De nacht waakte over Smoke Town. De maan stond hoog aan de hemel, donker goud was de kleur van de maan en zwart was de lucht er om heen. Sterren waren niet te bekennen aan de donkere hemel. Mist dampen hingen over de staat heen. Het enige wat licht gaf in de duisternis waren de straatlantarenpalen die elke avond opnieuw werden aangestoken. Vandaag hing er een akelige sfeer in het stadje. Nog erger dan normaal. De mist was dikker en de maan was donkerder. Er gingen geruchten dat er een seriemoordernaar leefde in Dust en niemand wist wie het volgende slachtoffer zou zijn. Midnight Glade was aanvallen door deze persoon. Er heerste donkere tijden en niet alleen daar ook hier was het te merken. De geruchten gingen dat een vrouw akelige moorden pleegde die zelfs de Nigris Clan van hun stuk brachten. De vreugde van de komst van de nieuwe koning en koningin waren voorbij gedreven door de angst van de bewoners. En juist daarom ging de koningin zelf een bezoek vereren aan de bewoners van Smoke Town.
''My lady, alstublieft. U hoeft niet te gaan.'' Zei één van de bediendes. ''Ik begrijp u zorgen, Elise.'' Zei Lady Lavinia zwoel. ''Maar het is mijn plicht om de bewoners de hart onder de riem te steken.'' Zei ze vast besloten. Zonder ook nog maar iets te zeggen deed ze haar kap op en liep ze naar buiten. Buiten stond een prachtig zwart paard klaar voor vertrek. Lavinia bekeek het paard met een liefdevolle blik. ''Je ziet er prachtig uit, Espe.'' Zei ze glimlachend. Espe hief haar kop op en brieste. Ze was sinds een lange tijd niet meer veranderd in een paard en was te trots op haar zelf om zich voor te doen als een planteneter terwijl ze in haar echte vorm een vleeseter was. Lavinia grinnikte en stapte op. Haar beweging was zeer soepel en elegant. Ze pakte de teugels vast en drukte zachtjes haar hak in haar flanken. Espe brieste en liep naar de poort toe waar vele bediendes stonden om haar geluk te wensen. ''Open de poort!'' Riep Lavinia toen ze dichterbij naderde. De poort ging piepend en krakend openen, de poort was aan vervanging toe na een eeuw. Nog een keer drukte ze haar hak in Espe's flanken en Espe schoot er vandoor. Het was namelijk nog best een stukje rijden en in galloop ging dat altijd toch iets sneller.
Eindelijk waren ze in het stadje aan gekomen. Na een dik kwartier rijden waren ze eindelijk in de hoofdstad aangekomen. Lady Lavinia werd hoe dichterbij ze kwam steeds bezorgder om het volk. Het was er te rustig. Toen ze aan kwam waren de straten leeg. Hier en daar liepen er mensen maar de helft daarvan was dronken het café uit gegaan en de andere helft liep angstig met zijn of haar partner door de kille straten. De moorden in Midnight Glade hadden een behoorlijke invloed op haar volk. Ze moest dit op de bodem uitzoeken. Ze moest naar Midnight glade gaan. Ze stapte af en keek naar Espe die onderzoekend rond keek. De rode mantel hing om Lavinia heen zodat ze niet zou opvallen. Ze wou eerst zien hoe het er echt aan toe ging hier voordat ze zich bekend zou maken. Ze slikte en liep met Espe aan de teugels door de straten heen. Ze zou naar de plaatselijke kroeg gaan. Daar waren de meeste geruchten te vinden...

