Lavinia's ogen waren dicht gevallen. Het werd geheel zwart voor haar ogen. Haar borst ging rustig op en neer, alsof ze sliep. Ze had zoveel spanning nu dat ze het niet meer trok. Ze verwachten een harde klap maar inplaats daarvan viel ze in de armen van Lucifer. Ze hield haar ogen nog steeds dicht ze bleek gewoon uit bewust zijn te zijn. Maar toch hoorde ze alles om zich heen. Ze voelde hoe zijn vingers langs haar gezicht strijken. Terwijl zijn andere arm haar stevig vast hield dicht tegen hem aan. Haar ogen werden donker omdat er een schaduw over haar heen viel. Ze hoorde een zachte stem in haar oor. Heel zachtjes. Maar ze opende haar ogen nog niet. Zijn stem galmde door haar hoofd heen het gaf haar rust maar ze opende haar ogen niet. Het bleef even stil en hoorde zijn andere woorden aan. Na deze woorden begon haar hart sneller te kloppen. ''Echt?'' fluisterde ze. Haar lippen kwamen haast niet van elkaar maar toch kon alleen Lucifer het horen. Ze opende haar ogen langzaam en knipperde een paar keer met haar ogen waarna ze hem aan kijken. Ze zag tranen in zijn ogen blinken. Ze tilde haar hand op en wreef onder zijn ogen. ''Daniel?'' vroeg ze zachtjes maar deze keer kon Kenshi het ook horen. ''Wat doe je hier? Wat doe ik hier?'' Vroeg ze zachtjes, ze begon het spelletje mee te spelen. Ze kon niet anders dan dit. Ze glimlachte even.

Espe kwam weer op, ''We zullen zien,'' gromde ze. Ze greens lichtjes en trok haar mondhoeken op. Lavinia viel en Lucifer pakte haar op. Espe sprong er op af maar Pleoh sprong ervoor. Espe haar klauwen gingen in zijn rug en verwonden hem. Het was een pijnlijke wond. Met 4 poten kwam ze weer op de grond en gromde luid. ''Wat nu, poesje? Wil je niet meer spelen?'' gromde ze speels en drukte haar poot op zijn rug. Haar poot streek langs zijn vacht. Haar klauwen kietelde tussen de haren door. Ze greens lichtjes en keek ook hoe Lucifer viel. Ze waren goed geraakt. Beide verlamd. Ze boog naar voren en beet in Pleoh's oor dit keer zacht. ''Geloof je nu dat ik wel dat ik je aan kan..'' Siste ze met een grijns.

(Haha, toen kon ik nog éven achter de computer sneaken tot mijn ouders wakker worden. xD)

Kenshi zag vanuit izjn ooghoek wat er met Kayla gebeurde, maar voor hij zich om kon draaien was Daniel er al. Natuurlijk was dat wel te verwachten, sinds in een rechte lijn meestal sneller was dan in een bocht. Kenshi keek even toe hoe Daniel haar vasthield en de emotie op zijn gezicht deden Kenshi bijna denken dat hij de waarheid had gesproken. Maar hij wist van niet, dat wist hij bijna zeker, de man gaf om Kayla, maar ze waren niet getrouwd. De zachte stem van Kayla was voor hem toch hoorbaar, iets wat best verdacht over kwam omdat Daniel net fluisterend had gepraat, hij had zijn lippen nog zien bewegen... Zij loog ook... Maar waarom zou ze tegen hem liegen?
Zijn blik werd iets duisterder, maar vooral heel verbaasd en gefrustreerd. "Als dat is hoe het zit..." mompelde hij gewoon lichtjes, je kon zien dat hij zich in moest houden. Net toen hij aan Kyodo wou seinen dat ze weg gingen zag hij Daniel in elkaar zakken, in een paar stappen was hij bij die twee. "Gaat alles wel goed met jullie?" vroeg hij, nu toch een beetje bezorgd. Ja, hij mocht Daniel niet en hij wist dat Kayla loog, maar daar zou ze vast een goede reden voor hebben gehad... Kyodo zuchtte, schudde zijn hoofd even, kon zijn mens dan nooit een keuze maken..? De meeste mensen waren allang weggelopen, maar nee, Kenshi moest weer de 'Samurai' uit gaan hangen. Hij stapte snel richting de twee anima's en zag Lucy toen grijnzen "Dus dit is jouw werk." gromde hij haar wat geamuseerd toe, waarna hij ging zitten en even richting Daniel's anima keek "Denk je dat hij hulp nodig heeft of kunnen we gaan?" het klonk nogal bot, maar dat was hoe het was, als niemand meer hulp nodig zou hebben zouden ze vertrekken.

(Waarschijnlijk mijn laatste post van vandaag, nouja, ik ben in iederigeval niet eerder dan laat in de avond terug.)

