Welkom op het Eindjaarsfeest.

Tempus schoof de stoelen onder de tafels en begeleidde de koks om het feestmaal op tafel te zetten. Er was vlees, vis, groente, fruit en de lekkerste desserts die er maar waren. Metershoge taarten van de beste bakkers en heerlijk geurende specerijen.
Tempus genoot van dit moment, eindelijk weer een keer feest na al die gebeurtenissen van het afgelopen jaar. En het was toch een jaar om nooit te vergeten. Veel onheil, maar ook veel goeds.
Heel goed zelf. Tempus dacht aan Lady Catharina. Hij hoopte dat ze ook op het feest kwam.

De laatste paar dingen voorbereiden en dan waren ze er klaar voor. Dan kon het feest beginnen. Één jaar Dust. Een heel jaar bestaat de wereld.
Tempus glimlachte, en keek in de richting van de stadspoort waar de eerste mensen al naar binnen kwamen.

Nicki had haar mooiste jurk aan gedaan. Hij was wit met groene stroken er in. Ze had zin in het feest. Cara daar in tegen zat verveeld op het bed van de herberg om haar heen te kijken. Nicki had Cara doen beloven dat zij ook een mooie jurk aan moest doen en mee moest gaan. Ook Richard zou ze mee nemen. Hij verdiende ook wel eens iets leuks. Nicki glimlachte toen het niet echt lukte met Richards haar. Ze liep naar hem toe en hielp een handje. Daarna deed ze ook haar eigen haar. Eenmaal klaar keek ze naar het resultaat. Ze mocht er best wezen al vond ze het zelf. Nicki keek om naar Cara en zag dat die ook klaar was. Nicki stak haar hand uit naar Richard en gaf hem een lichte kus op zijn wang om vervolgens daarna naar buiten te stappen en in de koets te klimmen. Nicki keek al die tijd naar buiten. Toen ze er eenmaal waren stapte ze met zijn drieën uit en vervolgde hun weg naar binnen.
Eenmaal daar keek Nicki haar ogen uit. Het was mooi. Glimlachend liet ze Richard los die gelijk al weer verdween. Nicki keek naar Cara die verveeld om haar heen keek. Nicki schudde haar hoofd en keek of ze een bekende zag. Wat vast niet het geval was aangezien ze nooit echt lang onder de mensen waren.

Gelukkig was de moordenaar gepakt en had ze de afgelopen dagen rustig met haar kinderen door te brengen. Haar verjaardag had ze niet gevierd op bevel van de boom Allerzielen, maar ze had er niets aan kunnen dien dat haar huishoudster en haar butler het huis hadden versierd en haar favoriete dingen op tafel gezet. De hele dag had ze ontspannen alles gedaan wat ze wilde doen en daarom voelde ze zich nu zo verfrist dat zelfs Eros blij was en zin had om naar het feest te gaan. Ze was een kamer ingeslopen en had xichzelf omgekleed in een donkerrode jurk met blote schouders en de kinderen allebei in een nette broek met een shirt en trui. Nu zette ze de kinderen vast op het zelfgemaakte zitje en zelf liep ze naast Eros die niets behalve de kinderen droeg. Claire en Alec liepen in hun eigen tempo achter Eros aan. Al snel waren ze aanbeland bij het feest en ze nam de hoofdongang waar ze haar ogen uitkeek. Het was prachtig gemaakt! Ze keek haar ogen uit en zocht naar bekende en liep naar de enige die ze lende en van hield. Tempus.

Ash had geluk dat er een man voorbij was gelopen die opweg was naar het feest. Anders had hij deze mooie kleding nooit gekregen. Ook Trust was versierd met een grote blauwe strik, die hij iedere keer eraf probeerde te bijten. Het was een grappig gezicht.
Ash liep de zaal in en zag daar een vrouw staan (Zuster Nicky)
Hij liep naar haar toe en groette haar met een diepe buiging. ''Goedeavond geachte dame''
Trust was gelijk nieuwsgierig naar de Anima van de vrouw.

(ik ga ervan uit dat Lavinia Book nog niets is gebeurd)

Oblivios Feldor kwam samen met Ramess binnen. Hij was chique gekleed en had net als Tempus het een en ander al geregeld. Hij had namelijk gezorgd voor een heuze lichtshow straks op het grote moment. Ook had hij brandewijn meegenomen, de beste die hij tot nu toe had gemaakt. Hij schonk het in kleine borrelglaasjes naast de borden, hij vond dat iedereen die meerderjarig was het eens moest proberen. Oblivios was blij dat hij straks al zijn vrienden weer zag. 'Tempus! De lichtshow is klaar voor gebruik!' riep hij blij. Vervolgens ging hij zitten. Ramess ging ondertussen aan de tafel voor de Anima's zitten.