Leon stapte ongeinteresseerd door de meest verlaten straten. De koude lucht deerde hem niet echt maar het was het gevoel dat hij er van kreeg. Zijn brede schouders zaten gespannen en al zijn spieren waren dat ook. Pablo keek gevaarlijk agressief met zijn zeegroene ogen rond. Leon had hem nog nooit zo agressief gezien in een stad. Meestal houd hij zich gedeisd en houd hij zich op de achtergrond zodat Leon alles kon afronden maar deze keer was Pablo ferm beschermend over hem. Niet dat Leon dat erg vond maar het maakte hem argwanend. De gedachten dat hij wist waar hij nu naar toe zou gaan irriteerde hem. Als hij in een stad was ging hij nooit naar een kroeg maar de kilte die hij over deze stad had gevoeld had zijn instinct in actie gezegt en ervoor gezorgt dat hij het nu voor deze keer wel zou doen. Maar omdat hij nogal een reputatie heeft in andere steden kan het zijn dat hij hier ook zou worden herkend. Pablo duwde met zijn neus tegen zijn been en overhandigde de pikzwarte cape."Bedankt Pablo" Mompelde Leon afstandelijk. Hij deed het vlug aan en deed het zelfde met zijn grootte kap waardoor zijn hele gezicht verdween in een duisternis onder de kap. Niemand weet hoe dat kon. Alleen Leon weet het. Onder de kap grijnsde hij. Hij stapte in en luidruchtige kroeg binnen. Iedereen zweeg toen ze hem binnen zagen komen. Dankzij de cape leek het erop dat hij zweefde wat belachelijk was. Pablo daar integen was veel groter dan normale wolven waardoor hij er dreigender en agressiever eruit zag. Leon nam plaats in een wat verlaten hoek en keek ongeintereseert naar de tafel. Pablo gromde gevaarlijk toen er een dienster kwam. Leon keek niet naar het dienstmeisje maar keek strak naar de jonge vrouw die de kroeg ook binnen kwam. Pablo bleef maar grommen naar het meisje dat nu angstig een stap naar achteren deed."Pablo af." Sprak Leon hard."Doe maar wat bier" en hij gaf het meisje geld waardoor ze snel weer verdween naar de bar. Ondertussen keek hij de jonge vrouw argwanend aan. Door te kijken naar haar houding en kledij wist hij al meteen dat ze van een hoge stand is. Mischien merkte niemand anders op maar die vrouw kon Leon niet bedriegen. Daar is hij veel te slim voor. Nu pas merkte hij dat het jonge meisje het bier op tafel had gezet en er weer vandoor was gegaan door het gegrom. Leon deed geen moeite om van het bier te drinken.

Met Espe aan de teugels liep ze verder. Haar voetstappen weerklonken in de straten. Ze zag een zwarte gedaante de kroeg binnen gaan en Lavinia besloot iets langzamer te gaan lopen. Espe's hoeven klakte op de stenen maar niemand leek hen op te vallen. Ze kwamen steeds dichterbij en stopte voor de donkere ramen. Ze slikte nogmaals en ze voelde hoe Espe's kop tegen haar schouder aan drukte. ''Je hoef niet te gaan, Lavinia..'' Zei Espe. Lavinia trok haar mondhoeken even omhoog en sloot haar ogen. ''Ik moet gaan, Espe..'' Fluisterde ze terwijl ze de neus van Espe begon te strelen. ''Het is daar gevaarlijk binnen.'' ''Ik kan mezelf wel beschermen, Espe.'' ''Dat weet ik, maar ik denk dat ik beter mee kan gaan.'' Lavinia schudde haar hoofd. ''Nee, anders zullen ze me echt gaan herkennen.'' Espe brieste. ''Je heb gelijk. Maar ik ben hier voor als je me nodig heb.'' Lavinia knikte en klopte nog een keer op haar flanken. Ze deed een stap richting de deur en deed haar kap goed waarna ze de deur openen duwde en naar binnen stapte. De warmte van de kroeg omarmde haar hartelijk. De lucht rook er naar bieren boeren en de sfeer zat er goed in. Sommige vrouwen dansde andere sproken met mannen. Weer andere mannen waren aan het kaarten. Maar de meeste waren gewoon hier aan het drinken. Haar blik viel op een enorme grote wolf. De dochter van de herbergier was bang voor de