( XD )

Lavinia keek naar Espe en daarna naar Lucifer. Ze kwam eindelijk een beetje uit zijn greep en ging op haar knieeën zitten. ''Het spijt me,'' Zei ze zachtjes. Ze zuchte even en keek naar Kenshi, ''Het spijt me zo, Kenshi...'' Een paar tranen blonken in haar ogen. ''Ik zal je op zoeken om alles uit te leggen, ik beloof het je...'' Zei ze zachtjes. ''Ik vertrouw je, maar jij mij niet meer, denk ik. En dat is logisch.'' Zei ze zacht. Ze keek naar Espe en vervolgens weer naar Kyodo. ''Ik zweer op de grond van mijn hart dat ik het je zal uitleggen. Maar voor nu, moet ik Daniel helpen..'' Zei ze zachtjes waarna ze zich op Lucifer richtte. Een traan gleed langs haar wang. ''Ik kan niet anders, Lucifer..'' zei ze zo dat alleen hij het kon horen en aangezien ze met haar rug naar Kenshi toe zat kon hij ook niet liplezen. Ze had spijt dat ze had gelogen tegen Kenshi. Eerder spijt dat ze de waarheid had verdraaid in een leugen. Alleen deze leugen werd te groot toen Lucifer er aan kwam. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achter haalt hem wel. Ze liet haar hoofd hangen en keek naar Lucifer die zich niet kon bewegen. Ze legde even een hand op zijn wang en trok haar mondhoeken zwakjes omhoog.


Espe keek naar Lavinia en schudde lichtjes haar hoofd. Waarom kon deed ze dit. Lucifer was een slechte man om te trouwen. Net als vele andere wist ze van zijn avontuurtjes. Ze was maar een speeltje in zijn ogen. Niets meer. Een prooidier met een goud kroontje noemde ze dat. Maar nu zat ze in het hol van de leeuw en kon ze geen kant meer op. Een zucht ontsnapte uit haar mond maar haar klauwen kietelde nog steeds door de vacht van Pleoh. Espe hield van spelen en zag Pleoh nu als een speeltje inplaats van een gevaarlijke tijger. Toen Kyodo vroeg of dit haar werk was knikte ze. ''Zoals ik al zei, deze mannen zijn niets meer dan lastig. Alsof die Daniel daar Kayla betoverd heeft... Alleen ik zie dat ze nu een grote fout maakt en om die fout te voorkomen liggen ze nu beide aan de grond.'' Ze keek even naar Pleoh, haar ogen glommen. ''Zal het poesje nu voorzichtiger zijn?'' gromde ze vermaakt toe. Ze keek weer naar Kyodo. ''Die scharminkels kunnen dadelijk weer bewegen dus, bedankt voor je hulp. Kyodo..'' Zei Espe tegen hem en trok haar mondhoeken op. ''Je bent een waardige leeuw alleen dood de volgende keer maar drie herten, is zo zonde..'' Zei ze met haar mondhoeken opgetrokken. Waarna ze weer op Pleoh richten maar na de woorden dat Lavinia alles zo uitleggen keek ze op. Ze wou het eerst tegen gaan maar toen ze een paar tranen zag blonken knikte ze en keek Kyodo aan. ''We zoeken jullie op,'' Zei Espe gerust. Ze liet haar klauwen van Pleoh afglijden en duwde haar kop in de manen van Kyodo waarna ze zijn geur op snoof. Toen ze de geur had deed ze weer een paar stappen achteruit en keek naar Pleoh die zou nog wel even zo blijven liggen. ''Kayla, het is beter als we gaan voordat die kattenkop weer wakker word.'' ''We blijven hier totdat ze zich weer kunnen bewegen.'' Espe gromde, ''Waarom zijn mensen zo lastig...'' Mompelde ze en ging op de grond liggen. Haar staart ging heen en weer en raakte telkens de neus van Pleoh. Dat deed ze enkel om hem te pesten. Ze keek weer naar Kyodo. ''Kayla en ik zien jullie als vrienden en vrienden liegen niet tegen elkaar, we zullen jullie alles uitleggen als we jullie weer zien. Dappere strijders.'' Zei ze haast plechtig

Lucifer bleef Lavinia aankijken met tranen in zijn ogen. Hij kon er niet tegen om haar zo te zien. Hij wilde niet dat ze pijn had al kwam het door haarzelf. Niets mocht haar ooit pijn doen. Hij kon weer een klein beetje lachen toen ze hem vroeg of hij meende wat hij zei. Hij slikte even. Op de een of andere manier leek het nog moeilijker om het nu toe te geven, maar hij wist dat het zo was. ‘Ik ben helemaal de jouwe.’, fluisterde hij terug en hij wachtte totdat ze haar ogen open zou doen. Heel even voelde hij haar hand op zijn gezicht die de tranen wegveegde. Hij had niet eens doorgehad dat hij was gaan huilen. Zo veel dingen werden anders nu hij het eindelijk had toegegeven. ‘Je had een aanval, Kayla.’, antwoordde hij haar zachtjes. Maar daarna voelde hij de pijn van Pleoh die ook hem verlamde. Hij voelde hoe alles wegstroomde uit zijn lichaam. Alsof hier iemand bovenop hem was gaan staan en zijn lichaam uit zijn lichaam trok, want hij viel langzaam naar achteren en kon niets meer bewegen. Zelfs zijn oogleden wilden niet meer knipperen en Lavinia lag nog steeds in zijn armen die als een boei om haar heen lagen. Verschrikt probeerde hij zich te bewegen, maar niets lukte en zijn mond bleef stijf dicht zitten. Hij merkte dat hij moeite kreeg met slikken en in zijn ogen was te zien hoe de paniek opkwam.

