Lucifer stapte door de sneeuw. Waarom was hij dan weer hier naartoe gestuurd? Hij had een paar dagen geleden een opdracht gekregen om hier naartoe te gaan. Hier zou hij een koker op moeten halen. Die was geplaatst door een van de vele spionnen en die zou hij naar Bombarda terug moeten brengen. Met grote stappen liep hij het pad op. Er lag hier nog niet zoveel sneeuw, maar toch genoeg om te kunnen zien dat er nog iemand was geweest en dat die nog niet naar beneden was gegaan. Het duurde echter niet lang voordat de grillige sneeuwbergen sneeuw gingen blazen en er al snel geen hand voor ogen was te zien en hij hoorde hoe Pleoh naast hem begon te hijgen. Ze moesten een schuilplaats gaan zoeken en hij zocht naar de staart van Pleoh om zich aan vast te kunnen. Pleoh zou wel een goede plek kunnen vinden. Dat wist hij zeker.
:Anima Tell:
Pleoh liep nu voorop en zijn staart stak hoog in de lucht en werd vastgehouden door Lucifer. Die kon haast niets meer zien. Hij wel. Hij was gebouwd voor dit soort weer. Het duurde toch nog wel een paar minuten voordat hij een grot opmerkte. Hij gaf het aan Lucifer door en klauterde naar de grot toe. Daar kon hij zich uitschudden en toen hij verder de grot inliep merkte hij op dat er nog iemand was. Hij gromde even en ging in een verdedigde houding staan. Maar al snel zag hij dat het een meisje was. Ze had rode haren en zag er best knap uit, maar hij wist dat dat niet veel zou uitmaken bij Lucifer. Zijn hart was al aan iemand beloofd ook al zou het nooit kunnen. Maar dat wist het meisje niet en zou ze nooit te weten hoeven komen.

Lucifer schudde de sneeuw uit zijn haren en ging er daarna even met zijn hand doorheen. Het was de grom van Pleoh die hem op deed kijken en hij grijnsde even bij het zien van het meisje. Daar kon hij nog wel eens plezier aan krijgen. Het was koud en vrouwen waren zeer goed in het opwarmen van een koud lichaam. Maar om het meisje niet af te schrikken, zou hij langzaam aan doen. Dat zou het beste zijn. Hij liep op haar af en zag meteen hoe koud ze al had. ‘Hallo.’, zei hij. ‘Gaat het wel?’, vroeg hij bezorgd. Het leek net alsof hij echt oprecht bezorgd om haar was en hij was blij dat hij er zo goed in was.

Abigail was naar Hiems gestuurd voor een Ritueel, haar Anima Alice een witte wolvin was bijna niet te zien in de sneeuw maar voor Alice was dit het paradijs ondanks er weinig prooidieren waren. De sneeuw was diep en Abigail was niet echt goed gekleed voor dit weer want ze had weer geen schoenen aan getrokken. Ondanks de waarschuwingen van Alice. Haar jurk hield haar nog wel warm want deze was van binnen gevoerd met bont. Maar Abigail had het haast nooit koud, alleen vandaag. Want Abigail droeg het innerlijke vuur in zich en dat was genoeg om haar lichaam warm te houden maar door de heftige sneeuw en de wind koelde haar lichaamstempratuur toch wel snel af. De sneeuw begon voor haar ogen te dansen en na een tijd kon ze niets meer zin. Ze had een touw om Alice en haar heen gebonden en Alice leiden hen veilig naar een grot.

In de grot schudde ze zich beide uit om een wolven manier en Abigail maakte hun touw los. Uit haar draagtas haalde ze hout en stak dit aan door haar handen er boven te leggen. Ze prevelde iets en het vuur ging aan. Alice krulde zich op bij het vuur en ook Abigail ging zitten. Alice rilde en Abigail legde een deken over haar heen. Abigail vond Alice belangrijker. Ondanks ze het nu zelf koud had hield ze zich sterk. Ze sloeg haar armen om zichzelf heen en keek naar het vuur dat leek te dansen voor haar ogen. Het knisperde vrolijk.

Alice hief haar kop op toen ze iets rook en keek Abigail aan, ''Slechte staartloze..'' Abigail knikte enkel en keek naar de ingang van de grot waar twee gedaantes te voorschijn kwamen. Een tijger en een man. De man was gespierd en zag er erg knap uit. Abigail bloosde lichtjes om deze gedachten en wende haar blik af naar het vuur. Alice daarin tegen stond op en liep naar hen toe. Ze zag dat de tijger in verdeging ging en Alice's oren wiebelde lichtjes. ''Wij doen jullie niets hoor,'' Zei Alice met geheven hoofd waarna ze haar mondhoeken om trok. Ze ging zitten en bekeek de twee nauwkeurig. Haar ogen bleven bij het zwaard van de man. ''Meneer, ik verzoek u dat zwaard op de grond te leggen. Mijn wederhelft en ik zijn nogal voorzichtig.'' Zei Alice rustig. Abigail keek op toen de man tegen haar sprak en glimlachte lichtjes. Ze schoof haar rode haren achter haar oor. Waarna ze knikte, ''Ja het gaat wel hoor, met jou?'' vroeg ze nu zachtjes. Abigail was een zwakke schakkel vooral bij mannen omdat ze dan nooit goed wist wat ze moest doen. Tenzij ze in gevaar verkeerde kon ze zich zelf goed beschermen. Alice daarin tegen vertrouwde niemand erg snel maar bleef altijd vriendelijk tot een bepaald hoogte punt. ''Wat is je naam?'' vroeg Abigail nu voorzichtig. ''Mijn naam is Abigail en dit is Alice..'' Zei ze vriendelijk waarna ze wees naar haar Anima. Rustig wachtte ze op het antwoord van de man.

Lucifer kwam dichterbij toen de wolf ook dichterbij kwam, maar Pleoh was hem voor. Hij stond in een verdedigde houding totdat de wolf zei dat ze niets van plan was om te doen. Toen ging hij weer normaal staan en keek naar Lucifer die naar hem knikte. Hij zou niets doen totdat hij dat zou zeggen. Lucifer luisterde naar de woorden van de wolf en knikte. Hij deed de riem af waaraan de schede met het zwaard zat en legde het op de grond. Wel nog binnen bereik als het nodig was, maar ver genoeg om duidelijk te maken dat hij geen kwaad in de zin had. Nu vroeg hij aan de vrouw of het wel goed met haar ging en hij moest in zichzelf glimlachen toen bleek dat ze al gedeeltelijk voor zijn charmes was gevallen. Hij kwam dichterbij en ging naast haar zitten voordat hij antwoord gaf. ‘Alleen last van de storm buiten, maar verder gaat het goed.’, zei hij glimlachend. Zijn lach was charmant en zijn ogen twinkelden een beetje doordat het vuur erin scheen. ‘Aangenaam Abigail. Mijn naam is Daniel () en dit is Tiger.’ Hij antwoordde zonder te stotteren en hij wist dat ze het wel zou geloven. Hij had het al vaak genoeg gedaan en er waren voldoende vrouwen in de wereld die op zoek waren naar Daniel in plaats van Lucifer. Hij zag dat ze rilde van de kou en legde zijn arm om haar heen zodat een deel van de mantel ook over haar heen viel. Hij trok haar iets tegen zich aan zodat ze ook van de warmte die hij verspreidde, kon genieten. ‘Is dit goed?’, vroeg hij, ineens bezorgd. Hij moest de lieve, gevoelige jongen spelen en niet wie hij werkelijk was. Dat was alweer een tijdje geleden. Hij week al iets terug om haar duidelijk te maken dat hij niets van plan was.
:Anima Tell:
Pleoh was aan de andere kant van het vuur gaan liggen en de sneeuw smolt van zijn vacht af. Het was maar goed dat hij een tijger was, want daardoor kon hij goed tegen de kou die hier heerste. Maar het vuur verwarmde hem ook goed. Al snel viel hij in slaap door de warmte die werd verspreid en doordat hij zo moe was. Lucifer zou zich wel kunnen redden en hij had allang niet goed kunnen slapen.

