De boot zeilde netjes naar de kade en een oudere man ging aan land, in gezelschap van een feniks. Het waren Oblivios & Ramess. Met grote passen liep Oblivios naar een opvallend dun, en iets té verzorge mannetje met een lijst. Het was overduidelijk de havenmeester, maar dan wel in Vincenza-stijl. 'Buenocos Muchachio, wij komen van Terram.' legde Oblivios uit in gebrekkig Robada. De man knikte en noteerde het. 'Votra Nom?' vroeg hij geniepig. 'Ramess ete Oblivios.' antwoordde Ramess snel. De man knikte en gebaarde dat ze door konden lopen. Oblivios groette de man even snel en liep verder.

De twee, voor de Vincenza, volledig onbekenden, liepen door de straten van het mooie Espadóro. De zon scheen fel en er was veel muziek te horen vanaf een pleintje verderop. Toch liepen Oblivios en zijn wederhelft door. 'Hier is het Oblivios: Racante del solla 38.' zei Ramess snel toen hij het huisnummer zag. Oblivios keek de vogel dankbaar aan en knikte hem toe als dank. Oblivios klopte 2 keer op de deur, want hij hoorde al voetstappen van binnen. Vervolgens deed een Vincenza-man open. 'Buenocos! Zijn jullie namen Oblivios en Ramess?' vroeg de man met een typisch accentje. De twee knikten. 'Dan wil ik, 200 contante hebben Muchachio.' vervolgde de man met zijn snelle praatje. Oblivios pakte 200 Contante rustig uit zijn zak. 'Uiteraard, hier is het.' antwoordde hij kalmpjes. Gretig pakte de man het aan. 'De huurlingen zullen morgen per schip naar Terram worden gezonden. U kunt ze daar in Le Havro aantreffen.' vertelde de man in half Robada. Oblivios knikte. Hij hoopte maar niet dat deze man ook een van de vele oplichters was in Porãna, want in dat geval had hij redelijk wat geld op het spel gezet, geld van de Caelos. Gelukkig wisten de Caelos hiervan, maar als het mis ging, dan hadden ze een probleem. Rustig liep Oblivios met zijn wederhelft terug naar de haven, maar Oblivios had het gevoel dat ze door iemand werden gevolgd.

Robada = De taal van de Vincenza.

'Hé, schreeuwde gonzalo vanuit het achterste deel van een donkere de straat. Jij viel me al op toen je langs de straten van Espadóro liep. Ik heb al veel van je gehoord, jij bent Oblivios toch? Mensen in Espadóro hebben het al langer over jou.'. Gonzalo wandelde langzaam in de richting van oblivios.

'Ik zal mezelf eersteven voorstellen'. Zei Gonzalo rustig. 'Ik ben Gonzalo & dit is mijn wederhelft Shadow, ik ben huursoldaat (boogschutter) geweest in het leger van de koning.'Gonzalo zag een lichte blik van woede toen hij begon over de koning, daarom ging hij snel verder met zijn verhaal. 'Maar ik heb het leger verlaten omdat ik het absoluut niet eens met het gezag van de koning. Mensen in Espadóro zeggen dat jij er net zo over denkt, en een opstand wil gaan beginnen. Ik help daar graag aan mee.'

Oblivios draaide zich om. En luisterde naar wat de man zei: hij wist al veel over hem, misschien dat ze in Porãna wel eens van de Dextera van de Caelos hadden gehoord? Er verscheen een grijns op zijn gezicht. 'Dat klopt Muchachio.' antwoordde hij. Het viel Oblivios op dat deze man geen woord Robada tegen hem sprak, dit vond hij wel een beetje eigenaardig. 'Nou mooi, dan nodig ik u uit mee te varen naar Terram. De nepkoning bezet momenteel Midnight Glade.' vervolgde Oblivios serieus. 'Opschieten Oblivios, de boot wil zo vertrekken!' krijste Ramess. Oblivios knikte en wenkte de man dat hij mee kon komen.

Eenmaal aangekomen op de boot stelde de havenmeester zich aan Gonzalo voor en wenste hij de twee heren een prettige reis. Toen Gonzalo de havenmeester zag vond hij hem er al een beetje eigenaardig uitzien. De boot zal ongeveer over één uur aankomen in Terram en Gonzalo ging naast Oblivios zitten. Shadow en Ramess begonnen ook rustig met elkaar een gesprek te voeren.