:Anima Tell:

Pleoh lag languit op de grond en kon ook niets meer doen. In gedachten vervloekte hij de panter die hem dit had geflikt en uit alle macht probeerde hij nog om iets te zeggen, maar niets werkte. Hij wilde grommen, haar uitschelden en weet ik niet voor dingen allemaal aandoen, maar hij was verlamd en zag dat dat ook bij Lucifer was gebeurd al duurde het daar wat langer. Hij voelde nu ook nauwelijks wat de panter deed. Ze had hem net zo goed kapot kunnen krabben, want hij voelde niets. Lucifer, gaat het? Vroeg hij in zijn gedachten aan zijn wederhelft. Hij kon alleen maar zien hoe ze op de grond lagen en zelfs hij kreeg nu geen antwoord meer via de gedachtengang. Hij was officieel alleen. Ze hadden geen verbinding, konden elkaar niet troosten of iets duidelijk maken en hij vond dat veel erger dan alle verlammingen bij elkaar. Hij voelde de aanwezigheid niet meer. Het was beangstigend en ook in zijn ogen zwol de paniek die opkwam.



Lucifer kon niets uithalen en keek alleen maar toe hoe Lavinia zich uit zijn greep werkte en haar verontschuldigingen aanbood. Dit vond hij nog veel erger. Het was niet haar schuld. Hij had niet moeten komen. Hij had haar haar gang moeten laten gaan en niet zijn eigen zin door moeten drijven. Hij had haar moeten vertrouwen in haar keuzes in plaats van blind van woede erop af zijn gegaan. Hij zag hoe een traan haar oog verliet en wilde zijn hand om hoog halen om het weg te strijken, maar het lukte niet. Het enige wat nog werkte was zijn ademhaling en zijn hersenen. Hij wilde haar hand voelen op zijn wang, wilde haar tederheid voelen die hem zou vertellen dat alles goed zou komen. Hij wilde haar opnieuw in zijn armen nemen en haar nooit meer laten gaan, maar zijn gevoel kwam nog steeds niet terug. Hij dacht dat hij haar warmte iets voelde, maar dat had net zo goed zijn verbeelding kunnen zijn. Zijn ogen werden droog en die blik van paniek was er nog steeds niet uit verdwenen. Hij wilde naar pleoh toe, wilde zien hoe het met hem ging. Pleoh? Hij kreeg geen antwoord. NU zwol de paniek nog verder dan normaal was. Wat was er met Pleoh aan de hand? Waarom konden ze niet met elkaar praten?

Hij probeerde rustig adem te halen, maar het slijm in zijn mond begon op te hopen en het werd steeds lastiger. Hij kon niet slikken en wist dat dit het einde zou zijn. Hij zou stikken. Zijn ogen richten zich in die van Lavinia en bekeken die goed. Dit zou de laatste keer zijn dat hij ze kon zien en hij zou op haar wachten. Als Dust of als wat hij dan ook zou zijn als hij dood zou gaan. Hij zou op haar wachten. Dan zouden ze wel samen kunnen zijn. Langzaam werd het zwarter voor zijn ogen en voelde hij zichzelf wegvallen.



-Lavinia even bang maken... Laat hem niet sterven!

Lavinia glimlachte lichtjes na zijn woorden. Ze kon geen leugen ontdekken in zijn ogen en als iemand loog kon ze dat meestal wel zien maa Lucifer leek een masker te dragen waardoor ze niet kon zien of hij nou loog of niet. Ze moest maar op zijn woorden vertrouwen ookal was het ontzettend stom van hem dat hij hier naar toe was gekomen. Hij had alles erger gemaakt en Lavinia had nu een hele hoop uit te leggen aan Kenshi want dat ging ze dan ook doen. Ze moest en zal het gaan uitleggen aan hem wie ze werkelijk was, misschien begreep hij dan waarom ze had gelogen. Maar dat was vast niet zo. Ze beet op haar onderlip en zuchte even. Even keek ze naar Espe die was gaan liggen.


:Anima Tell:

Espe keek even naar Pleoh, ergens kreeg ze toch medelijden met hem toen ze de paniek en angst in zijn ogen zag. Espe stond op en likte even aan zijn wond. Haar snuit werd lichtjes rood door het bloed maar niet lang daarna ging ze weer liggen haar kop dit keer liefdevol op Pleoh's nek. Even beet ze kort in zijn oor als teken dat het wel goed zou komen. Waarna ze haar kop weer in zijn nek legde. Haar ogen glommen lichtjes maar ze waren nog altijd duister. Even keek ze naar Lavinia. Tranen blonken als kleine sterretjes terwijl ze naar beneden gleden. Ergens had Espe nu spijt dat ze het had gedaan maar dit was Pleoh's verdiende loon. Ze richten zich weer op Pleoh's ogen en keek er goed naar. Pleoh was nu net een jong katje waarvan zijn ouders waren gestorven en hij nu voorgoed alleen was. Maar Pleoh zou nooit alleen zijn. Alleen wist de kater dat zelf niet zo goed.


Lavinia's ogen werden groter toen ze naar Lucifer keek. Ze ging zwaarder ademen en keek hem paniekerig aan. Ze legde haar hand op zijn wang. ''Het komt goed,'' Fluisterde ze zachtjes. Maar de paniek was te zien in haar ogen. Heel voorzichtig draaide ze Lucifer op zijn zij en wrikte ze zijn mond openen. Dat laatste ging best moeilijk omdat zijn lichaam niet echt mee werkte maar het lukte. Met een vies gezicht keek ze hoe het slijm uit zijn mond droop. Ze legde haar hand weer op zijn wang en streelde die zachtjes met een klein vaag glimlachje. ''Je zult niet sterven, mijn heer..'' Zei ze zachtjes zodat hij het alleen kon horen. Kenshi kon haar gezicht niet zien omdat ze met haar rug naar hem toe zat. ''Alles gaat goed met Pleoh. Maak je geen zorgen. Lucy zorgt goed hem..'' stelde ze hem gerust waarna ze weer over zijn wang streek. Ze zag dat hij weg begon te vallen. Ze slikte kort en boog zich naar voren ze drukte een kort kusje naast zijn mond die openen hing en fluisterde vervolgens teder in zijn oor: ''Ik hou ook van jou, maar we kunnen niet samen zijn. Dat weet je..'' Ze ging weer recht zitten en keek in zijn ogen. Ze pakte zijn hand vast. ''Blijf hier, asjeblieft..'' Zei ze met een zoete stem. ''Wie moet me anders achtervolgen..'' Een glimlach sierde haar gezicht terwijl ze zijn hand vast hield. Ze lachte stilletjes. Lucifer was misschien afentoe een gluipert maar hij had het goed met haar voor en daarbij hield hij van haar. Iets wat nooit iemand gedaan had. Maar Espe herringerde haar er telkens aan dat hij vaker dit soort dingen deed en de vrouwen dan met een gebroken hart achter liet iets waar Espe, Lavinia probeerde voor te beschermen.

