Jaques knikte met een tevreden grijnsje en vervolgde daarna zijn werkzaamheden. Hij bracht het dessert als eerste. 'Dankje Jaques, je mag jezzelf nu wel weer terugtrekken voor de rest van de avond in je vertrekken, je mag genieten van je rust.' lachte Athios hem toe. Jaques knikte vriendelijk en liep vervolgens met een snel drafje naar zijn vertrekken. Athios nam een hap van het eten en richtte zich daarna weer op Elina. 'We zullen je spullen morgen wel ophalen en dan wordt dit huis ook direct wat mooier.' antwoordde hij.



Jaques was inmiddels wel naar zijn vertrekken gegaan, en Athios en Elina zaten in de eetkamer, maar Jaques' Anima George, een roodkleurige kat, liep wel door de gangen te dwalen. Athios dacht soms dat dat zijn hobby was.



George liep door de gang. Je hoorde telkens een kort tikgeluidje van zijn nagels die over de gladde vloer heen gingen. Op een gegeven moment zag hij een deur open staan. Normaal deed Athios altijd de deur dicht als hij daar niet was. George versnelde zijn pas en keek stiekem langs de deur. Het was een elfje. 'Wat zijn we aan het doen?' miauwde de kat.

:Anima Tell:
Elette schrok van de kat die in de deuropening stond. 'Wat zijn we aan het doen?' miauwde de kat. Elette deed ongemerkt de doos dicht. ‘ik heb nog geen rondleiding gehad, dus ik dacht ik zoek het zelf wel uit. Ben nu elke kamer aan het langs gaan.’ Elette geloofde niet dat de kat hierin zou trappen. Eigenlijk was Elette een beetje bang voor katten. Ze probeerde het niet te laten merken. De kat kwam langzaam dichterbij. Met van die enge ogen keek hij Elette aan. Steeds dichter en dichterbij. Elette vloog achteruit. Tot dat ze niet meer verder kon en tegen een paar dozen leunde. Alsnog kwam de kat dichterbij. Hij stak zn poot naar voren, probeerde haar te pakken. Elette vloog net op tijd omhoog. Al de dozen vielen om. Het maakte een behoorlijk lawaai. Elette en George schrokken er beide van. Ze hoorde de stappen al op de trap. Elina en Athios kwamen vast kijken wat er was gebeurd. Gelukkig, dan kon Athios tenminste de kat wegsturen. Toen hij daar stond, deed hij dat gelukkig ook. Nu moest Elette wel uitleggen wat ze hier deed, maar ze zou eerst laten zien wat ze had gevonden. Ze besloot om het eerst aan Athios te laten zien, zodat hij ervan wist. Zijn reactie maar even afwachten. Hij kon in ieder geval haar niets aan doen, want dan zou Elina bij hem weg willen. ‘Athios, ik denk dat ik iets heb gevonden wat ik eigenlijk niet mocht ontdekken. Alleen ik denk dat nu ik het toch wel weet, je me er wel over kan vertellen. Elina mag het toch ook wel weten?’

George was juist het tegenovergestelde van Jaques en had wel zin in een lunch, hij wist immers niks van bezoek. Athios kwam naar de kamer, hij schoof de kat met zijn schoen aan de kant, George was immers niet geneigd om snel orders op te volgen. ´George waarom probeer je een gast op te eten?´ vroeg Athios de kat. Die keek nogal kwaad. ´Hoe kan ik nou weten dat we hier gasten hebben!´ blies hij fel. Hij liet zijn tanden eens aan Athios zien en ging er vervolgens vandoor. Athios zag dat Elette het Amulet van Achnaton gevonden had. Rillingen gingen over zijn nek. 'Dat amulet kan veel slechte dingen doen als het in verkeerde handen valt...' stamelde hij eerst. 'Kom mee naar de eetzaal en ik zal er meer over vertellen, alleen als jij en Elina beloven me te helpen het te beschermen.' vervolgde hij. Hij nam de doos mee met het glimmende amulet. Het lag daar zo onschuldig dat je niet zou denken dat het gevaarlijk zou kunnen zijn.

Toen hij eenmaal weer zat begon hij te vertellen. 'Mijn opa is vroeger op expeditie naar Egypte geweest, daar vond hij dit amulet in de tombe van de ketterfarao Achnaton. Waar ik niet zo blij om ben is dus dat hij een soort grafrover was aangezien de farao nog niet zo heel lang dood was. Maar hij en zijn team kregen ervoor betaald door de farao die toen regeerde, die wilde immers, net zoals zijn voorgangers en opvolgers, alle sporen van de ketterfarao vernietigen. Daarom besloot mijn opa dit mee te nemen als aandenken.' vertelde hij terwijl hij heel even stopte om te kijken naar Elina en Elette. 'Later toen de sekte, die toen ook al bestond het in handen kreeg zag mijn opa de kracht: het kon leven afnemen en het aan iemand anders geven, maar het kon ook een ziel van iemand in een ander lichaam zetten. Mijn opa heeft het eerst proberen te vernietigen met verschillende middelen zoals een zwaard, een zaag en zelfs een baksteen, maar zoals je ziet zit er geen krasje op. Ik heb besloten het amulet te bewaren maar dan wel ergens in een kamer waar zelden iemand komt. Niemand komt ooit elke kamer binnen weet je. Mijn vader zweeg altijd over het amulet en mijn moeder wist er volgens mij zelfs niks vanaf! Ik wil het echter wel bewaren maar ik wil wel zeker zijn dat het niet weer in verkeerde handen valt. Alleen in noodgevallen zou ik het ooit misschien gebruiken. Maar de farao van Egypte wil het vernietigen, omdat het van de ketter was, maar hij mag er niet over horen dat ik het heb anders gaat mijn goede band met hem eraan en misschien zelfs het bondgenootschap tussen het Magisterium en Egypte. Dus, helpen jullie me?'