Toen de reis al even bezig was liep Gonzalo naar de rand van de boot om even van het mooie uitzicht te genieten. Die dag was het prachtig weer en de zon hoog aan de hemel. De zon scheen zo hard op het heldere water dat Gonzalo zijn eigen weerspiegeling kon zien. Hij keek achterom en zag dat Shadow een dutje aan het doen was. Toen de boot in de buurt van de haven van Terram kwam, liep Shadow naar Gonzalo en zei 'De havenmeester was heel eigenaardig aan het praten met zijn bemanning, misschien heb ik het verkeerd gehoord maar volgens mij hadden ze het over Oblivios'. Gonzalo keek snel achterom en zag dat de havenmeester niet op zijn post stond. Voordat Gonzalo Oblivios kon inlichten over het rare incident wat zich op de boot plaatsvond, ging de deur van de kamer van de havenmeester open en liep de havenmeester rustig naar Oblivios met een dolk in zijn hand. 'Pas op' schreeuwde Gonzalo. Maar Oblivios hoorde het niet, Gonzalo twijfelde geen seconde en pakte zijn kruisboog. Hij schoof snel een pijl in zijn kruisboog, richte. En schoot de havenmeester een pijl door zijn keel.

De gewapende bemanning rende in de richting van Gonzalo. 'Dood hem' schreeuwde de bemanning van de boot. Gonzalo pakte zijn zwaard en sloeg drie bemaningsleden tegen de vlakte, maar het waren er teveel. Gonzalo werd omzingeld en kon geen kant meer op

Oblivios had het hele ritueel aangezien. Hij vond de havenmeester er eerst ook nogal smiechterig uit zien, nu lag hij levenloos op het dek. Minachtend schopte Oblivios tegen de dode man aan, het bloed droop het dek over. Toen zag Oblvios dat Gonzalo, die hem zonet gered had in gevaar was. Hij bedacht zich geen moment en schoot de Vincenza-man te hulp. Hij trok zijn zwaard uit zijn schede en kwam nu snel aanrennen. Hij stak zijn zwaard in de rug van één van de bemanningsleden. De ogen gleden weg, zijn puppilen waren al niet meer te zien. Maar Oblivios besteedde er verder geen aandacht aan. Nu maaide hij twee andere mannen neer. Beide werden fataal in hun borstkas geraakt. En uiteindelijk stak hij de laatste man, in zijn hart. Er stonden nu alleen nog twee mannen achter Gonzalo, die kon hij zelf wel aan, want anders moest Oblivios eerst langs Gonzalo en hij wou niet het risico lopen dat hij hem verwondde.

Toen Gonzalo zag dat Oblivios hem te hulp schoot was hij zeer onder de indruk, niet alleen van zijn moed maar ook van zijn verbazingwekkende vechtkunst, maar terwijl hij naar het gevecht tussen Oblivios en de woeste bemanning zat te kijken, Stonden achter hem nog twee bemanningsleden die erom vroegen een pijnlijke dood te sterven. Gonzalo als echte Vicnenza krijger vervulde graag de wens van de twee onderkruipsels en brak een voor een hun nek. Toen alle bemanning was vermorzeld, was het schip aangekomen bij de haven. Gonzalo liep naar Oblivios en zei 'Ik stel het zeer op prijs dat je me geholpen hebt, ik sta bij je in het krijt'. Hij vroeg aan Oblivios wat hun volgende stap was.

Na het gevecht legde het schip aan bij een van de havens in Terram. Oblivios bedankte de stuurman hartelijk, de enige man die hem en Gonzalo níet had aangevallen. 'Ik stel het zeer op prijs dat je me geholpen hebt, ik sta bij je in het krijt'. zei Gonzalo nog tegen hem. Oblivios knikte. 'Ach, ik had je daar ook niet kunnen laten sterven. Trouwens, jij hebt mij ook gered.' antwoordde hij vriendelijk. Toen gebaarde hij zijn metgezel om ook van boord te gaan. Ramess had intussen ook met Shadow gepraat en de twee Anima waren goede maatjes geworden. 'Je kunt nog van pas komen Shadow, als we tegen die koning gaan vechten.' zei Ramess grijnzend tegen de panter.