtjes. ‘Ik trouw alleen met de man van wie ik hou en het kan me niets schelen dat hij een rang lager is dan mij. In mijn ogen staat hij veel hoger dan Williams.’ Zei Lavinia rustig. Ze stapte naar vader toe. ‘Het spijt me vader, maar mijn besluit staat vast en u had gezegd dat u altijd trots op me zou zijn wat ik ook zou doen of beslissen.’ Ze drukte een kus op haar vaders voorhoofd en richten zich op Lucifer waar ze langzaam naar toe liep. Haar sleep achter zich aan. Daar pakte ze Lucifers handen vast en keek hem aan. ‘Ik trouw alleen met iemand van wie ik echt hou en ik weet dat hij ook van mij houd.’ Zei ze zacht terwijl ze hem zwoel aan keek. De zaal was geschokt maar ook ontroerd om hun besluit van de prinses. ‘En die iemand. Dat ben jij Lucifer..’ Zei ze met een brede glimlach. Ze ging iets op haar tenen staan en drukte haar lippen liefdevol op die van hem. ‘Ik hou alleen van jou Lucifer en iedereen zou het moeten accepteren dat het zo is. Niemand wil een ongelukkige koningin op de troon en dat zou ik wel geweest zijn als ik trouwde met Williams. Maar jij, Lucifer. Jij laat zien wie ik werkelijk ben. Dat ik meer ben dan alleen een prinses.’ Zei ze terwijl ze hem zwoel bleef aan kijken. Ze kneep zachtjes in zijn handen en keek hem verwachtingsvol aan. Als hij haar zo los laten zou ze dat begrijpen want misschien wou hij haar gewoon echt vergeten en had hij zijn liefde aan iemand anders geven maar hij hoopte het niet. ‘Ik hou van je Lucifer…’ Zei ze luid en duidelijk.

Kenshi rende over het steenactige gebergte van bombarda, hij heeg lichtjes vanwegen de vermoeidheid die na een paar dagen volop rennen echt wel toe begon te slaan, maar bleef stug doorlopen. Nu begon hij toch spijt te krijgen dat hij in de bebosde delen uit had getrapt, want zijn voeten waren al een heel eind terug begonnen met bloeden en begonnen nu pijn te doen, maar zo was hij nou eenmaal sneller. Onderweg had hij dingen op gepikt als 'De opvolgster van Nigris gaat trouwen' en als dat echt zo zou doen zou hij zo snel mogenlijk daar moeten zijn. Ookal zouden de meesten bij de deur afremmen, Kenshi duwde de deur open en rende verder, hij had tijdens het rennen snel een fles sterke drank van een kasje afgepakt. "Kenshi, wat ben je van plan?" klonk de stem van Kydoo zijn zijn hoofd, maar d ejognen had geen tijd om een plan te bedenken. Wankel, zodat het ook nog echt geloofwaardig leek dat hij dronken was, kwam hij binnen 'gevallen' hij stond weer rustig op en keek grijnzend richitng het podium, waar Kayla stond. Het was duidelijkd at ze nee had gezegd, want er begon onrustigheid te ontstaan en een paa rmensen werden zelfs boos. toch keken veel mensne om door de plotselinge klap vna de deur. Wat wankelig en onhandig liep hij richting het podium, waarbij hij 'onbewust' richting een tafel liep en daar 'perongeluk' overheen viel. Deze tafel wankelde en viel om, met bruids taart en al en de top van de taart viel vlak voor Williams voeten. "Hehe, sorry..." zei hij wat onhandig, alle aandacht op hem of williams gericht, maar zo zou Lavinia genoeg tijd hebben om haar zegje naar Lucifer te doen. "Wooh, wooh!" riep hij wat sussend, toen hij merkte dat wat wachters op hem af kwmaen vanwegen eht binnenvallen en het nog meer verergeren van de sweer "Ik ben bevriend emt de bruidegom." loog hij glashard, omdat het en probleem voor Kayla kon zijn als ze wistend at hij bevriend was met haar. Ergens, diep in zijn hart, had hij het liefste gestaan waar Lucifer nu was, maar dat zou hij nooit toegeven. Aan niemand. Misschien zou hij ooit, in een volgend leven, zijn gevoelens ooit aan haar kunnen vertellen voordat de Lucifer van die tijd dat deed, maar voor nu nam hij er genoegen mee om gewoon haar beste vriend te zijn en haar te helpen waar het nodig was.

Lucifer werd wakker in het bed waar hij de afgelopen nacht in had
geslapen. Nou ja, lang niet alleen maar geslapen, maar hij werd wel
beter wakker dan de nachten hiervoor. Zijn humeur verdween pas weer toen
hij nadacht over wat voor dag het was. Het was de trouwdag van Lavinia
en ze zou met Rodericks gaan trouwen. Hij keek om toen er een zachte
hand tegen zijn wang werd gelegd en keek recht in de mooie donkere ogen
van Dagmar. Hij glimlachte haar toe ook al wist hij dat hij zich voor
haar niet groot hoefde te houden. Zij snapte hoe hij zich voelde en kon
er toch niets aan doen. Hij had geluk dat hij Dagmar had. Misschien zou
ze hem ooit over zijn verdriet weten te krijgen. Haar donkere ogen
werden bezorgd en hij boog zich naar haar toe om haar een kus te geven.
Die nam ze zwijgend in ontvangst, maar de blik verdween niet. Hoe kon
het ook anders? Dagmar kende hem door en door en zou alles wat er in hem
omging snappen. Hij sloeg de deken van hen af en stapte uit bed. Hij
moest toch wel grinniken om hoe Dagmar hem nakeek. Ze had hem meerdere
keren overgehaald om haar toch lief te hebben, wetend dat dat even zijn
verdriet kon vergeten, maar in de nacht waren zijn nachtmerries weer
teruggekomen. Dromen die nooit in vervulling zouden gaan. Het was
oneerlijk, maar hij had zich erbij neer gelegd. Hij kleedde zich aan en
toen hij zich omdraaide, was Dagmar al bezig met haar haar. Ze was veel
sneller dan hem, maar ze moest dan ook de tijd nemen voor haar haar. De
dikke donkerblonde bos was moeilijk te temmen en hij keek graag naar hoe
ze dat toch altijd weer voor elkaar kreeg. Hij moest er niet aan denken
om zo'n bos haar te hebben, maar daarvoor was hij een man en niet een
vrouw. Hij ging op het bed zitten en wachtte tot ze klaar was. De jurk
die ze droeg was wonderschoon. Hij had de jurk gisteravond voor de deur
gevonden en wist dat het van Lavinia was geweest. De jurk die Dagmar had
uitgeleend was namelijk niet helemaal ongeschonden gebleven en nu droeg
ze bijna een replica van de jurk die ze had weggegeven. Alleen was deze
nog mooier en het stond haar heel goed. De donkerblauwe stof met enkele
zwarte banden lieten haar mooie figuur goed uitkomen en ze moest blozen
toen ze merkte dat hij naar haar keek. Hij snapte niet waarom ze dat
deed. Waarom zou zij nou in Dustnaam moeten blozen? Eindelijk was ze
klaar en hij wist dat zij naast Lavinia de mooiste vrouw van de
trouwerij zou zijn. Hij gespte nog gauw zijn zwaard om en opende galant
de deur voor Dagmar die hem hoffelijk toeknikte. Hij grinnikte weer. Ze
wist echt precies hoe ze hem op moest fleuren.

Samen waren ze naar binnen gelopen en hij had haar afgezet bij de kant
van de bruid. Dagmar mocht eerste bruidsmeisje zijn en dat was een grote
eer voor haar. Lucifer was de getuige van Rodericks. Niet een positie
waar hij om had gevraagd, maar als Bellatorium kon hij niet anders. Het
was zijn plicht en die voerde hij dan ook gewoon uit. Hij zou alle
plichten die hij had uitvoeren. Nog een keer twijfelde hij of hij niet
beter de positie had kunnen weigeren, maar hij wist dat hij het had
verdiend en dat de Nigris clan hem nodig had. Hij was niet iemand die
zijn clan en koninkrijk in de steek zou laten omdat hij gevoelens had
voor de prinses. Hij kon nog wel een beetje beheersing en waardigheid
opbrengen. Hij voelde de blik van Dagmar branden en toen hij naar haar
keek, glimlachte ze ten teken dat hij dat ook zou moeten doen.
Natuurlijk deed hij dat op dat moment, maar toen Rodericks eraan kwam
kon hij niet anders dan hem nog een kleine tik te geven. Een
waarschuwende blik was al genoeg en Rodericks was al stil. De deuren
gingen open en daar kwam ze aan. Precies zoals in zijn droom alleen zou
het dit keer echt gebeuren. Ze zag er prachtig uit in de rode jurk die
ze droeg en zijn adem stokte in zijn keel. Ze was mooier dan hij ooit
had kunnen dromen. Zelfs in zijn dromen zag ze er niet zo sprankelend
uit. En ze keek de hele tijd naar hem. Lucifer glimlachte haar toe en
bleef naar haar kijken. Hij had ook een goede reden om naar haar te
kijken, want ze was de bruid, maar dan nog. Nu kon hij eindelijk echt
naar haar kijken zonder dat iemand het raar zou vinden of er andere
gedachtes bij zou hebben. Tijdens het lange verhaal van de priester
keken ze elkaar aan, wilden allebei dat het anders was. Dat ze met
elkaar zouden kunnen trouwen, maar het was te laat of niet?