grote wolf. Maar Lavinia merkte de blik op van de jongen. Ze reageerde er niet op. Ze liep naar de bar en leunde er tegen aan. ''Een wijn,'' Zei Lavinia zonder de barman aan te kijken. De barman knikte en zetten de wijn voor haar klaar. Lavinia keek op recht in de barmans ogen die verstaarde. ''L-lady..'' Stotterde hij. Lavinia drukte 5 gouden munten in zijn handen. ''D-dank dank u vrouwe.'' Lavinia knikte en pakte de wijn. Ze stond aan het einde van de bar en nipte af en toe aan haar wijn. Vanaf hier hoorde ze al wat ze wou horen. ''Heb je het ook gehoord. Al 5 dode...'' ''Nou dan heb je dat verkeerd gehoord, ik ben net nog bij de visser geweest en hij zei zelfs dat er ondertussen 7 zijn.'' Zei de andere. Lavinia trok haar wenkbrauw op. 7 dode waren dat er niet wel heel veel. ''Die seriemoordenaar gaat zijn gang daar maar. Zolang hij maar niet hier heen komt.'' Lavinia's mondhoeken gingen lichtjes omhoog. Inderdaad, hij ging daar zijn gang maar, maar hier moest hij het niet wagen om te komen. Ze nam een klein slokje en voelde haar keel lichtjes branden. Te grote slok. Lavinia knipperde met haar ogen en voelde ogen in haar rug prikken. Ze draaide zich zo zodat ze naar achteren kon kijken en zag hoe de zelfde man naar haar keek. Hij was in de 20. Ze snoof lichtjes en draaide zich weer om. ''En wat doet een mooie jonge vrouw in een kroeg. Zoek je een bed om te slapen want ik heb wel een slaapplek voor de nacht..'' Zei een stem achter haar. Een stem duidelijk van een dronken man. Lavinia zetten haar glas neer en draaide zich om. Haar ogen straalde duister. ''Ga weg, schorem..'' Beet ze hem sissend toe. Ze zag hoe de dronken man naar haar staarde. ''Wel,wel en wat een waar genoegen..'' Zei de man en legde een hand op haar wang die Lavinia weg sloeg. ''In stofnaam sodemieter een eind op..'' Zei Lavinia nog kalm. ''Waarom je mooie gezichtje verbergen, engeltje..'' Lavinia rolde met haar ogen. Als Lucifer hier was geweest dan was deze man al lang gestorven. Maar hij was hier niet en Lavinia had het kunnen weten want zoiets gebeurde nou eenmaal in een kroeg. Ze snoof en pakte de man vast bij de kraag. ''Ik hou wel van pitttig.'' Zei de man al hikkend. Lavinia snoof minachtend en opende de deur en duwde de man naar buiten. ''Ach liefje, kom je niet buiten spelen?'' Lavinia trok haar wenkbrauw op. ''Nee dank u, maar mijn paard houd wel van een spelletje.'' Zei ze waarna een grijns verscheen. De man deed een stap dichterbij en er weerklonk een luid gehinink gevolgd door een bries. De man draaide zich verstijfd om en keek recht in de ogen van de man. ''Fijne avond verder.'' Zei Lavinia simpel weg en deed de deur weer dicht. Buiten hoorde je een kreet maar die was amper te horen door de gesprekken van de mannen heen. Ze keek naar de man met de grote wolf die haar in de gaten hield. Ze liep er naar toe. ''Geniet u van de show?'' Vroeg Lavinia simpel weg waarna ze plaats nam. Ze vroeg er niet naar want aangezien dit een kroeg was kon ze doen en laten wat ze wou en niemand die haar daar nu op zou aanspreken. Ze moest even denken aan Lucifer in zijn jongere jaren. Hij was vaak in deze kroeg te vinden geweest. Lavinia werd meestal omsingeld door soldaten en af en toe ving ze de glip op van de lachende Lucifer. Het was raar dat ze nog nooit eerder een relatie hadden gehad. Of misschien was ze die vergeten. Haar gedachtes waren even afgedwaald maar ze kwam al snel weer terug na het horen van rinkelde glazen. Ze wierp een blik opzij en zag dat de dochter van de barman de glazen had laten vallen na het gegrom van de wolf genaamd Pablo. Tenminste dat had ze opgevangen. Ze bekeek de man goed. ''Waar komt u vandaan? Want u komt niet van hier laten daarmee duidelijk zijn.'' Zei Lavinia kalm.