Lord Athios kwam op zijn paard Maximus Domus binnenrijden met Elina achterop. Aramis liep triomphantelijk met veel verfraaisels naast zijn wederhelft. Achter hen kwam de gehele staff van het Magisterium aanlopen, zij waren immers ook uitgenodigd. Athios had een net pak aan en dat stond hem wel aardig goed vond hij zelf. Hij hoopte dat alles goed ging verlopen, hij zou namelijk iemand nooit vergeven als hij of zij dit feest zou vergallen, hij had zich hier namelijk erg op verheugd. Alhoewel, hij wist wel dat er enkele vijanden van hem zouden komen waaronder Bacari en Diadorah, maar daar moest hij zich maar doorheen slaan. Met een beetje geluk zou Gonzalo ook nog komen. Maar hij was natuurlijk maar wat blij dat Elina met hem mee kon en daarom gaf hij haar een zoen op haar voorhoofd. Daarna steeg hij af en hielp hij ook zijn geliefde van het paard te komen. Maximus werd netjes naar de stallen geleid terwijl Athios met grote ogen rondkeek in de enorme balzaal, in de verte zag hij Tempus, Oblivios, de leider van Domus en nog enkele anderen. Vervolgens zocht hij een plekje en als teken van etiquette schoof hij ook een stoel achteruit voor Elina en gebaarde haar te gaan zitten met een grote glimlach op zijn gezicht.

Nicki was in gesprek met Cara over de zaal en andere on belangrijke zaken. Ze zag al verschillende mensen binnen komen. Nicki keek even weg en toen ze weer terug kwam zag ze een man op haar af lopen. Nicki keek naar de Anima van de man en glimlachte. Het leek een schatje. Maar het was maar de vraag of het een schatje was. Ze grinnikte toen de man diep boog. Goedeavond geachte dame'' "Goede avond heer" Zei Nicki met een klein buiging. Nicki keek op toen ze Richard hoorde roepen. Ze sloeg een arm om hem heen toen hij tegen haar aan ging staan. "Wat is er liefje?" Vroeg ze terwijl ze een kus op zijn haren gaf. "Niks mama" Antwoordde die glimlachend. "Gekkie" Nicki schudde haar hoofd en keek de jongeman voor haar aan. En voor ze het ook maar in de gaten had maakte Richard zich weer los uit haar arm en rende al weer weg. "Hij weet ook niet wat hij wilt" Zei ze hoofd schuddend terwijl ze hem glimlachend naar keek.


Cara keek verveeld voor zich uit en antwoordde alleen maar met ja of nee op de woorden van Nicki. Ze verveelde zich. Al dagen hadden ze niks meer gedaan. En dat vond zij ook helemaal niks. Cara plukte aan haar zwarte jurk en keek naar de man die hun kant op kwam. Cara knielde voor het kleintje en kriebelde het achter zijn hoor. "Heey kleintje" Sprak ze met een gemaakte glimlach.

Sam had niet eens de moeite gedaan zijn beste pak aan te doen. Nee hij zou er alleen maar zijn om een klein momentje te hebben met Tempus. Hij had een hele tijd naar hem op zoek geweest maar had hem niet kunnen vinden. En dan eindelijk zou hij hem kunnen spreken. Sam stond tegen de muur aan en zag hoe verschillende mensen naar binnen liepen. Het leek wel als of ze hun beste pak aan hadden. Sam's hart sloeg een paar keer over toen hij Lady Catherina zag. Hij voelde de natte snuit van Zeus tegen zijn hand aan. Sam keek om naar Zeus en knikte. Hij moest haar vergeten. Toen het eindelijk wat rustig was kwam hij uit het donker te voorschijn en liep naar binnen. Het was inderdaad al druk. Sam keek om zich heen en zag Tempus staan maar ook Catherina stond er. Zuchtend liep hij er heen en bleef even staan. Maar toch liep hij door. Hij moest het zeggen. En het liefst sloeg hij Tempus ook nog aangezien Tempus hem wou vermoorden maar hij ging zich in houden. Of nou ja proberen dan. Eenmaal bij Tempus en Catherina boog hij als begroeting naar Catherina maar ze keek hem niet aan. Daarna keek ze naar Tempus. "Tempus kunnen we elkaar misschien spreken onder vier ogen." Zeus was onder tussen naast Catherina gaan zitten en tikte met zijn sneut tegen haar hand aan als begroeting. Hij mocht dan misschien boos op haar zijn geweest. Maar Catherina had hem toch geholpen en anders om ook.