:Anima Tell:
Pleoh en Ebbenhout zaten achterin de zaal en waren een soort van de
wachters van de deur. Zodra de deur bijna openging en Lavinia en haar
vader eraan kwamen, brulde Pleoh een keer luid en iedereen stond op en
keek naar de deur. Pleoh's wonden waren zo goed als genezen en hij had
zichzelf gewassen voordat hij hiernaartoe had gemogen. Dat vond hij aan
de ene kant oneerlijk van Lucifer, maar Dagmar was net zo streng geweest
voor Ebbenhout en die had ook in bad gemoeten. Hij had daar wel om
moeten lachen. Ebbenhout trippelde achter Lavinia aan en hield de sleep
in haar bekje. Zo probeerde ze het nog een beetje schoon te houden. Het
was wel grappig om een kleine zwarte kat met een enorme lange sleep in
haar bek te zien lopen, maar de ogen waren vooral op Lavinia gericht.
Toen Lavinia werd overgegeven aan Rodericks ging Pleoh bij Lucifer
zitten en Ebbenhout bij Lavinia.

Lucifer keek geschokt naar Lavinia die de handen van Rodericks losliet
en zei dat ze niet met hem kon trouwen. Wat was ze van plan? Ze moest
met die man trouwen. Dat had Lucius hem zelf gezegd. Er was iets van een
afspraak tussen de twee families en Lavinia was gebonden om met
Rodericks te trouwen. Hij wist hoe oneerlijk het was dat ze zelf geen
keuze had, maar ze zou het moeten doen. Lucifer volgde met verbijstering
in zijn ogen haar stappen die uiteindelijk naar hem toeleiden. Hij
stond stokstijf stil, niet in staat om te bewegen toen ze hem kuste en
haar liefdesverklaring aan iedereen uitte. Hij voelde het kneepje in
zijn handen, maar zijn ogen schoten weg. Weg naar degene die achter
Lavinia stond. Dagmar die ook met verbijstering toekeek, maar toen hem
toeknikte. Hem alleen met die blik vertelde dat alles goed was dat ze er
altijd voor hem zou zijn wat hij ook zou beslissen. En hoeveel hij ook
van Dagmar hield het was Lavinia die zijn hart liet overslaan, die zijn
liefde beantwoordde zonder er een tel over na te hoeven denken. Hij wist
dat hij meer dan een halve minuut stil had gestaan en dat iedereen
verwachtingsvol naar hem keek en eindelijk kwam het binnen. Lavinia
wilde alleen met hem trouwen of ze zou helemaal niet trouwen. Ze hield
van hem en gaf hem de mogelijkheid om met haar te trouwen. Hij trok
voorzichtig zijn handen terug uit die van haar en grijnsde licht bij de
teleurgestelde blik die in haar ogen kwam. Zijn handen legde hij
voorzichtig om haar wangen en hij bracht zijn gezicht naar de hare.
'Ik
hou ook van jou, Lavinia.', mompelde hij zachtjes en drukte daarna zijn
lippen op die van haar. Hij hoorde het gejoel van het publiek, maar trok
er zich niets van aan. Het enige wat hij merkte was dat zij haar armen
om zijn nek sloeg en hem terugkuste. Hij liet na een paar seconden de
kus al in een gepassioneerde zoen overgaan en legde zijn handen in haar
hals. Haar mooie zachte hals. Hij kuste haar totdat hij op zijn schouder
werd getikt en wel terug moest trekken. Hij keek in de twinkelende ogen
van Dagmar en kuste haar op haar voorhoofd. 'Bedankt.', zei hij
zachtjes. Het enige wat hij uit kon brengen. De rest kon ze wel lezen in
zijn ogen. Dagmar schraapte haar keel en glimlachte. 'Volgens mij moet
er eerst nog worden getrouwd voordat je haar zo om de hals mag vliegen.
Heb je de ringen?', grijnsde ze hem toe. Lucifer liet zijn handen om
zijn nek gaan en hij greep de ketting die hij van haar had gekregen en
het zakje met ringen tevoorschijn. Als eerste maakte hij de ketting los
en hing die weer bij haar om. Het was haar verbintenis met haar moeder
en het hoorde om haar hals. Daarna ging hij op zijn knieën en maakte het
zakje los. Hij pakte de ring die ooit van zijn moeder was geweest en
keek Lavinia aan. 'Lieve Lavinia, zou jij mij de eer willen doen om mijn
vrouw te worden? Nu ik het je eindelijk mag vragen.', vroeg hij haar
hees en de blik in zijn ogen werd toch een beetje bezorgd. Ze zou nu
toch geen nee zeggen? Natuurlijk niet, sprak hij zich toe. Dagmar stond
er met haar neus bovenop. Nou ja, ze had een pas afstand, maar was nog
steeds dichtbij. Niet dat hij het erg vond. Hij gunde haar dit moment
ook. Ze wilde ook dat hij gelukkig zou zijn.

Net als Lavinia zag Espe er goed uit. Espe was verzorgd en haar zwarte vacht glansde als nooit te voren. Om haar hals had ze een soort halsband. De halsband van Lucy. Iedere Anima zou de halsband wel herkennen en Espe was vereerd dat ze deze halsband mocht dragen. De zilveren halsband met zwarte stenen en een goud embleem van de Lithium familie. Espe liep voor op. Met haar hoofd geheven en een boeket van bloemen in haar bek. In het boeket zaten lelies, zwarte rozen en de verdorde roos uit haar moeders kamer. Ze ging naast ebbenhout zitten en keek de zaal rond. Als Lavinia koningin zou worden zou ook Espe erg belangrijk worden al was ze dat nu ook al maar ze zou het hoogste staan in de Anima kring tenminste hier in Fernum. Het embleem glansde als nooit te voren en Espe brulde luid waardoor de mensen weer gingen zitten. De brul kwam recht uit haar onderbuik en was dus luid en duidelijk. De brul galmde lichtjes na in de zaal en de priester begon aan zijn verhaal.



Het verhaal leek wel uren te duren en Lavinia keek enkel naar Lucifer totdat ze bij haar kin werd vast gepakt en de sluier naar achteren werd gehaalde zodat haar gezicht beter te zien was. Haar ogen werden nu zoveel beter uit gedrukt door de make-up dat de blauwe glans meer schitterde. Enkel al door iemand aan te kijken kon ze iemands hart sneller laten slaan maar 1 iemand had dat ook bij haar zo weten te krijgen en die gene was Lucifer. Ze kende Lucifer al erg lang maar ze had niet vaak met hem gesproken omdat niemand met haar mocht praten als die gene geen opdracht had gehad van de koning om dat te doen. Lavinia had het jammer gevonden maar vond het niet erg. Ze had er mee leren leven en nu was het dan toch zover dat ze tegen haar vader in ging waar iedereen bij was. Dit was haar dag. Haar grote dag. Ze had een aardige grote mond weten op zetten maar haar vader had zich er bij neer gelegd. Tenminste dat dacht ze. Op het moment dat ze tegen over Lucifer stond gingen de deuren openen en zag ze Kenshi. Haar ogen fonkelde lichtjes. Hij had het toch gehaald. William keek woedend naar de taart die voor zijn voeten viel en Lavinia lachtte lichtjes toen hij ook nog tegen de bewakers in ging. ‘Bewakers haal deze man weg!’ schreeuwde haar vader. Lavinia keek naar Kenshi. ‘Het is goed vader, hij hoort bij mij. Het is mijn beste vriend.’ Haar vader keek haar stom verbaasd aan. ‘Heb je nog meer van zulke vrienden.’ Vroeg haar vader boos. Lavinia schudde haar hoofd. ‘Nee, ik heb nergens zo’n goede vriend gevonden als hij.’ Zei ze eerlijk en kalm. De mensen waren niet erg blij met Kenshi’s bezoek maar aangezien Kenshi geen clan had werd hij ook niet gezien als een vijand meer als een buitenstander maar dat was Kenshi altijd geweest dus hij zou het niet op merken.