De mannen die luid spraken zorgden ervoor dat Leon wat informeerd werd over ene seriemoordenaar. Interesant. Een sluwe grijns verscheen op zijn gezicht.Een man stapte richting de jonge vrouw en maakte er een heel gedoe van.Leon bekeek het spectakel geamuseerd toe. tegenwoordig worden mannen veel te snel dronken dacht Leon. Hij mocht dan wel bier hebben besteld maar dat ging dan ook niet verder dan 1 biertje. grinnikend schudde hij even met zijn hoofd. Pablo snoof even alsof het een dwaas gedoe was. "Rustig maar Pablo heb gewoon wat info nodig over de omgeving waar wij ons in bevinden." Mompelde Leon naar de grote zwarte wolf. Leon zijn aandacht werd weer getrokken naar de vrouw die de man naar buiten smeet. Even hoorde hij een gehinnik, een schreeuw en toen niets meer. Nog iets interesants. Een vrouw onderschatte? Dat zou leon niet meer doen. hij heeft zijn lesje geleerd, daardoor ging zijn hand automatisch naar zijn borskas en wreef over de lange grote litteken die over heel zijn borstkas ging. Hij zuchtte toen hij de voetstappen van de jonge vrouw naar hem toe hoorde komen. Pablo zijn hoofd schoot onmiddelijk recht en hield duidelijk de bewegingen van haar in de gaten. ''Geniet u van de show?'' vroeg ze en ging toen aan zijn tafel zitten."hangt er vanaf wat je met genieten bedoeld, meisie" Sprak hij afstandelijk. ''Waar komt u vandaan? Want u komt niet van hier laten daarmee duidelijk zijn.'' Zei ze kalm. Terwijl zijn ene hand op Pablo zijn hoofd lag en zijn andere op tafel keek hij de vrouw strak aan." Vind je dat eigenlijk wel beleefd om te vragen naar andermans zaken?" Kaatste hij kalm terug."Trouwens de beleeftheid is, dat je altijd eerst de namen vraagt, maar als je die liever wilt overslaan dan blijf ik je maar meissie noemen"Voegde hij er aantoe. Onverschillig nam hij zijn kap en deed die af. Normaal zou hij die oplaten maar omdat het anders veel te warm was kon hij het niet anders, Leon hoorde dat Pablo het geen goed idee vond om zichzelf kenbaar te maken. Geruststellend aaide Leon zijn hoofd. Langzaam ging hij met zijn rechterhand door zijn zwarte haren, wat tegenwoordig zijn gewoonte is geworden. Maar zijn lichtgrijze ogen bleven strak op de jonge vrouw voor hem hangen.

Espe zou zich wel bezig houden met de dronken man dat wist Lavinia en daarbij zou Espe zich dan niet zoveel zorgen meer maken aangezien ze nu zeker wist dat Lavinia de boel onder controlle had. Het hoofd van het dier schoot haar richting op toen ze enkele passen naar het tafeltje zetten van de man. Ze had wel gezien dat hij over zijn borstkas wreef maar ze zei niets. De wolf hield haar duidelijk in de gaten maar daar maakte Lavinia zich geen zorgen om. Ze had wel grotere problemen dan een grote wolf en een onbekende man. Maar zelfs al was ze een koningin en kwam ze zelden onder het volk sinds de kroning was ze zeer nieuwsgierig. Iets wat risicovol was. Vooral voor haar. ''Geniet u van de show?'' Vroeg Lavinia kalm waarna ze plaats nam. ."hangt er vanaf wat je met genieten bedoeld, meisie" zei de man afstandelijk. Lavinia trok haar wenkbrauw omhoog. Meisie? Had die man dan geen enkel respect voor de vrouwen. Ze besloot zich er maar niets van aan te trekken en zijn antwoord maar te negeren. ''Waar komt u vandaan? Want u komt niet van hier laten daarmee duidelijk zijn.'' Zei ze opnieuw geheel kalm. Want het was echter duidelijk dat hij hier niet vandaan kwam. Zelfs de dronken hier hadden nog meer respect voor de vrouw dan hij! '' Vind je dat eigenlijk wel beleefd om te vragen naar andermans zaken?" Kaatste de man terug. Lavinia klakte minachtend met haar tong maar dat was amper te horen in de drukte. Maar ergens had hij een punt. ''Ik vroeg niet naar u zaken, heer..'' Zei ze rustig. ''En in mijn geval vind ik dat wel zo beleefd om te weten. Ik wil namelijk graag weten welk volk hier op mijn land komt zodat deze geen problemen veroorzaken.'' Zei ze serieus. ."Trouwens de beleeftheid is, dat je altijd eerst de namen vraagt, maar als je die liever wilt overslaan dan blijf ik je maar meissie noemen"Voegde hij er aantoe. Lavinia begon nu wel licht geirrteerd te raken door de man. ''Vind u het wel beleefd om iemand van adel meissie te noemen?'' Kaatste Lavinia terug. ''Maar goed als u dat wil weten. Mijn naam is Lady Lavinia Kayla Lithium..'' Zei ze rustig. Er viel een stilte in de kroeg. Lavinia trok haar wenkbrauw op. ''Nu blij, heer?'' Voegde Lavinia er aan toe. Ze deed haar kap af zodat haar zwarte haren en gezichts streken zichtbaar waren. De mannen en vrouwen vielen stil, andere fluisterde. De barman kwam aan hun tafel geschuifeld maar Lavinia bleef de man strak aan kijken. ''Het is me een groot genoegen om de koningin in mijn kroeg te ontvangen...'' Lavinia keek opzij naar de barman en knikte. ''Het genoegen is geheel aan mijn kant.'' Zei Lavinia. ''Uhm, doe maar een rondje voor iedereen..'' Zei Lavinia tegen de barman. Een gejuig en geroel weerklonk in de kroeg. ''Lang leve de koningin!'' Schreeuwde en joelde de mensen in de kroeg terwijl Lavinia de man strak aan keek. Haar ijzige helder blauwe ogen keken recht in die van hem. ''Bent u nu tevrede?'' Zei Lavinia. De wijn en het bier ging rond en Lavinia zuchtte diep waarna ze door haar lange zwarte haren streek. Ze beet even lichtjes op haar rode lippen en hoorde de gedachtes van Espe door haar hoofd maaien.