Tempus wees iedereen naar zijn/haar plaats en was blij dat Cath er was.
Het zou een perfect feest worden.
Oblivios vertelde dat de lichtshow klaar was voor gebruik, en Tempus knikte tevreden. ''Heel mooi Oblivios, ik ben zeer benieuwd''
Toen wendde Tempus zich naar Cath. ''Ik ben blij dat je bent gekomen, het beloofd een geweldig feest te worden. Ik heb een speciale plaats voor jou gereserveerd.''
Tempus wees naar een versierde stoel, naast de zijne die er iets soberder uit zag.
Hij schoof de stoel weg. Op het moment dat hij iets wilde gaan zeggen kwam Sam in zijn kloffie binnen en wilde hem onder vier ogen spreken. Tempus knikte hem toe.
''Ik ben zo weer terug''
Hij liep mee met Sam naar een bijkeuken van de zaal. ''Vertel me Sam, wat is er zo belangrijk dat je op deze speciale dag wilt vertellen''

:Anima Tell:
Ondertussen keek Dusty toe of iedereen zijn plaats had gevonden, en maakte de obers klaar om de amuses uit te delen.
Daarna zou de muziek starten en kon er gedanst worden. Vervolgens zou er een lichtshow komen en daarna het grote diner, afgesloten met een borrel.
Zoals Tempus zei, zou dit een geweldig feest worden.

Mika dacht wat verdwaasd na terwijl ze naar Binnen stapte met Dalech op haar rechter schouder, die iedereen strak in de gaten hield. Mika voelde zijn lichaampje gespannen tegen haar hoofd gedrukt. Ze nam het hem niet kwalijk. Ze is heir nog maar nieuw en daarom kende ze hier niemand dus oppassen zou ze hier zeker moeten doen. Haar bruine haren lagen sierlijk over haar rug tot midden haar rug. Haar bloedrode cape wapperde sierlijk bij iedere stap ze zetten. Nieuwsgierig keek Mikaela de zaal rond. Mischien zou ze hier nog wel iemand tegen komen die ze eens snel was tegen gekomen. Je weet maar nooit. Mika voelde zich hier eigenlijk ook helemaal niet op haar gemak. Ze is hier nog nooit geweest, en toch was ze zo dom om naar het feest te komen, vol met mensen die ze helemaal niet kende, en dat zorgde ervoor dat ze wat gespannen was. Gelukkig had ze nog een wit jurkje aan gedaan die het meest verborgen lag onder haar cape. Niet dat ze dat vaak had aangedaan maar het was een feest dus kleede ze zich wat deftig. Toen ze uiteindelijk toch binnen was gegaan stond ze lichtjes gespannen naar het tafereel te kijken. En waar moest ze zitten. Het maakte haar nerveus omdat ze niet wist wat ze moest doen. Zelf Dalech wist het momenteel niet echt.

~ Weet niet precies hoelang ik zwanger ben, want de tijd gaat langzamer dan in het echt, af en toe vertraagd het en ben het kwijt geraakt. Ik doe nu net alsof ik ondertussen 5 maanden zwanger ben, als er problemen mee zijn, pm me ff. ~

Ze zat in bad. Het water was ondertussen al een stuk afgekoeld, maar Elina had het niet door. Wat er precies met haar aan de hand was, wist ze ook niet, maar steeds was ze ergens anders met haar gedachten. “Elina, ben je bijna klaar, we moeten zo gaan en ik moet ook nog even mezelf opfrissen.” Hoelang had ze er gezeten? “Ik kom er al uit.”

Elina stapte uit het bad en droogde zich af. De handdoek wikkelde ze om zich heen. “Jij kunt erbij.” Ze liep door naar de slaapkamer, in de kast hing haar jurk, speciaal voor vandaag. Donker paars, wijde uitlopende rok en licht gespannen om haar buik. Aangezien haar buik al dik was, kwam deze hierdoor naar voren. Ze liep naar Jaques, de butler. “Jaques, wil je even helpen met de jurk dicht te krijgen?”

Uiteindelijk de jurk aan, het werd tijd voor haar haar. Athios zal wel denken: “ Wat doen die vrouwen er toch lang over.” In haar haar maakte ze twee vlechten en die propte ze simpelweg in een knot. Zo, ze was klaar. Benieuwd naar wat Athios van haar zou vinden, liep ze naar beneden. Goedkeurende geluiden toen ze benden was. Ze moesten maar eens gaan, want anders werd het wel heel laat.