Lucifer merkte dat hij op zijn zij werd geduwd en hoe Lavinia met haar vingers dichterbij kwam en zijn mond open wrikte. Na een paar seconden kon hij al weer normaal ademhalen en zijn ogen werden wat rustiger. Maar hij kon zich nog steeds niet bewegen. Hij voelde al wel een tinteling terugkomen in zijn lichaam en merkte de hand van Lavinia op zijn wang op. Zijn ogen begonnen iets te twinkelen en hij luisterde naar wat ze verder zei. Zijn hart begon sneller te slaan toen ze hem zei dat ze van hem hield en zijn ogen werden donker bij dat ze ook wist dat ze niet samen konden zijn. Dat zou nooit kunnen gebeuren. Toch hield ze van hem en dat was het enige wat voor hem telde. De kussen die ze hem had gegeven zouden altijd in zijn geheugen staan en hij zou haar tederheid en warmte nooit vergeten, maar hij zou op zoek moeten gaan naar iemand anders. Iemand die de pijn in zijn hart gedeeltelijk kon verlichten. Die zijn hart zou laten stoppen met breken. Een persoon die zijn aandacht kon afleiden. Hij zou haar nooit kunnen laten gaan, maar het zou moeten als hij echt van haar hield. Haar woorden gleden automatisch zijn oren binnen en gingen door zijn hoofd. Het leek even alsof zijn mondhoeken omhoog gingen bij haar commentaar. Hij wist dat hij te ver was gegaan, maar zou het met alle liefde nog een keer doen. Het had haar gerealiseerd dat ze ook van hem hield en daar ging hij voor. Dan wist hij het tenminste.
:Anima Tell:
Pleoh voelde hoe langzaam het gevoel weer terugkwam en merkte ook de druk van Espe op. Hij gromde heel lichtjes en keek haar goed aan. Lucifer? Hoor je me? Hij probeerde het nog een keer. Hij moest die verbinding terug krijgen. Zijn ogen gingen naar de twee mensen die dicht bij elkaar zaten. Langzaam kwam de kracht terug in zijn lichaam en hij klauwde even zijn klauwen naar buiten en weer naar binnen. Nog steeds had hij geen antwoord van Lucifer. De woede die in hem opkwam omdat hij nog steeds niet antwoordde, liet zijn hart ontwaken. De hulpeloze blik in zijn ogen verdween en maakte plaats voor een vastberaden blik. Hij kon alleen zijn voorpoten gebruiken en hij zette kracht. Hij duwde zichzelf omhoog en gooide zijn klauwen naar buiten. Hij werkte zich met alle macht naar voren, keek niet op of om, maar alleen naar Lucifer. Hij voelde nog geen pijn, maar hij wist dat die nog zou komen. Hij viel het laatste stuk bijna tegen Lavinia aan en lag nu zo dicht tegen haar aan dat hij haar bijna opzij duwde. Hij keek even verontschuldigend naar haar en rekte daarna zijn hals uit om met zijn hoofd dicht bij die van Lucifer te komen. Hij keek hem recht in de ogen aan en likte hem daarna over zijn gezicht. Overal kwam de tong van Pleoh en daarna ging hij door naar de hand van Lucifer die werd vastgehouden door Lavinia. Ook die likte hij met zijn ruwe tong. Mijn arm, Pleoh. Ik wil weten of ik niet droom. Pleoh’s hoofd draaide met een ruk naar Lucifers gezicht en knikte daarna. Zijn mond opende zich en hij sloot zijn krachtige kaken rond de arm van lucifer. Weet je het zeker? En toen de bevestiging kwam, begon hij zacht te bijten. Hij beet niet hard, maar hard genoeg om een klein bloedstraaltje tevoorschijn te laten komen. Zijn tanden waren scherp. Genoeg. Meteen trok hij zich terug. Hij legde zijn hoofd in de schoot van Lavinia. Te moe om zichzelf naar achteren te slepen.