Leon had al meteen opgemerkt dat ze geirriteerd raakte dor het woord Meissie. Het was nu eenmaal zijn gewoonte om zo te spreken, afstandelijk, kribbig en vooral in het begin. Natuurlijk naarmate hij de reactie's van de andere kon voorspellen paste hij zich daar dan ook aan.''Ik vroeg niet naar u zaken, heer..'' Zei ze rustig. ''En in mijn geval vind ik dat wel zo beleefd om te weten. Ik wil namelijk graag weten welk volk hier op mijn land komt zodat deze geen problemen veroorzaken.'' Zei ze serieus. Een wenkbrauw ging langzaam naar boven voor enkele seconde."maak je maar geen zorgen over mij, Ik heb geld genoeg en als ik iets van plan ben om te doen moet je wel weten dat ik dat niet tegen jou zou zeggen." Onchalant haalde hij zijn schouders even op. Pablo duwde geirriteerd tegen zijn benen. Even keek Leon naar hem en mompelde even iets. Hij kon de gedachten van zijn wolf wel raden. ''Vind u het wel beleefd om iemand van adel meissie te noemen?'' Kaatste Lavinia terug. ''Maar goed als u dat wil weten. Mijn naam is Lady Lavinia Kayla Lithium..'' Zei ze rustig. Leon had wel al geraden dat ze van hoge stand was.Maar hij kende er zoveel van en die hadden allemaal een te dikke ego.Hij liet niks merken, geen verbazing of gelach. Het enige wat hij deed is haar afstandelijk aankijken."nu blij, heer?'' Voegde ze eraan toe toen iedereen ophield met praten en haar aankeken. Geirriteerde gevoel kwam over Leon heen toen al die blikken keken. Hij zuchtte."Waarom zou ik tevreden zijn....Lady Lavinia. Het enig wat ik nu heb gekregen is jou naam en die stomme starende blikken." Mompelde hij."Sorry, heb wel vaker mensen tegen gekomen van hoge adel en ben gewoon geworden dat de meeste een te grootte ego hebben,Ik ben trouwens Leonidas, maar zeg maar Leon. Klinkt beter" Hij keek haar nu wat rustiger aan en niet meer zo afstandelijk."En dit is trouwens Pablo," sprak hij vlug toen hij een harde duw van de wolf had gekregen. Even wees hij naar buiten" En jou Anima heet?"Ondertussen nam hij zijn glas bier en nam er drie rustige slokken van en zette die toen weer op tafel. Door die snelle beweging kreeg hij een pijnlijke steek in zijn borst. Even wreef hij erover. Het was al zo lang geleden, dacht hij maar nog steeds werkte dat gif goed. Mischien word het eens tijd om te kijken wat er kan worden aan gedaan.

