Mika keek wat verveeld naar de grond terwijl ze veder stapte en gevolgd werd door haar zeearend Dalech. Haar bloedrode cape wapperde achter haar aan door de slome passen die ze iedere keer zette. Op dit moment had ze haar gezicht verstopt onder haar kap. Ze liet zichzelf niet snel echt direct kenbaar maken. Dat zou soms niet altijd zo slim zijn. Ze mompelde even lichtjes in zich zelf en keek toen naar Dalech die nu op haar rechterschouder was beland. Nooit zat hij op haar linker. Ze had geen idee waarom maar dat kon haar eigenlijk ook neit echt schelen, want het zijn haar zaken niet. even aaide ze zijn kopje en eindigde bij zijn snavel die wat gladjes aanvoelde. zijn gedachten vlogen naar die van haar "wat verderop is er een groot meer, hebt wat rust nodig laten we naar daar gaan Mika" Zijn gedachten bonkten wat betekende dat hij niet echt tegenspraak verwachtte, waardoor ze daarom lichtjes moest lachen. Zonder enige commentaar te geven volgde ze zijn advies op en draaide naar links dat Dalech met zijn kopje even had aangewezen. Hij sprong van haar schouder en vloog naar het meer. Mika hield haar kap stevig vast toen ze inneens haar slome pas versnelde naar snel joggen. Dalech had gelijk, toen ze er ook was zat hij op een tak Mika vriendelijk aan te kijken. Ze deed met een kort gebaar haar cape af en hangde die aan de zelfde tak waar Dalech op zat. Met enkele stappen stond ze toen ook bij het meer, stak haar handen in het water en smeet het toen vlug over haar hoofd zodat het door haar haren stroomde, het zelfde deed ze met haar gezicht. Al zuchttend met nat haar ging ze tegen een boomstam zitten. Ze merkte dat Dalech even weg was, waarschijnlijk op verkennen, al snel kwam hij terug en liet haar weten dat er iemand haar richting op kwam. En hij had gelijk ze zag een man recht op haar af komen, te laat zag ze hem waardoor ze merkte dat haar cape te ver lag om nog aan te doen. Haar ene hand gleed naar haar robijnen dolk en wachtte gespannen af, wat hij zou doen. Ook Dalech keek de man en zijn anima gespannen aan.

(Tempus ^^)

Tempus liep zijn dagelijkse overpeinzingsronde door de bossen van Vernum Springs. Door de gouskleurige bladeren kon hij goed nadenken. Nadenken over alle oplossingen die moesten worden bedacht voor problemen.
Hij merkte haast niet dat hij een vrouw passeerde, zo diep in gedachten zat hij. Toch maakte hij een stop om de onbekende vrouw te begroeten. ''Goedemiddag mevrouw'' zei hij terwijl hij een beetje bedenkelijk keek naar de Anima van de vrouw. ''Een arend'', zei hij, terwijl hij zich bedacht dat de Nigris Diadorah ook een arend had. Ze zou toch geen Nigris zijn en kwaad in de zin hebben. Voor de zekerheid zette hij Dusty al op scherp. Je kon in deze tijden niet voorzichtig genoeg zijn. Helemaal met dat Lavinia Book die de ronde deed op dit moment.

Mika stond langzaam en voorzichtig recht maar ze hield de man en zijn anima goed in de gaten. Ze had beter moeten opletten. Waarschijnlijk wanneer hij weg zou gaan zou ze onder haar voeten krijgen van Dalech. Dat is altijd zo geweest, en waarschijnlijk blijft dat ook zo altijd. Even zuchtte ze voorzichtig en ging even door haar haren die nog steeds wat nat waren en tegen haar gezicht kleefden.''Goedemiddag mevrouw'' sprak hij. Even keek ze vlug eens naar Dalech die de hond strak aankeek. Langzaam ontspande ze haar spieren en liet haar hand weg gaan van haar dolk."hallo....," antwoorde ze voorzichtig met haar zuiverige stem. Ze zag dat hij nu naar Dalech keek en dat zorgde ervoor dat ze weer wat alerter werd.''Een arend'' sprak hij bedenkend. "Wat is er mis met Dalech" sprak ze voorzichtig maar toch met een toon dat er voor zorgde dat je niks slechts over hem mocht zeggen of ze zou uitvliegen. Haar ene hand ging opnieuw naar de speciale dolk. Niemand mag iets zeggen over Dalech. Als het moet...Dalech kraste waarschuwend waardoor Mika even naar hem keek, waardoor zijn gedachten weer naar die van haar stroomden"Wees niet zo op je tenen getrapt Mika, vraag eerst dan handelen" Ze zuchtte toen ze merkte dat hij lijk had. Dus herhaalde ze de vraag maar dan weer op haar zuivere onbezorgde toon."Is er iets mis met mijn Arend?" Ze wist dat Dalech gelijk had, ze moet niet zo snel agressief reageren. Dus keek ze wat geirriteerd naar Dalech en dan naar de man,"Sorry, was niet de bedoeling zo te reageren." en ze stak haar hand uit."Mikaela" Voegde er

