Connor wierp een blik van minachting op de vrouw die een pijl op haar gericht hield. ''Doe je best maar, maar weet dat ze eraan gaan als jij schiet, mijn mes in dichterbij haar, dan die pijl van jou''
Connor drukte het zwaard iets dichter tegen de keel van het meisje met het paarse haar aan, en keek met zijn helblauwe ogen de vrouw aan, die op miraculeuze wijze was opgestaan.
Toen knikte hij naar Diadorah, alsof hij wou zeggen dat het goed was.
''En als je mij neerschiet, dan zal Rho de man doodbijten, dus kies maar. Dood je een in ruil voor twee of niet.''


Rho had de man inmiddels weer in zijn visier, en zou hem dit keer niet nog eens laten ontsnappen. Maar toen kreeg hij een idee. Hij sprong op uit het water een greep de nog niet gewondde Anima van de man, en trok deze op zijn beurt het water in, en hield hem onder water. Dan ben jij mijn maaltijd maar, siste hij enigzins teleurgesteld.

Voor dat Flower uit het zich was verdwenen werd ze gepakt door een man. Hij hield iets tegen haar keel aan. Flower wou om kijken maar dat lukte niet.
die Anima's van jullie een stap zetten, dan snij ik haar keel door, zonder pardon'' Zei de man. 'Laat me los.'Gilde Flower. Maar dat hielp niet echt. Flower werd woedend en porbeerde de man te trappen maar dat lukte niet omdat de man zijn zwaard dichter tegen haar keel aan zette. Ze voelde hoe het zwaard een heel klein sneedje maakte in haar keel. Het bloed droop naa beneden. Flower deed haar ogen dicht en haar lichaam werd slap. Voor ze het wist stond ze achter de man. Ze pakte een stuk hout. 'Hier jij eikel.'Schreeuwde ze naar hem en sloeg hem met het hout. De man viel samen met haar lichaam. Snel ging ze weer terug en rolde bij de man weg. Snel sprong ze op en keek de man woedend aan. Toen rende ze op hem af en gaf hem een paar trappen in de buik. Flower wachte op de reactie van de man terwijl ze hem woedend aan keek.

Opeens haalde het meisje een truc uit, en sloeg hem tegen de grond met een stuk hout. Dat kwam hard aan, en Connor viel op de grond, nog maar net bij bewustzijn.


Rho voelde de pijn en kwam in actie. Snel verdween hij met de Anima van de man onder water, en beet hem waar hij kon. Nog even en de Anima zou verslonden zijn.

Als in een wonder werd Diadorah bijgestaan door een jonge, niet onknappe vreemdeling.
Hij bedreigde het meisje, maar werd door haar verfoeide kunsten weer tegen de grond geslagen. Catharina stond met een pijl op hem, en zij stond er met haar dolk achter. Ze wist maar een ding te doen nu.
In een worp wierp ze haar laatste dolk in de rug van Catharina en sprong het water in om een beschermende muur van ijs te maken.
Ze zat nu naast de angstaanjagende krokodil van de man, en glimlachtte hem toe. ''Dank je''

Catharina’s aandacht was op iedereen gelet en tot haar opluchting merkte ze dat Cath haar vanbinnen hielp. Dat gebeurde niet vaak, maar nu merkte ze dat haar instincten terugkwamen. Sneller dan normaal en ze glimlachte licht terwijl ze merkte dat ze meer hoorde, meer zag en dat haar gedachten sneller waren. Langzaam verdween de pijn in haar schouder en arm om pas terug te komen als ze hier klaar was. Catharina’s ijzige blik was op Connor gericht en haar hand strekte zich meer. Ze lachte even schel. ‘Heb jij enig idee wie je voor je hebt?’, vroeg ze zacht, maar duidelijk hoorbaar. ‘Heb je enig idee door wie ik getraind ben?’ Haar blik was strak, haar stem lieflijk, bijna aardig. Ze maakte zich net klaar om haar pijl los te laten, ze wist dat haar pijl sneller was dan zijn vermogen om weg te duiken of Flower iets aan te doen, maar Flower loste het zelf al op en ze knipperde de verbaasde blik weg en draaide zich half om en schoot. De pijl vloog net langs het gezicht van Sam heen en raakte de anima van de man. ‘Sam. Grijp je anima en kom uit het water.’, schreeuwde ze voordat ze het merkte en haar ogen groot werden en vervolgens van woede klein. Ze draaide zich om en zag hoe Diadorah wegrende. Lafaard. Catharina kon nu echter niets meer doen, behalve dan naar Sam toe te lopen en zich bij hem op haar knieën te laten zakken. Aan zijn blik was te zien dat hij niet had gezien dat ze was geraakt, maar zich concentreerde op wat er met Zeus was gebeurd die hij gelukkig wel uit het water had gehaald. Zeus was er erger aan toe dan Sam en Catharina verwijderde de handschoentjes die ze had gedragen en suste Zeus die pijnlijke kreetjes slaagde. Haar handen legde ze op het hart en het hoofd en ze sloot haar ogen en boog naar voren. Ze had geluk gehad dat de dolk goed terecht was gekomen en haar geen pijn bezorgde waardoor ze nog steeds leefde. Haar handen gloeiden heel licht op en ze sprak onhoorbaar voor de anderen de spreuken van genezing uit die zij kende. Cath kende andere spreuken die ze nu niet kon gebruiken en ze moest het met haar eigen kennis doen. Na Zeus richtte ze zich op Sam, ging zachtjes met haar hand over zijn been totdat ze bij de wond aan was gekomen. Zacht streelde haar hand de plek rond de wond en begon weer te mompelen. Je zag hoe de uiteinden van de wond naar elkaar toegingen en zich weer bevestigden. Daarna keek ze naar hem op en haar ogen waren bijna totaal zwart geworden. ‘Zorg ervoor dat iemand het stof in mijn lichaam overneemt. De spreuk is simpel: Ik neem wat jij niet hoeft te dragen.’, zei ze hem zacht, maar ergens was nog de duidelijke stem te horen. Ze was aan het einde van haar Latijn en moest rusten. Ze hoopte dat Sam haar naar de ziekenboeg zou kunnen brengen en het mes in haar rug op zou merken. Opeens schoot haar hoofd de andere kant op richting de plek waar de man die Flower had aangevallen lag. Haar rechterhand ging razendsnel naar haar riem en haalde daar een van de zilveren voorwerpen uit. Ze drukte in het midden en de vlijmscherpe mesjes waren te zien. Ze gooide het mesje weg en zag hoe die vlak voor het gezicht van de man in de grond schoot. ‘Een waarschuwing.’, mompelde ze zo zachtjes dat waarschijnlijk alleen Sam het zou kunnen horen. Daarna kwam haar hand hard op de grond en leunde ze hijgend op de grond. Ze moest rusten, maar ze kon niet. Ze mocht niet rusten, niet als ze hen moest beschermen.
:Anima Tell:
Eros wist dondersgoed wat er aan de hand was en was al op de terugweg. De weg die hij had gevonden was goed begaanbaar en ze zouden er dan ook binnen drie dagen kunnen zijn, maar nu moest hij eerst terug om Catharina te beschermen. Ondanks dat hij haar niet aardig vond, was ze nog steeds zijn wederhelft en als zij zou sterven dan zou hij ook sterven en dat kon niet gebeuren. Hij zweette duidelijk, maar hij zou niet stoppen totdat hij Catharina zou hebben gevonden. Hij zou er over een uur zijn als hij op dit tempo doorging. Maar zoals hij Catharina nu voelde, was ze te moe om door te vechten, had ze haar reserves gebruikt en had ze hem eigenlijk nu nodig. Hij haatte het als hij niet op tijd bij haar kon zijn om haar te beschermen. Hij wist wat er de vorige keer was gebeurd toen hij haar niet kon redden. En hij had haar gezworen dat zoiets nooit meer zou gebeuren. Maar dit was niet Cath dus eigenlijk gold zijn belofte niet, maar Cath zou hem nooit vergeven als hij Catharina niet zou helpen, want diep vanbinnen bestonden uit dezelfde vrouw met dezelfde verlangens en eigenschappen. Alleen Cath had zich de goede en noodzakelijke toegeëigend en Catharina had de moordzuchtige eigenschappen overgenomen. Catharina was gewoon de echte moordmachine die alleen door Cath kon worden tegengehouden, maar een gevecht tussen die twee in haar geest zou kunnen zorgen voor desastreuze gevolgen. Niet alleen voor haar, maar voor geheel Dust.