Espe keek naar Kyodo en stond op waarna ze naar hem toe liep. Ze duwde haar kop in zijn manen terwijl ze spinde. ‘Ik ben blij dat je het heb gehaald.’ Zei ze spinnend tegen Kyodo en scheurde haar kop tegen die van hem aan waarna ze hem een lik over zijn snorharen gaf. Espe was misschien een gevaarlijke panter die iets te beschermend was tegen over Lavinia maar Espe had een goed hart alleen je moest deze weten te bereiken en dat hadden Kyodo en Pleoh gedaan. Die hadden haar ware aard weten boven te halen en dat was niemand echt gelukt. Dat was het zelfde met Lavinia zij had haar ware aard alleen laten zien aan Lucifer en aan Kenshi alleen beide op een andere manier en Espe op ongeveer de zelfde manier als je het gevecht van haar en Pleoh vergat.



Lavinia pakte Lucifers handen beet en deed haar zegje terwijl iedereen aandachtig luisterde. Lucifer stond stil en zei niets. Hij keek haar alleen verbijsterd aan net zoals iedereen in de zaal. Want niemand had verwacht dat hun prinses verliefd zou kunnen worden op een simpele man als Lucifer. Een simpele boer in haar vaders ogen. Maar Lucifer was nu eenmaal benoemd tot Bellatorium en dat betekende dat hij even hoog stond als de edelen. Een rang die de meeste van droomde en de meeste ook verbaasd waren dat Lucifer deze rang kreeg. Lucifer bleef haar stomverbaasd aan kijken en deed ook niets terug toen ze hem kuste. Pas toen ze een kneepje gaf in zijn handen maakte ze weer contact met hem. Zijn ogen schoten naar Dagmar die hem toe knikte ook al kon Lavinia, Dagmar niet zien ze wist dat Dagmar het beste met Lucifer voor had en zijn keuzes accepteerde net zoals zij deed. De keuze was aan hem. Het was nu of nooit. Want Lavinia zou met hem trouwen of ze zou met niemand trouwen een simpel besluit die geluk of de ondergang van het rijk kon betekenen want als Lucifer niet met haar wou trouwen zou de Lithium familie uitsterven en de Rodericks kwamen dan als nog aan de macht. Lucifer trok zijn handen terug en Lavinia keek hem eerst even wat verbaasd aan omdat ze dacht dat hij dit ook wilde maar knikte uiteindelijk teleurgesteld en keek weg. Ze schaamde zich nu een beetje en het publiek werd ongeduldig. Ze hoorde zelfs een man mompelen: ‘Ik zou het wel weten hoor als Lavinia voor me stond en dat tegen mij zei.’ Ze voelde zijn handen op haar wangen en Lavinia keek op. Haar wangen kleurde rood toen hij zei dat hij van haar hield waar iedereen bij kwam. Haar ogen twinkelde als nooit te voren en de blauwe waas verdween als sneeuw voor de zon. Hij had haar masker voor goed gebroken en ze was nu net een openen boek. Ze sloot haar ogen toen ze zijn lippen op die van haar voelde en hoorde het gejoel van het publiek. Ze grijnsde lichtjes tijdens de kus en sloeg haar armen om zijn nek heen. De kus werd een passie volle zoen. Een zoen die ze niet snel meer zou vergeten. Toen Lucifer zich terug trok keek ze hem aan met een blos op haar wangen. Haar vader deed een stap dichterbij en iedereen keek toe hoe Lucifer op zijn knieën ging. Lavinia keek Lucifer aan terwijl hij één hand beet had. Ze knikte heftig met en blosje. ‘Ja, maar al te graag.’ Zei ze zachtjes. Williams stond er bij te kijken. ‘Wat!’ Williams keek naar zijn vader die op stond. ‘Vader doe iets!’ ‘Lord Lucius… U weet onze afspraak toch nog wel.’ Lucius rechten zijn rug. ‘Ja die weet ik nog.’ ‘Nou doe iets! U bent de vader en u heb het laatste woord.’ Lucifer stond op en Lavinia legde haar armen om zijn hals maar keek naar haar vader en de vader van Williams. ‘Ja dat heb ik zeker.’ Zei Lucius en liep op Lavinia en Lucifer af. Lavinia slikte en liet Lucifer los. Haar vader legde zijn hand op Lucifers schouder en glimlachte en dat was iets bijzonders. ‘Jij alleen weet het voor elkaar te krijgen om alle regels aan je laars te lappen en mijn dochter tegen mij op te zetten.’ Zei Lucius met een glinstering in zijn ogen. ‘Dus daarom..’ Williams greens. ‘Zeg maar dag tegen je hoofd!’ Zei Williams grijnzend. ‘Wil ik je welkom heten in de familie, Lucifer Lithium Bellatorium..’ Williams en de familie Rodericks vielen stil. ‘Wat dit kunt u niet doen!’ ‘Wachters, geef William zijn verdiende loon voor het aanranden van mijn dochter. Dus zeg maar dag tegen je hoofd.’ Zei Lucius met een grijns. ‘Wat! Lord, u kende de afspraak! Mijn zoon zou trouwen met u dochter!’ ‘Want anders? Je kan het huwelijk niet meer in trekken van 2 eeuwen geleden, Rodericks. Voor het eerst sinds jaren komt ik mijn afspraak niet na. Tot ziens.’ Zei Lucius kalm. Lavinia keek verbaasd toe en vloog haar vader om haar hals. ‘Dank u wel!’ ‘Ik heb liever een gelukkige dochter dan een ongelukkige mijn kind. Je moeder zal trots op je zijn geweest.’ Lavinia liet haar vader los en pakte de verbranden ketting beet. ‘Ja, dat denk ik ook.’ Zei Lavinia met een glimlach en keek naar Lucifer. ‘Nou volgens mij is er een trouwerij aan de gang of niet.’ Lavinia knikte heftig. Ze gaf haar vader een kus op zijn wang en vervolgens omhelsde ze Kenshi. ‘Ik ben zo blij dat je er bent Kenshi.’ Zei ze blij en drukte een kus op zijn wang. ‘Jij mag mijn getuigen zijn.’ Zei ze met een glimlach. ‘Kom Lavinia.’ Lavinia knikte en gaf Kenshi nog een kus op zijn andere wang en ging terug naar de gang met haar vader.



Haar sluier werd opgedaan in de gang en haar make-up werd snel bijgewerkt. Er klonk opnieuw een brul toen de deuren openen gingen en de mensen stonden op. Lavinia straalde terwijl ze naar Lucifer keek. Eenmaal voor hem pakte ze zijn handen vast en keek ze hem liefdevol aan. De priester begon met zijn verhaal en Lavinia bleef kijken in de ogen van Lucifer en dacht dat ze verdronk in zijn ogen. ‘Neemt u Lady Lavinia Lucifer tot u wettige echtgenote en zult u hem liefhebben in voor en tegen spoed tot de dood jullie scheid.’ ‘Ja, dat beloof ik op de grond van mijn hart.’ Zei Lavinia met glinsterde ogen. ‘Neemt u Lucifer Bellatorium, Lady Lavinia Kayla Lithium tot u wettige echtgenote en beloofd u haar lief te hebben in voor en tegenspoed tot de dood jullie scheid.’ Vroeg de priester aan Lucifer. Lavinia keek Lucifer verwachtingsvol aan net zoals iedereen in de zaal. Zou hij echt ja zeggen?

Kenshi keek even naar de bulderende man, dus dat was de leider van de Nigris clan, Lavinia's vader, Lucius. Hij zette zich eigenlijk al schap voor een gevecht, maar Lavinia's worden waren zijn redder. Kenshi greens breed toen Kayla, voor deze hele zaal mensen, toe gaf dat hij haar beste virend was, de beste vriend die ze zich had kunnen wensen en keek evne naar Kyodo, di enu pas de schaduw uitstapte en zich bij zijn mens voegde. Ergens was Kenshi het gewend dat iedereen hem aankeek als een buitenstaander en het had hem nooit iet skunnen schelen, zo nu ook niet. Hij keek eventjes naar Lucifer, die Lavinia ten huwelijk vroeg en keek toen weer naar zijn beste vriendin. Deze zei natuurlijk ja. Kyodo gaf Espe even een lik over haar neus na haar warme begroeting "Had het voor geen goud willen missen." zei hij eerlijk, met een brede glimlach. Het was voor hem en zijn mens een vermoeiende, maar goede dag geweest.
Kayla omhelsde Kenshi en deze omarmde haar kort terug "Ik had het beloofd, weet je nog?" zei hij even blij terug. "Het is me een eer." antwoorde Kenshi eerlijk, toen Kayla zei dat hij haar getuige mocht zijn en hij keek haar na. Daarna liep hij richting Lucifer, ondanks de stem van Kyodo in zijn hoofd die dat hem sterk afraadde en keek hem gewoon rustig aan. "Pas goed op haar." zei Kenshi met een lichte glimlach, als Lucifer ook maar iets bij Kayla zou doen, zou hij er meteen zijn. Ook een deel van zijn belofde, om Kayla te beschermen en tenmisnte elke week bij haar langs te komen. Een man zou daar geen verandering in brengen. "Ik hoop niet dat je het erg vind dat je toekomstige vrouw met mensen om gaat als ik." zei hij, het klonk ergens als een grap en hij stapte toen de brul te horen van hem weg. Het hele verhaal keek hij gewoon naar Kayla, ze was prachtig en toen de vraag viel keek hij even naast zich, waar Kyodo zich weer bij hem had gevoegd.

