Kristoffel zat met Astra dicht bij hem in een hoge eik aan het meer. Hij lag op een dikke tak die zich wat verderop over het meer uitstrekte. Voor hij de boom in was geklommen had hij een paar rietstengels afgeknakt en er met een zakmes en wat touw een panfluit van gemaakt. Nu lag hij gezellig op een dikke tak omringd door kleinere takken die ook houvast boden een deuntje te spelen dat hij een paar herders ook eens had horen fluiten toen ze hun kudden over verschillende velden heen lieten grazen. Hij had besloten hier een paar nachten te overnachten gewoon in de natuur, want Midnight Glade was vlakbij en daar kon hij s'morgens dan goochelen voor geld en eten kopen als het nodig was. Maar nu had hij besloten om een dagje hier te blijven en rustig te kijken naar hoe een paar zwanen samen over het meer zwommen. Hij wist dat zwanen maar één partner hebben en dan voor altijd bij die ene partner blijven zelfs wanneer de één dood is zal de andere de rest van zijn leven alleen blijven leven. Dat was best wel zielig maar hij bewonderde deze dieren dat ze zolang een relatie samen kon hebben. Hijzelf had er nog nooit een gehad. Hij had er nooit tijd voor. Het was dan misschien wel zijn beroep mensen af en toe te charmeren maar hij reisde steeds maar rond en kende niet veel meisjes die hun thuisplaats voor hem zouden verlaten, wat hij nu ook weer niet zo erg vond want hij was nog tamelijk jong en had nog alle tijd van de wereld.