Sam viel in het water en schreeuwde van de pijn die hij voelde. Hij kronkelde en probeerde boven water te blijven. Toen schrok hij zich dood en zag een pijl net langs zijn gezicht. En raakte de Anima die Zeus vast hield. Met moeite stond hij op. 'Sam grijp je anima en kom uit het water.'Zei Catharina. Snel deed Sam wat ze zei en rende met veel moeite naar de kant. Sam legde Zeus op de grond en keek naar zijn verwondingen. Er verschenen tranen in Sam's ogen. Hoe kon iemand dit Zeus aan doen. Dacht hij. Sam veegde zijn tranen weg en probeerde het bloeden te stopen. Maar het lukte niet.

Zeus jankte van de pijn toen de Anima hem het water in sleurde. Het duurde voor hem lang voor dat de Anima hem los liet en Sam hem uit het water haalde. Zeus zag de trannen in Sam's ogen en likte zachtjes over zijn hand. Toen voelde Zeus twee zachte handen op zijn vacht. Hij probeerde op te kijken maar dat lukte hem niet. Zeus voelde zich steeds beter worden en zag in zijn oog hoeken iets heel lichts.

Sam keek toe er wijl Catharina wat deed. Hij voelde zich ook beter en voor hij het wist voelde Zeus zich weer goed en waren de wonden van Zeus genezen. Sam kreunde zachtjes van de pijn toen hij voelde dat Catharina zijn wond aan raakte maar al snel was de pijn weg. Sam keek naar Catharina toen hij hem aan keek. Hij schok van de ogen die zwart werden. 'Zorg dat iemand het stof in mijn lichaam over neemt. De spreuk is simpel: Ik neem wat jij niet hoeft te dragen.'Zei Catharina. Sam volgde de blik van Catharina en zag wat hij deed. 'Een waarschuwing.' Zei Catharina zo zacht dat allen hij het hoorde. Sam kon het niet voor komen dat Catharina op de grond viel. Toen pas zag hij het mes dat in haar rug zat. 'Sorry Catharina.'Zei Sam. En na die woorden trok hij het wapen er uit en gooide hem weg. Voorzichtig tilde Sam Catharina op en hield haar stevig tegen hem aan. Zo dat ze het niet koud zo krijgen. Sam merkt dat hij haar bloed op zijn huid kreeg. Snel rende hij er vandoor op zoek naar de dichtbij zijnde ziekenboeg.

Zeus bedankte de vrouw Catharina door haar een likje op haar hand te geven. Maar hij merkte dat de vrouw zwak was en gewond. Zeus keek toe terwijl zijn Wederhelft de mes uit de rug van de vrouw haalde en haar op tilde. Zeus rende ze achter na en al snel zag hij een ziekenboeg. Hij melde het door wild te blaffen en rende er naar toe

Sam volgde Zeus en rende de ziekenboeg in. Hij legde haar voorzichtig op een tafel. Er kwam een art aan die vroeg wat er was gebeurt. 'We zijn aan gevallen door een steletje gekken.'Zei hij zachtjes en streelde Catharina's haar weg uit haar gezicht. Sam voelde een steek in zijn hart toen hij haar zo zag liggen. Hij had geen idee hoe hij de arts de spreuk moest oplaten zeggen. Toen kwam hij op een idee en buigde naar de art. 'Dokter kunt u misschien deze worden herhalen en mij vertellen wat ze betekenen. Ik neem wat jij niet hoeft te dragen.'Fluistderde hij tegen de arts. Dom als de arts was zei hij de woorden uit. Sam keek naar Catharina en zag dat ze zich al beter voelde. Hij ging bij haar staan pakte haar hand en boog naar haar oor. 'Het is me gelukt kun je het voelen.'Fluisterde hij tegen haar en kust voorzichtig haar wang.

Flower keek toe terwijl de man op de grond lag. Ze stond net op het punt om de man en zijn Anima te helpen toen de vrouw dat al deed. Flower gaf de man nog een trap na en ging snel terug na Iris hopend dat zij ongedeerd was. Toen ze bij haar kwam zag ze dat Iris nog steeds zat waar ze ook zat toen Flower weg was gegaan. Flower ging weer bij Iris op de rug en ze rende naar de andere toe. Daar was de chaos nog steeds. Flower stapte af in keek om haar heen kijkend of ze iemand kon helpen.

