Kyodo was het wel gewend dingen op zijn rug te dragen, hij was zelfs zwaarder gewend. De jongen die over zijn rug lag was akelig licht ,,Bloed hij dood?" vroeg Kyo lichtelijk bezorgd, hij keek vanuit zijn ooghoek naar zijn mens, Kenshi, die naast hem liep.

,,Het komt wel goed." zei Kenshi kalm, normaal was het juist Kyodo die kalm was, maar de leeuw leek nu te bezorgd te zijn om zijn kalmte te bewaren. Iets wat Kenshi eigenlijk niet echt begreep, degene waar de jongen aan gelinkt was had geen respect en had Alwin bijna vermoord. Kenshi liet Kyodo halt houden en trok de jongen voorzichtig van zijn rug. Uit zijn zak haalde hij twee doeken, waarvan hij eentje aan Kyodo gaf met de opdracht hem vochtig te maken met het water van het meer om hen heen. Kenshi zelf gebruikte de andere doek om wat van het bloed weg te halen.
Af en toe keek Kenshi even om zich heen, ze waren nu in een dichtbegroeid gebied op het eiland, dus waarschijnlijk zal niemand hen vinden, maar hij bleef voor de zekerheid toch op zijn hoede.

Brennan voelde zich vreemd. Het leek alsof hij over een hele hobbelig, maar toch zachte glijbaan gleed.
Hij probeerde zijn ogen open te doen, maar het lukte niet. Zijn lichaam was totaal verlamd van de harde smak die hij had gemaakt.
En toch, heel langzaam begon hij zijn gevoel terug te krijgen. Een onvoorstelbaar pijnlijk gevoel. Alsof iemand met duizend messen in hem staken.
Brennan probeerde zijn vingers ietwat te bewegen. Hij moest wakker worden, want als dat niet gebeurde bleef zijn wederhelft ook bewusteloos, en dat mocht niet. Dat zou gevaarlijk kunnen zijn.
Brennan slaagde erin zijn vingers te bewegen en voelde een zachte, harige ondergrond. Waar zou hij zijn. Alleen als hij zijn ogen kon openen, kon hij zien waar hij was.
Hij kreunde zachtjes, om te laten weten dat hij nog in leven was.
Hopend dat niemand hem iets aan zou doen.

Kyodo was al een tijdje terug en diende nu als kussen voor de jongen, Kenshi had hem er nu in een zittende houding tegenaan gelegd en was bezig de jongen zijn hoofd te verbinden zodat het bloeden zou stoppen. Toen de jongen uiteindelijk geluiden maakte duwde Kenshi de natte doek tegen de jongens voorhoofd. ,,Welkom terug knul." klonk de brommende stem van Kyodo, hij draaide zijn kop een kwartslag zodat hij toch de jongen nog aan kon kijken. Kenshi ging naast de jongen zitten om hem te ondersteunen voor het geval dat hij om zou vallen ,,Wel bij blijven." hij gaf de jongen een paar tikken op zijn wang zodat hij niet weer weg zou zakken.
,,Hoe heet je trouwens?" vroeg hij rustig toen hij zekerwas dat de jongen weer bij was, hij stond weer op en begon wat bessen uit de bomen te plukken. Hij proefde eerst zelf één om te kijken of ze giftig waren en toen er een paar minuten later nog niets gebeurd was liep hij op de jongen af om ze aan hem te geven.

De mensen hadden nu wel genoeg gezien. Al het stof was neergedaald op de aarde. Nu was het, na al dat lange wachten, tijd om het aloude te onthullen. De mensen hadden bepaald wat wel en niet onthuld zou worden, of het heel of half zou worden, of de wereld zou kunnen blijven bestaan.
In een flits begon er een enorme storm op te steken die de bomen liet kraken. Het stof, dat nog niet door een mensenhand was aangeraakt, begon op te vliegen. Het cirkelde, in al zijn pracht, door de nog helder blauwe hemel. Met een enorme versnelling vlogen de deeltjes door de lucht.
Wanneer de juiste snelheid was bereikt, zouden de deeltjes elkaar ontmoeten. Op dat moment zullen ze samen botsen, een explosies met enorme kracht veroorzaken. Stof zal omgezet worden tot materie. Aarde zal zich vormen, landschap zal verschijnen. Alles in de aloude wereld, dat niet is aangeraakt door de mensenhand in Dust, zal uiteindelijk vormen, tot een nieuw deel van de wereld. Babylon.