Lucifer was niet voldoende bij zijn verstand om Kenshi op te merken. Hij was nog te verbijsterd om wat Lavinia had gedaan. Ze brak haar verloving met Rodericks om met hem te kunnen trouwen of ze zou niet trouwen. Waarom stond hij hier dan nog als een idioot naar haar te staren? Waarom nam hij haar niet in zijn armen zoals hij altijd wilde doen en als het aan haar lag voor altijd zou kunnen doen zonder dat er consequenties aan vast zaten? Het was de knik van Dagmar die hem overtuigde van zijn keuze. Ze zou hem er niet om gaan haten. Misschien was dat de reden dat ze laatst had gezegd dat ze altijd voor hem klaar zou staan wat zijn keuze ook zou zijn. Hij kon eindelijk in beweging komen en hij trok zijn handen voorzichtig terug uit de hare. Hij grijnsde toen ze teleurgesteld knikte en wegkeek. Dacht ze nu echt dat hij haar zou laten schieten? Ze kende hem toch wel iets beter dan dat? Hij bracht zijn handen omhoog en legde die op haar wangen. Hij lachte zachtjes en zijn ogen twinkelden toen hij zei dat hij van haar hield en haar wangen rood kleurden. Er was echt niets mooiers dan Lavinia als ze bloosde. Hij zag nog net de liefde die ze in haar ogen had voordat hij de zijne sloot en haar kuste. Haar armen werden om zijn nek geslagen en hij drukte haar dichter tegen zich aan. Hij ging terug op het moment dat hij werd aangetikt door Dagmar en kuste haar op haar voorhoofd voor haar begrip. De blos op de wangen van Lavinia was nog steeds niet weg en hij zakte op zijn knie en pakte haar hand en haar ten huwelijk vroeg. Hij grijnsde breed bij haar woorden en kwam weer overeind. Zijn gezicht betrok bij de woorden van Rodericks en hij keek naar Lucius met een strakke blik. Zou die hem nu alsnog verbieden om met Lavinia te trouwen? Zou dit dan alles voor niets zijn geweest? Zijn hand was op de rug van Lavinia blijven liggen toen ze hem losliet en hij hield haar rond haar middel vast. Niet van plan om haar zo snel te laten gaan. Niet nu hij eindelijk hoop had gehad. Lucifer slikte toen de hand van Lucius op zijn schouder werd gelegd en bleef hem strak aankijken. Hij ontspande iets bij de glimlach die hij zag, maar zijn blik was nog wel bezorgd. Maar er waren er maar twee die dat zouden kunnen zien. Lucifer knikte op de woorden van Lucius. Ja, hij was inderdaad goed. Hij keek niet om om Rodericks een vernietigende blik te geven. Aan de kreet van Earh te horen had Pleoh dat al gedaan. Ook lucifer was doodstil net zoals de zaal toen Lucius hem verwelkomde in de familie. Lucifer draaide zich nu wel om naar Rodericks bij wat Lucius zei en liep op hem af. ‘Ja heer.’, zei hij alleen maar en draaide Rodericks om en duwde hem in de richting van de wachters. ‘My lord. Zoals u misschien al weet, ben ik door onze lieve koningin aan een familie beloofd die mij als een zoon moesten opvoeden. Ze hebben mij geadopteerd, maar tot nu toe heb ik de naam nooit gebruikt als mijn achternaam. Ik ben een Rodericks. Niet een naam waar ik trots op ben tot vandaag. Zo kunt u zich aan uw belofte houden.’, zei Lucifer serieus. Hij grijnsde een paar seconden daarna bij het zien van het woedende gezicht van zijn stiefvader. De afspraak kwam uit, maar niet op een manier die hij had gewild. Hij had totaal geen controle over lucifer en nu had die man ook nog een echt geldige reden om met Lavinia te kunnen trouwen. Hij was eigenlijk altijd dus al van hoge rang geweest, maar dat had hij nooit gebruikt. Lucifer keek naar Lavinia die weer wegliep en hij werd zelf aan zijn arm getrokken door Dagmar die snel met hem in de weer ging. Op het laatst keek ze hem nog een keer aan en sloeg haar armen om hem heen. Hij omhelsde haar en glimlachte breed. Daarna ging ze op haar plek staan en hij draaide zich om naar Kenshi die naast hem stond. ‘Zal ik doen.’, grijnsde hij. Hij kon nog steeds niet geloven dat het nu net hij zou zijn die met Lavinia zou trouwen. Hij stak zijn hand uit op de woorden van Kenshi. ‘Als jij er niet was geweest dan was dit nu ook niet gebeurd. Ik dank je, Kenshi.’, zei hij serieus en hij lachte weer toen Kenshi zijn hand schudde. Daarna hoorde hij de zachte grom van Pleoh en pakte snel het zakje met de ringen. Die bracht hij snel naar de priester die het aanpakte en daarna stapte hij terug naar zijn plek.

Lucifer keek naar de deur toen de brul ging en zijn ogen schitterden bij het zien van Lavinia. Ze was prachtig en bijna de zijne. Hier had hij altijd van gedroomd en niemand zou het nu voor hem gaan verpesten. Niemand zou haar nu nog van hem af gaan pakken. Hij pakte voorzichtig haar handen toen ze bij hem kwam en keek door de sluier naar haar mooie blauwe ogen die zo’n contrast waren bij haar zwarte haren. De ogen leken nog meer te sprankelen doordat ze zo mooi waren opgemaakt, maar dat was niet wat hij zag. Hij zag alleen Lavinia. Alleen haar innerlijke schoonheid die hem altijd had aangetrokken. Al was ze een trol geweest dan had hij nog steeds van haar gehouden. Het ging bij hem altijd om het innerlijk van de persoon en dat was ook waarom hij zich zo had geïnteresseerd in Lavinia. Sinds het moment dat ze zijn koekje had afgepakt, wilde hij weten hoe ze eruit zag. Wie er schuil ging onder de vermomming. Hij luisterde niet echt naar het verhaal van de priester en het was maar goed dat hij hoorde dat ze ja zei. Dat haalde hem uit zijn gedachten. Hij glimlachte licht toen ze vergat de ring bij hem om te doen, maar de priester ging al door en richtte de vraag nu tot hem. Hij knikte licht. ‘Voor altijd en nog veel langer. Zeker weten van wel.’, antwoordde hij de priester. Hij pakte de ring van het zwarte kussentje en pakte haar linkerhand. Daarna schoof hij de eenvoudige, maar mooie ring om de ringvinger van Lavinia. Hij grijnsde licht toen hij zag dat Lavinia schrok en gauw de ring pakte om bij hem om te doen. En weer beet ze op haar lip. Zonder er bij na te denken, bracht hij zijn hand omhoog en bevrijdde haar lip van haar tanden. ‘U mag de bruid kussen.’, zei de priester. Lucifer schoof met zijn handen de sluier omhoog en legde zijn hand onder haar kin. ‘Je bent de prachtigste, gevaarlijkste en slimste vrouw en eindelijk ben je de mijne.’, zei hij zachtjes en boog zich naar haar toe om haar voor de eerste keer te kussen terwijl hij echt toestemming had. De ultieme toestemming. Ze was de zijne of hij de hare, maar dat maakte allemaal niets uit. Hij kuste haar even voorzichtig en moest zich weer tegenhouden. Als hij echt zou doen wat hij zou willen dan zou zij zich daar later misschien voor gaan schamen en dat wilde hij niet. Na tien seconden trok hij zich terug en opende zijn ogen om naar haar mooie blozende gezicht te kijken. Haar ogen schitterden nog beter dan de mooiste sterrenhemel en het was dat Lucius naar voren kwam om hem op zijn schouder te kloppen anders had hij zich echt nooit meer in kunnen houden. Dan had hij haar opgetild en ergens naartoe gebracht waar ze alleen zouden kunnen zijn. En dan had hij zijn liefde duidelijk laten merken.
:Anima Tell:
Pleoh had de hele tijd toe zitten kijken en grijnsde breed. Tegen de tijd dat Lucifer Lavinia mocht gaan kussen, liep hij naar Espe en ging naast haar zitten. ‘Je peptalk heeft dus toch geholpen?’, grijnsde hij haar toe. Hij had Espe in de gaten gehouden en wist precies wat ze tegen Lavinia had gezegd en hij was er blij mee. Lucifer was blij. Hij streek zijn kop langs die van haar en keek daarna naar ebbenhout die een trede beneden hen zat. Ze keek hem aan en hij gromde haar zacht toe. Ze kwam op hem af en spinde zacht toen hij haar een lik gaf. ‘Je blijft mijn favoriet hoor.’, grijnsde hij haar toe. Ebbenhout miauwde zacht en ging tussen zijn poten zitten. Ebbenhout was bang dat ze hem zou verliezen, maar dat hoefde niet. Hij wist wie zijn vrienden waren en hij liet familie nooit zitten. Echte familie bedoelde hij dan. Niet van bloed, maar van liefde. En Ebbenhout was familie voor hem. Zijn kleine zusje ook al was ze ouder. ‘Laten we feest gaan vieren. Wil iedereen mij volgen.’, zei Lucius en Pleoh stond op. Ebbenhout protesteerde een beetje, maar ze had geen keus. Hij zuchtte en gromde als toestemming. Ebbenhout sprong al omhoog en ging op zijn schouders liggen. ‘Eigenwijs ding.’, zuchtte hij en keek daarna naar Espe. ‘Mag ik de dame begeleiden?’, vroeg hij grijnzend en liep achter het gelukkige paar aan.