Ze zag hoe zijn wenkbrauw omhoog ging en zelfs daar reageerde Lavinia maar niet op. Als hij nog boter ging worden ging ze weg. Espe zou dan wel blij zijn dat ze terug gingen om zich klaar te maken op Midnight Glade. Want daar zou ze naar toe gaan. Eens kijken hoe gruwelijk die moordenaar werkelijk was. Een zucht ontsnapte uit haar mond waarna ze de jongen weer aan keek. Want ze vond hem echter geen man. Een man was een volwassen iemand met respect en dat was hij beide niet. Hij gedroeg zich als een klein kind dat zijn zin niet kreeg en nu ruzie zocht maar Lavinia was rustig en geduldig en wachtte af op het juiste moment. ."maak je maar geen zorgen over mij, Ik heb geld genoeg en als ik iets van plan ben om te doen moet je wel weten dat ik dat niet tegen jou zou zeggen." zei de jongen. Lavinia keek hem aan alsof hij iets heel doms had gezegt. ''Alsof ik dat ooit gedacht zou hebben. maar je moet weten dat ik niet achtelijk ben. Ik heb mensenkennis en types als jij zijn nooit te vertrouwen. Neem het niet te persoonlijk want je weet best dat dat zo is...'' Zei Lavinia geïrriteerd terug. De jonge haalde zijn schouders op op een manier die Lavinia niet kon uitstaan. Ze snoof en besloot even weg te kijken van hem want hij begon behoorlijk op haar zenuwen te werken. Ze klakte met haar tong en keek hem daarna weer aan. ''Vind u het wel beleefd om iemand van adel meissie te noemen?'' Vervolgde Lavinia. ''Maar goed als u dat wil weten. Mijn naam is Lady Lavinia Kayla Lithium..'' Zei ze rustig. De ogen werden op hen gericht en Lavinia loste het al snel op met een rondje van de koningin. ''Nu blij,Heer?'' Vroeg ze uiteindelijk. ."Waarom zou ik tevreden zijn....Lady Lavinia. Het enig wat ik nu heb gekregen is jou naam en die stomme starende blikken." Mompelde hij."Sorry, heb wel vaker mensen tegen gekomen van hoge adel en ben gewoon geworden dat de meeste een te grootte ego hebben,Ik ben trouwens Leonidas, maar zeg maar Leon. Klinkt beter" zei de jongen. Lavinia trok haar wenkbrauw op. ''Ik ben blij dat je mensen al veroordeeld voordat je ze werkelijk kent, Leon..'' Zei Lavinia wat ruw want ondanks hij haar nu niet meer afstandelijk aan keek, Lavinia was alsnog geïrriteerd door zijn woorden en conclussies. ''Blijkbaar heb ik je niet goed ingeschat. Had verwacht dat je wel iets meer wist over mensen van adel...'' Zei ze zonder hem aan te kijken. Hij stelde zijn Anima voor maar Lavinia keek hem niet aan. Zij was nu juist de gene die afstandelijk werd. ''Dat weet ik, ik had het gehoord..'' Vervolgde ze kalm. Ze zag hem naar buiten wijzen maar ze keek die kant niet op. Hij vroeg naar Espe haar naam. ''Haar naam is Espe en als ze nu hier was geweest dan..'' Ze kon haar zin nog niet eens afmaken of een zwarte panter kwam de kroeg binnen. Haar ogen stonden kwaadaardig. ''Zo ze je manieren willen bijbrengen..'' Maakte Lavinia haar zin af. Mensen sprongen op zij voor de zwarte panter. ''Wel,wel,wel zo'n respectloos jochie heb ik nog nooit gezien!'' ''Ow bevalt het je niet jochie?'' ''Hoe vind jij dat nou om Jochie te worden genoemd. Achtelijke barbaar. Als ik nog niet had gegeten had ik je aan stukken gescheurd. Maar dat kan ik als nog doen. Laat ik jegewoon opvreten door de kraaien..'' Zei Espe achter elkaar door en ging uiteindelijk naast Lavinia zitten. ''Espe, laat hem met rust, hij heeft gewoon geen respect voor vrouwen. Wij kunnen daar niets aan doen dat hij geen thuis heeft waarbij dat word aangeleerd..'' ''Elke idioot kan een beetje respect opbrengen. Waar ziet hij je voor aan!'' ''Kalm aan lieverd, morgen gaan we naar Midnight glade dus bespaar je krachten. Het word morgen een lange reis..'' Espe snoof. ''Dan gaan we nu naar huis, je heb geen enkele reden nog om met een barbaar als hij te praten..'' Zei Espe waarna ze minachtig naar hem keek. Lavinia zuchtte. ''Je heb gelijk, we moeten rusten voor morgen..'' Zei Lavinia waarna ze op stond. ''Het spijt me maar wij moeten vertrekken. Het was uhm leuk u te ontmoeten..'' Zei Lavinia rustig en liep naar de deur achter Espe aan. Lavinia rolde lichtjes met haar ogen. Dit was één van de ergste gesprekken die ze ooit met iemand had gevoerd.