Abigail zag dat de man naast haar kwam zitten en glimlachtte wat verlegen. Abigail was een zwakke schakel, daar kon ze niets aan doen. Maar toch was ze sterker als je zou denken. Het innerlijke vuur had haar niet voor niets uit gekozen. Abigail was een sterke vrouw die het goede met iedereen voor had. Ze was beinvloedbaar ookal had ze dit zelf niet in de gaten. Ze vertrouwde mensen te snel. Dat was een feit maar gelukkig was Alice er om haar voor mensen te behouden die misbruik van haar maakte. Alice was misschien kleiner dan Pleoh en hij was misschien sterker maar Alice was geen zwakkeling. Ze was sterker dan je zou denken net als Abigail. Alice ging liggen bij het vuur maar hield Lucifer en Abigail goed in de gaten. Abigail keek even naar Lucifer toen hij naast haar zat en glimlachte. ''Ik ben blij omdat te horen. Het stormt namelijk erg hard. Ik hoop dat er geen andere mensen buiten zijn.'' Ze glimlachte opnieuw maar haar wangen werden lichtjes rood toen ze in zijn ogen keek die leken te fonkelen, zijn glimlach was prachtig om te zien. ''Aangenaam Daniel, je heb een mooie naam.'' Zei ze eerlijk en glimlachte opnieuw. Haar ogen fonkelde lichtjes door het vuur, even rilde ze opnieuw toen er een wind vlaag de grot binnen kwam. Voordat ze het door had werd een arm om haar heen gelegd. Ze keek er naar en voelde hoe ze rood aan liep want Abigail was nog nooit zo behandeld door een man. Ze keek weer op naar Lucifer. Hij was erg warm en de mantel zorg er voor dat ze het nog warmer kreeg. ''U-uhm ja hoor,'' Zei ze licht stotterend. Ze genoot van de warmte die hij verspreid en glimlachte weer lichtjes. Ze legde haar hoofd op zijn borst en sloot even haar ogen. Dat was het beste wat er in haar op kwam.


Alice keek er naar met glimmende ogen en rilde even. Doordat Abigail het warm kreeg werd zijn kouder. Ze stond op en zocht een warme plek deze vond ze tegen Pleoh oftewel Tiger die zijn ogen dicht had. Ze rolde zich tegen hem op en sloot haar ogen. Abigail zou het wel redden want Alice vertrouwde de twee wel. Abigail opende haar ogen en keek naar Lucifer. ''Zeg Daniel? Wat deed je buiten in die sneeuwstorm?'' vroeg ze nu.

Lucifer grijnsde van binnen bij het zien van het verlegen glimlachje op het gezicht van Abigail. Ze zou niet moeilijk te veroveren zijn zolang hij het maar voorzichtig deed en voor haar gevoel kalm aan. Maar het zou niet lang duren voordat hij in zijn macht had. Hij lachte voorzichtig. ‘Vast niet. Die hebben vast wel een plek gevonden om te schuilen.’, antwoordde hij haar. Hij keek geïnteresseerd toe hoe haar wangen roder werden en ze begon te blozen. Dat was schattig om te zien dat moest hij toegeven. Maar zijn lach werd breder toen ze zei dat hij een mooie naam had. Hij had inderdaad een goede naam gekozen. Die naam was zeer geliefd en hij had er dan ook dankbaar gebruik van gemaakt. Maar dat was niet het enige waar hij gebruik van maakte. Toen hij merkte dat ze het koud had, legde hij zijn mantel en arm om haar heen en trok haar iets naar hem toe. Hij hoorde haar stotteren en moest zacht glimlachen om haar onhandigheid. Ze was nooit eerder door iemand benaderd geweest en het was de moeite waard om haar daarmee kennis te laten maken. Zodra ze haar hoofd op zijn borst neerlegde, trok hij haar nog iets dichter tegen zich aan en legde zijn kin op haar haren. Dat was een goede strategische plek en hij hield zijn ogen open om om zich heen te kunnen kijken. Hij zag hoe de witte wolf van Abigail opstond en naar Pleoh toeliep en tegen hem aan ging liggen. Pleoh werd er niet wakker van, maar krulde zich wel meer om de warmte van Alice heen zodat die wolf het nog warmer zou krijgen dan dat ze nu deed. Hij keek naar Abigail die hem iets vroeg. ‘Nou, ik had een opdracht om boven op de berg iets op te halen. En jij?’, vroeg hij haar. ‘Dacht je: laat ik eens even de berg oplopen?’, vroeg hij charmant glimlachend. Zijn arm was ongemerkt iets naar beneden gegleden en hij streelde met zijn hand haar bovenarm. Hij ging omhoog en omlaag met zijn hand en zijn ogen twinkelden avontuurlijk toen hij naar Abigail keek. Hij zou haar ideale partner zijn voor het moment dat hij haar achter zou laten. Hij kwam uiteindelijk altijd wel met een smoes, maar wilde nu om de een of andere manier niet alleen zijn. Zij was tot nu toe de enige vrouw die hij had ontmoet en die hem niet deed denken aan Lavinia. Misschien zou hij haar wat langer bij zich houden om niet aan haar te hoeven denken. Niet aan haar glimlach en haar warme en zachte vingers die zijn huid teder streelden. Stop, Lucifer! Je moet haar laten gaan. Het kan niet en het mag niet. Concentreer je op Abigail. ‘Heb je het warm genoeg?’, vroeg hij plotseling. Zijn ogen keken haar iets bezorgd aan. Het duurde echter niet lang voordat ook bij hem de slaap op kwam zetten en hij gaapte even. Hij ging iets rechter zitten en legde zijn hoofd tegen de wand van de muur achter zich. Hij zou zo best in slaap kunnen vallen.