Wederom had Bacari met volle teugen leedvermaak. 'Nu zijn we niet meer zo spraakzaam hé, mevrouwtje bomenknuffelaar!' lachte Bacari bespottend. 'En hoezo geen zin in vechten? Typisch schijtluizen-gedrag! M'n oma van 80 heeft nog meer lef!' daagde hij Catharina nu bespottelijk uit. Toen pakte hij zijn werpmes en gooide deze in een dichtbijzijnde boom. De boom kreunde en Bacari liep er naartoe en sneed de schors langzaam kapot. 'Hier, laat de bomen maar boeten voor jou taalgebruik Catharina! Niemand beledigt of bedreigt de Vincenza-koning Bacari!' riep hij kwaad. Ook Sebastián blies kwaad en was klaar om aan te vallen. Toen wendde hij zich tot de jongeman die heletijd Catharina hielp. Kil en gemeen staarde hij hem aan. Hij pakte zijn zwaard en sloeg hem met de platte kant van het zwaard tegen zijn slaap, niet wetend hoe erg de schade zou kunnen zijn. 'Niemand bespot mij: het Magisterium niet, de Ambula niet, de Nigris niet, de Dustseekers nier en vooral de Caelos niet!' schreeuwde hij kwaad. Zijn twee lijfwachten stonden met getrokken speren om Catharina heen.

Na een lange tijd weggeweest te zijn, kwam Cari terug. Genoeg tijd om uit te rusten dacht ze, maar dat viel tegen. Er was een hevige strijd aan de gang, ze besloot om te gaan helpen. Ze hadden haar hulp duidelijk nodig.
Cari rende hard naar de strijd.
'Hulp nodig' riep Cari met haar zwaard in haar ene hand en een schild in haar andere hand.
Ze rende naar enkele gewonden om ze weer op de been te helpen met verschillende geneeskrachtige kruiden.

Cinta liep in alle rust achter Cari aan.
'Eens kijken wie mijn slachtoffer gaat worden' dacht Cinta.

Oblivios was nogal buiten westen geraakt en Catharina had hem van de grond geraapt en hem vooruit geduwd. Hij vond het raar, normaal was Catharina nooit zo, 'hardhandig', soms was er zelfs een knuffel of een kleine zoen, maar dit keer een duw tegen zijn rug. Oblivios vertrouwde de situatie helemaal niet. Catharina leek op de een of andere manier wel bloeddorstig geworden. Hij kwam opeens weer bij zinnen en liet even terug om de jongen die hij had geslagen zijn excuses aan te bieden. 'Sorry jongeman, ik had geen controle meer over mezelf, maar zeg eens waarom gooide je dat stof over me heen? Wilde je dat ik je sloeg?' vroeg Oblivios de jongen terwijl hij over zijn onderkin krabte. Iets was hier niet pluis, de Firetree had de mensen hier gek gemaakt en Oblivios moest dit stoppen met of zonder zijn vrienden. Oblivios liep naar Flower toe. 'Flower, bij nader inzien kunnen we beter gaan, dit schiet niet op en zo zal de Firetree alleen maar sterker worden. Ga je mee naar die boom en ben je bereid me te helpen?' vroeg hij serieus terwijl hij vriendelijk zijn grote hand uitstak. Ook wendde hij zich tot Cari die net aan was komen lopen. 'Kun jij misschien helpen met je kruiden om de Firetree te stoppen Cari? Het voortbestaam vam Dust hangt er van af.' vroeg hij al direct ernstig, hij hoopte dat Cari haar niet-wetendheid achter haar zou laten en voor Dust zou kiezen.

Catharina kon het niet meer aan. Ze had te veel bloed verloren om nog bij bewustzijn te blijven. Dat was ook de reden dat ze haar greep verloor en op de grond viel nadat ze nog een keer duidelijk had gemaakt dat er met haar niet viel te sollen. Door haar bewusteloosheid merkte ze de pijn dan ook niet op. De pijn die het deed toen Sam het wapen uit haar rug haalde. Af en toe kwam ze bij en voelde hoe ze tegen de warmte van Sam aan lag en viel ze gerustgesteld weer terug in de zwarte wereld. De wereld waar ze niet alleen was, maar altijd bezig was met Cath. Twee persoonlijkheden waren soms lastig en soms heel erg effectief, maar de Catharina die ze op deze wereld echt nodig hadden was de Cath die er nu niet was. Zij was enkel op zulke momenten nodig en zou daarna weer verdwijnen tot haar hulp weer noodzakelijk was.
:Anima Tell:
Eros was ondertussen aangekomen bij de chaos die was ontstaan. Hij stond stil en keek hoofdschuddend naar wat er gebeurde. Hier kon hij niets aan doen. Hij moest naar Catharina toe en haar helpen. Toen ving zijn blik een glinstering. Daar vlak bij het water, lagen de spullen die Catharina nooit zomaar zou laten liggen. Er moest wel iets heel ergs aan de hand zijn als ze die achter zou laten. Zijn hoofdstel en haar boog. Hij draafde naar de plek, hield het water goed in de gaten, want hij zag Diadorah en een krokodil die hem zou kunnen grijpen. Met zijn tanden greep hij de spullen die hen dierbaar waren en draaide zich op zijn achterbenen om en draafde er toen weer vandoor. Hij volgde de sporen die hij zag. Het was duidelijk te zien dat iemand Catharina had gedragen. Al snel rook hij haar geur en brieste zacht om de geur van bloed die hij er doorheen rook.