Lucifer knipperde een paar keer en merkte een zachte stem op in zijn hoofd. Het leek op die van Pleoh, maar hij wist het niet zeker. Niet veel later zag hij de kop van de tijger voor zich verschijnen en was blij om hem te zien. De ruwe tong van hem maakte dat hij zijn gezicht al iets beter kon bewegen en het slikken lukte weer. Hij kreeg even kippenvel bij het voelen van Lavinia’s hand in die van hem. Zijn ogen gleden naar die van haar en hij vroeg zich af of dit allemaal wel echt was. Zou hij zodadelijk wakker worden uit een droom? Daarom vroeg hij aan Pleoh of die hem wilde bijten. En Pleoh gehoorzaamde hem bijna altijd. Hij voelde hoe de pijn op kwam zetten en toen weer weg ging zodra hij dat zei. Dit was geen droom. Hij verdronk nu in de ogen van Lavinia en zette kracht om in haar hand te kunnen knijpen. Heel lichtjes en zijn mondhoeken krulden zich even omhoog. Hij slikte weer een paar keer en daarna vormden zijn lippen automatisch de woorden. ‘Kom hier.’, gebood hij haar zacht. Hij richtte zich op voor zover hij kracht in zijn armen wist te krijgen. Hij wilde haar voelen in zijn armen. Wilde haar bedanken voor wat ze had gedaan en troosten om het feit dat ze gedoemd waren. Nu konden ze nog even genieten. Zelfs met die kleine snotaap erbij. Zijn hand trok haar dichterbij en terwijl hij die losmaakte uit haar greep, legde hij die achter haar op haar rug en trok haar naar zich toe. Pleoh’s hoofd viel van haar schoot af, maar dat maakte hem nu even niet uit. Lavinia was belangrijker voor hem dan zijn eigen anima oftewel zijn eigen leven. Hij legde zijn kin op haar schouder en genoot van haar warmte tegen die van hem. Hij zuchtte gelukzalig. Hij zou wel even mogen genieten van dit moment, want het zou zo weer voorbij zijn.

Kenshi zei niets toen Kayla haar verontschuldigingen aanbiedde, wat waarschijnlijk nogal bot overkwam, maar hij wist gewoon niet wat hij er tegen in kon brengen. Als hij zei dat het hem niets uitmaakte, zou hij liegen, maar het was ook niet zo dat hij de vrouw nu haatte. Hij wou gewoon de waarheid weten. Toen ze nogmaals haar excuses aanbood keek hij haar pas weer aan, recht, maar zijn blik was niet meer zo vol vertrouwen als hij eerst was, eerder twijfelend. Alles verwarde hem op dit moment, maar hij deed zijn best zijn ogen zo veel mogenlijk kalmte uit te laten stralen. Hij knikte gewoon toen ze zei dat ze hem alles uit zou leggen en wou eigenlijkgewoon vertrekken, maar toch bleef hij nog even staan om t eluisteren naar haar verdere woorden "Ik vertrouw je nog wel." zei hij rusitg terug "Ik moet alleen de waarheid weten." daarna draaide hij zich om "Ik ga er van uit dat je je wel red." daarna vertrok hij, zonder nog een woord te zeggen.

:Anima Tell:
Kyodo knikte gewoon even richting Lucy toen deze zei dat het haar werk was en nog iets zei over 'scharmienkels'. Van binnen moest hij was omd at woord lachen, maar dat was niet aan zijn kop te zien. "Drie herten, bergrepen." herhaalde hij dood serieus, maar zijn mondhoek trok omhoog als dezelfde scheve glimlach die Kenshi wat eerder in het gesprek had gehad. Teon Lucy de geuren uit zijn manen opsnoof sloto hij zon ogen even, die waren natuurlijk meteen weer open toen de panter een paar stappen naar achteren deed. Kenshi vertrok, maar Kyodo bleef ngo even zitten totdat hij het gevoel kreeg dat het wel goed zou komen. "Ik hoop dat jullie ons snel terugvinden." zei hij ructig, waarna ook hij vertrok.

(topic uit)

Espe greens lichtjes. Ze mocht deze leeuw wel. Hij was vriendelijk, beleefd en bedreigde haar niet. Hij viel haar niet aan. Het was misschien moeilijk voor Espe om te begrijpen maar ze begon Kyodo te zien als een vriend. Kyodo rook best lekker vond ze. Alleen vond ze wel dat hij minder moest doden. Ze grinnikte even en richtte zich weer even op Pleoh maar daarna naar Kydo. kenshi vertrok. Maar Kyodo bleef zitten. ''We zien jullie snel, Kyodo..'' Zei Espe met haar mondhoeken opgetrokken als een soort glimlach waarna ze zich weer op Pleoh wende. Toen Kyodo weg ging stond Pleoh op met vaag gegrom maar Espe liet hem gaan, hij wou bij zijn mens zijn en dit keer liet Espe het toe. Ze zag hoe hij naar hun toe strompelde en zag hem neer vallen. Ze zag ook Lavinia nog steeds zitten bij Lucifer met een lichte glimlach. Ze keek even naar Kenshi en Kyodo die 2 stipjes waren en ging daarna naar Lavinia en gaf een paar kopjes aan haar waarna ze weer naast haar ging zitten aan lavinia's andere kant zat eerder lag Pleoh. Ondanks hij gewond was hield ze hem in de gaten.