Lucifer grijnzend naar Lucius die hem toelachte. Uiteindelijk had hij het toch geflikt en was het hem gelukt om met Lavinia te trouwen. Op zijn woorden knikte hij en pakte Lavinia vast bij haar middel en drukte een snelle kus op haar wang voordat hij haar zachtjes meetroonde achter haar vader aan. Tijdens het lopen keek hij op haar neer en hij schudde zijn hoofd. Hoe kon het toch dat ze nu de zijne was? Dat ze voor altijd samen konden en mochten zijn? Het maakte hem niets uit en zodra ze door de deuren waren stond daar al een mooie koets klaar om hen naar het paleis te brengen waar het feest zich zou voltrekken. Hij keek even om zich heen en wist dat er in de kerk alleen maar mensen van elite had gezeten en niet de mensen met wie hij was opgegroeid. Niet de mensen met wie hij had gelachen, van wie hij bijna alles had geleerd. Hij stopte Lavinia en keek haar aan. ‘Zou je het erg vinden als ik nog een paar mensen uitnodig?’, vroeg hij aan haar. Pleoh had al door wat hij van plan was en liet Ebbenhout van zich afstappen. Zijn staart ging tergend langzaam heen en weer en het puntje iets sneller. Hij wist wat Lucifer wilde doen. ‘Ik zou graag de mensen die ik echt ken willen uitnodigen. Vind je dat erg?’, vroeg hij aan haar. Lucifer keek in haar prachtige ogen en wachtte op haar antwoord.

Lucius keek verbaasd naar Lucifer toen hij sprak. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen maar uiteindelijk kwam er een grote glimlach van zijn gezicht af. ‘Toch wil ik liever dat je achternaam veranderd in Lithium, mijn jongen.’ Zei Lucius eerlijk. ‘Dat past toch veel en veel beter bij je dan die walgelijke naam Rodericks.’ ‘Vader..’ Zei Lavinia met een grijnsje. ‘Oh, maar natuurlijk.’ Zei Lucius met een lichte grijns. Williams werd afgevoerd en Lavinia wuifde hem na. Lavinia straalde helemaal want dit was de mooiste dag van haar leven. Ze pakte de ketting beet en sloot haar ogen even. Ze zag haar moeders glimlach voor haar en het was maar goed dat haar make-up een beetje werd bijgewerkt want er ontsnapte een kleine traan toen ze aan haar moeder dacht. Eenmaal haar make-up bijgewerkt en de gasten op zijn plek keek Lavinia haar vader aan. ‘Lucifer en ik zullen u trots maken vader.’ ‘Dat heb je al lang gedaan Lavinia.’ Lavinia glimlachte, ‘Ooit zullen we meer landen veroveren, dat beloof ik.’ ‘Daar hou ik je aan mijn dochter want een Lithium breekt nooit zijn beloftes.’ Lavinia knikte en drukte nog een kus op haar vaders wang en de deuren gingen openen.



Lavinia was blij toen ze hoorde dat hij ja zei. In alle opwinding was ze de ring vergeten en schrok duidelijk toen hij de ring om haar linker ring vinger schoof. Snel pakte ook zij de ring van het zwarte kussentje en schoof deze om zijn ringvinger. Lavinia straalde je kon er niets anders van maken. Ze keek even naar de ringen maar daarna weer naar Lucifer. Ze kon nu nog zo vaak als ze wou naar de ringen kijken maar nu mocht ze naar Lucifer kijken zonder dat iemand haar raar aan keek en haar zei dat, dat niet mocht. Ze beet even op haar onderlip van zenuwen maar Lucifer bevrijden die alweer snel. Ze wist dat Lucifer er niet tegen kon dat ze op haar onderlip beet. Lucifer schoof de sluier omhoog en Lavinia keek hem met fonkelde ogen aan. Ze wou gaan gillen van de zenuwen maar ook van geluk. Haar hart klopte in haar keel. Ze bloosde bij zijn woorden en wou iets zeggen maar deed dat uiteindelijk niet toen hij naar haar toe boog en sloot haar ogen toen zijn lippen die van haar raakte. De kus was voorzichtig maar Lavinia had niet anders verwacht met al deze mensen om hen heen. Haar ogen twinkelde terwijl ze hem weer aan keek. Haar droom kwam uit. Trouwen met de man van je dromen en in de jurk van haar moeder met Espe naast haar. Het was misschien niet echt een grote droom maar het was wel haar droom die nu in vervulling kwam. Het was haar vader die zijn hand op Lucifers schouder legde. Lavinia was blij dat haar vader Lucifer toestemming had gegeven en ergens in haar gedachten wist Lavinia dat haar vader blij was dat ze niet met Williams was getrouwd. Misschien zou de Lithium generatie toch nog worden voort gezet als het aan haar lag in elk geval wel. Maar Lavinia zou wel aangebrand zijn als het eenmaal zover was. Haar vader had haar zo vaak verteld hoe haar moeder deed toen ze zwanger was. Lavinia zou het graag zelf ook gezien hebben want achteraf kon iedereen er om lachen. Haar moeder had zoveel uitgeroepen naar Lucy en Lucius en ze had zelfs eieren gegooid. Het was wel een smerig werkje om op te ruimen maar de bediendes hadden er later om kunnen lachen. Haar vader was toen aardig lenig toen hij eieren naar zijn hoofd kreeg. Lavinia grinnikte lichtjes om de gedachten maar keek Lucifer al snel weer aan.



Espe keek Pleoh aan toen hij naast haar kwam zitten. Ze grijnsde lichtjes. ‘Niet slecht voor de Anima van een Lady niet waar?’ Zei ze met een grijnsje. Ze keek toe hoe die twee elkaar kuste. ‘Welkom in de familie, Pleoh.’ Zei ze met haar mondhoeken opgetrokken terwijl ze hem aan keek en haar langs haar kop streek. Ze keek naar de zwarte kat die tussen de poten van Pleoh ging zitten en Espe grinnikte lichtjes. Espe stond op toen de koning sprak maar een grijns verscheen toen hij haar dame noemde. Espe liep en haar staart streek langs zijn kop. ‘En nu ben ik opeens wel een dame, hé..’ Zei Espe speels terwijl haar kop zich naar hem toe was gedraaid. Ze grinnikte en het puntje van haar staart kriebelde even onder zijn neus en ze liep vooruit. Ze gaf Kyodo een snelle lik over zijn snuit en volgde het gelukkig paar naar de koetsen.