Abigail glimlachtte lichtjes naar Lucifer, haar vingers streken over zijn borst. Zonder dat ze dit echter door had. Ze verlangde naar liefde zonder dat ze het eigelijk zelf wist. Zijn lach galmde door haar hoofd. Ze glimlachte opnieuw naar hem en daarbij ontbloten ze haar spierwitte tanden. Haar blik gleed even naar Alice die tegen Pleoh aan lag, ze sliep. Ze zagen er best schattig uit met ze tweeën vond ze. Maar Abigail bleef iemand van de Caelos, ze was machtig en de natuur was haar rechterhand, nou eerder andersom maar toch. ''Laten we dat maar hopen.'' Zei ze met een glimlachje. Die brede glimlach betoverde haar alsof hij haar aan het in palmen was. Ze was een hert in het hol van de leeuw en nu lag ze tegen de leeuw aan. Alleen deze leeuw speelde alleen met zijn prooi en viel haar niet metteen aan. Maar dat had ze echter niet door, ze vertrouwde mensen daarvoor veelste snel. Iets wat nadelig was aan haar. ''Wat moet je halen boven op de berg?'' vroeg ze vervolgens toen hij aan haar vroeg wat ze hier deed glimlachte ze lichtjes. ''Ik ben een ritueel aan het voor bereiden.'' Zei Abigail eerlijk. ''Ik ben een zuster van de Caelos clan,'' Zei ze eerlijk waarna ze glimlachte. ''Bij welke clan hoor jij?'' vroeg ze vervolgens aan hem. Zijn arm gleed naar beneden en streelde haar bovenarm wat haar nog warmder maken. Haar ogen twinkelde terwijl ze hem recht aan keek. Hij bekeek haar goed dat zag ze ook wel. Even leek hij in gedachten verzonken te zijn en even richte zich op Alice en Pleoh maar al snel weer op Lucifer. Ze hoorde Alice ademhalen en zag hoe Alice nog dichter tegen Pleoh aan kroop. Ze keek er vertederd naar maar toen Lucifer weer sprak keek ze hem aan. Ze knikte lichtjes, ''J-ja hoor...'' Stotterde ze verlegen. ''I-ik vind dit eigelijk best prettig liggen..'' Zei ze eerlijk met een verlegen glimlach. Waarna ze hem met twinkelede ogen aan keek. Ze was in de val gelopen en nu hoefde de val enkel dicht te slaan.

Lucifer hield Abigail dicht tegen zich aan toen hij tegen haar sprak en voelde haar vingers over zijn borst gaan, maar de vrouw leek het zelf niet door te hebben. Hij glimlachte naar haar en sprak af en toe tegen haar. Hij had net gezegd waarom hij hier boven was en had haar gevraagd wat zij hier deed, maar zoals gewoonlijk waren vrouwen veel te nieuwsgierig en vroeg ze eerst wat hij moest halen. ‘Een koker.’, antwoordde hij haar vriendelijk en mysterieus. Zijn glimlach betrok even toen ze zei dat ze van de Caelos clan was, maar hij had het eigenlijk al wel kunnen weten. Die vertrouwden anderen veel te snel en dat was niet goed voor ze. ‘Ik hoor bij de Ambula en ben een van de beste huurlingen die er te vinden is.’, zei hij en er was enige trots in zijn stem te horen. Daar had hij lang op moeten oefenen en hij had de perfecte oplossing gevonden. Hij dacht aan iets anders terwijl hij het zei en dan kwam het echt over. Zijn blik bleef in die van Abigail hangen en haalde zijn hoofd weer van de wand af. Hij boog iets naar voren en kuste haar op haar slaap. Hij moest zich eraan herinneren om rustig aan te doen ondanks dat ze zo makkelijk was om te krijgen. ‘Ik weet nog een betere manier en dan kunnen we nog slapen ook.’, grinnikte hij. Hij haalde zijn arm van haar schouders en pakte uit een tas die hij droeg een andere mantel en legde die op de grond. De mantel die hij om had, knoopte hij los en zou dat als deken gebruiken. Daarna ging hij liggen op de grond op de zij en wenkte Abigail. Als ze nu zou gaan liggen dan lag zij het dichtst bij het vuur en kon hij haar goed aankijken. Zodra ze lag, legde hij de mantel die hij eerst omhad over hun tweeën heen. De mantel was niet al te groot en zijn hand greep haar vast bij haar middel en trok haar iets naar zich toe zodat de mantel hen allebei van warmte kon voorzien. ‘Lig je goed zo?’, vroeg hij zacht en keek haar aan. Zijn ogen werden door het vuur alleen maar donkerder en leken te vlammen.

Abigail had haar ogen gesloten en leunde tegen Lucifer aan. Ze geeuwde even en wreef onder haar neus terwijl haar andere hand zijn borst nog streelde. Ze opende haar ogen toen hij weer sprak en keek hem aan met een brede glimlach. Ze zag dat zijn glimlach iets minder werd nadat ze had gezegt dat ze van de Caelos clan was maar dat maakte Abigail niet uit. Ze was onwetend en wist niet wat zich op de hals had gehaald om hem te vertrouwen en te geloven. laat staan te flikflooien. Ze keek naar Lucifer en glimlachte nog steeds. Ze hoorde na enige tijd de trots in zijn stem toen hij zei dat hij één van de beste huurlingen was. Abigail ging de spanning iets hoger laten op lopen tussen de twee want net als Lucifer ging ze het op de verleidings toer zetten. Haar vinger maakte rondjes om zijn borst. ''Zeg eens Daniel, waar kan ik jou voor in huren?'' vroeg ze met een verleidelijk stem aan hem en knipperde even met haar ogen die fel fonkelde. Lucifer boog iets naar voren en kuste haar slaap waardoor Abigail lichtjes door moest blozen. Ze knikte kort en keek toe wat hij deed. Hij haalde zijn arm van haar af. Ze rilde even maar bleef kijken wat Lucifer deed. Lucifer ging liggen op de grond en wenkte haar. Abigail grinnikte lichtjes en stond op en ging naast hem liggen op haar zij. Ze lag dicht bij het vuur. Lucifer trok haar iets dichterbij en ze lag met haar rug tegen hem aan. Ze bloosde flink en draaide zich zo dat ze met haar borst tegen die van hem aan lag. ''Nu wel,'' Zei ze met een licht ondeugend grijnsje. Abigail was eigelijk gewoon stom bezig maar Lucifer had haar gewoon verleid en na de kus op haar slaap was ze helemaal verkocht. Ze keek hem aan. Haar ogen fonkelde lichtjes. ''Ik heb het nog steeds koud..'' Zei ze met een pruillipje terwijl ze hem aan keek. Want het was nu aan Abigail om hem te verleiden wat niet echt heel goed lukte maar ze probeerde het in elk geval.

