Het was de dag na Elynns haar twintigste verjaardag. Een dag nadat ze had besloten dat ze oud genoeg was om niet meer bij haar tante thuis te helpen met schoonmaken en koken en in de tuin te werken.

Ze wilde de wereld zien, op reis. Ze wilde daar gaan waar haar vader 8,5 jaar geleden voor het laatst was gezien. Ze wilde actie en avontuur. Ze wilde een kans maken bij The Dustseekers, maar bovenal wilde ze weg uit de sleur.

Het waren misschien wat liberale ideeën voor een meisje, misschien zou ze eigenlijk een man moeten zoeken en kinderen willen en braaf en trouw en wie weet wat nog meer zijn. Dat was in ieder geval het pad wat haar tante voor Elynn had uitgestippeld, maar daar was het meisje het niet mee eens. Ze had alles wat ze had ingepakt in een kleine schoudertas. Het was niet meer dan een veldfles water, twee broden, een handjevol geld en een schone onderbroek. In haar schoen had ze een dolk verstopt, zodat ze zich zou kunnen verdedigen tegen mogelijk gespuis wat ze op de weg tegen zou komen. Ze was naïef genoeg om te denken dat ze het hiermee redden zou.

Maar waar begon een avontuur eigenlijk? Waar moest ze heen? Ideeën waren leuk, maar ze moest wel ergens komen.
Op deze avond, een frisse avond in de herfst, betrad Elynn voor het eerst van haar leven de herberg. Ze had er nooit heen gemogen van haar tante, maar nu, de eerste dag van haar vrije leven, was dat misschien wel de beste plek om haar avontuur te beginnen.

Langzaam opende ze de deur naar de gelagkamer om de ruimte zwijgend eens te bekijken en daarna snel een zitplek aan een tafel bij de haard te verkiezen. Bij haar voeten zat haar Anima, die natuurlijk haar onafscheidelijke metgezel was in dit hele verhaal.