Lavinia keek naar Lucifer en glimlachte breed naar hem. Ze keek hoe haar vader tegen de mensen sprak. ‘Ooit moet jij zijn taak overnemen. Denk je dat je dat kan?’ Zei ze met een glimlachje waarna Lucifer een kus op haar wang drukte. Ze keek naar het boeket en glimlachte lichtjes. Ze haalde de verdorde bloem eruit en haalde de steel eraf waarna ze de bloem in haar haren stak. Ze drukte snel even een kus op Lucifers wang. ‘Ik moet even wat doen.’ Zei Lavinia tegen hem en liep naar Dagmar toe. ‘Normaal zou iemand hem moeten vangen maar ik vind dat u deze het meeste heb verdiend en ik hoop dat er ooit een man zal zijn die u laat stralen zoals Lucifer bij mij doet.’ Zei ze waarna ze het boeket aan Dagmar gaf. ‘Maar ik weet zeker dat u die gene vind.’ Zei Lavinia met een glimlach en liep weer naar Lucifer toe en pakte zijn hand beet. ‘We kunnen gaan.’ Zei Lavinia stralend. Ze keek Kenshi aan. ‘Jij komt ook naar het paleis. Jij hoort daar ook te zijn want ik zou niet zonder mijn beste vriend kunnen.’ Ze gaf hem opnieuw een kus op zijn wang en daarna een kus op Lucifers mond waarna ze haar vader achterna liepen naar de koetsen. Lavinia werd gestopt en keek Lucifer aan met twinkelde ogen. ‘Natuurlijk mag dat. Het is ook jou feest.’ Zei Lavinia met een glimlach en drukte een snelle kus op zijn mond nu het mocht deed ze het dan ook. ‘Nou tortelduifjes, we gaan.’ Zei Lucius. Espe sprong de koets in en keek naar Lavinia die lichtjes lachte. ‘Wat dacht je er van dat jij eens ging rennen?’ Zei Lavinia met een grijnsje. Espe sprong de koets weer uit. ‘Goed, ik haal jullie wel in.’ ‘Doe dat maar.’ Zei Lavinia waarna ze achter Espe’s oor krabbelde. Espe spinde want dat was toch wel haar lievelings plekje na haar buik dan. Lavinia keek Lucifer aan met een glimlach en stapte de koets in gevolgd door haar vader die tegen over Lavinia ging zitten.

Lucifer had hem beloofd goed voor haar te zorgen en gezegd dat het goed was dat hij Kayla's beste vriend zou blijven. Dat was nu het belangrijkste dat zijn beste vriendin, Lavinia, zijn 'Kayla' gelukkig zou zijn en hij nog een rol in haar leven zou kunnen spelen. Hij had het hele ritueel met een brede glimlach aangezien, dus dit was wat een echte trouwerij was, sommige mensen in het publiek waren minder blij, maar de meeste mensen waren gelukkig. "Eh?" reageerde Kenshi eerst wat verbaasd op Kayla toen deze hem vertelde dat hij ook naar het palijs mocht komen "Ja, natuurlijk zal ik komen." hij keek de koets, waar Lavinia en Lucifer nu inzaten, na totdat hij ind e verte verdwenen was en keek nu richting Kyodo.
"Zie je nu wel dat we niet in de problemen zijn gekomen." zei Kenshi even grinnikent tegen Kyodo terwijl ze samen hun weg vervolgden "Als het maar geen gewoonte word om zo'n stunt uit te halen zonder consreet plan." gaf Kyodo gevat antwoord, de leeuw keek gewoon recht voor zich uit en liep rustig verder. Rennen was op dit moment geen optie meer "En wanneer ga je nu eindelijk iets aan die bloedstank doen?" sprak Kyodo zijn gedachten hardop uit, Kenshi keek even naar zijn bloedende veoten en haalde zijn schouders op. Verderop ging hij tegen een steen zitten om zijn voeten te verbinden. Direct daarna zouden ze wel weer verder lopen.

Lucifer knikte op de woorden van Lucius. Hij zou niets liever willen doen dan zijn achternaam te veranderen in Lithium. Hij had niet voor niets de naam Rodericks nooit gebruikt. Hij grijnsde mee met beide Lithiums. Een familie waar hij snel lid van zou worden en het kon voor hem niet snel genoeg gebeuren. Het duurde hem dan ook veel te lang voordat ze eindelijk bij het gedeelte waren waar hij de ring om haar vinger kon schuiven en haar kon kussen. Iedereen en vooral haar duidelijk te maken hoeveel hij van haar hield en dat ze nu eindelijk voor eeuwig samen zouden zijn.
:Anima Tell:
Pleoh grijnsde terug naar Espe en streek zijn kop langs die van haar toen ze hem verwelkomde in de familie. ‘Dank je.’, antwoordde hij haar zachtjes en bracht zijn blik daarna naar Ebbenhout die naar hem toekwam. Hij grijnsde haar toe, wist wat ze dacht, maar dat zij ook wist dat hij dat wist. Die verbondenheid zou hij ooit ook nog wel met Espe krijgen, maar dat zou nog lang duren. Ze zouden totaal op elkaar ingesteld moeten staan en dat had je niet binnen een paar jaar voor elkaar. Daar gingen ervaringen en jaren overheen. Misschien ooit zou hij haar net zo begrijpen als hij Ebbenhout begreep. Hij kwam overeind bij de woorden van Lucius en beet even zacht in de staart van Espe die langs hem gleed. ‘Je was altijd al een dame, maar je gedraagt je lang niet altijd zo.’, grinnikte hij haar toe. Hij liep naast Espe achter het pasgetrouwde stel aan. Buiten liet hij Ebbenhout van hem afgaan en keek in de richting van Lucifer.

Lucifer had zijn arm om de middel van Lavinia geslagen en was niet van plan haar snel los te laten. ‘Als het niet lukt dan heb ik altijd jou nog.’, glimlachte hij en drukte een kus op haar wang. Al snel had Lavinia zich uit zijn greep bevrijd en liep weg. Hij had geknikt op haar woorden, maar keek haar na. Zijn aandacht werd getrokken door een paar mensen die hem feliciteerden en hij bedankte hen vriendelijk. Hij was vroeger als uitschot behandeld en nu hij met de prinses was getrouwd, werd hij bijna vereerd. Gelukkig kon hij zijn kennis gebruiken om Lucius te helpen bij het regeren. Hij had interessante weetjes die hem zeer zouden interesseren. Zijn blik gleed terug naar Lavinia die haar boeket aan Dagmar gaf. Even trok er een steek door zijn hart. Alsof hij heel misschien de verkeerde keuze had gemaakt en haar niet alleen achter had moeten laten. Maar toen Lavinia terug liep, keek Dagmar hem aan en knikte met tranen in haar ogen. Ze hadden dit moeten doen. Hij zou veel gelukkiger met Lavinia zijn dan met Dagmar. Het was oneerlijk voor hen allebei, maar het was de waarheid. Waarom had het zolang geduurd voordat ze erachter waren gekomen? Want dan had hij Lavinia nooit aangeraakt, had Dagmar zijn hart veroverd. Het Lot was tussen gesprongen en had zijn hart aan iemand anders gegeven. Zijn ogen blikten naar Lavinia en hij glimlachte haar toe waarna hij met haar meeliep. Zijn kus was iets minder enthousiast dan normaal omdat hij ergens over nadacht en hij sprak zich dan ook uit. Hij glimlachte en nam haar kus liefdevol in ontvangst en knikte daarna naar Pleoh die hem al aankeek. Hij wist al wat de bedoeling was. Hij liet Lavinia voorgaan en ging daarna zelf de koets in. Hij ging naast Lavinia zitten en hield haar dicht tegen zich aan en keek haar aan met zijn blik vol liefde. Hij kon zich even niet inhouden om haar te kussen. Nog steeds moest hij zich inhouden omdat haar vader erbij zat. Hij legde zijn mond bij haar oor. ‘Ik kan niet wachten tot het feest af is.’, fluisterde hij zachtjes in haar oor. Hij grijnsde toen hij zag hoe ze weer wat roder werd. De reis naar het paleis duurde niet lang en daar was alles al in gereedheid gebracht voor het feest. Hij hielp Lavinia de koets uit en kuste haar even snel op haar mond. Het was gewoon heerlijk om haar eindelijk te bezitten. Haar helemaal voor zichzelf te hebben. Hij legde zijn arm om haar middel en liep achter Lucius aan naar de troonzaal waar alles mooi was gemaakt. Klaar voor het feest dat zodadelijk zou beginnen. Hij volgde hen mee naar de hoofdtafel en ging naast Lavinia zitten. Ze konden tradities hebben of niet, maar hij zou naast Lavinia gaan zitten. Hij zou anders met een chagrijnig hoofd aan tafel zitten. Hij wierp Lucius alleen maar een blik toe die hij moest begrijpen en die hem de mond snoerde. Hij kon het vergeten. Hij zou naast haar zitten en nergens anders.
:Anima Tell:.
Pleoh had de knik begrepen en sprintte er vandoor. Hij zou naar het dorp rennen en de mensen halen die Lucifer alles hadden geleerd. Zijn passen waren nog aardig soepel al voelde hij wel hoe de stramheid hem iets tegen hield in het rennen. Na een paar minuten rennen was hij in het dorp gekomen waar de meesten rond deze tijd in het café zaten te eten. Hij duwde de deur open en sprong daar op de bar. Een van de meisjes die daarachter werkte, schrok zich rot en hij gromde ter verontschuldiging naar haar. Pas nu bedacht hij zich dat hij niet de gave van het spreken had en gromde daarom naar alle anima’s van de mensen die hij moest hebben. Schuchter kwamen ze naar voren en Pleoh vertelde hen wat er was gebeurd in de kerk en dat ze waren uitgenodigd voor het feest in het paleis. De anima’s vertelden alles aan hun wederhelften, want al snel stonden er veel op. Pleoh ging weer verder. Hij zette er weer stevig de pas in om snel in het paleis te kunnen zijn. Die anderen zouden straks wel komen.