Lucifer vertelde haar dat hij een van de beste huurlingen was en hij zag de verandering bij haar. Haar handelingen werden iets zekerder, alsof ze er echt van bewust was en haar stem werd zwoeler. Hij had het al bijna voor elkaar. Ze was in zijn val gelopen en ze kon zich er niet zo gemakkelijk uitwerken. ‘Voor wat je maar wilt.’, grijnsde hij haar mysterieus toe. Hij boog zich naar voren om haar een kus op haar slaap te geven. Een klein voorproefje van wat hij kon doen. Dit was misschien onschuldig, maar zij moest er al van blozen. Hij vond het altijd schattig om een meisje te zien blozen. Hierna stond hij op om alles klaar te leggen zodat ze konden liggen. Hij wenkte haar om te komen en zag hoe ze bij hem kwam liggen. Ze lag met haar rug naar hem toe en hij legde zijn arm om haar middel om haar naar achteren te trekken. Nu lag ze tegen hem aan en zijn arm liet hij ongegeneerd liggen. Hij merkte dat ze zich omdraaide en haarzelf bijna tegen hem aan drukte. Hij voelde haar borstkas op en neer gaan tijdens haar ademhaling en grijnsde toen ze zelf verleidelijk probeerde te doen. Haar pogingen maakten dat hij eigenlijk wilde lachen, maar hij vond het wel leuk om te zien hoe Abigail hem probeerde te verleiden. Zij was maar een pion voor hem. Gewoon iets voor tussendoor. Iets dat je op kon geven voor het grote doel, maar dat wist ze niet en zou ze ook nooit te weten komen. Hij deed net alsof hij heel bezorgd was toen ze zei dat ze het koud had en hij trok haar nog dichter tegen zich aan. Zijn arm bleef als een boei om haar middel liggen en zijn gezicht was dicht bij die van haar. ‘Dan moet ik daar maar wat aan doen.’, grijnsde hij haar toe. Een paar seconden later had hij zijn lippen al op die van haar gelegd en in haar verbazing was hij al doorgedrongen tot haar mond met zijn tong. Zijn lippen waren dit keer niet zo voorzichtig als met Lavinia. Ze waren krachtig en dwingend en hij duwde haar op haar rug en lag toen bovenop haar. Hij hield zich een klein beetje omhoog om haar te verlichten, maar ze voelde nog alles van hem. Hij haalde zijn lippen van die van haar en opende zijn ogen om haar aan te kijken. ‘Krijg je het al warmer?’, vroeg hij zacht, maar hij gaf haar geen tijd om te antwoorden. Ze had erom gevraagd en zou het nu ook krijgen. Zijn lippen zochten een weg naar haar hals waar hij haar kleine kusjes gaf en hij schoof haar jurk bij de schouders opzij. Hij kuste daar haar sleutelbeen en ging verder naar onderen totdat hij gauw weer naar boven ging om haar lippen te kussen. Onder zijn krachtige benadering was hij nog wel teder en zijn hand gleed over haar lichaam heen totdat die bij haar been eindigde. Vanaf daar trok hij langzaam haar jurk omhoog terwijl hij haar bleef kussen en haar met zijn andere hand zachtjes streelde bij haar hals. Eindelijk kwam het einde van de jurk en hij schoof zijn hand eronder om haar zachtjes over haar bovenbeen te strelen en bij haar heup. Speels kietelde hij haar in haar zij en haalde weer zijn lippen van die van haar. Ze had dit nog nooit eerder gedaan dus misschien was het wel aardig van hem om haar even op adem te laten komen. Maar hij streelde haar nog wel, zodat ze niet van zijn handelingen zou schrikken.

De val was dicht geslagen, Abigail had enkel geen idee dat ze in de klauwen van een hongere leeuw was gelopen en dat zij maar een prooidier was voor hem. Haar ogen twinkelde en een klein ondeugend grijnsje sierde haar gezicht. Ze streelde zachtjes zijn borst terwijl ze zei dat ze het koud had. Lucifer trok haar dichter tegen hem aan en Abigail's ogen twinkelde feller. Zij dacht dat ze kreeg wat ze wil maar niet dat ze gewoon gebruikt was. Zijn zwoele woorden verwarmde haar van binnen uit. Maar voordat ze ook maar iets kon doen voelde ze zijn lippen tegen die van haar aan. Ze sloot haar ogen en tot haar verbazing voelde ze zelfs zijn tong in haar mond glippen. Abigail wist nooit goed wat je hier mee moest doen aangezien ze dit nog nooit had meegemaakt. Ze zoende maar mee in zijn tempo en die was aardig snel. Zijn lippen werden krachtig op die van haar geduwd maar toch waren ze heel teder. Lucifer ging alleen een beetje roekeloos met de situatie om en Abigail vond het niet eens erg, ze werd op haar rug gedraaid en voelde Lucifer op zich. Haar handen schoven onder zijn shirt en Abigail's ogen twinkelde ondeugend. Heel even kon ze weer op adem komen toen hij zijn lippen van die van haar haalde, hij stelde haar een vraag en Abigail deed haar mond openen om te antwoordde maar voordat ze dat kon doen voelde ze zijn lippen weer en dit keer werden haar ogen groter en knipperde. Lucifer was lustig dat kon ze duidelijk merken. Een kreun ontsnapte haar mond toen Lucifer kleine kusjes in haar nek gaf en één van haar handen gleed naar zijn haren en begon daar in te woelen. Abigail werd steeds roder toen hij meer naar beneden ging en het stof van haar jurk gleed van haar schouder af. Ze bloosde heftig vooral toen zijn hand haar jurkje een stukje omhoog schoof. Toch kreeg Abigail niet de kans om iets te zeggen. Ze snakte afentoe echter naar adem en hijgde ook erg toen hij haar even een pauze moment gaf. Zijn hand bleef haar rustig strelen. Haar haren waren warig en lagen over de grond verspreid. Een flinke blos op haar wangen was duidelijk te zien. Eenmaal een beetje op adem gekomen keek ze Lucifer diep in de ogen aan. Ze was verkocht. Haar handen gleden onder zijn shirt en schoof deze omhoog met een speelse grijns waarna ze kort maar lustig haar lippen op die van hem drukte. Toen ze haar lippen weer van hem af haalde keek ze hem verlegen aan. ''Je bent de man van mijn dromen, Daniel..'' Fluisterde zachtjes terwijl haar handen zijn blote rug streelde.

Ondanks dat hij zich nog goed kon beheersen, was hij niet voorzichtig en maakte hij duidelijk wat hij wilde. Hij wilde op dit moment haar hebben en ze gaf zichzelf ook aan hem. Hoe gemakkelijk kon hij het hebben? Hij hoorde de zachte kreun en zag hoe ze steeds roder en roder werd, maar ze deed er niets tegenin en hijgde alleen maar uit. Hij bracht haar helemaal van haar stuk en ze vond het alleen maar fijn. Dit was echt een goed idee geweest, maar hij zou nog veel verder gaan dan dit en ze zou niet zo gemakkelijk van hem afkomen. Hij ging misschien iets sneller dan normaal te werk, maar dat kwam alleen doordat ze zelf meedeed en nog niets had gedaan om hem te stoppen. Eigenlijk vond hij het wel leuk dat ze zich zo snel overgaf aan hem en hij merkte dat dat gebeurde doordat ze haar handen over zijn rug lieten glijden en zijn shirt omhoog schoven. Na haar kus die vol van lust was, liet hij zijn hand onder haar jurk vandaan glijden en trok snel zijn shirt uit. Daarna lachte hij haar zacht toe. Ze had precies gezegd wat hij had willen horen. Een volledige overgave aan hem ook al keek ze zo ongelofelijk verlegen. Hij zoende haar krachtig en drukte zich iets omhoog zonder het contact met haar lippen te verbreken. Hij schoof haar gehele jurk nu tot boven haar heupen en legde zich daarna weer neer. Zijn hand ging strelend onder haar jurk naar haar buik en streelde haar zachtjes terwijl hij langzaam verder naar boven werkte. Zijn hand kwam bij de onderkant van haar boezem te liggen en hij streelde met zijn duim de zachte buste gaan. Hij merkte dat ze huiverde en verbrak de zoen en ging nu naar haar haar oor. 'Overlevingsregel 1. Je wordt sneller warm als je je kleren uittrekt.', fluisterde hij zacht in haar oor. Daarna volgde een kus op haar oor en streelde hij met zijn mond haar kaaklijn en toen hij weer bij haar kin aankwam, ging hij naar boven en kuste haar intens. Als ze nu nog tegen zou werken dan zou hij de laatste stap niet doen, maar anders zou hij haar gebruiken zoals hij bij al zoveel vrouwen had gedaan. Een tussendoortje die je makkelijk verslond. Zoals Pleoh met gemak een hert ving zo ving hij met gemak een vrouw waarmee hij de liefde zou bedrijven. Iedereen had zijn eigen methode om blij te worden en hij had de ultieme manier gevonden.

