Een glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze werd aangekondigd. Een sierlijk glimlachje was duidelijk te zien op haar gezicht. Ze boog lichtjes voor Catharina zoals het haar geleerd was. Want in tegenstelling tot andere had zij wel manieren aangeleerd om een hoog geplaatst persoon te begroeten. Ze had haar blauwe jurk vast terwijl ze boog en kwam weer overeind. Ze knikte naar Eros en vervolgens naar de Dextra van de Clan. ''Dank u,'' Zei ze beleefd waarna ze ging zitten op één van de stoelen die nog niet bezet was. De stoel zat erg comfortabel. Haar ogen speurde de grote groep af. Alle mensen neemde ze zich in zich op. Van sommige had ze wel eens gehoord. Maar omdat Lavinia geheel onbekend was zou niemand haar kunnen verraden. Zelfs Diadorah niet, want ookal was ze de opvolger van de clan. Ze kende alleen de mensen die bij het paleis kwamen. En aangezien Diadorah nooit op het paleis was geweest was dit onmogelijk. Alleen haar naam was bekend en deze naam bracht veel met zich mee. Haar blik bleef hangen in de hoek waar een japans uitziende jongen te zien was. Ze glimlachte warm naar hem, haar fel blauwe ogen gingen de leeuw van de jongen af. Maar als er iemand begon te spreken keek ze deze persoon weer aan, zoals het hoorde.

Espe was blij dat haar wederhelft binnen was. Maar toch behouden ze haar voor gevaar. Als ze ook maar iets voelde zou ze tegen de bevelen van Lavinia ingaan en veranderen in een Panter of misschien een wolf. Maar dat lag aan de situatie. Ze keek hoe Eros met moeite naar beneden kwam. Ze hinnikte zachtjes, je kon het lachen noemen. Toen hij naar haar toe liep legde ze zichzelf het zwijgen op. Ze kon haar naam toch niet zeggen? Dat zou hen verraden. ''Lucy,'' stelde ze zichzelf voor, dat was de eerste naam wat in haar op kwam en daarbij was het de naam van de Anima van Lavinia's moeder. Espe ging Eros niet achterna, ze liep naar het gras en ging daar liggen terwijl ze keek naar het grote huis van Catharina.

Casper snapte niet waarom iedereen zo moeilijk deed dat de vrouw wilde helpen.
Had ze dan zoiets gemeens gedaan.
''Waarom accepteren jullie haar hulp niet, elke hulp is welkom, al is het maar voor nu''
''We kunnen iedereen gebruiken, dus zet voor even je kwade aan de kant en laten we ons nu focusen op Necdazar weg te werken''
Misschien kunnen we zorgen dat het stof gaat samenwerken met de natuur.
Het moet een grote kracht zijn, die de koning zo overrompeld, dat hij niets meer wil en kan doen.


Dallas keek naar zijn baas en bestudeerde de Anima's die er waren.
Er waren wolven, paarden vogels en nog meer.
Dallas snuffelde ze om te kijken wie en wat ze waren, hoe ze waren.
Hij kon het niet laten nieuwsgierig te zijn.

Diadaorah keek om haar heen, en trok weer een brede grimas.
''Gooeed, als jullie mijn hulp niet willen, dan rest mij het om te vertrekken''
Diadorah was dit laatste helemaal niet van plan.
Ze keek rond de kamer. Een jongen, die ze niet kende begon te spreken.
''Waarom accepteren jullie haar niet, ze wil alleen maar helpen'' Diadorah glimlachte en trok haar wenkbrauwen op. ''Ja, ik wil jullie alleen maar helpen, verder niets''
Ze ging weer zitten in de stoel en hoorde achter haar de deur open gaan. Een vrouw kwam binnenlopen.
Diadorah keek haar aan en glimlachte. ''Mevrouw, zou ik u misschien iets mogen vragen'', zei ze, en keek de vrouw doordringend aan. ''Ik wil deze mensen helpen, maar dat willen ze niet, omdat ik een keer met hen heb gebatlled, wat vind u daarvan''
Diadorah hield ervan mensen tegen elkaar uit te zetten, hoewel ze vermoedde dat deze vrouw dat ook wel leuk vond.
''Ik kan jullie nu wel vertellen dat ik niet ga vertrekken, zolang jullie het juiste antwoord hebben gegeven''