Lucifer zag al snel hoe er meerdere mensen binnenkwamen. Mensen die in de kerk waren geweest en het feest hadden bijgewoond en de mensen uit het dorp die waren uitgenodigd door Pleoh namens hen. Hij keek snel naar Lucius die even bedenkelijk keek en stond daarna op en nam Lavinia bij de hand. Hij leidde haar naar de mensen toe die hij had uitgenodigd. Een grote man sloeg hem al op de rug waardoor hij bijna voorover sloeg. ‘Er kan maar één iemand zijn die dat is.’, zei hij grijnzend en draaide zich om. ‘Lavinia, mag ik je voorstellen aan Dokus de timmerman.’, zei hij grijnzend. Dokus was een grote gespierde man waarvan duidelijk was dat hij hard werkte. ‘Dokus is de man die mij de beginselen van het grondvechten heeft bijgebracht.’ Hij lachte met Dokus. ‘En ik zou hem als ik jou was niet uitdagen. Ik heb hem zelfs nog nooit kunnen verslaan.’ Dokus pakte de hand van Lavinia en plantte een kus op haar hand waarna hij de hand losliet. Dokus had wel eens wat van hem geleerd, maar hij deed er vaak niets mee. Het was wel grappig om te zien hoe die grote Dokus omging met zijn kleine dochtertje die heel breekbaar was. Je zou bijna denken dat hij haar zou breken, maar hij was juist heel voorzichtig. Daarna nam hij haar langs de anderen totdat Lavinia zei dat ze terug moesten gaan omdat Lucius op hen stond te wachten. Hij ging naast Lavinia zitten en zag Dagmar net binnenkomen en plaatsnemen aan een van de tafels. Hij hield Lavinia’s hand onder de tafel vast en kneep er even zacht in waarna hij met zijn duim haar bleef strelen.

-Sorry!! Ik had een inspiratiedip!

Bacari liep met zijn afgezanten in Bombarda, bij de Nigris clan. Misschien waagden de Vincenza zich nu op een gewaagd gebied maar dat kon Bacari niks schelen, als de Nigris hem niet wilden ontvangen ging hij wel weer terug naar Porãna en zal daar een wraakactie smeden, maar omdat Bacari wel goed kon praten met Lord Lucius zag hij geen problemen. De Vincenza-leider kwam met een hoop sierlijk lawaai binnen, hij had immers zijn Vincenza orkest meegebracht en die maakte geweldige melodieën(om de melodie te horen start dan het youtubefilmpje onderaan deze post). Bacari hield wel van veel poespas om hem heen, zo kon hij rustig zijn plannen en uitspraken overdenken omdat iedereen genoot van 'de afleiding'. Bacari liep rustig naar Lord Lucius toe en schudde hem vriendelijk de hand: 'Gegroet Lord Lucius, leuk om jou een keer weer te zien, gefeliciteerd met je dochter!' zei Bacari hartelijk maar een beetje informeel zoals iedereen van de Vincenza's gewend was. Vincenza gebruikten alleen onderling 'u' maar spraken buitenlanders, ook al waren het vrienden nooit aan met 'u'. Toen richtte hij zijn blik op Lavinia en haar bruidegom. 'Namens Porãna zegen ik jullie huwelijk! Moge jullie tot jullie einde in rijkdom en welvaart leven!' vervolgde Bacari openlijk tegen het bruidspaar. Wederom was het opmerkelijk dat Vincenza altijd op welvaart en rijkdom zegenden in plaats van geluk en gezondheid. Met een zucht van verlichting liet hij zich op een zwarte bank zakken en keek comfortabel om hem heen. Zijn bewakers hadden inmiddels ook al plekjes rond zijn zetel gezocht. Hij vroeg zich af waarom er verder niet één andere clanleider was. 'Wat zijn die andere clans toch onbeschoft!' mompelde hij grijnsend. Hij wit maar al te goed dat de andere clans liever niet in het Nigris-territorium kwamen maar hij von het altijd leuk om andere clans even naar beneden te halen. Toen liet hij zich helemaal wegzakken in de bank en aaide met zijn hand over Sebastián's vacht. Sebastián had het allemaal aandachtig gevolgd en had net als Bacari, Lucius en het bruidspaar gefeliciteerd. De grote lynx keek rond alsof hij elk moment verwachtte dat er een minachtende opmerking op zijn wederhelft werd afgevuurd, gebeurde dit dan zou hij terughappen met verdedigende praat. Maar zolang dat niet gebeurde lag hij opgerold naast Bacari op de zwarte bank. Het was een groots feest, dat merkte Sebastián wel zeker op, en ze moesten alert zijn op ieder persoon die er ook maar over nadacht dat de Vincenza weg moesten bij dit feest.