Abigail rilde lichtjes toen zijn hand onder haar jurk vandaan kwam en hij zijn eigen shirt uit trok. Met grote ogen keek ze naar zijn boven lichaam. Deze was goed getraint, maar hij was niet één bonk spieren. Haar ogen gleden naar die van hem en het blosje op haar wangen was nog steeds niet verdwenen. Ze vond het eerlijk deze aandacht. Deze aandacht had ze namelijk nooit gehad en nu was de dag gekomen dat ze dit wel kreeg en Abigail liet alles gaan zoals het liep en liet hem leiden. De natuur zou haar beschermen als deze man slechte bedoelingen met haar had. Soms was ze net iets te naief dat haar niets zo kunnen overkomen. Ze beet zachtjes om haar onderlip maar Lucifer drukte zijn lippen alweer krachtig tegen die van haar aan. Abigail's handen gleden via zijn borst naar zijn buik en daarna weer terug. Dit deed ze terwijl ze hem zoende. Ze begonnen te spelen met zijn tong en voelde hoe hij haar jurk omhoog schoof tot over haar heupen. Ze werd iets roder maar verbrak de zoen niet, laat staan dat ze er ook maar iets tegen deed. Ze vond het wel goed zo en liet Lucifer zijn gang gewoon gaan want Abigail had zich helemaal over gegeven aan hem. Ze was stapel gek op hem geworden en verlangde naar meer. Ze snakte even naar adem terwijl ze hem zoende en voelde hoe zijn hand steeds verder naar boven ging. Haar jurk kroop daardoor meer naar boven. Zijn hand gleed steeds verder en Abigail huiverde. Hij fluisterde teder in haar oor en door zijn woorden werd ze nog roder. Zou ze dat wel doen? Zou ze haar kleren wel uit doen? Ze keek hem met twinkel ogen aan. Dit was de man waarop ze had gewacht al die jaren, dus waarom zou ze nog langer wachten. Deze man moest ook van haar houden anders deed hij dit niet of wel? Ze was te naief om te geloven dat deze man niets slechts in zinnen had. Abigail rilde toen zijn mond haar kaaklijn streelde en haar vervolgens intens kuste. Abigail week nu af en keek hem aan. Ze ging iets rechter zitten en pakte haar jurkje vast en trok deze over haar hoofd. Ze nam met haar jurk ook haar hempje mee en keek hem toen met een heftig blos aan. Haar gezicht was eerlijk gezegt rood aan gelopen. Haar ogen schitterde terwijl ze hem aan keek. Ze legde haar armen om zijn nek en drukte zich even tegen hem aan waarna ze in zijn oor blies. ''Hou van me..'' fluisterde ze teder in zijn oor en beet in zijn oorlel en drukte vervolgens een kus op zijn mond. Haar hand gleed over zijn rug en vervolgens zijn onderbuik waar ze hem zachtjes kriebelde. De meeste mannen zouden nu huiveren. Haar vingers klemde zich om zijn broek terwijl ze hem intens begon te zoenen.

Zijn ogen bleven open terwijl hij haar streelde en haar kuste. Hij kon zien hoe ze roder werd. Ze werd al bijna roder dan de kleur van haar haren en die waren erg rood. Wel een mooie kleur rood. Hij kende een paar vrouwen die hun haar rood had gemaakt door een of ander raar spul, maar dat zag er gewoon echt niet uit. Alleen natuurlijke roodharigen hadden de juiste kleur rood. Het was een mengeling van rood en oranje wat het juist zo mooi maakte. De zon kon er geweldig op schijnen en dan kon het je soms nog wel eens verblinden. Hij week iets terug toen zij dat deed en keek haar gespannen aan. Zijn blik was nog steeds vol verlangen naar haar lichaam en toen ze de jurk over haar hoofd trok, moest hij moeite doen om niet meteen aan te vallen. Hij keek eerst rustig naar haar. Ze was mooi volgroeid en daarna blikte zijn ogen weer terug naar de haren. Hij wist precies wat hij nu zou moeten zeggen. 'Wauw!', zuchtte hij zachtjes. De perfecte reactie op wat haar lichaam liet zien. Nu ze zichzelf tegen hem aandrukte kon hij ook goed voelen hoe ze op hem paste. Niet zo perfect als Lavinia. Die ene gedachte schoot even door zijn hoofd waarna hij de gedachte weer wegstopte. Hij kreunde even bij wat ze deed, maar hij beantwoordde haar niet met woorden. Gewoon omdat hij die woorden niet tegen haar kon zeggen. Die woorden zei hij alleen als hij het echt meende en hij hield niet van haar. Maar hij drukte zijn verlangen uit met zijn mond waarmee hij die van haar al snel bevredigde en hij kreunde zacht tijdens de zoen toen ze hem op zijn onderbuik kietelde. Zijn ogen waren al een tijdje weer gesloten en zijn mond wist wat die moest doen. Zijn handen waren ondertussen naar haar boezem gegaan en had ze de hele tijd zacht gekneed. Nu gingen ze echter naar beneden en hij richtte zich ietsjes op en haakte zijn vingers rond de rand van haar ondergoed. Die trok hij naar beneden en hij merkte dat ze meehielp door haar benen op te trekken. Nu duwde ze zichzelf omhoog tegen hem aan en zijn hand die nu weer vrij spel had, was naar de binnenkant van haar benen gegleden. Zacht streelde hij haar daar en wachtte rustig totdat ze hem van zijn laatste kleren ontdeed. het zou niet lang duren voordat hij haar echt helemaal had. Hij haalde zijn mond even van die van haar. 'Dit kan even pijn doen.', fluisterde hij zacht waarna hij haar hals begon te zoenen en haar betrad.

[Dit hoeven we echt niet te vertellen. Kunnen jullie met je eigen inspiratie zelf wel invullen.]