Tempus bekeek de arend van de vrouw. ''Is er iets mis met mijn Arend'', vroeg de vrouw. Tempus keek de vrouw aan en trok een glimlach. ''Nee, het is niet belangrijk'' en hij wuifde de vraag weg.
''Mikaela'', zei de vrouw plots en ze stak haar hand uit. ''Aangenaam Mikaela, mijn naam is Tempus Dolores, wat brengt u hier in deze bossen'' Tempus wees rond de bomen en het weerspiegelende water. ''Bezinning misschien'', sprak hij.
''Wel ik raad u niet aan hier alleen op pad te gaan. Het is te gevaarlijk op dit moment. Mensen van wie u het niet verwacht kunnen opduiken en nare dingen doen''

ze wachte even.''Nee, het is niet belangrijk'' zei. Even kneep ze haar ogen half toe en hield hem goed in de gaten toen hij glimlachte ''Aangenaam Mikaela, mijn naam is Tempus Dolores, wat brengt u hier in deze bossen'' sprak hij verder.Dus hij heet Temus, ze moet die naam onthouden, net zoals ze alle andere namen makkelijk onthoude.voor ze er kon op reageren was hij haar al voor.''Bezinning misschien'', sprak hij Gewoon een tussenstop,dat is al" sprak ze rustig maar toch met een lichte uitdagende stem erin.''Wel ik raad u niet aan hier alleen op pad te gaan. Het is te gevaarlijk op dit moment. Mensen van wie u het niet verwacht kunnen opduiken en nare dingen doen'' Hij dacht toch niet dat ze een weerloos meisje was. Want dat was ze zelfs helemaal niet. Verre van. Maar ja niet iedereen weet dat, en dat wilt Mika ook zo houden. Meestal als ze niets afweten van de persoon tegen wie je praat dan onderschat je die veel te snel en dan maak je domme fouten."Maak u over mij maar geen zorgen, ik kan best wel voor mezelf zorgen. Ik reis altijd alleen en er is nog nooit iets gebeurd..." Voor haar neit maar voor degen die haar in de wegstonden wel."En wat bedoelt u daar nu mee. Wat is hier gaande" Vroeg ze het was niet opdringerige maar ze wilt het liefst een antwoord. Daar heeft ze toch wel recht op of niet dan? Mikaela zag dat Dalech haar keek vast nam en naar haar vloog. Vlug nam ze het van hem over en deed het aan zodat alleen nog maar haar hoofd te zien was.

En wat bedoelt u daar nu mee. Wat is hier gaande, vroeg de vrouw.
Tempus keek haar bedroefd aan. ''Wel, laat me dat vertellen onder het genot van een kop thee''
Tempus ging op het bankje zitten, en schonk een kopje thee die hij had meegenomen. Een kopje koude thee van denneappelknoesten en limoenbladeren.
''Op het moment is er een gevaarlijk boek genaamd het Lavinia Book in de wereld gekomen, die iedereen betoverd die het leest. Wanneer je bent betoverd ga je doen wat het boek zegt. Iedereen kan betoverd worden. Het enige tegengif is aanraking bij de boom der Allerzielen in Thin Place in Opacare.'' Tempus nam een slok. ''Daarom is op dit moment niemand te vertrouwen, daarom moet je goed oppassen''

Mika keek even rond maar keek toen toch uiteindelijk opnieuw Tempus aan. Ze was nu ontspannen, omdat ze nu wel wist dat hij niet iemand was die op haar zenuwen kon werken. Ze weet dat je soms zo'n mensen hebt. Niet dat ze die al eens heeft tegen gekomen maar gezien wel. ''Wel, laat me dat vertellen onder het genot van een kop thee'' Ze keek Tempus toch wel even raar aan. Kopje thee? Dat heeft ze nog nooit gedronken. Ze nam altijd alleen maar water, maar ze volgde zijn voorbeeld en ging naast hem zitten op het bankje. Nieuwsgieriheid had haar bekropen toen hij zo was begonnen....''Op het moment is er een gevaarlijk boek genaamd het Lavinia Book in de wereld gekomen, die iedereen betoverd die het leest. Wanneer je bent betoverd ga je doen wat het boek zegt. Iedereen kan betoverd worden. Het enige tegengif is aanraking bij de boom der Allerzielen in Thin Place in Opacare.'' Tempus nam een slok. ''Daarom is op dit moment niemand te vertrouwen, daarom moet je goed oppassen'' ze dacht goed over zijn woorden na."hhmm" Mompelde ze wat tegen zichzelf. en hoorde de gedachten van Dalech door haar hoofd spoken."Misschien heeft hij gelijk en moeten we nu nog alerter zijn dan eerst." Lichtjes geirriteerd zag Mika dat Tempus onbewust Dalech heeft voor zich kunnen trekken. Maar ze moest toegeven dat hij gelijk had."Ik zal opletten, maar ik kan goed voor mezelf oppassen hoor, trouwens als ik dat moet....jij dan wel waarschijnlijk ook" Sprak Mika luchtig."Welke smaak is dat trouwens" En ze wees naar zijn thee.Dalech sprong van haar schouder en vloog weg, zoals hij al had gezegt is hij nu alerter dan eerst. en jammer genoeg gaat zij daar de dupe er van zijn maar toch vind ze het niet erg.

Tempus haalde een trommel koekjes tevoorschuin.
Het waren chocodipkoekjes uit de bakkerij in Midnight Glade. De beste.
."Ik zal opletten, maar ik kan goed voor mezelf oppassen hoor, trouwens als ik dat moet....jij dan wel waarschijnlijk ook'' Tempus knikte en bood een koekje aan.
''Ja we moeten allemaal goed opletten, ik ook. Het ergste is gewoon dat je niet weet wie er betoverd is. Maar is er een oplossing. Met een fontein op Domus kunnen clanleiders en hun rechterhand helden uit de oude wereld oproepen. Helden die al veel meer onheil hebben meegemaakt dan wij, en ons kunnen helpen. Als je wilt kan ik je dat laten zien'' Tempus stond op. ''Ooh, en die smaak van de thee, dat zijn denneappelknoesten en limoenbladeren, gezond en lekker''

-is het goed dat we verder gaan in Lavinia Book: de vernietiging.??-