Feder had net een klusje afgehandeld in Midnight Glade en was van plan terug te keren naar Porãna om een nieuwe opdracht te krijgen. Maar de weergoden waren tegen hem en toen hij nog maar net vertrokken was begon het te stortregenen. Feder zag er niets anders op dan nog een nachtje door te brengen in Aestas taverne en te hopen dat het morgen zou zijn opgeklaard, want hij had absoluut geen zin om zijn weg met dit weer af te leggen. Zelfs toen hij de taverne binnenging waren zijn kleren al helemaal doorweekt. Zuchtend was hij in een stoel naast het haardvuur neergeploft en hing zijn mantel te drogen. Hij lette niet echt op de jongen naast hem, het enige wat hem opviel was dat hij helemaal in het wit was gekleed in tegenstelling tot vele mensen waaronder hijzelf die allemaal een donkere kleur van kleding aan hadden. Ik bestelde een pint bier om ook vanbinnen het natte gevoel wat te doen mindere. Toen ik het bier aan mijn lippen zette viel het me pas op dat de jongen naast mij nog niets gekocht had. Hij was hier nochtans eerder dan mij binnengekomen en ik wist maar al te goed dat de meeste herbergieren niet zo gesteld waren op mensen die niks te drinken namen. Feder overwoog de jongen te trakteren maar dacht toch eerst eens na, als hij iets voor hem zou kunnen betekenen dan moest dat omgekeerd toch ook een soort van het geval zijn. "Heb je geen dorst" vroeg hij dus op een neutrale toon terwijl hij naar het vuur staarde. Hij zou niet direct beginnen over het feit dat de jongen arm was maar het rustig opbouwen om zo meer over hem te weten te komen. Key zijn anima had dat ook al wel door terwijl hij zich voor het vuur nestelde want zelf was de wasbeer ook helemaal doorweekt.

"Ja, eigenlijk wel." zei de jongen die eigenlijk maar een paar jaar jonger als hem leek. Feder keek hem nu ook aan. Hij had opgemerkt dat de jongen hem een tijd lang gewoon had aangestaard, hem een beetje ingeschat eigenlijk. Dat zag hij wel als een goede eigenschap. Hij was ook nogal stil en begon niet meteen een heel verhaal te vertellen. Feder was ook niet zo'n prater maar hij was dit gesprek begonnen dus vond hij dat hij het maar moest voortzetten ook. "Blut?" vroeg hij, want als de jongen dorst had had hij al wel eerst was eten kunnen kopen. Feder had een tijd gekend dat hij zelf ook met weinig moest leven. Dat waren de jaren toen hij net op reis was gegaan en nog niet bij de Vincenza zat. Nu was zijn geldbuidel altijd wel goed gevuld en zo niet dan nam hij het geld wel van iemand anders af zonder dat die het zelfs maar merkte. Feder wist dus ongeveer hoe deze persoon zich voelde en besloot maar eens om zijn goede kant te tonen. Hoewel de jongen nog niet veel gezegd had stond hij hem wel aan. "Wat drink je ik betaal wel" zei ik en haalde een paar munten boven.

:Anima Tell:

Key was begonnen aan wat hij meestal deed als Feder iemand nieuwe ontmoette, het inschatten van de anima. Hij keek de luipaard vanop een afstand schuin aan want in de veronderstelling dat hij sliep, wou hij het niet wakker maken. Hij wist maar al te goed dat de meeste dieren niet echt al te blij zijn als ze worden gewekt.

Feder kende de drank die hij bestelde en wist dat het echt goor was. Toch deed hij geen moeite om de jongen op andere gedachte te brengen en bestelde er een glas van. "Zo nu kan je hier tenminste nog een tijdje blijven" zei Feder, wat hem ook de kans gaf deze jongen eens wat beter te leren kennen. Hij had amper geld en in zijn ogen leek het er dan op dat deze jongen nog niet bij een clan zat. Misschien was hij wel een aanwinst voor de Vincenza. 'Hoe meer zielen hoe beter niet' dacht Feder bij zichzelf, maar voordat de jongen zich zou willen aansluiten moest hij natuurlijk eerst een paar dingen over hem te weten komen. Zoals dat hij niet bang was om te moorden en te stelen en alles wat daarbij kwam en of hij toch al niet bij een andere clan zat, want de kans zat er altijd nog in. Misschien kon hij Feder wel helpen met een klus en dan de buit verdelen jammergenoeg zou hij dan helemaal meemoeten naar porãna. Hoewel als hij geen geld heeft had hij waarschijnlijk toch ook geen onderdak. Het was het proberen waard. "Ik denk wel dat ik je aan wat geld kan helpen" zei Feder dus op een sluwe en stille fluistertoon want niemand mocht hem natuurlijk horen. "Je bent toch niet bang om je handen vuil te maken he" ging Feder op dezelfde toon verder. Met handen vuil maken bedoelde hij dat het wel eens bloederig kon worden, maar als de jongen hier mee instemde zou hij hem de rest buiten vertellen. "Ik Feder trouwens" zei hij terug vriendelijk toen hij realiseerde dat deze jongen zijn naam nog niet wist.

:Anima Tell:

Key schrok even toen het luipaard hem plots iets zei. 'Hij moest dus wakker geweest zijn' dacht hij en bewonderde zijn sluwheid. "Nee niet echt ik was je gewoon een beetje aan het inschatten. Ik moet toch weten met wie ik te maken heb niet? zei hij en had een licht vermoedde dat het luipaard daar toch ongeveer hetzelfde over dacht.