Catharina’s hoofd werd helderder toen ze merkte dat het gif uit haar was gehaald en opende lichtjes haar ogen. Haar geest was nog steeds niet tot rust gekomen en je kon zien dat een van haar ogen iets goudkleuriger en het andere iets zwarter was dan de normale reebruine kleur. Haar ogen werden iets groter toen Sam dichterbij kwam en zacht haar wang kuste. Waarom deed hij dit? Haar stem was hees en ze wendde haar blik af om hem niet aan te hoeven kijken. ‘Dank je.’ Haar gehoor spitste zich, ze hoorde de bekende hoeven die veel geluid maakten op de ondergrond. Ze glimlachte licht terwijl ze probeerde overeind te komen, maar de arts drukte haar terug in de kussens. Al liet hij haar snel los toen ze haar minachtende blik over hem liet glijden. Even later was de lichte bries te horen en de bruine ogen die haar boos aankeken. De goudkleur verdween en haar ogen werden bruin terwijl ze spottend naar het paard keek. ‘Heb je enig idee wat je jezelf nu weer hebt aangedaan? Wat zou Cath daarvan zeggen?’, vroeg Eros boos. ‘Ze zei dat ik weer onverantwoordelijk bezig was en me gedraag als een verwend kind. Waarom zijn jullie twee toch altijd tegen mij?’ Haar stem was zacht, bijna verdrietig, maar ze gedroeg zich inderdaad als een verwend kind zoals Cath en Eros haar noemden. Ze deed juist de dingen die Cath niet deed en kwam bijna altijd in de problemen. Haar mond trok zich in een strakke streep, haar gezicht pijnlijk en Eros kwam iets ongeruster dichterbij. ‘Je moet goed passen op het lichaam dat je leent.’, zei hij zacht en richtte nu voor het eerst zijn aandacht op de arts en Sam.
:Anima Tell:
Eros snoof boos en kwam dreigend dichterbij. ‘Wat doen jullie hier?’, vroeg hij boos al was zijn aandacht daarna weer op Catharinas wonden gericht. Ze moest worden geholpen en dat kon hij niet doen. Hij hinnikte zacht en wachtte totdat er een klein eekhoorntje aankwam. ‘Ze moet worden genezen.’, zei hij alleen maar en het eekhoorntje knikte. Die hopste op het bed en legde de pluizige staart om de nek van Catharina. Hij keek toe terwijl de vrouw in slaap viel en vervolgens kwamen er enkele zusters die Cath overdroegen naar een draagbaar en haar de kamer uit droegen. Hij liep achter hen aan en toen ze bij een afgesloten kamer kwamen, draaide hij zich voor de deur om en ging zitten. ‘Niemand gaat hier verder nog in.’, dreigde hij alleen maar en keek daarbij naar de man die hen achterna was gelopen.

Catharina had de pijnlijkste dromen. Ze voelde alles wat er gebeurde, maar nam het op als een droom. Even later werd ze weer wakker en ze merkte dat ze op haar zij lag met haar gewonde schouder en arm omhoog. Haar bovenlichaam was bijna geheel ingepakt in verband en de wonden deden haar erg veel pijn. Haar gehele linkerschouder was ingepakt, haar arm van haar schouder tot haar elleboog en ze was hoog in haar rug gestoken dus was haar rug verbonden en haar boezem verbonden. Verder had ze alleen nog maar haar broek aan en lag er geen laken over haar heen. Haar ogen gleden naar de deur die open ging en ze sloot haar ogen toen ze zag dat het Sam was. Ze wilde niet dat hij haar zo zou zien. Ze wilde niet zwak overkomen, want dat was ze niet en zou ze nooit zijn. Verder hoorde ze niemand komen en het verbaasde haar dat Eros Sam had toegelaten om binnen te komen. Dan had hij wel heel erg overtuigend moeten zijn anders had Eros hem ter plekke gedood. De paranoia die in Eros zat, zat ook in die van haar, maar ze liet het nooit naar buiten komen. Ze deed alsof ze de mensen vertrouwde, liet hen geloven dat ze haar konden vertrouwen, maar ze zou altijd alleen zijn en alleen op de wereld staan. Niemand zou ze kunnen vertellen hoe het was om altijd eenzaam en alleen te zijn. Maar ja, dat was de deal. Zij zou in het plekje blijven waar Cath haar op kon roepen en daarvoor kreeg zij een vele instincten.

(Bacari… Sam heeft Cath al ver van de strijd gebracht… Ze ligt al een tijdje in de ziekenboeg.. Die is minstens een half uur van de strijd vandaan..)
(Btw.. Sammeke… Ik laat hier nog ruimte over voor wat er gebeurt als je met Sam binnen bent gekomen.)

Na een tijdje hoorde ze gestommel in de gang en ze kwam iets overeind en pakte haar dolk uit de schede bij haar bovenbeen. Wat er ook aan kwam, het was niet iets goeds. Ze zag hoe er in een keer mensen van de Vincenza clan binnenkwamen en Sam neersloegen. Daarna stonden ze om haar heen. Haar linkerarm kon ze niet gebruiken. Dat wist ze zeker, maar de dolk die ze vasthad, zou ze goed genoeg kunnen gebruiken om in ieder geval hen mee te nemen in de dood als hij dat bij haar van plan was. Ze hoorde in de verte het woeste gehinnik van Eros en glimlachte licht. Eros was boos, sterk en hij was moeilijk te verslaan. ‘Spotte ik met jou? Wil je alsjeblieft mijn geheugen opfrissen en me vertellen wat ik je heb gezegd??’, vroeg ze vleiend en verleidelijk terwijl haar blik voor de verandering zacht en berouwvol stond. Alsof het nooit haar bedoeling was geweest om hem te bespotten en ze niet kon geloven dat ze dat had gedaan. In haar gedachten grijnsde ze licht. Haar middennaam was niet voor niets Romantica..

Sam merkte dat Catharina beter werd en daar was hij blij om. 'Dankje.'Hoorde Sam haar zachtjes zeggen. Sam keek op toen hij hoevens hoorde. Hij zette een stap achteruit en keek toe hoe de Anima naar Catharina toe liep. Sam snapte niet waarom de Anima boos was op Catharina. Sam wou er wat over zeggen maar het leek hem beter om zijn mond te houden. 'Wat doen jullie hier.'Vroeg de Anima. 'Rustig ik heb haar hier heen gebracht.'Zei Sam tegen de Anima. Sam keek toe hoe Catharina in slaap viel en werd weg gebracht. Hij wou mee lopen maar werd tegen gehouden door de Anima. 'Niemand gaat hier verder nog in.'Zei de Anima. Sam zuchte in ging op de grond tegen de muur zitten. Hij keek voorzich uit en wachte tot dat de arts naar hem toe kwam. Zeus lag naast hem. Sam's gedachte ging terug naar waar de Anima en Catharina het over hadden. Wat bedoelde ze met waarom zijn jullie twee altijd tegen me. Vroeg hij zich af. Eindelijk kwam de art en zei dat alles goed ging met Catharina. Sam stond op en wou haar kamer binnen lopen maar werd tegen gehouden door de Anima. 'Laat me naar binnen.'Zei Sam en keek de Anima aan. Maar die bleef zitten waar hij zat. 'Kom op ik zou haar niks aan doen ik heb haar leven juist gered ik had haar daar net zo goed kunnen laten liggen.'Zei Sam. Om de een of andere manier liet de Anima hem toch naar binnen.