https://www.youtube.com/watch?v=vQLtJnLvrFQ&feature=related

These || T E A R S || I cry For all sad words of tongue and pen, My father have a big mistake but now he is gone... And now its my turn to set this right. But behind this mask, I'm just a little girl ~ Lavinina keek hem liefdevol aan na zijn woorden. ‘’Maar ik ben er niet altijd om jou taken uit te voeren, mijn liefste…’’ Zei Lavinia zoet tegen hem waarna ze kort zijn wang streelde. Ze keek naar haar boeket. Haar blik ging naar Dagmar, al wist Lavinia niet wat die twee de nacht daarvoor hadden gedaan, ze wist dat Lucifer eerst met haar zou gaan trouwen als zij met Williams. Ze walgde van de naam alleen al. Het was een Barbaar, een lui varken en dat luie varken kreeg nu zijn verdiende loon. Ze zuchtte en excuseerde zichzelf waarna ze naar Dagmar ging om het boeket aan haar te geven. Ze knikte haar toe en ging als een echte dame door haar knieën met haar jurk in haar vingers geklemd. Dit was het beste wat ze kon doen. Ze gaf het geluk van haar bruiloft aan Dagmar, althans de boeket stond voor het geluk in het huwelijk. Lavinia liep rustig terug naar Lucifer waarna ze een kus op zijn lippen drukte. Wie erg afwezig leek te zijn. Het maakte niet meer uit voor Lavinia, ze wist dat dit moeilijk was. Even keek ze via haar ooghoeken naar Dagmar, ze zag de tranen van verdriet ergens voelde ze zich schuldig over alsof ze hem van haar had afgepakt. Iets wat eigenlijk ook zo was. Ze beet op haar onderlip. Met deze schuld kon ze toch niet leven? Maar ergens was het te laat om dit nog terug te draaien. Ze keek naar Lucifer, wie gelukkig naar haar glimlachte om te vertellen dat het goed was. Tenminste daar leek het op. Lucifer knikte naar zijn Anima, wie er gelijk vandoor sprintte om zijn mensen te halen voor het feest. Lavinia keek even naar achteren naar de trouwzaal. Zo precies versierd zoals haar moeder graag had gewild. Ze klemde haar hand om haar verbrandende ketting heen en keek naar Lucifer. Hun blikken kruiste voor enkele seconde en Lavinia glimlachte liefdevol naar hem. Ze stapte in de koets gevolgd door Lucifer zelf die naast haar ging zitten. Ze voelde zijn arm om haar heen die hem tegen hem aandrukte. Lavinia legde haar hoofd op zijn schouder en keek hem aan. Haar vader glimlachte enkel naar de twee waarna hij uit het raam keek. Lavinia’s mondhoeken krulde omhoog toen hij zo liefdevol naar haar keek. Ze drukte haar lippen teder op die van hem iets wat ze nu gerust kon doen. Ze haalde haar lippen er na enkele seconde weer van de zijne af, Lucifer boog zich naar haar toe en fluisterde in haar oor. Deze woorden lieten haar blozen, enkel Lucifer zou bij haar onschuld kunnen komen, hij zou door haar heen kunnen prikken, hij zag werkelijk iemand anders dan een meisje met een kroon en veel geld. De rit duurde niet veel langer dan dat ze verwacht had maar dat maakte niet uit want na dit feest kon ze zo vaak bij Lucifer zijn als ze zelf wilde en dat zouden vele dagen achter elkaar zijn, wel jaren als het aan haar lag. De poorten gingen openen en de binnenplaats was versierd met de rode rozen. De raven vlogen op toen de koets deuren openen gingen, iets wat voor haar prachtig was om te zien. Raven waren hier in Bombarda bijzonder, ze waren geen nutteloze beesten zoals in de oude wereld. Wilde raven werden hier vereerd. Ze pakte Lucifers hand beet waarna ze de koets uit ging. Gevolgd door haar vader die hun voor liep. Lavinia sloot haar ogen en genoot van Lucifers aandacht, zijn warmte en van het tintelende gevoel wat hij haar gaf. Ze zag hem nog als dat kleine jongetje waarvan ze zijn koekje steelde, als die jongen waar bij ze trots kon vinden als ze het weer eens moeilijk had. De jongen die altijd hard trainde en wie altijd harder van haar moest trainen, enkel om zich te bewijzen tegen over de rest. Niemand raakte haar aan, hun eerste training. De training die duidelijk was mislukt. Lucius stond ongeduldig in de deuropening te wachten. ‘’Kom op, jongelui, dadelijk hebben jullie genoeg tijd..’’ Lavinia lachte stilletjes en liep haar vader achterna terwijl ze Lucifers hand bij haar middel voelde branden. Het voelde goed om hem eindelijk voor zichzelf te hebben. In de troonzaal was alles klaar gemaakt voor het feest. Lavinia’s ogen twinkelde toen ze alles zag. Haar vader wees hun de weg naar de hoofdtafel waar Lavinia met een gerust hart ging zitten. Lucius keek Lucifer in eerste instantie raar aan toen hij naast zijn dochter ging zitten want eigenlijk zo Lavinia links van hem moeten zitten en Lucifer rechts van hem. Lucius lachte toen hij Lucifers blik zag en gaf hem een glimlach. Lavinia keek Lucifer ook eerst raar aan maar drukte toch een kus op zijn mond want ja, Lucifer had niet hun adellijke tradities geleerd maar dat maakte niet uit. En ergens kon ze er ook wel om lachen dat hij naast haar ging zitten. Zij had er vrede mee en als zij er vrede mee had, kon haar vader niet anders dan toestemming geven. De stoel naast de koning werd weg gehaald door de bediende want niemand ging nu aan de rechterkant van de koning zitten. De plek ernaast werd bezet door Espe die 5 minuten na hun aankomst kwam aan gelopen met bloed aan haar mond en zwarte veren. Lavinia lachte stilletjes toen ze het zag en schudde lichtjes haar hoofd. De panter likte zich rustig schoon en de zaal begon al vol te stromen met hun gasten. Haar vaders blik veranderde toen het volk ook binnen kwam. Het volk wat Lucifer had uitgenodigd, het volk wat Lavinia niet zo weigeren maar haar vader misschien wel. Maar dan was het nogal simpel uitgelegd. Haar vader had dan pech, want het was hun feest en hij had hier niets over te zeggen. Haar ogen gingen de zaal rond, veel volk kende Lavinia niet en ergens vond ze dat jammer want het was toch haar volk wat ze later zo moeten regeren als haar vader stierf. Ze beet op haar onderlip maar glimlachte uiteindelijk toen Lucifer haar hand beet pakte. Ze kneep er eerst zachtjes maar keek even snel naar haar vader. ‘’Excuseert u ons vader, we moeten wat gasten verwelkomen…’’ Zei Lavinia netjes zoals zij het was geleerd. Haar vader knikte hun toe. Lavinia liep rustig met Lucifer mee, de meeste mensen kende ze qua gezicht en af en toe kende ze de naam van de mensen maar ze kende ze niet zoals Lucifer ze kende want hij ging vroeger werkelijk met hen om en zij daarin tegen niet. Bij het voorstellen Lavinia ging vaak door haar knieën met de jurk in haar hand en haar andere hand, die had ze nog steeds in die van Lucifer geklemd. Zo ging het een tijdje totdat er iemand op Lucifers rug sloeg. Lavinia grinnikte zachtjes toen ze zag dat Lucifer haast voor over viel en draaide zich om naar de gespierde man. Een glimlach sierde haar gezicht, ze kende deze man, in elk geval qua naam en gezicht, althans. De man maakte namelijk als ze het nodig hadden, meubels voor hun. Ze voelde de ruwe lippen op haar huid en glimlachte de man toe want hij was één van de weinige die dit had gedaan. ‘’Leuk u te ontmoeten, Dokus…’’ Zei ze hartelijk. Waarna ze weer verder gingen naar de andere mensen. Ze keek in het rond en haar ogen werden groter toen ze een oude vrouw binnen zag komen. Een grote glimlach sierde haar gezicht. Ze wenkte Lucifer mee te komen en liep naar de oude vrouw toe. Een wit gekleurde poes liep voor de vrouw uit. Haar stok bonkte elke keer als ze vooruit kwam. Het was een vriendelijke vrouw en dit was de enige vrouw die Lavinia door en door kende. ‘’Madame Wifields..’’ Zei Lavinia waarna de vrouw zich omdraaide. De vrouw sloeg een hand voor haar mond. ‘’Het is niet waar, meid wat ben je groot geworden!’’ Lavinia glimlachte. '’Madame Wifields, mag ik u voorstellen aan mijn man, Lucifer…’’ ‘’Lucifer, dit is Madame Wifields, mijn oude nanny…’’ De vrouw keek met grote ogen naar Lucifer, ‘’Zeg maar gewoon Dolorus, mijn kind..’’ Lavinia glimlachte toen de vrouw Lucifer beter bekeek. ‘’Zeg, jij lijkt echt sprekend op die jongen waar Lavinia het vroeger zoveel over heeft gehad..’’ Lavinia kleurde lichtjes rood, ‘’Madame Wifields..’’ De vrouw lachte, ‘’Het is niet waar, is dit de Lucifer..’’ Lavinia glimlachte verlegen. De vrouw keek Lavinia aan, ‘’Nu begrijp ik wat je nog meer in hem zag dan zijn karakter..’’ Zei ze met een knipoog. Lavinia bloosde heel erg en de vrouw lachte stilletjes en keek even naar achteren. ‘’Ik denk dat u vader, u roept..’’ Lavinia keek even naar achteren en keek vervolgens naar de vrouw. ‘’Ik denk dat u gelijk heeft..’’ ‘’Ga maar snel mijn kind..’’ Lavinia knikte en drukte een kus op de wang van de vrouw waarna ze terug gingen. Dolorus was een tweede moeder voor Lavinia, ze kende elkaar door en door en als ze eenmaal samen waren zou je nooit tussen het gekibbel van die twee heen komen want dan spraken ze echt over alles. Niet veel later werd er op een glas getikt toen de twee weer zaten, de zaal werd stil en alle ogen werd op de hoofdtafel gericht. Lavinia keek eerst naar haar vader maar liet haar blik al snel op Lucifer vallen. ‘’Vandaag is een grote dag van het volk maar vooral voor mijn dochter en mijn nieuwe schoonzoon.’’ ‘’Ik moet zeggen dat Lavinia me nogal verbaast heeft met haar keuze, hier uit blijkt maar dat mijn dochter niet alleen knap is maar ook slim,’’ Lord Lucius keek naar Lucifer, ‘’In eerste instantie was ik niet blij toen je nachts door de tuinen sloop om naar mijn dochter te gaan, maar goed. Ik moet je bekennen dat ik er de volle vertrouwen in heb dat je mijn dochter gelukkig maakt en het volk naar de overwinning leid…’’ Lavinia kuchte onopgemerkt want ze wist dat haar vader dit uren vol kon houden. Haar vader lachte stilletjes. ‘’Ik weet zeker dat de koningin trots geweest zou zijn op dit huwelijk..’’ Lavinia glimlachte liefdevol naar haar vader. ‘’Laten we maar niet langer wachten, dit is een feest niet waar?’’ Lavinia grinnikte zachtjes. ‘’Meistro, muziek graag..’’ Zei haar vader waarna hij in zijn handen klapte. De violen,fluiten en piano begonnen te spelen en de muziek galmde door de zaal. Lavinia keek Lucifer met een brede glimlach aan. ‘’Ik hoop dat u kunt dansen, mijn heer..’’ Zei ze met een glinstering in haar ogen. LADY LAVINIA