Sam volgde Tempus en keek naar Zeus die bleef zitten waar hij was. Sam zou alleen maar zijn zegje doen en weg wezen. 'Vertel me Sam, wat is er zo belangrijk dat je op deze speciale dag wilt vertellen'' Sam keek Tempus onderzoekend aan en besloot om het gewoon te zeggen en weg te wezen. "Ik kom je vertellen dat ik uit het Magistrerium stap." Sam bleef Tempus rustig aan kijken terwijl hij van binnen kookte van woede. "Hoe kan ik ooit nog een leider vertrouwen die me probeerde te vermoorden?" Vroeg hij hem. Het liefst gaf hij Tempus een klap maar het was echt beter als Sam zich in hield. Hij had namelijk geen zin om problemen te krijgen. Sam wachtte op antwoord en keek om zich heen.


Zeus keek ondertussen om zich heen en luisterde het gesprek mee die er gevoerd werd tussen Tempus en Sam. Als tempus Sam wat aan zou doen dan zou hij er gelijk zijn en Tempus wat aan doen. Niemand kwam namelijk aan zijn wederhelft.

:Anima Tells:


Eros was niet bij de andere anima’s beland die bij hun
wederhelften waren en verder niets deden, behalve om zich heen kijken en
afwachten op wat er ging gebeuren. Hij had een kleed gevonden en het uitgespreid
waarna hij de kinderen en hun anima’s erop had gezet en erbij was gaan liggen.
In eerste instantie kropen ze allemaal dicht tegen hem aan en hij probeerde hen
gerust te stellen dat er niets aan de hand was en toen dat werkte begonnen
Claire en Alec op het kleed rond te lopen. Als ze voor zijn gevoel te ver weg
waren dan brieste hij zacht en kwamen ze weer naar hem toe, maar al snel gingen
ze steeds verder en begonnen de kleintjes hen te volgen. Hij liet iets uit dat
op een zucht leek, maar bleef liggen. Hij kon hen in de gaten houden en er was
niets te zien dat op gevaar duidde.





Catharina knikte met een lichte glimlach naar Oblivios,
benieuwd naar zijn lichtshow die waarschijnlijk iets spectaculairs op zou
leveren, en draaide zich daarna weer om naar haar geliefde. ‘Ik ben ook blij
dat ik hier ben.’ Zei ze zachtjes, iets verlegen en ze wist zelf niet waarom.
Misschien omdat hij er vandaag op de een of andere manier extra knap uitzag. Ze
keek hem verbaasd aan toen hij zei dat hij een speciale plaats voor haar had
gereserveerd, maar volgde hem naar de plaats die hij aanwees en waar hij haar
naartoe bracht. Als een echte heer hield hij de stoel voor haar naar achteren,
maar voordat ze plaats kon nemen, was Sam er en onderbrak hen. Hij boog naar
haar als begroeting, maar vanwege de pijn die ze voelde kon ze hem niet
aankijken. Wat er was gebeurd was nog te vers en lag te veel aan de
oppervlakte. Uit alle macht probeerde ze een masker van sereenheid op te
zetten, maar ieder die haar op dat moment aan zou kijken zou de pijn in haar
ogen hebben kunnen zien. Daarom hurkte ze ook neer toen ze Zeus bij haar voelde
en knuffelde hem licht. Ze wist dat ze hem hierna waarschijnlijk nooit meer zou
zien, maar kon geen echt afscheid nemen. Ze wilde geen afscheid nemen. Ze wilde
egoïstisch zijn en hem als vriend houden, maar het deed hen allebei te veel
pijn. ‘Pas goed op hem.’, fluisterde ze zacht in zijn oor waarna ze opstond en
naar Tempus knikte. Ze kneep even vluchtig in zijn hand en mompelde de woorden “Doe
voorzichtig.” naar hem. Ze zag hen weglopen en pakte een glas wijn van een van
de schalen die de obers ronddroegen en probeerde zichzelf te kalmeren door
rustige slokjes te nemen, maar het werkte niet. Ze zou pas gerust zijn als ze
allebei weer uit elkaar waren en er met ieder van hen niets was gebeurd.





Catharina’s aandacht ging naar een aura dat iets was
veranderd. Het was een aura die ze kende, maar er zat iets doorheen vermengeld
en toen ze de persoon zag bij wie het aura hoorde, glimlachte ze. Haar
gedachten hadden dus toch geklopt en het was inderdaad gebeurd. Glimlachend
liep ze naar Elina toe en nam plaats in de stoel naast haar. Ze zou zodadelijk
wel in haar stoel gaan zitten, maar ze moest eerst even kletsen. ‘Gefeliciteerd!’
zei ze lachend en drukte een zegeningskus op haar voorhoofd.