Sam deed voorzichtig de deur los en liep naar binnnen. Voorzichtig liep hij naar het bed en ging op een ruk zitten. Sam keek aandachtig naar haar gezicht. Maar kon er niks vinden. 'Hoe gaat het nu.'Vroeg hij zachtjes. Terwijl hij naar beneden keek. Sam dacht terug aan de kus en werd meteen weer woedend op haar. 'Ik denk dat ik zo maar eens weg moet aan gezien je toch klaar bent met me te gebruiken.'Zei Sam kil. Hij stond op en keek haar aan. 'Trouwens toch nog bedankt voor het helpen.'Zei hij zachtjes. Toen hij weg wou gaan kwamen er mensen van de Vincenza clan binnen. Voor dat Sam het in de gaten had werd hij tegen de muur geslagen. Even werd het zwart voor zijn ogen. Moeizaam stond hij op en keek naar de gene die hem had geslagen. 'Dat.'Zei hij wijzend. 'Had ik niet verdient.'Zei hij nu boos. De woede die hij nu voor de Vincenza voelde maakte hem allen maar bozer. Sam pakte zijn zwaard en raakte de man tegen zijn borst.
(Hey Cath coole bijnaam voor onze SammekexD Klinkt wel een beetje zwak zo die naam)

Catharina was in slaap gebracht en Eros nam het over. Eros stond voor de deur en liet niemand door die er niet mocht zijn. Hij had zijn hoofd omhoog, altijd de trotse houding houdend waarmee hij was geboren en die hij niet af zou staan. Rustig wachtte hij totdat Catharina klaar was met wat er met haar gebeurde. Hij had de pijn gevoeld, maar behalve de blik in zijn ogen was niet te zien dat het hem pijn had gedaan. Hij verborg het voor iedereen. Toen de arts naar buiten kwam en zei dat het gelukt was en dat Catharina wakker was geworden, kwam hij overeind en keek met een doordringende blik naar de man. Hij zag de woede in de ogen van de man die smeulde achter de bezorgdheid en wist dat deze man precies goed was voor Catharina. Iemand moest haar op haar nummer zetten en haar met beide benen op de grond laten staan. Hij knikte de man lichtjes toe en stapte vervolgens weg. Hij kon wel meteen even naar buiten gaan om daar zichzelf te laten verwennen door de zusters. Die konden heerlijk masseren en zijn spieren goed losmaken.

Catharina had zich omgedraaid toen ze merkte dat Sam binnen was gekomen om hem niet aan te hoeven kijken, maar hij kwam voor haar zitten. Ze merkte het gewoon en wist dat ze hem niet kon negeren toen hij voor haar zat. Zuchtend opende ze haar ogen en keek ze naar Sam die op een kruk zat en naar haar keek. ‘Het gaat wel.’, antwoordde ze zachtjes, haast verlegen. Ze wist niet wat het was, maar ze kon voor haar gevoel nu niet kil of boos zijn. Tenminste niet als hij dat niet was, maar hij werd wel boos en zij richtte zich op. Ze kon haar linkerarm niet pakken waardoor ze hem niet kon stoppen. Ze wilde het uitleggen, zeggen dat het niet zij was die hem had gebruikt. Zij was juist degene die hem had geprobeerd te helpen en te beschermen, maar hij gaf haar geen tijd om te antwoorden doordat hij al weer verder sprak. Ze liet zich terugzakken op de tafel en knikte slechts. Nu zou hij toch niets van haar aannemen dus waarom zou ze het proberen. Op dat moment hoorde ze iets aankomen en even later kwam Bacari binnen en beschuldigde haar en ze gaf haar repliek. Ze had haar aandacht op Bacari en de lijfwachten gericht, maar Sam kwam gelukkig overeind en Eros stond ook binnen een paar seconden in de kleine kamer en greep een van de lijfwachten in de nek en sleurde hem de kamer uit. Terwijl Eros zich om een lijfwacht bekommerde, Sam bacari voor zijn rekening nam hoefde zij alleen maar de andere lijfwacht uit te schakelen. Ze maakte een beweging naar rechts en rolde zo van de tafel af. Haar lichaam deed pijn, maar ze had nu tenminste ruimte gemaakt tussen haar en haar aanvaller en hield haar dolk beschermend voor zich terwijl haar blik koud was. Ze kon vechten, vond het leuk, maar ze had er vandaag gewoon geen zin in gehad. Even grijnsde ze spottend en wenkte de man vervolgens naar haar toe om hem genadeloos af te slachten. Niemand spotte met haar of bedreigde haar. Niemand.

Firetree, firetree, wat hou ik toch van je, dacht Diadorah terwijl ze uit het water opkeek, maar later merkte ze ook dat haar Civilis gewond was geraakt. Hij had het nog weten te redden tot een boom, en was daar veilig in gaan zitten, al boden de bladeren geen bescherming meer. Achja, ieder voordeel heeft zijn nadeel en vise versa.
Civilis had haar gezegd dat ze nu door moest gaan. Catharina was uigeschakeld en Sam was weg, en ook gewond. Nu moest ze nog af van de paarsharige en die nieuwe die erbij was gekomen met een hond. Ze dacht zeker dat ze iedereen zomaar kon helpen, maar dat ging haar echt niet lukken. Zij was vast een makkelijke prooi. In een snoekduik kwam Diadorah uit het water, en greep het meisje, wiens Anima een Sint bernard hond was, en duwde haar in het water. De krokodil zou het vast wel van haar overnemen.
Toen was de andere paarse aan de beurt. Dat ding had geniepige krachten die Diadorah voor moest zijn, en ze wist ook al precies hoe ze het ging doen. Ze greep de Anima van de vrouw beet en hield een tweede dolk voor. Ze zou nu niet meer wachten met steken, maar seinde naar de andere man, hopend dat die nog iets voor haar zou kunnen betekenen. ''Pak haar''

Flower merkte dat Obilivios naar haar toe kwam. 'Flower, bij nader inzien kunnen we beter gaan, dit schiet niet op en zo zal de Firetree alleen maar sterker worden. Ga je mee naar die boom en ben je bereid me te helpen?' Zei de man genaamd Obilivios. Voor dat Flower kon antworden schrok Flower toen Iris kwaad brulde. Ze keek om en zag dat de vrouw van daar straks Iris vast hield. 'Ach waren mijn trucjes nog niet duidelijk.'Vroeg Flower terwijl ze glimlachte. Ze hield haar hand in de vorm als of ze een mes vast hield. 'Mes.'Zei ze glimlachend. En voor dat de vrouw het in de gaten had, had Flower haar mes in haar handen. Ze liep naar de vrouw toe en ging voor haar staan. 'Denkt u nou echt dat ik me zo laat behandelen.'Vroeg ze terwijl ze met het mes speelde. Toen haalde ze naar haar uit en stak de mes in haar zij. Wetend dat de vrouw het toch wel zou overleven omdat ze goed had gekeken waar ze haar had gestoken. Flower trok de mes er weer uit en maakte ook gelijk Iris los. 'Nog een fijne dag he.'Zei ze glimlachend en keerde zich om naar Obilivios. 'Ik denk dat het ook slim is als we gaan.'Zei Flower en glimlachte even.