-geen ijsballen meer, ik zal wat minder Godmodden, sorry, vooral Kenshi X-

Oblivios had nu nog steeds geen antworod gekregen op zijn redelijke voorstel naar Diadorah en werd ongeduldig: Nou!? Ben je bereid je excuses aan te bieden en te beloven dat je nooit meer een levend wezen kwaad zal doen?' vroeg hij voor de tweede keer, ditmaal wat nors. 'Geen tijd voor spelletjes. Mevrouw, ik weet niet wie u bent maar welkom.' richtte Oblivios dat laatste op de Ldy die binnenkwam. 'Dames en heren. Laten we ophouden met het getreuzel en Necdazar voor eens en voor altijd wegjagen! Ik zal, met een groepje geofende krijgers onder ons Necdazar uit zijn paleisje lokken, door een paar wachters in elkaar te rammelen. Eenmaal buiten Midnight Glade moet de rest van jullie klaar staan met pijl en boog om zijn cavalerie neer te halen. En zolang jullie beschut zitten in een boom of iets dergelijks, zullen ze jullie ook niet kunnen aanvallen. Dan roep ik Lady Catharina erbij en dan zullen wij Necdazar eens flink de les lezen. En als hij tegenstribeld zit er niks anders op dan een einde te maken aan zijn carriere. Wat zegt u ervan, mijn Lady?' vertelde hij, en vervolgens zijn blik werpend op Catharina. Hij moest nu heel onderdanig klinken tegen Catharina, zodat de anderen dat ook zouden doen. Toen keek hij de kamer rond en inspecteerde de aanwezigen om te zien we wat zou kunnen doen.

Lady Catharina vond het nu echt vervelend worden, maar hoorde kalm de woorden van Casper aan en fronste even. Hij had gelijk, maar hij kende haar niet. Nu zou ze het goed moeten uitleggen wat er precies aan de hand was. ‘Diadorah. Alsjeblieft doe niet zo schijnheilig. Ik weet dat je dat niet bent dus gedraag je dan ook als je echt bent.’, zuchtte ze bijna. Ze ging ook maar zitten en hield haar blik goed gericht op iedereen. Even had ze last van een kleine schop in haar buik, maar dat ging al snel weer weg. Maar bij de woorden van Diadorah stond ze weer op. ‘Verdorie Diadorah. Hou nu toch eens op. Je viel zomaar Oblivios aan en probeerde Ramess te vermoorden. Dat we van een andere clan zijn wil nog niet zeggen dat je dat zomaar mag doen. Verder vertrouw ik je niet dus geef mij maar één goede reden naast dat je kunt helpen waarom ik je gratie zou geven? Ik zou je net zo makkelijk hier in de kelders kunnen gooien.’ Haar handen waren tot vuisten gebald en ze keek woedend naar Diadorah. Ze had het nu helemaal met haar gehad en bracht een van haar handen naar haar slaap die ze masseerde. Het kwam echt op een ongelegen tijdstip.

Daarna reageerde ze even nergens meer op terwijl ze wist dat Oblivios op haar antwoord wachtte. Ze had het gevoel dat ze iets miste. Een belangrijke clue. Hoe kon Necdazar aan cavalerie komen en ze zo lang verborgen houden? Wie zegt dat er niet nog meer cavalerie wacht? Of dat ze deze kant opkomen? Er waren al wachters aangekomen volgens het oude pad. Maar als ze eenmaal doorhadden dat de hoofdingang een illusie was dan konden ze ook zo komen. Wacht even. Hoe kon de cavalerie hier komen? Op precies het goede tijdstip? Ze wist wat er aan de hand was. Het ontbrekende puzzelstukje was binnen. ‘Je hebt gelijk dat we Necdazars carrière moeten beëindigen, maar we hebben eerst iets anders waar we ons op moeten focussen. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht.’ Ze stopte even om er zeker van te zijn dat ze de aandacht van iedereen had. ‘Ik weet niet hoeveel jullie allemaal weten van wat er mogelijk is in de wereld, maar ik kan jullie vertellen dat veel meer is dan je denkt. De vragen die mij dwarszitten zijn daarmee allemaal opgelost, maar wat we eraan moeten doen is nog veel moeilijker dan het afzetten van die koning. Dat is maar een pion in het spel dat ik ben gestart. Nooit gedacht dat dit zou gebeuren.’ Even stopte ze om wat water te drinken. ‘Hoe kan het dat de cavalerie er in een keer is en je ze niet hebt horen aankomen? Hoe kan hij hier in een keer zijn en iedereen overnemen als een kudde stomme koeien? Ik ken de stad en ze zijn wel iets beter dan dit. De hoge lieden die er waren zitten onder de plak van die koning, maar ze doen er niets tegen. Waarom? Omdat Necdazar niet uit deze wereld komt. Er zijn vele parallelle werelden tegen die van ons en soms opent er zich een portaal. Je zou het een tijdreiziger kunnen noemen. Alleen heeft Necdazar meteen zijn hele leger meegenomen en zolang het portaal open is kan hij meer mensen laten komen. En daar ligt ons eerste punt. We moeten het portaal sluiten, maar dat kan ik niet alleen. Niet in deze staat. Dan kan ik net zo goed meteen een mes in mijn hart steken. Morgen zal ik jullie laten weten hoe dat gaat gebeuren. Ik moet eerst wat mensen raadplegen.’ Haar verhaal was ten einde en ze stond op. Ze liep naar de deur waar ze bleef staan. ‘Als je de trap oploopt en dan links gaat, vinden jullie de kamers waar jullie vannacht kunnen overnachten. Melodie of Oblivios kunnen jullie laten zien waar de keuken en badkamer is. Als jullie me nodig hebben, ben ik boven in de kamer helemaal aan het einde in de rechtergang. Een waarschuwing. Open in die gang geen enkele deur die aan je linkerkant zit.’ Daarna liep ze de zitkamer uit en de trap op. Zonder zich af te leiden liep ze langs de kamer van haar ouders en pas in haar eigen kamer kon ze weer normaal ademhalen. Daar zocht ze uit de stapels boeken naar het goede boek. Iedereen die ooit een portaal had moeten sluiten had erin geschreven hoe ze het hadden gedaan. Daar zou ze het antwoord moeten vinden.