Nu keek hij Elina en Elette aan, hopend dat ze begrip hadden en hem zouden helpen.

‘Wij zullen je wel helpen. Heb er nog wel een paar vragen over, maar die komen morgen wel. Het is al vrij donker buiten, misschien dat we richting bed moeten? Morgen weer een hele dag en dan moeten we ook mijn spullen verhuizen.’ Ze keek Athios vragend aan, maar was zelf wel van plan om in ieder geval richting bed te gaan.

Toen ze uiteindelijk richting bed gingen, bekeek Elina het mooie lichaam dat onder het witte pak vandaan kwam. Ze wilde hem aanraken. Ze deed wat haar gevoel zij, ze liep naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen. Ze streelde zijn rug. Daarna maakte ze zichzelf ook klaar voor de nacht. Ze liep naar de badkamer om haar haar te kammen etc. Opzoek naar de zeep om die vervolgens in een kastje te vinden. Daar stonden heel wat flesjes en dingetjes. Elina bekeek ze even aandachtig. Een flesje was gevuld met olie. Hmm, Elina kreeg zin in een massage. Terwijl ze verder dacht, bedacht ze zich dat Athios weleens verwent mocht worden. Ze zou morgen ook eerder opstaan, zodat ze voor Jaques in de keuken was. Ze zou een ontbijt voor hen beide maken. Jaques maar als eerste, Athios bleef waarschijnlijk wat langer liggen. Elina draaide de dop van het flesje. Ze rook er even aan. De geur was lekker. Ze besloot om het mee te nemen naar de slaapkamer.

Ze liep uit de badkamer richting de slaapkamer. Athios had zijn ogen nog niet dicht. ‘Lieverd, mag ik je masseren en wil je een massage?'

Het was voor Athios een hele opluchting dat ze hem zouden helpen. Elina besloot om naar bed te gaan. Athios knikte. 'Ik kom er zo aan, ik loop nog één keer het huis na.' antwoordde hij. Hij maakte inderdaad nog snel een rondje door het huis. Ook liep hij nog langs de vertrekken van Jaques waar vrolijk nog licht brandde. 'Goede nacht Jaques!' zei hij terwijl hij de deur nog even los maakte. De butler knikte. 'U ook een goede nacht Lord!' antwoordde hij. Athios deed alle lichten achter hem in de gangen uit. Het huis leek nu wel verlaten.

Niet veel later kwam hij in de slaapkamer die Elina inmiddels blijkbaar al had gevonden. Zijn witte pak bergde hij zorgvuldig op in de eikenhouten kast. Daarna deed hij zijn nachtkledij aan. Hij liep even snel naar zijn badkamertje en maakte zich gereed. Toen hij net op bed lag kwam Elina met de vraag of ze hem mocht masseren. 'Ja dankje!' grijnsde hij. Hij ging rustig op zijn buik liggen en wachtte af.

Met haar zachte handen begon Elina te masseren. Een tijdje later ging ze gewoon liggen. Haar arm over Athios heen. Daar ging ze weer hoor, haar hersens toonde weer activiteit, denken, denken en denken. Ze vond het wel spannend om echt nu al bij Athios te gaan wonen. Elina had het gevoel alsof ze Athios al een tijd kende, maar ze moest zichzelf niet voor de gek houden. Ze wilde hem zo snel mogelijk echt goed kennen. Gelukkig viel ze na een lange tijd denken in slaap.

Midden in de nacht werd ze wakker. Haar arm lag niet meer over Athios heen, Elina’s gezicht naar de muur gericht. Elina voelde de kippenvel op haar lichaam. Door het draaien was de deken van haar afgegaan. Ze trok de deken weer over zich heen. Ze draaide zich om en keek naar het gezicht van Athios. Hij was in diepe slaap. Ze sloot ook haar ogen weer. Ze had geen idee hoe ze wakker was geworden. Elina hoorde hoe Athios ademde. Haar mondhoeken krulden een beetje omhoog. Tot dat ze een geluid hoorde, het kwam van buiten. Ze luisterde beter. Het leken wel stemmen, ze kwamen ook dichterbij. De stemmen werden zachter, gingen ze fluisteren? De voetstappen waren te horen, of Elina verbeelde zich dat ze die hoorde. ‘Athios, Athios.’ Zachtjes schudde ze Athios heen en weer. ‘Ik hoor stemmen buiten!’ Op een fluisterende toon sprak ze naar hem. ‘Ik droom echt niet, ik hoorde ze echt! Ik vertrouw het niet!’