Mika keek rustig voorzich uit terwijl ze Dalech boven haar zag vliegen en hoorde krassen. Mika wist dat hij met volle teugen van het vliegen genoot. Even keek ze nieuwsgierig rond en zag de zee aan haar linker kant, die af en toe over het zand gleed en toen weer er vandaan. Ze glimlachte wat in zichzelf. Omdat ze genoot van de wind die tegen haar huid botste die we te zien was onder haar bloedrode cape trok ze haar kap af en trok haar lange bruine haren er onderuit. Snel speelde de wind met haar haren die nu wild in het rond begon te zwaaien. Nu keek ze naar het zand waar ze op stond. Bij iedere stap zakte ze er wat in. Niet dat het zo interesant was maar veel had Mika momenteel nu eigenlijk niet echt te doen. Straks zou ze weer naar de stad moeten gaan om dingen te regelen, maar op dit moment geniet ze even van de frisse lucht en het geruis van de golven en de wind. Weer keek Mika in de lucht en zag dat Dalech een duikvlucht nam naar de zee. En toen weer naar boven vloog met een vis in zijn klauwen, ze grinnikte. Wat zou ze toch zonder Dalech moeten. Duidelijk neit echt veel. Mika haar zilverkleurige ogen gleden weer eht hele gebied rond en zag wat verderop toch een goed plekje om te zitten en te genieten van de zee. Snel rende ze met sierlijke bewegingen er naar toe en liet zich toen in het zand ploffen. Dalech nam opnieuw een duikvlucht, maar nu richting Mika en bleef boven haar rond vliegen. Mika wist al direct waarom, wat verderop zag ze een jonge gast, waarschijnlijk wat ouder dan haar op het strand stappen. Ze hield net als Dalech hem in de gaten maar uiteindelijk besloot ze te gaan liggen en naar Dalech kijken die hele tijd cirkels boven haar maakte. Dalech zou haar wel waarschuwen als die gast iets van plan was. Maar hij zag er nou neit direct op het eerste gezicht iemand uit die zo roekeloos was als zij. Ze zal direct wel zien, wat voor type hij was.

Gonzalo stond voor de vrouw die er een beetje slonsig uitzag. Gonzalo wou graag zijn weg vervolgen maar de vrouw stond in de weg. Gonzalo liep zonder emotie langs de vrouw heen en keek nog even achterom. 'Ik weet niet wat je daar allemaal aan het doen bent maar als je graag levend opgegeten wil worden door de wolven dan wens ik je veel succes'. Gonzalo vervolgde zijn weg keek met een wijze blik naar zijn anima Shadow. Het trouwe luipaard keek spottend voor zich uit. Het begon donker te worden en de jachttijd van de wolven begon aan te dringen. Gonzalo keek naar rechts en zag daar een wolf die met open bek richtting de vrouw rendde. het leek wel alsof die wolven de zwakkelingen al van afstand konden ruiken. Gonzalo geen vrouw achterlaten zodat ze werd verscheurd door de wolven. Gonzalo pakte zijn zwaard en en rendde richting de vrouw. Hij zag dat de wolven sneller waren. dus pakte hij zijn kruisboog. Die kon hij op lange afstanden gebruiken. Hij richtte en hij schoot, de wolf werd geraakt in zijn borst en viel levenloos tegen de vlakte. Gonzalo had de vrouw in zijn zicht en probeerde haar te waarschuwen. Uit het niets kwam een wolf die de vrouw van achter wou aanvallen. Gonzalo twijfelde niet en shoot een pijl dwars door de wolf heen. De wolf viel dood achter de vrouw neer. 'Nou als ze nu niet doorheeft dat ze uit haar doppen moet kijken is ze nog dommer als dat ze eruit ziet'.

Mika keek de man op haar gemakjes aan toen hij zonder echt op te letten voor bij haar. Niet dat het haar iets kon schelen. Dalech die was nu naast alert naast haar komen landen met zijn klauwen in het zand. 'Ik weet niet wat je daar allemaal aan het doen bent maar als je graag levend opgegeten wil worden door de wolven dan wens ik je veel succes'. sprak te man nog even vlug tegen haar. Ze dacht even over zijn woorden na.Even ging ze met haar hand over Dalech zijn kop maar hij was niet af te leiden van zijn doelwit. Mika had ook goed opgelet naar de anima van de man. Een luipaard dat waren mooie beesten. Natuurlijk niet zo mooi als Dalech sprak ze zich zelf toe, toen ze Dalech zijn blik had gezien. Ze wreef wat slaperig in haar ogen.Mikaela hoorde de voetstappen van de man weer haar richting opkomen, deze keer moet hij niet verwachten dt ze gewoon zou luisteren naar hem. Toen ze opkeek zag ze dat hij het zwaard hief. Even sperde haar ogen zich, hij verwisselde het met zijn kruisboog een wolf neer? Maar al snel werd ze klaar wakker toen ze Dalech dreigend hoorde krassen. In nog maar een seconde stond ze al recht en zag dat er wolven op haar af kwamen. Geirriteerd dat ze die niet eerder was opgevallen gritste ze haar dolk. En ze dachten nog dat zij een zwak prooi was. Dat irriteerde haar meer dan ze had verwacht. Even keek ze voor zich, maar ze zag er geen meer. De man die haar eerder al had gered,-moest ze jamemr geneog toegeven- riep naar haar maar ze verstond het niet. En inneens schoot hij met zijn kruisboog richting haar ze volgde het met haar ogen waardoor ze achter haar moest kijken en zag de pijl in de borst van een wolf zitten, die haar waarschijnlijk van achter wou aanvallen. Even wreef ze weer in haar ogen. Als ze al die beesten niet opmerkte betekende dat zij maar ook Dalech nog eens dringend slaap nodig hadden. De man was nu zo dicht dat ze hem hoorde spreken 'Nou als ze nu niet doorheeft dat ze uit haar doppen moet kijken is ze nog dommer als dat ze eruit ziet' Geirriteerd staarde ze de man aan." Ja hallo, ik sta hier hoor, van mij part mag je het ook in mijn gezicht zeggen " Sprak ze kribbig en luid genoeg dat hij haar hoorde. Ze is echt geen klein kind ofzo. Dalech die ondertussen weer op haar schouder was geland duwde zijn klauwen in haar vel."Ok ok" Sprak ze tegen Dalech. Ze stapte wat met tegen zin naar de man en zei"Maar toch bedankt. Je had me heus niet hoeven redden hoor ik ben geen klein kind" Ze mocht dan een bedankje gezegt hebben, ze was niet iemand die graag hielp riep als ze dat nodig had, en Dalech wist dat. Dalech die duidelijk niet blij was met haar soort bedankje zweeg en bemoeide zich niet met het gesprek