Feder grijnsde. "Ok volg me even mee naar buiten dan kunnen we het wat beter bespreken. Hier luisteren nogal veel mensen mee" zei hij op een mysterieuze toon. Het regende nog altijd buiten maar eigenlijk vond hij dat niet zo erg. Door het kletteren van de regen waren ze buiten ook nog veel minder hoorbaar, want het zou echt miserabel zijn als iemand hen zou horen. Feder pakte zijn mantel die gelukkig al gedroogd was en deed die om. Natuurlijk zou deze weer nat worden maar dan zou hij hem gewoon weer te drogen hangen. Hij wandelde naar buiten in de gietende regen en hij zette zijn kap op waardoor hij een iets mysterieuzer uiterlijk kreeg. "Dus heb je ooit al gehoord van de Vincenza Clan" vroeg hij op een serieuze toon want nu was het erop of eronder. Hij had Shiori in vertrouwen genomen en als deze hem nu zou verraden of wat dan ook zou zijn wraak zoet zijn.

:Anima Tell:
"Key" zei hij kort en glimlachte. Daarna vestigde hij zijn aandacht weer op Feder, want die was toch nogal roekeloos bezig voor zijn doen. Key was dus ook helemaal klaar om in te springen als dat nodig was, al was hij waarschijnlijk niet tegen Matia opgewassen.

Feder grijnsde, Shiori leek niet echt geïnteresseerd in het hele clan gedoe maar dat betekende niet dat ze wel eens samen kunnen werken. "Wel ik verdien mijn geld daar meer dan goed door soms een paar simpele klusjes te klaren. Je kent het wel af en toe stelen wat spionnen werk en mensen vermoorden Nu lette Feder op Shiori's gezicht of er een of ander kenmerk van angst of woede te zien was maar de jongen leek zich cool te houden. "Als je wilt kun je morgen meereizen en zien we wel of jij ook een opdracht krijgt want af en toe is wat hulp wel handig" Natuurlijk had Feder Key maar buiten zijn handige gave was hij wel niet echt groot en het was soms wel handig iemand groter aan je zijde te hebben staan en Key wist dat zelf maar al te goed.

Feder knikte, hij had een licht vermoeden dat Shiori wel wou meegaan maar door de korte stilte werd het Feder wel duidelijk dat zijn anima nog een paar tegenstrijdige gedachten had. "Tuurlijk mag je er nog over denken, maar ik vertrek morgen met zonsopgang naar Espadoro" zei hij met een klank van teleurstelling in zijn stem om hem een beetje te manipuleren toch zeker mee te gaan. Daarna ging hij terug naar binnen om zich weer voor het vuur te zetten en nog even te drogen voor hij naar zijn kamer ging om te overnachten. Hij staarde naar de vlammen die langzaam doofde. Iedereen verliet de herberg en de zelfs de meest dronken mensen wankelde terug naar huis. Feder bleef zitten tot de herbergier hem vroeg naar zijn kamer te gaan en het vuur helemaal gedoofd was. Hij stond maar op en ging naar de kleine kamer waar hij op bed plofte en met Key aan zijn zijde in slaap viel.

Feder had zich de volgende morgen snel omgekleed en was vertrokken. Omdat de herbergier nog niet wakker was kon hij wel wat geld besparen door zijn kamer niet te betalen. Snel nam hij zijn leren zak waar wat voedsel en drinken in zat en al zijn geld. Toen hij naar buiten kwam duurde het even voor hij doorhad dat Shiori en Matia er al waren. Maar toen hij zijn zintuigen gebruikte hoorde hij duidelijk hun ademhaling die rustig op en neer ging en toen hij zich omdraaide om naar hen te gaan kwamen zei al naar hen.
"Ik kom mee." zei Shiori en Feder knikte en glimlachte. "Goeie keuze" zei hij en begon over een pad door een bos te wandelen dat naar Claps leidde. Dit was dan wel de residentie van het magisterium, het was ook dicht aan zee en daar moesten ze zich dan verbergen op een boot om zo helemaal naar Porana te varen. "Het is eigenlijk nog wel best lang wandelen" zei Feder want Porana lag bijna helemaal aan de andere kant van de wereld. "Ok nu we hier toch onderweg zijn kan je me misschien al vertellen welke opdracht je prefereert. Ik kan je niks beloven maar ik weet wel bij wie ik een moord of een steelopdracht moet krijgen dus wat vindt jij het leukste om te doen." Feder zag zijn werk niet altijd even hard als werk. Bij een erg simpele opdracht kon het voor hem ook eerder een spel zijn, als de opdracht echt simpel was maakte hij het hemzelf soms nog wat moeilijker gewoon om meer te trainen en zo beter te worden voor wanneer hij een echt moeilijke taak kreeg toegeschreven.

huurmoordenaar, dus als er zo'n opdracht te regelen valt." maar misschien klonk hij nu iets te kieskeurig... "Al heb ik ook geen problemen met stelen of spioneren." Feder lachte. "Ik steel eerder maar ik zorg er wel voor dat we iemand mogen vermoorden hoor zei Feder rustig. "Vanwaar kom je eigenlijk" vroeg Feder vervolgens, want hij wilde wel eens weten waar Shiori geboren was, niet dat het er erg veel toe deed, maar soms kon je wel zien of die persoon door zijn woonplaats hard was of hij op een rijk gebied geboren was waar hij alles kon krijgen waar hij wilde. Feder kwam uit Hiems, daar had hij vaak door sneeuwstormen niet of nauwelijks te eten gehad en moest hij vaak stelen of vechten van de andere bewoners om toch nog in leven te blijven.

:Anima Tell:

Key wandelde achter Feder aan en op dezelfde hoogte als Matia. Als hij moe zou worden zou hij op Feder's schouder springen maar ze waren nog maar net vertrokken dus kon hij nog wel wat wandelen. Hij keek naar het bos en de bomen en naar een paar konijnen die snel wegschoten toen heel de groep voorbij wandelde.