Lucifer draaide zich om naar de spiegel en keek met afschuw naar zichzelf. Zijn haar! Wat had ze met zijn haar gedaan? Hij zag eruit als een stekelvarken. Hij kon nog steeds niet geloven wat hij zag totdat hij lichte gegiechel achter zich hoorde en zijn blik verlegde. In de spiegel keek hij naar zijn plaaggeest en hoewel ze wanhopig probeerde zichzelf te stoppen lukte het haar niet. Al helemaal niet toen hij zijn armen over elkaar heen sloeg en haar strak aan bleef kijken. Ze viel van het lachen terug op het bed waar ze die nacht hadden doorgebracht en bracht haar handen naar haar buik om de pijn die het daar deed tegen te houden. Hij draaide zich om en liep op haar af. Bij zijn priemende blik lukte het haar om iets te kalmeren, maar zodra ze weer naar zijn haar keek barstte ze weer in lachen uit en hij besloot daar eerst maar eens wat aan te gaan doen. Hij ging naar de emmer, duwde zijn hoofd erin en waste al het spul in zijn haren eruit. Tegen de tijd dat hij zijn eigen haar had gedaan, was Lavinia ook al klaar en nu liepen ze samen richting het feest dat werd gegeven en waar de vetes en alles tijdelijk vergeten zouden zijn. Iedereen was uitgenodigd om te komen en die avond zou er hopelijk niets gebeuren. Hij had Clash dan ook in de herberg achtergelaten en Lavinia had een bescherming over de kamer uitgesproken zodat niemand naar binnen kon komen. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming kregen ze een plaats toegewezen en hij was verbaasd dat ze hen toch zo dicht bij de andere leiders en leidsters van de clans hadden gezet. Dus ze waren werkelijk van plan geweest om de vetes die nu golden, deze avond niet te laten gelden. Hij bood zijn vrouw een stoel aan en ging zelf in de stoel naast haar zitten. Hij greep haar hand en drukte er een lichte kus waarna hij wat te drinken voor hen bestelde. Niet veel later werd de amuse al opgediend, maar voor hun gevoel waren ze nog steeds op hun hoede. De andere personen aan de tafel hadden hen kort toegeknikt, maar naast zijn aandacht die overduidelijk op Lavinia was gevestigd, keek hij ook licht bezorgd naar de leidster van de Caelos. Lavinia had hem al aangestoten en zij deelde zijn gevoelens. De vrouwe gedroeg zich erg zenuwachtig en keek vaak in de richting van waar de bediendes kwamen. Toch zou het waarschijnlijk beter zijn als hij er niet over zou beginnen. In het algemeen zou hij wachtten totdat de anderen begonnen met het praten tegen hen of dat Lavinia begon met het praten tegen hen.

{Flut}

Vroeger dacht Elina altijd dat je na een tijd samen te zijn, je niet meer genoot van kleine dingen, zoals een zoen, een kus. Heel veel jaar later was je elkaar zat en bleef je bij elkaar, omdat je getrouwd was en omdat mensen dat van je verwachten. Alleen Elina was erachter gekomen dat ze nog steeds kon genieten van kleine dingen, de zoen op haar voorhoofd deed haar goed. Heerlijk, zoals Athios liet merken dat hij van haar hield. Het afstappen van het paard ging alleen wat moeilijker, dan ze had gehoopt. Haar buik zat toch behoorlijk in de weg, ze moest leunen op Athios om er af te komen. Met een verontschuldige blik keek ze hem aan. De balzaal was mooi versierd. Er had heel wat voorbereiding in gezeten.

Elina ging zitten op de stoel die Athios voor haar achteruit trok. Een grote glimlach op zijn gezicht. Elina was al de hele tijd aan het lachen, ze kon haar lach niet weg krijgen, gelukkig maar.

Net toen ze zat, zag ze Catharina aan komen lopen met een glas wijn in haar handen. “Dankjewel. Hoe gaat het met jou? Lang niet gesproken zeg, waar zijn je kinderen? Of ben je alleen gekomen? Is Tempus er ook? Ik heb hem nog niet gezien!” Heerlijk om weer even te kletsen met Catharina. “Heb je mijn buik gezien…”

