aracelis
Ik ben een Nieuweling
Gegevens
Anima : diono
Personage
Clan:
Leeftijd:
17
Partner:
Aracelis zuchtte. Ze wou dolgraag weten wat er nu precies in het verleden is gebeurd met haar ouders. Maar ze weet dat dat nooit zou gebeuren. Diono heeft het ook niet meegemaakt, maar ze heeft zo het gevoel dat die onbekende man hem wat meer heeft verteld dan Arace zelf weet. Best frustrerend. Haar kristal blauwe ogen gleden langzaam genietend naar de zee. Het was prachtig hoe de golven op strand komen en toen weer weg gleden. Even keek ze achter zich naar haar eigen voetstappen en naar die van haar mooie witte jachtluipaard. Ze vertrouwde hem al vanaf dat ze hem had gekregen. Even liet ze haar hand over zijn witte kop gaan. Haar bloedrode cape en goud kleurige haren wapperde lichtjes door de wind die ermee speelde. Het voelde zo verfrissend. Dat voelde je tegenwoordig niet iedere dag. Alleen een harde bries was bij de zee te voelen. In steden was dat niet meer zo snel te voelen. Op sommige momenten was dat natuurlijk goed maar niet altijd natuurlijk. Als het te warm is, is de wind altijd goed. Vlug legde ze haar haren weer wat deftiger, niet dat dat zin heeft want de wind maakt het toch weer in de war. “Laten we hier even rusten Diono” Mompelde Arace tegen de jachtluipaard die na de woorden direct een goed plaats zocht, en met een zucht op de grond liet vallen. Juist toen Arace zich erbij wou voegen stond hij alweer direct recht en keek gespannen rechts van hem. Al snel zag Arace al waarom, Een jonge vrouw, waarschijnlijk iets ouder, kwam in haar richting. De spieren van Diono waren gespannen maar gelukkig ging hij wel weer rustig gaan liggen. De onbekende man die haar later had gevonden had haar een deftige opvoeding gegeven daarom stond ze vanzelf recht en wachtte tot ze op haar af zou komen. (Lady lavinia) Permissies van dit forum: Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
a new someone ma dec 12, 2011 1:47 pm