Voor Cari kon antwoorden op Obilivios, werd ze meegetrokken door een oudere vrouw. Ze werd in het water gesmeten, en zag een hongerige krokodil aankomen. Ze probeerde uit het water te ontsnappen, maar dit ging moeilijk.

Cinta zag dat Cari in het water viel. Ze rende naar Cari, en trok Cari met al haar kracht uit het water.
Hij zag de krokodil al aankomen, die zag er niet vriendelijk uit.

Cinta en Cari volgden Obilivios, in de hoop dat ze konden helpen.

Connor kreeg het benauwd. De vrouw had hem precies in zijn longen geschopt en kon het nu wel uitschreeuwen van de pijn. Toen de paarsharige wegliep schreeuwde hij na. ''De Nigris winnen toch wel, geloof me, je kunt niet eeuwig wegrennen voor dat feit''
Toen ging Connor zitten en kroop naar de, tevens verwondde Diadorah toe, om haar te helpen.
Dan pakken we jullie wel vanbinnen, dacht Connor bij zichzelf. Ik weet heus wel dat jullie naar Sub Terra heen gaan. Ik weet heus wel dat jullie je daar in Sub Terra schuilhouden.

Sam vechte een tijdje met de man en raakte wat gewond. Eindelijk zag hij de kans en sloeg de man zo hard dat de man op de grond viel en bewusteloos viel. Sam snelde naar buiten en zag een arts aan komen. 'Sorry meneer maar dit moet.'Zei hij. Sam gaf de man een klap en pakte zijn jas af. Toen snelde hij terug naar Catharina en gaf de jas aan haar. 'Wat ik ook allemaal wel niet doe voor een vrouw.'Zei hij tegen zich zelf. Sam wachte op haar. Even later zat Sam bij Catharina achter op en reden ze de ziekenboeg uit. Sam keek om en zag dat Zeus achter hen aan rende. Sam keek over de schouder van Catharina heen en keek naar de weg.

Catharina grijnsde licht toen de lijfwacht van Bacari op haar afkwam. Zodra die aanviel, week ze de aanval af door middel van haar dolk en deed ze haar eigen aanval. Ze was wel aan de vrouw gewaagd, had te lang geen echt gevecht meer gehad, maar haar instincten hielpen haar om het gevecht alsnog te winnen. Ze kon haar dolk in de zij van de vrouw krijgen en vervolgens haar een rake klap tegen haar slaap te geven dat ze op de grond viel. De moordzuchtige blik zat nog steeds in haar ogen toen ze merkte dat Sam eraan kwam en ze pakte verwonderd de jas aan. Ze glimlachte licht toen ze nog vaag de woorden van Sam opvatte die hij tegen haar zei en knoopte de jas zo goed mogelijk dicht. Daarna liep ze Sam achterna en kwam Eros tegen. Ze kreeg zijn hoofdstel met één hand om en ze ging op zijn rug zitten toen hij was neergeknield. Ze moest geen rare bewegingen maken met haar lichaam. Ze draaide zich naar Sam. ‘Kom.’, zei ze slechts en knikte naar Eros. Even later zat Sam tegen haar aan en ze merkte dat ze het niet erg vond dat hij zijn handen rond haar middel had gelegd. Normaal zou ze iemand een klap verkopen als die het waagde haar zomaar aan te raken, maar hij had haar meerdere keren gered en ook al snapte ze hem soms niet, zoals toen hij haar wang kuste, ze had het gevoel dat ze hem kon vertrouwen. Haar hand had lichtjes de teugels vast en een pluk van de manen, maar ze was moe. Ze had nog totaal niet uit kunnen rusten en dat wilde ze. Ze was zo moe. Haar hand zocht die van Sam en opende voorzichtig zijn hand om de teugels daarin te leggen. ‘Eros weet de weg.’, zei ze zacht. Ze legde haar hoofd naar achteren, tegen de schouder van Sam en toen ze haar hoofd iets draaide keek ze in zijn blauwe ogen. ‘Ik ben zo moe Sam.’, bracht ze zacht uit voordat ze haar ogen sloot en haar hoofd vleiend tegen hem aanlegde. Hij voelde zo warm en ondanks dat ze hem niet kon vergeven dat hij haar had geslagen, gaf ze hem de mogelijkheid om dat nog een keer goed te maken.
:Anima Tell:
Eros galoppeerde in een snel, maar regelmatig tempo en draaide nu even zijn hoofd om naar achteren te kijken en daarna keek hij goedkeurend vooruit. Deze Catharina kon alleen rustig worden gehouden door de man die achter haar zat. ‘Slaapt ze?’, vroeg hij aan de man van wie hij nog steeds niet wist wat zijn naam was. Zijn blik ging even naar de anima van de man en keek of die het tempo dat hij reed bij kon houden. Dat lukte gelukkig. ‘Mijn naam is Eros. Ik ben de wederhelft van de vrouw die je in je armen hebt. Je zult merken dat ik met deze Catharina niet veel op heb en dat heeft zijn geschiedenis. Als ze wilt dan zal ze het je zelf vertellen, maar pas op. Ze is bang onder wat ze weerspiegelt, een angst die ze negeert en groter wordt door de jaren heen.’, ging Eros door. Hij zuchtte diep en vervolgde zijn weg. Niet wetend of de jongen meer zou willen weten of zou willen doen. ‘We zijn over 5 uur in Sub Terra.’

Sam legde zijn armen rond haar middel en trok haar iets dichter naar hem toe. Sam merkte hoe Catharina zijn hand pakte en de tuigel in zijn hand deed. 'Eros weet de weg.'Zei Catharina zachtjes. Sam knikte en voelde hou ze haar hoofd tegen zijn schouder legde. Sam voelde dat Catharina haar hoofd draaide en hij keek haar recht aan. Sam voelde hoe zijn hart wild in zijn borst kast ging kloppen. 'Ik ben zo moe 'Zei Catharina zachtjes. 'Ga maar slapen.'Fluisterde Sam. Sam keek naar haar en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. Toen keek hij weer naar voren en merkte dat de Anima naar hen keek. 'Slaapt ze.'Vroeg de Anima. 'Ja ze slaapt.'Zei Sam zachtjes. Hij trok Catharina nog dichter tegen hem aan zo dat ze het niet koud zou krijgen. 'Mijn naam is Eros. Ik ben de wederhelft van de vrouw die je in je armen hebt. Je zult merken dat ik met deze Catharina niet veel op heb en dat heeft zijn geschiendenis. Als ze wilt dan zal ze het je zelf vertellen, maar pas op. Ze is bang onder wat ze weerspiegelt, een angst die ze negeert en groter word door de jaren heen.'Vertelde de Anima Eros. 'Mijn naam is Sam en mijn Anima heet Zeus. Wat bedoel je eigelijk met dat laatste.'Zei Sam zachtjes zo dat Catharina kon slapen. Hij keek weer even naar de vrouw en schudde zijn hoofd. Hij snapte dus ook helemaal niks van zich zelf. Eerst was hij woedend op de vrouw omdat ze hem had gebruikt. En nu vecht hij voor haar terwijl hij haar niet eens goed kende.

