Lavinia en Espe waren eindelijk aangekomen in Midnight Glade, ondanks dat er iemand heerste was het akelig rustig geworden. Met haar mantel om en Espe naast zich lieten de mannen bij de poort haar toe. Nog steeds was Lavinia niet helemaal zich zelf. Ze bleef maar denken aan die Lucifer. Ze wierp een blik op Espe die er zwaar gewond bij liep. Lucifer's Anima had dit dan wel veroorzaakt maar Lucifer had de wond ook gehecht. Ze keek even naar haar schouder, door haar mantel was deze niet te zien maar onder deze mantel zatten verschillende krassen. Nouja krassen die Pleoh de Anima van Lucifer had veroorzaakt. Ze zuchte even en dan noemde hij haar een gevaarlijke vrouw.

Espe had door Pleoh aardig weer haar innerlijke katachtigheid terug gevonden. En daarbij kwamen haar katachtige insticten weer langzaam naar boven. Het was een nadeel voor Espe als ze veranderde dat ze dan de insticten van dat dier over nam. Maar als ze dan weer in zichzelf veranderde was ze die insticten vergeten. Opgelost als sneeuw voor de zon. Espe keek even omhoog naar Lavinia, ze leek van haar stuk afgebracht. Er was iets goed mis met haar, maar wat? Was ze niet blij dat ze eindelijk van die nare vent af waren? Ergens had ze Lavinia niet kunnen begrijpen, hoe had ze zijn wang nou aan kunnen raken, na alles wat Lucifer had veroorzaakt. Dat maakte haar eigelijk wel boos. De stilte van Midnight Glade was ondragelijk. Een herberg kwam in zicht en Lavinia ging haar voor.

Lavinia opende de deur van de herberg en stapte binnen. Espe kwam ook naar binnen en Lavinia schoof haar kap af. In de herberg was het wel wat druk maar toen ze binnen kwam was het even stil onder de mannen. Ze beet op nieuw op haar lip en hief haar hoofd waarna ze naar de bar liep. De herberg oftewel gelachkamer was erg knus ergens gaf dat een gezellige sfeer. Bij een lege plek in de herberg danste een paar mensen. Even keek Lavinia er vertederd naar maar richte zich toen weer op de herbergier toen hij aan kwam. ''Wat mag het zijn, vrouwe?'' vroeg de herbergier vriendelijk. ''Een kamer graag..'' ''Voor hoelang?'' ''Een week.'' Antwoorde Lavinia rustig. ''Ah, dat gaat u wel wat goudstukken kosten.'' ''Hoeveel?'' vroeg Lavinia. ''10 per nacht.'' Lavinia knikte en haalde uit haar buidel 75 goudstukken. ''Bedankt, vrouwe..'' Zei de herbergier met een glimlach en gaf haar vervolgens een oude verroeste sleutel. Lavinia knikte en verborg de sleutel veilig. ''Mag ik dan ook nog wat warme melk ook graag voor mijn Anima?'' vroeg Lavinia waarna ze 9 goudstukken neer legde. De herbergier knikte en kwam later terug met een grote beker en een kom. Lavinia knikte en pakte de beker en de kom op waarna ze aan een tafeltje ging zitten. Ze zetten de kom neer op de grond en Espe begon grettig te drinken. Rustig keek ze om zich heen want ze moest haar ogen openen houden, vooral voor mannen. Want als ze eenmaal een goede dacht te zien moest ze met die gene spreken want dit hing van haar toekomst af en anders wel van de Nigris Clan. Iets bezorgde haar het nare gevoel dat zij binnenkort haar vaders plek in moet nemen om Bombarda te leiden.