Lucifer lag nog steeds over haar heen en hijgde zachtjes uit. Zijn handen streelden haar en hij keek haar aan. Ze was doodop dat kon hij zien. Hij was dan misschien ook niet zo rustig geweest. Natuurlijk was hij teder en zacht voor haar geweest, maar niet rustig en hij had haar geen tijd gegeven om bij te komen. Hij kroop van haar af en ging op zijn zij liggen en trok Abigail in de juiste positie tegen hem aan. Met haar rug tegen zijn buik aan. In de lepeltjeshouding. Hij streek met zijn hand die vrij was de haren aan de kant en kuste haar achter in haar nek. Daarna ging zijn hand weer naar haar buik waar die zacht strelend bleef liggen. Zijn mond ging naar haar oor toe. 'Je hebt het goed gedaan, Abigail.', fluisterde hij zachtjes in haar oor en leunde daarna weer naar achteren. Hij zou zodadelijk wel in slaap vallen net zoals Abigail. Ze was totaal uitgeput.

Abigail bloosde erger om zijn reactie en drukte zich tegen hem aan. Even fluisterde ze teder in zijn oor en beet vervolgens in zijn oorlel waardoor Lucifer kreunde. Abigail was net zo onschuldig als ze er uitzag en dat was heel erg onschuldig. Ze was een makkelijk doelwit en vooral erg koppig en ook naief. Iets waar mannen als Lucifer graag gebruik van maakte. Tot haar teleurstelling zei hij niet de woorden niet ze wilde horen maar ze voelde al snel weer zijn lippen op die van haar en dat vond ze genoeg antwoord. Haar handen gleden naar zijn onderbuik en kriebelde hem daar. Het was een gevoelige plek bij mannen dat wist ze. Lucifer kon daarom de kreun niet onderdrukken en Abigail's ogen fonkelde. Ze greens lichtjes en zoende intens. Zijn handen gleden naar haar onderbroek en trok deze naar beneden. Abigail tilde haar kont omhoog zodat deze verwijderd kon worden. Abigail bloosde. ''Genoeg kleren uit gedaan voor meneer?'' vroeg ze speels aan hem maar drukte haar lippen al weer op die van hem. Abigail maakte zijn broek los en schoof deze naar beneden gevolgd door zijn ondergoed. Haar hoofd kon niet meer roder worden en Lucifer streelde haar. Ze knikte op zijn woorden en huiverde toen hij haar nek kuste. Een kreun kon ze niet onderdrukken toen het liefdes spel uiteindelijk begon.

Abigail hijgde zwaar en ze voelde warm aan. Ze was lichtjes bezweet en eerlijk gezegt was ze dood moe. Lucifer wist waar hij voor was gegaan en erg rustig kon je hem niet noemen. Het was een beest. Een beest waarvan Abigail nu van hield. Haar vingers streelde hem zachtjes en Lucifer ging van haar af nadat ze hem nog één keer liefdevol had gekust. Ergens hoopte ze dat ze dit vaker met hem mocht mee maken want Abigail wou hem niet meer kwijt en ze zou hem dan ook niet meer zo snel laten gaan. Abigail werd naar Lucifer toe getrokken en deed haar ogen dicht. met beide handen pakte ze die van hem vast die om haar middel lag en hijgde nog zachtjes. Ze hoorde zijn woorden nog aan met een glilach en viel toen in een diepe slaap.

Lucifer beantwoordde haar kus vol passie en hij zag zichzelf dit al wel vaker doen. Hij zou haar nog wel een paar keer tot ongekende hoogtes brengen en hij moest zichzelf beheersen om dat niet meteen te doen. Als het aan hem lag dan kon hij dit zo nog een paar keer doen, maar hij moest rekening houden met Abigail. Ze was dit niet gewend. Binnenkort zou hij haar wel vaker gebruiken al trok hij zich op tijd terug zodat hij geen kind bij haar kon verwekken. Hij had een keer gehad dat de vrouw dacht dat ze zwanger was geworden en sindsdien was hij stukken voorzichtiger geworden. Hij wilde echt nog geen vader worden en als hij dat al wilde worden dan zou hij met die vrouw trouwen, want je moest een kind goed opvoeden. Hij zou zijn kind niet hetzelfde aandoen als hem was aangedaan. Daarom trok hij Abigail nu ook dichter tegen zich aan en streelde haar zacht en glimlachte toen ze zijn hand pakte en in slaap viel. Het duurde niet lang voordat hij zelf ook in slaap viel. Helaas was het geen droomloze slaap.

Lucifer opende zijn ogen en keek om zich heen. Waar was hij? Hij herkende nu het paleis van Lavinia's vader en hij stond aan het einde van een rij in de richting van de deur te kijken. Om hem heen stonden allemaal andere mensen en hij zag iedereen verwachtingsvol in de richting van de deur staren. De deur ging open en daar stond ze. Ze zag er prachtig uit in die stralende rode jurk. Haar haren waren mooi opgestoken en van deze afstand zag hij zelfs dat ze haar ogen had opgemaakt. Hij realiseerde zich waar hij was. Dit was de trouwerij van Lavinia en hij was degene naar wie ze keek. Dat hoopte hij tenminste. Had hij dan toch toestemming gekregen? Hij voelde met zijn hand aan de plek waar het leren zakje altijd hing en tot zijn verbazing hing die er niet meer. Hij ging dus echt trouwen met haar. Langzaam schreed ze naar voren en kwam ze steeds dichterbij. Toch keek ze niet al te blij en nu ontweek ze zijn blik. Wat was er met haar aan de hand? Ze was nu vlakbij hem en hij voelde hoe iemand hem aanstootte. Iemand die rechts van hem stond. Maar wacht. Als hij de bruidegom was dan stond er niemand rechts van hem. Hij draaide zich en zijn blik was vol afgrijzen bij het zien van wie het was. Nee, dat kon niet. Hij was een getuige van het huwelijk? De man boog naar hem toe en fluisterde nog gauw wat in zijn oor. 'Ben benieuwd of ze echt zo'n beest is.', glimlachte hij. Hij keek naar Lavinia en Lucifer zag dat ze het ook had gehoord. Zijn hand greep naar het zwaard wat hij altijd bij zich droeg, zelfs nu en hij trok het uit de schede. Hij greep de man bij zijn jasje en trok hem naar zich toe. 'Jij en ik. Een duel. Buiten. Niemand praat zo over mijn Lavinia.', siste hij hem toe. Hij keek naar Lavinia en merkte dat hij buiten westen werd geslagen. Zijn laatste beeld was van haar in de rode jurk en die blik zou hij nooit vergeten. Een blik van spijt en medelijden.

