Aaliyah was om de één of andere reden ongelofelijk vrolijk. Afraima moest moeite doen om haar bij te houden. Haar vrolijkheid was waarschijnlijk het resultaat van het gezelschap van de vele mensen om haar heen. Niet dat die heel veel aandacht aan haar besteden, maar het was gewoon fijn eindelijk weer mensen om zich heen te hebben. Ze had al tijden geen mens meer gezien. Ze had rondgedwaald en er was niemand op haar pad gekomen, dus was haar enige gezelschap Afraima geweest, en die had niet echt een goed humeur gedurende hun reis, dus het was niet echt gezellig geweest. Een zucht ontglipte haar lippen. Ze draaide een rondje. Het zag er misschien dom uit, maar ze was verschrikkelijk gelukkig en ontzettend vrolijk.



Afraima liep in een snel tempo achter Aaliyah aan. Aaliyah was overduidelijk vrolijk. Afraima zelf was eigenlijk niet zo heel erg vrolijk, maar ook niet chagrijnig. Ze was eigenlijk een beetje emotieloos. Toen zag ze dat Aaliyah midden in de drukte een rondje draaide. “Zeg idioot, wat denk jij dat je aan het doen bent?!”



Aaliyah keek naar Afraima. “Ik ben gewoon vrolijk, laat me!” Zei ze met een grootte lach. Ze sloeg haar armen om Afraima’s hals, en gaf haar een knuffel. De wolf schudde haar van zich af. Aaliyah keek haar verbaast aan. “Wat heb jij toch?” Afraima snoof alleen war verontwaardigd. “Dan niet.” Boos draaide Aaliyah zich om, en knalde vol tegen iemand op. Geschrokken keek ze op. “Sorry!” Riep ze uit. Ze wierp een vernietigende blik op Afraima. Als die idiote wolf niet zo dwars had gedaan, was zij nooit boos geweest, en was ze tegen niemand opgelopen. “Sorry,” Zei ze nogmaals. “Ik deed het niet expres.”

Ash liep net met een fles sap van de stinkende gouwe. Het gele sap klotste rond in de fles. Het Sap was goed tegen wonden en zweren, maar het stonk vreselijk.
Ash stapte met grote passen, en probeerde zich een weg te banen door de mensen. Plots knalde hij met een hoge snelheid tegen een vrouw op waardoor zijn fles stinkende gouwe in de lucht vloog. Met een boogje kwam het kletterend op de grond terecht, waarna het in duizend glasscherven uit elkaar spatte. Het sap vloog door de lucht, en kwam in volle glorie over een wolf heen, die de Anima was van de vrouw. Ook de vrouw kreeg wat spetters ervan op haar.
Ash keek even geirriteerd. De vrouw bad gelijk haar excuses aan, terwijl ze nog niet doorhad wat er over haar heen was gekomen.
Ash keek geamuseerd naar de dooorweekte wolf, die chagerijnig achter de vrouw stond. De geur van de Stinkende Gouwe drong al door in zijn neus.
''Ik denk dat ik mijn excuses aan moet bieden, dat was Stinkende Gouwe Sap, en zoals de naam al zegt, stinkt het ontzettend''
Ash kreeg het benauwd van de geur, en tegelijkertijd van de lach die hij moest inhouden.

:Anima Tell:
Trust snifte het uit van het lachen, en deed tegelijkertijd zijn pootjes voor zijn neus tegen de stank. Dit was echt het meest grappige ooit.
Het was wel jammer van die, best wel dure, fles stinkende Gouwe, maar jah. Dit was onbetaaldbaar. ''Ik denk dat je nu veel madeliefjes nodig hebt om de stank te verbloemen, snapje ''verbloemen''', wierp hij de wolf toe, die er beteuterd uit zag. ''Onbetaalbaar''

Caleb liep door de straten van Espadóro. Zijn Anima liep naast hem en keek om haar heen. Caleb glimlachte toen hij de blik van haar zag. Hij wist dat ze van steden heild. Al snel rook hij iets wat. Hij ging er bijna van over zijn nek. Caleb keek omzich heen maar kon niet vinden waar de lucht vandaan kwam. Caleb sloot zijn ogen en zocht naar de oorzaak van de stank. Al snel wist hij waar hij moest wezen. Caleb zag een vrouw en Anima onder een soort spul dat stonk. Caleb opende zijn ogen liep naar hen toe keek de man woedend aan en bekeek hoe erg dat het was. Caleb sloot zijn ogen maakte een soort beweging met zijn handen waar door het spul van hun lichamen af ging. Caleb draaide zich om naar de daders en gooide het spul over hen heen.
'En nu lach je niet meer he.'Vroeg Caleb Kil aan de Anima van de man. Caleb draaide zich om naar de vrouw en keek haar aan. 'Gaat het' vroeg hij.