Catharina merkte hoe Sam haar dichterbij trok en voelde toen ze hem aankeek, zijn warme adem over haar gezicht strelen. Zij had nooit iemand zo dichtbij laten komen, maar het was Sam gelukt om haar te overtuigen. Haar te laten geloven dat ze hem kon vertrouwen. Catharina glimlachte licht op zijn antwoord en viel in slaap. De regelmatige gang van Eros en de warmte van sam waar ze in verschuilde, hielden haar in slaap. Een slaap waa4in ze slechts eenmaal haar andere zelf zag en zag hoe de goudkleurige ogen haar bedroefd aankeken. Alsof die ogen wisten wat er uiteindelijk zou gebeuren, welke verschrikkelijke keuzes er gemaakt moesten worden.
:Anima Tell:
Eros richtte zich tot de man die Catharina vasthield en zei hem wat er gezegd moest worden. Veel kon hij niet zeggen.. nee, mocht hij niet zeggen, maar toen Sam om uitleg vroeg, wist hij dat hij wel een tipje van de s/uier op kon lichten. 'Catharina heeft verschillende kanten, persoonlijkheden. Soms komt deze naar boven als er een missie moet w9rden voltooid. Ze verandert zich en zorgt ervoor dat niets haar in de weg staat. Ze luistert ook haast naar niemand, maar er bestaan mensen die ze vertrouwt te gehoorzamen, die haar kunnen gebruiken voor hun eigen doeleinden zolang zij maar niet denkt dat haar missie gevaar loopt.', zei Eros. Hij wist dat hij het vaag uitlegde, maar dat was de enige manier. 'Ze leeft voor de missie, stopt haar emoties behalve woede ver weg en is bang om die andere emoties naar boven te halen, want ze kent ze niet en iemand moet ze aan haar leren.', ging Eros door. Ondertussen waren ze al een heel stuk verder gekomen, hij ging sneller dan hij hsd verwacht met twee mensen op zijn rug. Waarschijnlijk hoefden ze nog maar twee en een half uur. Terwijl hij in een hogere versnelling ging om zijn eigen Catharina zo snel mogelijk terug te krijgen, draaide hij zijn hoofd even snel naar Sam en keek hem doordringend aan. 'Ben jij degene die zorgt dat ze ze gaat leren, Sam?', vroeg Eros terwijl hij doorgaloppeerde.

Sam keek naar Zeus en merkte dat hij het vol kon houden. Maar merkte ook dat hij dorst had door het rennen. 'Catharina heeft verschillende kanten, persoonlijkheden. Soms komt deze naar boven als er een missie moet worden voltooid. Ze verandert zich en zorgt ervoor dat niets haar in de weg staat. Ze leeft voor de missie, stopt haar emoties behalve woede ver weg en is bang om die andere emoties naar boven te halen, want ze kent ze niet en iemand moet ze aan haar leren.', Vertelde Eros. Sam was verbaast hij had nog nooit van iemand gehoord die zijn personlijkheid kon veranderen. Sam keek even naar Catharina en toen weer voren. Eros keek hem dit keer doordringent aan. 'Ben jij degene die zorgt dat ze ze gaat leren, Sam?', vroeg Eros. Sam dacht even na voor dat hij antwoord gaf. Hij kon het proberen maar of hij het kon wist hij niet.'Ik probeer het maar ik beloof je niks Eros.'Zei Sam.'Eros kunnen we zo misschien een minuut of vijf stoppen Zeus moet nodig water hebben en ik denk dat jij misschien ook wel even wilt rusten.'Zei hij.

:Anima Tell:
Eros knikte licht voor zichzelf toen Sam zei dat hij het wel wilde proberen. Dat was beter dan dat hij niets had gezegd, het was waarschijnlijk ook niet al te moeilijk voor hem, want ze vertrouwde hem, maar of ze hem genoeg zou vertrouwen om de emoties naar boven te laten komen? Niet dat hij nog al te lang had, als alles meezat dan was zijn Catharina al over een paar uurtjes weer terug en was deze Catharina weer verdoemd tot de leegte in haar hoofd. Hij snapte nog steeds niet hoe ze er met beide ogen in waren getrapt en hoe haar ouders het hadden laten gebeuren dat deze Catharina ontstond. Ze hadden gewoon blind geloofd in de meester die de vader van Cath ook had getraind. Beide waren ze Nigris geweest, maar daar waren Cath en haar moeder pas te laat achter gekomen. Toch was hij nooit boos geweest op Caths vader. Hij had zijn geloof opgegeven om bij Rose te kunnen zijn. Eros verlaagde zijn tempo en stond even later op een kleine open plek stil. ‘Blijf goed naar achteren leunen en hou Cath goed vast.’, zei hij voordat hij door zijn knieën ging en even later op de grond lag. Nu zouden ze tenminste goed af kunnen stappen. Hij merkte dat Catharina door wat er was gebeurd was wakker geworden en hij grijnsde licht en viel in slaap. Hij kon even uitrusten terwijl Catharina zich zou proberen rustig te houden.

Catharina kwam uit haar slaap toen Eros zijn tempo verlaagde en haar gedachten werden helderder. Ze merkte dat ze totaal tegen Sam was aangedrukt en hoe hij haar stevig vasthield. In plaats van dat ze geloofde dat hij dat deed omdat ze anders door haar vermoeidheid van Eros af zou vallen, kwamen er hele andere gedachten boven. Zijn strelende handen die ze had gevoeld toen ze buiten bewustzijn was geweest en hoe hij haar had gekust. Ze werd pas echt totaal wakker toen Eros ging liggen en ze merkte hoe Sam haar vasthield op een manier dat ze niet wilde. Niemand mocht haar zo aanraken en zodra Eros lag, werkte ze zich uit de handen van Sam en zette ze een paar stappen van hem weg voordat ze met haar goede arm naar haar andere kant ging. Ze opende de jas en keek naar haar schouder voordat ze een diepe zucht slaakte. De wond van haar schouder was weer gaan bloeden. Naar die dokter zou ze nooit meer gaan, maar daar had ze nu niets aan. Ze moest maar wachten totdat het zou gaan stoppen met bloeden. Ze draaide zich om en keek naar Sam en schrok een beetje van de woede die ze in zijn ogen las. Wat had ze nu weer gedaan? Snel knoopte ze de jas weer dicht, wilde niet dat hij ongerust zou worden en het zou willen bekijken en keek hem daarna kattig aan. ‘Wat?’, vroeg ze hem dan ook kattig.