Oblivios knikte instemmend op Catharina's woorden. 'Prima gesproken.' zei hij bij zichzelf, niet zeker wetend of Catharina hem gehoord had. 'Jullie hebben het gehoord mensen! Jullie kunnen nu allemaal naar jullie kamers, jezelf klaarmaken voor de grote actie morgen. Ikzelf moet nog wat doen.' sprak hij strak. Toen klopte hij even op de deur van Catharina. Ik en Ramess zijn huurlingen halen uit Porãna, die komen ons vast nog van pas, als ze tenminste me niet bedriegen.' zei hij zacht tegen zijn bazin. Toen ging hij richting Porãna, per schip. [Zie mijn topic bij Porãna]

Tegen de schemering kwam hij terug en zorgde nog even voor de laatste gasten die nog wat nodig hadden.

Toen de vrouw naar hem gimlachte besteedde hij niet meer zo veel aandacht ana het gevoel dat ze hem gaf en draaide zijn aandacht weer af naar Diadorah "Ik ga niet mee werken met iemand die heeft geprobeerd me te vermoorden." zei hij koppig, toen hij merkte dat sommige nog overwogen echt met haar samen te werken ook. De vraag van Oblivious irriteerde hem, natuurlijk zou ze 'ja' zeggen, maar ze was nogsteeds een gevaar voor iedereen die hier was! Oblivious ging al door naar een ander onderwerp dan Diadorah's komst en het leek bijna alsof ze haar accepteerden, achja, hij kon moeilijk iedereen overtuigen en besloot gewoon maar stil te zijn en te luisteren naar was iedereen te zeggen had. Catharina's theorie boeide hem, eigenlijk zou hij er meer over willen vragen, maar iets in hem hielt hem tegen. Kenshi stond op en liep richting de deur toen iedereen in beweging kwam. Er keek nog iemand richting hem om te vragen of hij niet naa rboven zou komen "Ik slaap liever buiten." antwoorde Kenshi wat bot en hij stapte de deur uit. Eenmaal buiten met Kyodo liep hij naar de dichtsbijzijnde boom en ging daar tegen aan zitten.

Bacari liep met zijn trawanten over het bospas richting een reusachtig huis. 'Al Positiona!' riep hij tegen zijn mannen. Die deden wat hen werd opgedragen en bleven staan. Bacari inspecteerde het huis van een behoorlijke afstand eens goed. Sebestián's staart swiepte tegen de enkel van Bacari, ook hij bekeek het huis eens goed. 'Dit moet het zijn Bacari.' miauwde hij. Bacari knikte. 'En Marcha!' beval hij zijn mannen nu. Die liepen nu weer met een gedisciplineerde regelmaat achter hem aan. Het was al schermerig en het huis straalde de rust zelfe uit. 'Aaah, mannen we zijn laat. Voor hun doen dan, voor Vincenziaanse tijd zijn we echter precies op tijd.' mompelde hij geniepig. Als schaduwen strompelden ze voort van schaduw naar schaduw. Er lag een jonge krijg tegen een boom aan te slapen. Geïntresseerd keek Bacari ernaar en schudde toen zijn hoofd. 'De jeugd van tegenwoordig wordt steeds onvoorzichtiger.' zei hij tegen Sebastián, die knikte. De deur stond raar genoeg nog open. En Bacari en zijn mannen lieten zichzelf dus gewoon binnen, ze waren immers zelf ingehuurd. 'Goedenavond Dames en Heren.' sprak hij met een Robada-accentje tegen de mensen die nog op waren. 'Wij komen hier voor het omleggen van de schurk, genaamd Neckwabzar ofzoiets dergelijks.' vervolgde Sebastián. 'Necdazar...' fluisterde een van de soldaten Sebastián in zijn oor en die knikte dat hij die bedoelde. 'Ik zou wel zin hebben in een glaasje Cherry, het was ook zo'n lange reis.' ging Bacari nogal brutaal verder, maar hé zo waren Vincenza's nou eenmaal.