Er kwam een man aan die het spul van de vrouw en diens Anima af toverde.
Hij reageerde boos op Trust geproets en Ash loze poging zijn lach in te houden. Met twinkelende pretogen keek Ash naar de man, wiens gezicht verkrompen leek te zien van de stank. ''Jah, als je dit ruikt dan krimp je in elkaar van de stank, en aan uw gezicht te zien'' Ash stapte op de man af en liet hem een klein geel bloempje zien, en drukte die onder zijn neus. ''Kijk meneer, dit kleine gele bloempje, de stinkende gouwe, de oorzaak van al deze stank. Ongelovelijk hé, dat zoiets kleins zo kan stinken'' Ash borg het bloemetje op en pakte zijn gevallen tas van de grond. Hij wuifde met de tas de stank weg, en keek nog steeds geamuseerd.
''Het spijt me mevrouw, het is hier ook zo druk, geen moment om met een fles stinkende gouwe rond te lopen, wees blij dat het geen stinkend zuur was, want dan was u nu een hoopje botten geweest. En het voordeel van deze stinkende behandeling is de medicinale werking. Jaah, geloof het of niet maar het werkt uitstekend tegen wonden en zweren. Het helpt zelfs bij het tegengaan van littekens, puistjes en mee-eters. Dus uw Anima zal gezegend zijn met een mooie uit, en een glimmende vacht.'' Ash knikte naar de onbeholpen Anima van de vrouw, die er nog steeds bijstond alsof het door de bliksem was getroffen.

Aaliyah snoof de stank op. Gadverdamme, de geur kwam van haar. Klaarblijkelijk had de persoon waartegen ze opgelopen was een fles ongelooflijk stinkend spul in z’n handen gehad, en dat zat nu op haar. Ze wierp een blik op Afraima, en moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Afraima’s kop stond op onweer, en je hoefde geen genie te zijn om ze zien dat ze dit niet heel erg grappig vond. Aaliyah moest glimlachen. ''Ik denk dat ik mijn excuses aan moet bieden, dat was Stinkende Gouwe Sap, en zoals de naam al zegt, stinkt het ontzettend'' Ze de man tegen wie ze opgelopen was. “Het maakt niet uit. het is mijn eigen schuld.” Zei ze, met nog een woedende blik op Afraima. Ze vond het nog steeds de schuld van de wolf.



Afraima Hapte geschokt naar lucht. Dat had ze beter niet kunnen doen. Een ondragelijke stank drong haar neus binnen. Ze ontving een vernietigende blik van Aaliyah, en keek woedend terug. Het was toch niet haar schuld dat ze tegen hem was opgelopen? Om het allemaal nog erger te maken, kwam er ook nog mini wezen op haar aflopen, en die lachte haar uit. ''Ik denk dat je nu veel madeliefjes nodig hebt om de stank te verbloemen, snap je ''verbloemen''' Afraima keek chagrijnig naar het beest. “Niet grappig.” Deelde ze mee. Ze gromde zacht



Lang hoefde Aaliyah niet met het stinkende spul op zich te zitten, want er kwam nog een maan aan gelopen, en die man toverde het goedje van haar en Afraima af. Hij gooide het goedje op hun, wat Aaliyah dan weer een beetje overdreven vond. “Gaat het?” vroeg hij haar. voor ze kon antwoorden ging de andere man, degene die het spul door haar schuld over haar en Afraima heen had gegooid, in de verdediging. . ''Ja, als je dit ruikt dan krimp je in elkaar van de stank, en aan uw gezicht te zien'' Hij duwde een bloemetje onder de neus van de andere man. ''Kijk meneer, dit kleine gele bloempje, de stinkende gouwe, de oorzaak van al deze stank. Ongelofelijk hé, dat zoiets kleins zo kan stinken'' Toen borg hij het bloemetje op in zijn tas die hij iets daarvoor van de grond had geraapt.