Lavinia streek nog langs Lucifers wang maar keek even toe hoe Kenshi weg ging. Ze glimlachte kort naar hem. ''Ik zal je vinden, Kenshi.'' Zei ze zachtjes. Ja want Lavinia zou de waarheid vertellen aan Kenshi. Ze glimlachte lichtjes. Ze was blij om te horen dat hij haar nog vertrouwde. Iets wat haar er van verzekerder dat ze het moest vertellen. Ze keek Kenshi even na maar richte zich weer op Lucifer en glimlachte liedevol naar Lucifer en streek op nieuw langs zijn wang. Pleoh duwde haar een beetje op zij maar dat maakte Lavinia niet op. Ze keek toe wat Pleoh deed en keek er vertederd naar. Toen hij zijn kop op haar schoot legde krabbelde ze achter Pleoh's oren, de meeste dieren vonden dat heerlijk. Ze keek weer naar haar hand toen Lucifer er in kneep. Ze glimlachte en deze werd alleen maar breder toen hij tegen haar sprak. Ze voelde zijn armen om haar heen en ze liet zich over hem heen vallen. Zoals hij wou had hij haar nu in zijn armen. Haar handen lagen op zijn borst die zijn borst zachtjes strelen. Ze keek omhoog met een glimlach, haar ogen twinkelde. Ze genoot van dit moment een moment dat er eigelijk niet had moge komen. Ze strekte zich uit en haar lippen raakte zijn nek en liet ze daar even liggen maar haalde ze daar al snel van af en keek in zijn ogen. Espe keek even naar Pleoh en daarna naar zijn wond. Ze stond op en likte nog een keer aan zijn wond waarna ze naast hem ging liggen, ''Ze zien er lief uit, vind je niet..'' Zei Espe rustig

Lucifer glimlachte naar Lavinia en voel de zich helemaal warm worden doordat ze zo liefdevol naar hem glimlachte en hem zachtjes aanraakte met haar hand. Zijn hart begon zelfs nog harder te slaan dan hij al deed en sloeg zelfs een paar slagen over toen ze zich meteen in zijn armen liet vallen. Hij had zich overeind gewerkt, maar kon daar niet tegenop en viel met Lavinia in zijn armen terug op de grond. Niet dat hij het erg vond. Hij had haar vast en daar ging het om. Zijn armen waren niet van plan om haar te laten gaan. Hij zou dit moment zo lang mogelijk rekken, want het zou waarschijnlijk nooit meer gebeuren. Hij voelde hoe haar vingers over zijn borst gingen en hij keek met twinkelende ogen naar haar. Hij wist dat zij dit net zo fijn vond als hij en ook van hem hield en dat vond hij erg fijn. Hij keek verbaasd toe hoe ze haar hals uitstrekte en haar lippen op zijn nek legde en ze daar even liet liggen. Hij kon een zachte kreun niet onderdrukken en je zag dat zijn ogen iets donkerder werden. Zijn ogen waren iets donkerder en het smeulende vuur was weer teruggekeerd. Geen woede dit keer, maar verlangen. Verlangen naar haar, naar haar lichaam en haar liefkozingen. Je kon er alles inlezen wat hij liefhad, want ze weerspiegelden maar een ding en dat was Lavinia.
:Anima Tell:
Pleoh genoot van de aanrakingen van Lavinia en was verbaasd hoe ze in een keer in de armen van Lucifer sprong. Zijn hoofd viel daardoor op de grond en hij keek naar de twee. Toen Espe eraan kwam en zijn wond begon te likken, kwam ook daar het gevoel langzaam maar zeker weer terug. Zijn achterbenen begonnen al weer sterker te worden. Hij knikte en zuchtte daarna. Zijn blik richtte hij naar Espe en keek haar doordringend aan. ‘Ik ken Lucifer nu al zo lang, maar ik snap nu echt helemaal niets van hem. Normaal is hij zo’n enorme flirt en verleider, maar de laatste dagen is hij stiller, denkt meer na en deelt zijn gedachtes niet met mij.’ Pleoh keek even snel naar het stelletje en daarna weer naar Espe. ‘Hij wordt woedend als hij Lavinia met iemand anders ziet en zit heel vaak met zijn hand bij het buideltje waar de ringen in zitten. Hij is precies zoals vrouwe Dagmar zei: “Lucifer is bang voor verraad en zal zijn hart daarom maar aan één iemand geven. Als zijn hart eenmaal is weggeven, dan kan hij niet meer van iemand anders houden al probeert hij het nog zo erg. Hij is beschermend, maar heeft een klein hartje die makkelijk gebroken kan worden.” En daar ben ik het mee eens.’, zei Pleoh. Daarna liet hij zijn kop zakken op zijn voorpoten.

Lucifer keek blij en verlangend naar Lavinia en dacht even aan de ringen. Als het had gekund dan had hij haar allang ten huwelijk gevraagd. Als hij een van de edelen was of als zij een lagere rang had dan was hij al veel eerder op een knie gegaan om haar te vragen om zijn vrouw te worden. Maar helaas kon dat niet. Daarom moesten ze het moment gebruiken. Dit was waarschijnlijk het enige moment waarop ze zo bij elkaar konden zijn. Hij kwam omhoog en steunde op zijn ellebogen en met een hand streelde hij zachtjes over haar wang heen. Daarna kwam hij nog verder omhoog en kuste haar met zijn lippen op haar voorhoofd. Daarna liet hij zijn hoofd zakken en legde zijn voorhoofd tegen die van haar en keek haar diep in de ogen. Alles was daar in te lezen. De vrolijkheid, het verlangen en vooral de liefde die hij voor haar voelde. Hij slikte even en deed moeite om de vraag te stellen. Hij wist dat ze nee zou zeggen, maar hij kon het altijd proberen. ‘Lavinia?’, begon hij zacht. ‘Zou ik’ hij stotterde even verlegen. Dit had hij nog nooit gehad. ‘Zou ik je mogen kussen?’, vervolgde hij zachtjes en hij was bang dat ze het niet eens gehoord had. Afwachtend keek hij haar aan, met zijn ene hand nog om haar middel en de ander in haar nek die voorzichtig speelde met haar haren daar.