Lucifer werd geschokt wakker en ging rechtop zitten. Hij schoof de mantel aan de kant en stond op. Pleoh keek hem al aan. Wat is er aan de hand? Lucifer antwoordde niet en trok zijn kleren aan. Daarna beende hij naar buiten en ging daar op een steen zitten die niet werd bedekt door sneeuw. Pleoh kwam naast hem zitten en legde zijn kop op zijn benen. Afwezig aaide Lucifer over de kop van Pleoh. 'Ik droomde weer over Lavinia. Ze ging trouwen.', zuchtte hij. Hij lette nergens meer op. Hij keek afwezig naar de sneeuw. 'Waarom blijf ik over haar dromen? Ze is uit mijn leven verdwenen en ik zal haar nooit terugkrijgen. Waarom blijven die dromen me dan kwellen?', vroeg hij zacht aan Pleoh, maar hij wist dat hij geen antwoord zou krijgen. Er was maar een antwoord mogelijk en dat antwoord mocht Pleoh al een lange tijd niet meer geven.Omdat hij van haar hield. Hij wist het, Pleoh wist het en Lavinia wist het ook. Maar ze konden niet trouwen. Ze waren gedoemd om apart van elkaar te leven. Omdat hij geen rang had en geen achternaam. Het leven was oneerlijk besefte hij nog maar weer eens een keer.

Abigail had haar ogen gesloten. Maar toen ze deze weer openen deed was ze niet in de grot. Nee, ze stond boven op de berg. Kijkend naar de vele vogels die haar voorbij vlogen. Haar armen hoog in de lucht terwijl ze enkele woorden prevelde. Haar blote voeten verwarmde de sneeuw onder haar. De sneeuw smolt door haar warmte en het duurde niet lang of ze stond op het verse gras. Onder haar was al een teken van leven te bekennen. Een glimlach sierde haar gezicht. Beneden in de sneeuw stond iemand. Haar glimlach stierf weg. Abigail kreeg het koud toen de vrouw op haar af liep. Ze was prachtig. Ze had zwart haar haar lippen waren vol en rood gekleurd en ze had een donker blauwe jurk aan. Ze herkende de vrouw. Dat was Kayla. Dat wist ze. Abigail kromp in elkaar. De vrouw was woedend. Haar zwarte haren rijsde op. Abigail slikte toen de vrouw haar bij de schouder pakte. Haar woedende blik werd een blik vol verdriet. ''Zorg goed voor mijn Lucifer. Hou van hem, vertroetel hem. Geef hem de liefde die hij verdient maar nooit van mij zal kunnen krijgen...'' ''Lucifer?'' herhaalde ze zachtjes. De vrouw lachte, ''Het is de man van je dromen, Abigail...'' ''Wie ben je..?'' vroeg Abigail. De vrouw grijnsde. ''Ooit zul je me kennen en me vrezen, Abigail maar voor nu..'' ''Word wakker..''

Abigail schoot overeind. Haar gezicht was bezweet. Alice keek ook op. ''Heb je een nachtmerrie gehad?'' vroeg Alice. Abigail beet op haar onderlip en schudde haar hoofd. ''Nee, er was een vrouw. Een prachtige vrouw. Ze leek erg op Kayla maar ze zei dat ik haar niet echt kende.'' Alice stond op en ging naast Alice zitten. ''Wat was er met deze vrouw..'' ''Ze was eerst woedend maar vervolgens verdrietig. Ze zei dat ik goed voor haar lucifer moest zorgen. Wat bedoeld ze daar mee..'' ''Een lucifer?'' herhaalde Alice. Abigail grinnikte, ''Ik denk niet dat ze dat bedoelde maar.'' ''Maar wat?'' ''Ze zei dat ik van haar lucifer moest houden en moest vertroetelen en dat ik hem de liefde moest geven die hij nooit van haar had gekregen..'' Zei ze verward. ''Wie is Lucifer?'' vroeg Alice. Abigail haalde haar schouders op. ''Ik heb geen idee,'' Zei ze zachtjes. Abigail keek achter zich maar zag Lucifer niet achter haar liggen. ''Waar is Daniel?'' vroeg ze aan Alice. Alice knikte naar buiten. ''Hij heeft wel een nachtmerrie gehad...'' ''Waar over?'' ''Heb ik niet goed kunnen horen de wind staat daar niet goed voor. Hij gaat namelijk via het zuiden.'' Abigail knikte kort. Maar als de wind via het zuiden stond was er een mogelijkheid dat Lucifer haar wel had gehoord want de wind bracht haar woorden dan bij hem. Abigail stond op en kleedde zich aan. Alice kwam met haar eigen mantel en Abigail sloeg deze om. Ze pakte de mantel van Lucifer en liep de grot uit. Ze sloeg de mantel over hem heen en drukte een kus op zijn wang. ''Had je een nachtmerrie?'' vroeg ze aan hem.

Terwijl Lucifer rustig buiten de grot zat en afwezig de kop van Pleoh aaide, draaide die zijn hoofd in een keer weg. Nu hoorde hij ook het gepraat en zijn haren gingen ervan overeind staan. Hij wist dat Lavinia hypnose krachten bezat, maar kon ze ook de dromen van mensen betreden? Waren haar krachten zo groot geworden. Misschien was dat de reden dat hij vannacht weer van haar had gedroomd en dat de dromen nooit weg leken te gaan. Abigail moest goed voor hem zorgen en van hem houden? En dan vooral omdat hij het van haar nooit had gekregen. Eigenlijk wilde hij opstaan en in een hoekje gewoon alles eruit gooien. Al de pijn, de verdriet en vooral de frustratie, maar dat kon hij niet doen. Het enige wat hij kon doen was hier te zitten en luisteren naar waar Abigail over had gedroomd. Misschien zou dat hem wat rustiger maken uiteindelijk. Toch moest hij onwillekeurig grijnzen toen hij hoorde dat ze niets over hem had gehoord. De volgende keer moest hij wel beter oppassen dat hij niet alles eruit klapte. Ze zou er nog een keer achter komen dat ze alleen maar een speeltje voor hem was geweest. Zoals Lavinia zichzelf een speeltje met een kroontje noemde wat ze voor hem echt niet was, was Abigail dat wel voor hem. Gewoon iets leuks voor tussendoor. Zijn gedachten kwamen weer helemaal bij het nu toen Pleoh een paar passen naar achteren liep. Dat was blijkbaar toen Abigail eraan kwam. Eerlijk gezegd had hij helemaal niet gemerkt dat hij het koud had, maar nu Abigail de mantel over hem heen legde voelde hij zich toch iets aangenamer. Na de kus op zijn wang pakte hij Abigail bij haar middel en zette haar bij zich op schoot. Hij kon het niet laten om haar eerst een zoen te geven. Dit keer was het ruw, want zijn gedachten waren nog steeds half op het hier gericht en half op de nachtmerrie waar ze hem naar vroeg. Daarna sloeg hij zijn armen om haar heen en legde zijn hoofd op haar boezem. ‘Ja en het zal niet de laatste zijn.’, zuchtte hij. Het duurde dan ook niet lang voordat de vraag van haar kant kwam waar zijn nachtmerrie dan over ging. Hij kuste even het stukje huid bij haar boezem waar hij nog net bij kon en begon daarna zacht te praten. ‘Ik droomde over een goede vriendin. Ze had een erg hoge rang en was verplicht om met een man te trouwen die ook een hoge rang had. Ik ben haar hele leven haar beschermer geweest, haar vriend en maatje, maar ook onze relatie mocht niet zijn. Haar vader heeft onze harten gebroken door mij weg te sturen en haar uit te huwelijken. Ik had dan wel weer het recht om op haar huwelijk te zijn en ik zag haar aankomen. Ze zag er prachtig uit, maar ik kende de blik in haar ogen. Ze was niet gelukkig en zou dat met de man waarmee ze zou trouwen nooit zijn. Dat laatste gebeurde dus in mijn droom en toen ze vlakbij ons stond, stootte haar bruidegom mij aan en zei iets afschuwelijks over haar. Eerst wilde ik het nog negeren omdat ik dacht dat niemand het had gehoord. Ik zou hem dan later daar wel voor straffen. Maar ik merkte dat zij het ook had gehoord en toen speelde mijn instinct weer op. Niemand maar dan ook echt niemand mocht zo over haar praten. Ik daagde hem uit voor een duel en ik had beter moeten weten. Ik had niet het recht om haar te verdedigen, want ik had geen rang meer en ze had me nooit benoemd als haar persoonlijke voorvechter. Ze sloegen me van achteren neer.’, zei hij zachtjes en er stroomden enkele tranen over zijn wangen die ook haar huid raakten. ‘Ik heb haar niet kunnen beschermen en het ergste is nog dat ik haar dat ook nooit meer kan vertellen. Ik zal haar nooit meer kunnen zien.’, vervolgde hij. Zijn handen hadden zich achter haar rug stevig vast en hij wilde gewoon even haar warmte om alles te kunnen vergeten. Misschien was Abigail wel degene die zijn lijden kon verlichten.
:Anima Tell:
Pleoh liep terug de grot in nadat Abigail naar buiten was gekomen. Daar liep hij naar Alice en streek even zijn kop langs die van haar. ‘Goed geslapen?’, vroeg hij haar. Hij had al gemerkt dat ze tegen hem aan was gekropen en dat hij om haar heen was gekruld. Een automatische reactie die hij wel fijn vond. Ondertussen vouwde hij de mantel op die de twee als slaapmiddel hadden gebruikt. Die zouden ze straks wel lekker laten uitwapperen. Je kon duidelijk het liefdesspel er nog in ruiken. Tenminste als je zulke goede reukvaardigheden had als een anima had.