De man richtte zich tot haar. ''Het spijt me mevrouw, het is hier ook zo druk, geen moment om met een fles stinkende gouwe rond te lopen, wees blij dat het geen stinkend zuur was, want dan was u nu een hoopje botten geweest. En het voordeel van deze stinkende behandeling is de medicinale werking. Ja, geloof het of niet maar het werkt uitstekend tegen wonden en zweren. Het helpt zelfs bij het tegengaan van littekens, puistjes en mee-eters. Dus uw Anima zal gezegend zijn met een mooie uit, en een glimmende vacht.'' Dat wist ze al, maar ze glimlachte toch naar de man als bedankje. “Zeg maar Aaliyah hoor!” Zei ze met een glimlach. Toen richtte ze zich tot de andere man. “Zoals u misschien al wel hebt gehoord, in het geheel aan mij te wijten dat ik en mijn Anima onder dat stinkspul zaten. Dus als u misschien zo vriendelijk zou willen zijn uw hocus pocus op hem te gebruiken?” Zei ze met een poeslief stemmetje. Ze vond het niet erg eerlijk dat de man nu onder het spul zat, en zij niet. Ze wist niet eens hoe de twee mannen heetten. “Zouden jullie ook zo vriendelijk willen zijn om mij jullie namen te vertellen? Anders praat dat nogal vervelend vinden jullie niet?”

Ash boog naar de vrouw, en keek spottend naar de man naast hem. ''Mijn naam is Ash'', zei hij vriendelijk tegen de vrouw. ''Aaliyah, een naam die ik eerder heb gehoord''
Ash knipoogte naar zijn Anima en zond hem door dat hij vriendelijk moest zijn tegen de Anima van de vrouw, die nog steeds onder de stank zat.
''Zeg meneer, ik heb u hier nog nooit gezien, kan dat kloppen, waar komt u vandaan'' Hij keek onderzoekend naar de man of hij ook hier uit de buurt weg kwam, maar toch leek hem dat niet. ''En u mevrouw, een Dustseeker denk ik zo'' Ash rook de mogelijkheden. Hij knikte allervriendelijkst.

:Anima Tell:
Trust bood zijn verontschuldigingen aan aan het dier. ''Nu heb je een nog mooiere vacht'', complimenteerde hij.
''Ik ben Trust trouwens'', terwijl hij zich afvroeg waar de Anima van de humeurige man was.

“Aangenaam Ash. Ik hoop dat u geen kwade dingen over mij heeft gehoord? Mensen zeggen soms de raarste dingen.” Waar had hij in vredesnaam haar naam eerder gehoord?! Ze had hem nog nooit gezien, noch van hem gehoord. ''En u mevrouw, een Dustseeker denk ik zo'' Aaliyah knikte. “Correct.” Ze bestudeerde de man voor haar. Ze had geen idee bij welke clan hij hoorde, als hij al bij een clan hoorde. “En u bent?”



Het minidier bood zijn verontschuldigingen aan, maar Afraima geloofde het om de een of andere reden niet. ''Nu heb je een nog mooiere vacht'' Zei het dier, dat klaarblijkelijk Trust heette. Afraima haalde haar neus op. Ze hield niet van wezens die slijmden, zeker niet als ze kleiner waren dan haar. “Ik heet Afraima.” Zei ze maar, om geen argwaan te wekken bij het dier. Ze vertrouwde Trust niet echt. Waarom wist ze niet, ze had gewoon het gevoel dat het diertje niet zo vriendelijk was als dat het zich voordeed.

Ash speelde met een touwtje aan zijn tas. ''Nu moet ik zo eerst weer naar de winkel om nieuwe stinkende gouwe te halen. En dan hopen dat ik u niet weer tegen kom'' Ash grinnikte. ''Zeg heeft u gehoord van de Firetree'', vroeg hij

:Anima Tell:

Trust liep om de wolf heen en bekeek het grondig. ''Waar kom je eigenlijk vandaan'', tutoilleerde hij ongevraagd. Trust keek naar de wolf, die echt ontzettend humeurig was.

-sorry korte post, maar ik wacht op Caleb, die vlgns mij op vakantie is , ik wacht nog even af, anders geef ik er wel een wending aan-