[Ik heb toestemming van Oblivios om hem met mij mee te laten
lopen]

Toen ze van de boot af waren leidde Oblivios Gonzalo de weg. Samen
liepen ze richting het huis van de Caelos clan leidster, dat was alles wat
Oblivios hem tot nu toe had gezegt. Nieuwsgierig keek hij rond in de bossen van
Terram. In de verte was Midnight Glade zichtbaar, het zag er somber uit. De
invloed van de koning dus overduidelijk. Hij herkende meteen de uitstraling die die koning van zich af sloeg. Shadow (mijn anima, een luipaard) zei. 'Ik voel me hier niet op m'n gemak'. 'Rustig maar', zei Gonzalo rustig alles komt goed als we bij het huis van lady catharina zijn. Gonzalo voelde zich niet op zijn gemak in het donkere bos, gelukking was Oblivious bij hem en wist hij dat Oblivious bekent was in dit gebied. Gonzalo had Lady Catharina nog nooit gezien en was erg nieuwsgierig. Gonzalo had al een paar dagen niet gegeten, hij kon ook aan Oblivios zien dat hij honger had. Hij hoopte dat ze snel aankwamen bij het huis van Lady Catharina

Casper zag hoe er steeds meer mensen erbij kwamen om te helpen. De koning zal het straks moeilijk krijgen.
Veel buitenlandse mannen kwamen eraan gemarcheerd en dienden zich bij Lady Catharina voor hun hulp. Het zou niet lang meer duren voordat ze ginge aanvallen en de koning koud werd gezet.
'"We moeten het plan verder uittdiepen, en allemaal samenwerken, ookal is het maar voor een keer, we moeten van ieder hun sterkste punt optimaal gebruiken, dan kunnen we winnen''
Casper keek naar zijn Anima, die knikte.



Dallas was onder de indruk van de grote opkomst, en was nog steeds bezig iedereen te onderzoeken. De ijzige vrouw had wel iets kwaads over zich.
Verder leken ze allemaal goed, totdat Dallas bij de vrouw, Lavinia aankwam. Ook zij had iets aparts. Maar nu was het de bedoeling dat iedereen gaat samenwerken.

Oblivios kwam met zijn metgezel Gonzalo en de Amina's bij het huis van Lady Catharina aan. Weer verwonderde Oblivios zich over de pracht van het huis. Oblivios leidde Gonzalo rustig naar binnen. Hij keek minachtend naar Diadorah, en vond het raar dat zij er nog steeds was. 'Catharina, dit is Gonzalo, een Vincenza die bij Necdazar in het leger heeft gedient. Hij kan erg van pas komen.' legde hij uit.
'Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is: laten we gaan! We moeten het portaal nodig sluiten en Necdazar en zijn leger terugsturen naar waar ze vandaan komen! In naam van heel Dust!' sprak Oblivios streng. 'Ik zou graag alles willen weten wat iedereen gaat doen, degene die dat niet accepteerd, die hoeft wat mij betreft niet mee te doen, in een groep werken draait immers om het accepteren van orders!' vervolgde hij op nog steeds een strenge toon. Toen wendde hij zich tot twee clanleiders: 'Catharina, Bacari, omdat jullie clanleiders zijn zal ik jullie uiteraard informeren. En bij deze: laten we gaan!' zei hij tenslotte. Hij wenkte Gonzalo en liep de deur van het huis weer uit. 'Ik ben te vinden in de buurt van het portaal, daar stellen we het precieze plan op.' zei hij tenslotte terwijl hij kalmpjes wegliep.

Toen Gonzalo en Oblivios het prachtige en indrukwekkende huis van Lady Catharina verlaten hadden, besloot Oblivios dat ze richting de plek waar het portaal stond liepen. Het portaal moest zich plaatsvinden in de buurt van Midnight Glade, waar gonzalo nog nooit geweest was. Gonzalo zag ertegen op om de koning weer terug te zien, naar wat hij zijn familie allemaal had aangedaan. Hij was bang dat Necdazar hem zou herkennen. Waardoor hij het moeilijk zou krijgen in de strijd. Gelukkig had hij hulp van Oblivios, waar hij erg onder de indruk van was. Midnight Glade zag er grauw en donker uit, bijna alle huizen waren donker en overal lag modder en drek. Toen Gonzalo en Oblivios samen met hun wederhelften waren aangekomen in Vernum Springs moeten ze wachten op de versterking.

(ik heb opdracht van Oblivios gekregen om jullie te zeggen dat het verhaal verder gaat in de topic "De sluiting van het portaal")