Sam merkte dat Eros vaart minderde. En op een kleine open plek stil ging staan. 'Blijf goed naar achteren leunen en hou Cath goed vast.'Zei Eros. Sam knikte en deed wat Eros zei. Al snel werd Catharina wekker. Sam keek verbaast op omdat ze zo snel mogelijk bij hem vandaan wou. Ook Sam ging van Eros rug af. Hij legde zijn tas op de grond en keek naar Zeus die even jankte. Sam liep op hem af en zag wat er aan de hand was. Hij had een grote splinter in zijn poot. Snel haalde Sam de splinter er uit en keek naar Catharina. Hij was verbaast toen hij de woede weer voelde. Waar door dat kwam wist hij niet. Sam zag dat Catharina verbaast naar hem keek. 'Wat.'Hoorde hij haar kattig vragen. 'Niks.'Antwoorde Sam terug. Hij liep naar zijn tas waar hij schone kleren uit haalde. 'Ik zoek een beek op en ik ga me wassen.'Zei Sam. Toen hij zag dat de bloed van Catharina er nog aan zat. Met groote passen liep hij de bomen door. Zeus liep naast hem en al snel vond hij een beek. Sam ontdeed zich van zijn kleren behalve zijn ondergoed. Eerst kijk hij omzich heen en toen hij zeker wist dat het hier veilig was sprong hij het water in. Naast hem hoorde hij Zeus in het water springen. Eerst waste Sam het bloed wat op zijn lijf zat er af en begon toen zijn woede weg te zwemmen door telkens heen en weer te zwemmen.

Zeus was toch wel blij toen ze eindelijk stopte hij had een grote dorst en hoopte snel op een beek of zo. Zeus ging zitten en wachte op Sam. Hij zag wat er gebeurde en merkte ook dat Sam boos werd. Snel gingen ze op zoek naar een beek en was blij toen hij in het water sprong. 'Wat was dat net Sam.'Vroeg Zeus terwijl hij naast Sam mee zwom. 'Ik weet het niet Zeus. De ene keer doet ze aardig en denk ik dat ik haar mag. En dan veranderd ze en houd ze afstand.'Antwoorde Sam eerlijk. Zeus wist niet meer wat hij moest zeggen en vond dat het tijd was om er uit te gaan.

Sam volgde Zeus voorbeeld en stapte ook het water uit. Snel droogde hij zich af en ging in een struik staan omzich om te kleden. Toen hij klaar was nam hij zijn oude kleren mee en ging terug naar Catharina en Eros. Sam deed alle spullen weer in de tas en nam snel nog een slok water. 'Ik ben klaar.'Zei hij tegen Catharina zonder haar aan te kijken.

Catharina werd kattig toen ze merkte dat Sam boos naar haar keek en ze geen idee had waardoor dat kwam. Ze rolde met haar ogen toen hij zei dat het niks was en wegliep. Ze wist zeker dat het wel iets was. Waarom zou hij anders zo doen? Zodra Sam weg was, liep ze naar Eros toe en ging bij hem zitten. Ze opende de jas weer en keek naar de rode vlek die steeds groter werd. Ze drukte haar hand tegen de wond en zette zoveel druk dat ze haar kaken opeen moest klemmen om geen pijnkreten uit te slaan. Toch had ze het gevoel dat het wel werkte. Tegen de tijd dat ze merkte dat Sam terug kwam, was de rode vlek niet groter geworden en ze knoopte alles weer snel dicht. Ze knikte naar Sam, maar zag dat Eros nog lekker lag te slapen wat hij wel had verdiend en stond zelf op. Daarna gleed haar blik weer over Sam. Waarom had ze het gevoel dat ze met haar mond vol tanden stond als ze naar hem keek? Waarom kon ze hem niets zeggen? Ze moest lucht hebben, afstand van hier. Ze snapte niets van zichzelf. Hoe kon dit haar gebeuren? Ze liep weg, naar de dichtstbijzijnde brede boom en ging erachter met haar rug er tegenaan staan. Ze sloot haar ogen en zuchtte diep. Wat was er met haar aan de hand? Van frustratie had ze haar vuist gebald en vervloekte zichzelf in haar gedachten. ‘Waarom?’, zei ze wanhopig. Ze wilde dat iemand haar vertelde wat er nu met haar aan de hand was en waarom ze zich zo gedroeg.
:Anima Tell:
Eros tilde zijn hoofd op toen Catharina wegliep en wist dat ze hem niet hoorde. Ze was in gedachten verzonken. Hij richtte zichzelf op Sam. ‘Sam. Je wilde het toch proberen? Dit is het perfecte moment.’, zei Eros met gebiedende stem. Daarna legde hij zijn hoofd weer neer en probeerde verder te slapen en de pijn te negeren. De pijn die hij altijd voelde als Catharina die voelde en andersom.

Catharina sloeg een paar keer hard tegen de stam van de boom. Die kon daar best tegen. De bomen waren sterker dan iedereen dacht en ze zouden het haar wel vergeven. Het leek wel alsof haar hoofd barstte, alsof alles door elkaar heen werd geschreeuwd en alles naar de voorhand wilde dringen. Ze had iets nodig dat één emotie naar voren zou laten komen, maar ze wilde niet weer boos worden. Nu ze zoveel voelde, wilde ze voor het eerst eens iets anders voelen dan altijd die woede en boosheid. Iedereen dacht dat ze altijd zo was, maar dat was niet zo. Ze was alleen zo geschapen, zo gevormd en ze wisten allebei niet hoe ze terug konden vloeien in één en dezelfde geest. Ze merkte iets op, wist dat het veel te laat was en opende haar ogen. ‘Sam.’, zei ze zachtjes. Haar ogen waren even groot totdat ze zag wie het was en daarna haar blik neersloeg. Ze had hier wel eens van gehoord. Dit was verlegen of zoiets. Waarom was ze in Dustnaam verlegen? Wat had dat voor zin?