Lucifer kwam een beetje omhoog maar hield haar nog steeds vast maar viel uiteindelijk toch weer. Lavinia lachte stilletjes want erg vond ze het niet. Een brede glimlach sierde haar gezicht. Ze werd warm van binnen, haar ogen twinkelde fel. Dit moment was speciaal erg speciaal zeker voor haar. Ze keek hem liedevol aan en liet haar vingers teder langs zijn borst glijden. Ze hield van Lucifer maar daar over kon ze niets zeggen. Ze mocht zijn liefde niet beantwoorde, het mocht gewoon niet. Ze beet zachtjes op haar onderlip maar toen herringerde ze zich dat Lucifer daar streng op tegen was dus haalde ze haar tanden al weer snel van haar onderlip. Ze keek weer in zijn ogen, ze zag zichzelf in zijn ogen. Een klein blosje sierde haar wangen toen ze hem zachtjes had horen kreunen. Haar ogen fonkelde en een verlegen glimlachje kwam van haar gezicht af. Haar hand kwam iets omhoog en legde haar vinger op zijn onderlip waarna ze lichtjes greens. Haar verlangen werd groter. Haar vader zou dit nooit toe staan dat wist ze zeker.


Espe keek naar Pleoh en knikte na zijn woorden. Ze keek naar Lucifer en zag gewoon in zijn ogen dat hij echt van Lavinia hield. Ze keek er vertederd naar, zelfs Espe voelde dat Lavinia naar hem verlangde. Ze keek even naar Pleoh. ''Bij de ringen?'' herhaalde ze. Ze keek naar Lucifer, zo hij Lavinia willen vragen? Espe had er niets op tegen enkel dat ze zijn Anima nog steeds niet echt mocht. Maar Lucifer hield van haar en Espe wou enkel dat haar wederhelft gelukkig was. Een zucht ontsnapte uit haar mond. Hij keek naar Pleoh. ''Houd Lucifer echt van Lavinia?'' vroeg ze hem nu. ''Zo hij zijn achternaam willen opgeven..'' vroeg ze nu aan Pleoh. Dit waren weten die voor haar maar vooral voor Lavina belangrijk waren.

Lucifer kwam weer ophoog en streelde liefdevol haar wang. Het blosje was nog steeds niet verdwenen en haar ogen twinkelde als nooit te voren. De woorden: Ik hou van je. Lagen op haar lippen maar deze woorden mocht ze eigelijk niet uitspreken. Haar vader zou Lucifer vermoorden en haar een man toe wijzen. Haar vader was een wrede man die zijn eer wou behouden. Hij wou niet bekend staan dat zijn dochter met een simpele boer trouwde want zo zag haar vader Lucifer dat wist ze. Ze keek naar zijn twinkelde ogen en glimlachte verlegen. Ze sloot even haar ogen toen ze zijn lippen voelde branden op haar voorhoofd en keek hem daarna weer aan. Ze voelde zijn adem op haar huid terwijl haar voorhoofd tegen die van hem lag. Haar ogen twinkelde lichtjes. Haar hand lag in zijn nek en de andere op zijn borst die hem zachtjes streelde. Toen hij haar naam sprak, glimlachte verlegen. ''Ja,'' zei ze zachtjes met twinkelde ogen. Ze hoorde hem stotteren waardoor ze grinnikte maar toen ze zijn woorden hoorde werden haar ogen groter. Ze beet hard op haar onderlip. Ze wou het wel, maar ze mocht het niet. ''Dat mag ik niet, Lucifer.'' Zei ze zachtjes. ''Alleen met de man die mijn hart veroverd en met mij zou trouwen, zo mogen trouwen..'' Zei ze spijtig. Espe's woorden: Volg je hart spookte weer in haar hoofd. Haar hart wilde hem. Ze wilde zijn lippen voelen op die van haar. Haar hand gleed naar zijn wang die dat zacht streelde. ''Ben jij mijn man?'' vroeg ze nu zachtjes. ''Mijn vader zal onze liefde nooit goedkeuren, dat moet je begrijpen. Maar voor jou...'' Ze beet op haar onderlip. ''Laat ik mijn puurheid varen...'' Zei ze dit keer oprecht. ''Dus om terug te komen op je vraag. Ja, je mag me kussen..'' Zei ze verlegen. ''Ik hou namelijk van je, heel erg veel... Iets wat ik niet mag...'' Zei ze zacht.

Lucifer zag haar blos toen hij zijn kreun niet in kon houden en zachtjes lachen. Hij vond het totaal niet erg dat ze zo onschuldig was. Het maakte het voor hem alleen maar specialer. Hij had nog nooit een vrouw gehad van wie hij zoveel hield en wie hij nooit los zou willen laten en juist op dat punt kon het niet. Het lot had hen wreed behandeld. De vinger die op zijn onderlip kwam, lichtte zijn ogen op en hij kuste even de vinger waarna hij verder overeind kwam met haar in zijn armen.

:Anima Tell:

Pleoh keek geamuseerd naar de twee en richtte zijn blik daarna weer op Espe die hem verbaasd iets vroeg. Hij knikte. ‘Ja. En zijn dromen worden steeds onrustiger en soms zegt hij zelfs haar naam. Ik word er gek van.’, zuchtte hij. Hij bewoog zijn achterpoten en stond op. Hij liep een paar passen en toen ging hij weer liggen. Dichter tegen Espe aan en zo dat hij goed naar Lucifer kon kijken. ‘Hij houdt zelfs meer van haar dan dat het hem iets uitmaakt of ik gewond raak.’ Hij grijnsde even bij de volgende vraag. ‘Lucifer zou juist blij zijn als hij eindelijk een achternaam krijgt. We zijn te vondeling gelegd met maar een paar kleine dingen. We hebben nooit een achternaam gekregen.’ Even blikten zijn ogen terug naar die gebeurtenis, maar daarna gaf hij Espe een speelse beet in haar oor. ‘Je bent best snel en gevaarlijk voor je hoogte.’, grijnsde hij haar toe.