Xia Wan en Shao Niu hadden hun traditionele kleding aan en begaven zich in een koets naar het feest dat werd gegeven. Ze kenden niet veel mensen in dit deel van de wereld, maar misschien zouden ze wel bekenden tegen komen. Je zou het nooit weten. Het duurde niet lang voordat de koets tot stilstand werd gebracht en ze uit mochten stappen. Het was in hun kleding best lastig om op deze manier uit te stappen, maar het lukte en bij de ingang werd hen een plaats aangewezen. Er waren meerdere personen aanwezig en zo werd ze ook begroet door haar keizer en zijn generaal. Uiteraard waren ze ook naar zo’n feest gekomen. Dit was het moment dat je nieuwe bondgenootschappen kon maken en oude bondgenootschappen nieuw leven in kon blazen en daarbij plezier hebben. Voor de verandering was zijn dochter ook meegekomen en Shao Niu was naast haar geplaatst zodat ze samen konden roddelen en praten zoals ze gewend waren uit hun vroege jeugd. De amuse die werd opgediend, was onaangeroerd omdat de keizer de zijne ook nog niet had geproefd. Zodra die begon, begon de rest ook en het was heerlijk om te eten. Ze zou misschien een van de koks opzoeken en het recept vragen, want dit was overheerlijk. Af en toe praatte ze wat, maar het overgrote deel was ze stil en onderzocht de menigte.

Mika hield zich nog steeds tegen een muur gedrukt ver weg van de menigte. Maar Dalech vond dat dat geen goed idee was, ze moest onder de mensen komen was altijd zijn gezeur. Met een toch wat grote tegenzin stapte ze recht op de grote tafel af. Ze had geen idee waarom ze nu wel oppeens luisterde naar Dalech anders deed ze het meesten deel ook niet met Dalech zijn toestemming, nu volgde ze gewoon zwijgzaam zijn advies op. Ze zuchtte wat geirriteerd en stapt op een lege stoel af. Haar witte jurk was goed verborgen onder haar mantel, die ze utiendelijk toch afdeed en aan een stoel hangde en toen ging zitten. Even keek ze naar het eten, pakte toen uiteindelijk iets en begon er zwijgzaam te eten terwijl haar zeearend de rest goed in de gaten hield. Zijn kop schoot naar alle kanten naar ieder mens en anima, niksof niemand kon onder zijn blik ontsnappen. Dat was goed, zo had ze altijd alles in de gaten als er gevaar is zal hij haar meteen waarschuwen.

Catharina glimlachte en liet Elina rustig uitpraten voordat ze licht haar hoofd schudde. ‘Zal ik het rustig vertellen of ook in jouw tempo??’ Ze lachte licht, want ze wist wel waardoor het kwam en nam plaats in de stoel naast haar waarna ze eerst naar de twee nieuwkomers knikte. De leiders van de Nigris waren gelukkig ook aanwezig. ‘Maar ja, het gaat goed met mij, op dit moment gaat het best goed. Hoe gaat het met jou? Afgezien van de klachten die je hiervan hebt? Athios helpt je toch wel of niet? Masseert je voeten en je rug wanneer je pijn hebt of heb je daar nog geen last van? Ik ben jaloers op je weet je dat, jij hebt Athios die je lekker kan becommanderen en
hij moet het maar gewoon doen anders krijgt hij jouw furie over zich heen.’
Even keek ze snel richting de plek waar Sam en Tempus waren verdwenen, maar ze waren nog steeds niet terug. ‘Maar ik heb de kinderen bij me, ze zijn op dit moment bij Eros, daar achteraan. Kijk maar, hij staat al weer op om de kinderen terug te halen. Echt, over een jaar kan die van jou ook kruipen en dan kun je overal gaan zoeken, want die vind je echt niet zo snel terug. Ik vermoed dat ze soms samenwerken om me zoveel mogelijk last te bezorgen, want dan gaan ze allemaal een andere kant uit en zijn ze muisstil. Uiteindelijk ligt er dan een onder de tafel, een is in een keukenkastje gekropen en de diertjes zijn naar buiten geslopen. En weet je wat dan nog het ergste is? Dan besluiten ze allebei dat ze honger hebben en krijsen ze door totdat ik na een kwartier eindelijk ieder van hen te eten heb gegeven. Ik wil oorkleppen voor mijn verjaardag.’ Catharina keek weer even snel weg, maar ze waren nog steeds niet terug en nu haalde ze haar hand omhoog en hield het boven de buik van Elina. ‘Mag ik?’ vroeg ze waarna ze een lichte bries door haar haren voelde gaan die haar verwarmde en geruststelde.

Diadorah had haar mooiste ijsjurk voor speciale gelegenheden aangetrokken. Voor het eerst ging ze naar een openbaar feest. Ze moest namelijk aan alles laten zien hoe meegaand en aardig ze was geworden. burp, niet.
Met deftige passen liep ze de zaal binnen, knikte goedkeurend naar iedereen die ze passeerde, complimenteerde Lady Catharina met haar mooie kleding, hemelde over de baby in de buik van Elina en ging vervolgens keurig zitten naast een Japans stel. ''Aangenaam, mijn naam is Diadorah, wat een geweldig feest is dit vind u niet. Hoe schitterend is deze kamer ingericht''
Ze keek de zaal rond. Zoveel mensen, zelfs Lucifer was er. Zelfs hij durfde zich te vertonen, nou, dan zou zij er wel helemaal mogen zijn.