Abigail voelde Lucifers handen om haar middel heen en ging bij hem om schoot zitten. Ze sloeg haar armen om zijn nek en keek hem rustig aan. Abigail was misschien dan wat naief maar ze was een goede luisteraar en erg geduldig. Wat ruw gaf hij haar een zoen maar Abigail vond het niet erg. Ze veegde haar mond af toen en voelde dat hij zijn hoofd op haar neerlegde. Abigail glimlachte liefdevol en streek door zijn haren heen. Het gaf de meeste mensen rust. Toen ze hem had horen zuchten vroeg ze waarover deze nachtmerrie ging en Lucifer legde de droom haar fijn uit. Abigail beet op haar onderlip. Dit verhaal raakte haar. Lucifer hield van deze vrouw dat voelde ze. ''Ik denk dat ik over de zelfde vrouw heb gedroomt, alleen ze had een rare bijnaam voor je. Lucifer... Waar komt die bijnaam vandaan? Was je haar licht in het duister?'' Ze keek hem vragend aan. Maar toen hij zei dat hij haar nooit meer zou zien wist ze het zeker. Tenminste dat dacht ze want deze vrouw had cotact met haar gemaakt omdat ze een geest was. Maar dit was het eigelijk niet maar Abigail dacht van wel. Ze streek over zijn haren en suste hem waarna ze enkele tranen weg haalde. ''Ik hou van je Daniel, ik zal doen wat mijn droom me heeft verteld te doen. Ik zal je vertroetelen, lief hebben en alles geven wat je maar van me verlangt..'' Zei ze zachtjes waarna ze opnieuw door zijn haren streek. Ze drukte een kus op zijn hoofd. ''Vergeet haar, ze is er niet meer... En nu ben ik er. Je kan je liefde aan iemand anders geven nu zij er niet meer is, Daniel. Vergeet dat niet..'' Zei ze glimlachend en legde haar kin op zijn hoofd.


Alice had haar kop weer neergelegd nadat Abigail naar buiten was gegaan en had haar ogen gesloten. Deze deed ze weer openen toen ze het getik van nagels hoorde. Ze zag de tijger poten langs haar heen lopen en voelde niet veel later zijn kop tegen die van haar. Alice kwispelde. ''Ja, ik heb goed geslapen. Jij?'' vroeg ze nu aan hem. Ze keek toe hoe Pleoh de mantel opvouwde en Alice stond op. ''Ik help je wel even.'' Zei ze en liep naar Pleoh toe. Het liefdes spel was duidelijk te ruiken en Alice trok haar neus op. ''En ik dacht ik af en toe vies rook,'' mompelde ze.

Lucifer merkte niet dat de tranen over zijn wangen stroomden en hield zijn hoofd op haar lichaam gelegd toen ze begon te praten. Hij knikte zacht op haar woorden. ‘Dat was een naam voor mij. Ik ben gevonden bij een vulkaan en was de enige overlevende. Mijn moeder is doodgegaan door de vulkaan en dat is de reden van mijn naam Lucifer, maar ik noem me liever Daniel.’, beantwoordde hij haar zachtjes. Hij richtte zijn hoofd op en keek Abigail aan. Hij merkte pas dat hij had gehuild toen ze de tranen wegstreek. Had hij nu echt om haar gehuild? Om het feit dat hij niet bij haar kon zijn? Dat was wel heel erg. Hij luisterde ademloos haar volgende woorden en moest ergens zonder dat ze het zag toch grijnzen. Ze dacht dat Lavinia dood was en wilde dat hij haar lief zou hebben. Dat was echt te gek. Ze had zich totaal aan hem over gegeven. Hij kuste zacht de huid bij haar boezem en begon haar zacht te strelen. ‘Ik zal het proberen.’, fluisterde hij zachtjes en bracht zijn handen onder haar jurk en streelde haar bovenbenen. ‘Dit is een goede manier om te beginnen.’, grijnsde hij haar toe en trok zijn hoofd iets terug om haar te kussen. Zijn tong gleed meteen weer door en van een simpele kus werd het een gepassioneerde zoen die zijn verdriet nog steeds liet doorschemeren.
:Anima Tell:
Pleoh grijnsde. ‘Ja hoor. Super.’, antwoordde hij haar. Samen brachten ze de mantel naar buiten en hij grijnsde even naar Lucifer die al weer bezig was met het amuseren van zichzelf of misschien zelfs wel Abigail. Hij kon niets zeggen doordat hij de mantel in zijn bek had en hij liep een eindje weg om het daar uit te spreiden. De wind nam de geuren met zich mee en hij genoot van de verse geur die werd verspreid door de wind.

Lucifer trok zich even terug en keek Abigail aan. ‘Heb je zin om mee te gaan naar Bombarda? Dan lever ik daar het pakketje af en dan gaan we daarna door naar die nieuwe landen die zijn ontdekt. Die moeten we gewoon echt gaan zien.’, vroeg hij haar zacht.