Tempus keek naar Sam. Hij wilde uit het Magistrerium stappen door een van de domste fouten van hem. ''Sam, het spijt me verschrikkelijk van mijn daden, het is mijn grote schuld en ik beloof je dat zoiets nooit meer zal gebeuren''Hij pakte hem bij zijn schouders. ''Maar je bent een waardig Magistrerium lid, en daarnaast een goede vriend. Laat deze gebeurtenis dit niet laten gebeuren, laten we opnieuw beginnen. De Firetree is weg, en ik, en niemand anders is er meer onder de invloed van. We kunnen opnieuw beginnen, maar alleen wanneer je mijn excuses aanvaard''

Ondertussen begon de muziek te spelen, en werd de eerste dans ingeluid door een groep dansers die mensen uit het publiek haalden om mee te dansen.
Tempus drong zijn opwellende tranen weg. Hij had oprecht spijt en hoopte dat Sam hem nog een kans wou geven.

Fijn, hier stond hij dan: gehuld in nette kleren die niet van hem waren, met zijn haar netjes gekamd en een grote, gemaakte glimlach op zijn gezicht. Hij dacht even aan twee dagen terug toen een kennis van hem uit Domus vertelde dat er een groots feest georganiseerd zou worden en dat ze nog steeds personeel zochten. De slinkse kok had hem gevraagd of Jaime niet toevallig nog een tijdelijk baantje zocht, terwijl hij dondersgoed wist dat dat inderdaad zo was. Toentertijd had het als muziek in zijn oren geklonken: Jaime zou de avond van het feest te werk gaan als bediende én af en toe invallen voor een violist bij de muzikanten. Mooier kon het niet: hij verdiende geld en kon soms doen wat hij graag deed, namelijk muziek maken.

Echter was hem even niet verteld dat hij voor nog iets 'kleins', iets 'onschuldigs' aangenomen was… Nu pas besefte hij dat hem daarom tijdens het klaarmaken van de feestzaal gevraagd was of hij kon dansen en dat hij van kleding had moeten wisselen. En nu was het te laat: het was op dit moment zijn taak om te dansen samen met de andere leden van de dansgroep en, hier maakte hij zich nog wel het meeste druk om, om mensen uit het publiek te halen om mee te dansen. Even gromde Jaime zacht. Oké, hij kon best dansen, maar om dat nou voor zo’n grote groep mensen te doen… Hij hoopte maar dat er snel meer mensen uit het publiek mee gingen doen.

Plotseling ontdekte Jaime tussen alle personen een bekende. Natuurlijk kende hij wel meer mensen op het feest van gezicht doordat zijn vader een belangrijk edelman was, maar hij had de meeste van hen nooit echt gesproken. Hm, als hij zijn familie hier maar niet tegen zou komen of als niemand hem maar herkende als een Salvator. Die lagen sowieso niet goed in de groep van edelen en daarbij was Jaime’s ‘reputatie’ bij velen al bekend. De persoon die Jaime had herkend was Mikaela. In feite was het trouwens eerst de priemende blik van Dalech die hij opmerkte…

Net zo ‘vrolijk’ en energiek als de andere dansers bewoog Jaime zich soepel naar Mikaela toe, ging naast haar stoel staan, maakte een diepe buiging en sprak toen met een dragende stem “Mag ik deze dans, vrouwe?” terwijl hij zijn hand naar haar uitstak. Hij kon het gewoon niet laten onopvallend te grijnzen.

''Sam, het spijt me verschrikkelijk van mijn daden,
het is mijn grote schuld en ik beloof je dat zoiets nooit meer zal
gebeuren'' Sam wist niet of hij Tempus moest geloven. Oké hij had Tempus altijd vertrouwd en ze waren goede vrienden. Of nou ja voor hem was die vriendschap voor bij. Toen Sam Tempus handen op zijn schouders voelde duwde hij die weg. ''Maar je bent een waardig Magistrerium lid, en
daarnaast een goede vriend. Laat deze gebeurtenis dit niet laten
gebeuren, laten we opnieuw beginnen. De Firetree is weg, en ik, en
niemand anders is er meer onder de invloed van. We kunnen opnieuw
beginnen, maar alleen wanneer je mijn excuses aanvaard'' "Tempus je moest eens weten hoe graag ik je een mep wil verkopen." Sprak hij vol haat. Hij kon het hem niet vergeten niet nu.
"Het is dat Catharina er is. Maar anders had ik het al lang gedaan." Sam hoorde de muziek op komen. "Ik kan je niet vergeven Tempus. Nu nog niet."


Zeus legde zijn kop op Catharina schouder en zuchtte even toen hij haar armen om hem heen voelde. ‘Pas goed op hem.’, "Ik zal goed op hem passen. Als jij belooft goed op je zelf past" Zei zeus zachtjes. Onder tussen luisterde hij naar het gesprek tussen Tempus en Sam. Hij liep weg toen Elina bij Catharina ging staan en liep richting Sam toe. Maar in plaats naar binnen te lopen liet hij zich neer vallen en keek om zich heen.

"Ik moet in elk geval weg hier. Een tijdje. Alles op een rij zetten" Sam voelde dat Zeus dichter bij kwam. "Maar eigenlijk wil ik eerst nog weten waarom Tempus, Waarom wou je me vermoorden" zijn boosheid was omgeslagen naar nieuwsgierigheid. Tuurlijk was hij nog boos maar dat liet hij even achter wegen.

Mikaela keek even recht voorzich waar de grote ramen waren. Het was hier gewoon weg prachtig. Ze had haar haren eerst goed gekamd en had het dan mooi in lange krullen gedaan. Ook al was dat nogal lastig geweest. Opnieuw nam ze een hap van het overheerlijke eten dat op haar bord lag. Ze ging even met haar hand door haar bruine krullen die sierlijk over haar rug hangde. Ze merkte dat er meer en meer mensen met hun animas binnen kwamen. Mika keek met haar zilverkleurige ogen heel even naar de mensen die waren gaan zitten of stonden te praten. Het werd er na een tijdje al wat luider dan dat ze hier juist was aangekomen. Ze merkte dat er een groepje mensen, sommige van de tafel namen en naar de dansvloer brachten om mee te dansen. Vlug boog ze haar hoofd boven haar eten.
Ze kan wel dansen ja maar het hier doen. Liever niet. Mischien zouden ze haar niet kiezen als ze zagen dat ze het te druk had met eten. Maar ze had het al snel mis toen ze voetstappen hoorde die dichter naar haar kwam, en uiteindelijk achter haar stopte. Ze zou nee zeggen, en dat deed ze bijna toen ze zich omdraaide en zag dat het Jaime was. Ze grinnikte. Ze keek even naar zijn netpak en lachte lichtjes. Hij boog en vroeg. “Mag ik deze dans, vrouwe?” En stak toen zijn hand uit. Nu kon ze toch helemaal niet nee zeggen en hij vroeg het zo beleefd. Ze knikte toen hij grijnsde, hij deed het expres. Ze nam zijn hand beet trok haar zelf recht. En stapte met hem naar de dansvloer."Je krijgt hier nog spijt van" grapte ze toen ze het in zijn oor fluisterde. Hij mocht beginne, ze wist dat zij het zonder moeite behendigt over zou kunnen nemen, en mee te dansen. Ja hier zal hij nog voor boeten dat hij haar naar de dansvloer had gebracht. Ze grijnsde sluw naar hem en keek hem ook recht aan.

Oblivios knikte blij toen hij Lady Catharina binnen zag komen. Het was altijd al een goede vriendin van hem geweest en tevens zijn leidster. Ook zag hij Athios en zijn vrouw Elina, die een dikke buik had van haar zwangerschap. Hij liep naar hen toe. 'Blij jullie te zien. Hoe is het met jullie?' vroeg hij opgewekt en werpte een blik op de buik van Elina. Hij glimlachte. Toen zag hij Tempus praten met Sam. Die bleken nogal serieus ergens over te praten. Hij wilde zich nergens mee bemoeien maar hij zag dat Sam nogal kwaad naar Tempus keek en hij wilde wel weten waarom zijn vriend zo afgezeken werd door de jongeman. "Tempus je moest eens weten hoe graag ik je een mep wil verkopen." hoorde hij de jongeman dreigend zeggen tegen Tempus. Oblivios besloot zich er toch even mee te bemoeien hij liep naar Tempus toe en legde een hand op zijn schouder. 'Zijn er problemen mijn vriend?' vroeg hij Tempus terwijl hij de jongeman onderzoekend aankeek. De jongeman zag er echter nog niet agressief uit, maar als de jongeman zijn vriend een mep zou verkopen dan zou Oblivios voor zijn vriend opkomen, Tempus had hem namelijk vaak genoeg geholpen.