Lucifer keek hoopvol naar Lavinia en sloeg zijn ogen even neer bij haar antwoord. Waarom had hij het dan ook gevraagd? Ze zou puur willen zijn en vooral moeten blijven als ze het huwelijk inging. Haar man zou de enige zijn die ze ooit aan zou mogen raken, de enige die haar lief mocht hebben. Hij keek echter weer in haar ogen toen ze hem een vraag stelde. Waar kwam die vraag opeens vandaan? Hij zou met alle macht haar man willen zijn in het echte leven en niet in het spelletje dat ze hiervoor hadden gespeeld. Zijn ogen keken diep in die van haar en hij luisterde aandachtig verder. Door haar woorden laaide zijn hoop weer op. Zijn ogen gingen hele even snel naar de hand die ze op zijn wang legde, maar daarna gleden ze weer terug naar de ogen van haar. Er was even een kleine twijfel te zien, angst in zijn ogen. Ze zou toch niet nu nog een spelletje met hem spelen? Hij had zijn hart open gegooid voor haar en had zich kwetsbaar opgesteld en hij zou er waarschijnlijk niet uitkomen als ze nu een spel met hem zou spelen. Toch verdween die angst en de hand die bij haar middel lag, kwam via de zijkant van haar lichaam omhoog. Het streek over haar ribben en even over de zijkant van haar borst waarna de hand op haar wang bleef liggen. Ook de hand in haar nek gleed naar haar wang toe en met haar gezicht tussen zijn handen boog hij zich voorzichtig naar voren. Heel langzaam zodat Lavinia zich nog steeds terug kon trekken als ze dat wilde kwam hij dichterbij en hij legde zijn lippen voorzichtig op de hare. Een kort kusje waarna hij zich weer terug trok om vervolgens weer terug te keren. Hij nam haar mooie, volle onderlip tussen zijn lippen en zog heel even. Daarna gleden zijn handen van haar wangen naar haar hals en nek en duwde hij met zin lippen krachtiger op de hare. Als ze wilde kon ze nog steeds terugtrekken op ieder moment dat ze wilde, maar waarom zou ze dat doen? Er was niemand die hen in de gaten hield, ze hielden van elkaar en ze wilden elkaar nu. Bovendien was hij teder en behandelde hij haar zoals ze behandeld zou moeten worden. Met respect, liefde, tederheid en vooral voorzichtigheid. Hij trok zich even terug en opende zijn ogen. ‘Als het mogelijk was dan was ik al drie jaar jouw man.’, zei hij zachtjes tegen haar. Daarna grinnikte hij even en drukte een snel kusje op haar mond. Zijn verlangen was niet weg, bij lange na nog niet, maar hij wist niet of ze meer wilde. Dan zou ze wel weer naar hem komen. Hij zou haar niet dwingen.

Espe voelde de verlangen van Lavinia maar al te goed. De vonk tussen Lucifer en Lavinia was over geslagen en dat maakte Espe warm van binnen. Espe keek naar Pleoh toen hij sprak en grinnikte, ''Haar naam hé. En waar droomt deze tijger dan van.'' Vroeg ze plagerig. Door de gebeurtenis tussen Lavinia en Lucifer was Espe niet meer zo erg serieus meer. Pleoh stond op en ging naast haar liggen. Espe grinnikte lichtjes maar zei er niets van en luisterde aandachtig naar zijn woorden. Ze knikte, ''Dat hebben ik en Lavinia wel gemerkt toen hij hier binnen kwam vallen.'' Zei ze met een kort grijnsje. Maar bij zijn volgende woorden keek ze hem aan. ''Dus jullie hebben geen achternaam?'' vroeg ze nu wat verward. Haar ogen fonkelen, misschien werd het dan toch mogelijk aangezien de naam Lithium dan niet zo uit sterven en dat was alles wat Lavinia's vader het belangrijkse vond dat de naam Lithium niet uitsterfde. Haar ogen glommen en voelde toen dat Pleoh speels in haar oor beet ze keek hem eerst wat vaag aan maar toen hij sprak greens ze. ''Als je dat maar onthoud..'' Zei ze en beet ook in zijn oor. Toen ze zachtjes in zijn oor had gebeten duwde ze haar kop tegen zijn nek aan en spinde zachtjes terwijl ze haar kop tegen hem aan wreef. Misschien konden die twee elkaar uiteindelijk toch wel uitstaan. Al hadden ze een erg moeilijk begin.

Lavinia keek toe hoe hij haar vinger kuste, haar ogen fonkelde en de onschuld die Lucifer altijd graag zag was duidelijk te zien in haar ogen. Het blosje was nog steeds niet weg. Haar vingers streken langs zijn wang terwijl ze hem aan keek en begon te praten toen hij haar vroeg of hij haar mocht kussen. Ze zag dat hij zijn ogen teleurgesteld naar beneden sloeg maar Lavinia sprak verder waardoor Lucifer haar weer diep in de ogen aan keek. Een kleine twijfel en angst in zijn ogen was te zien maar Lavinia vond het niet erg. Hij stelde zich voor haar openen en dat was wat ze echt wou. Zijn warme hand gleed naar boven waardoor ze even op haar lip beet met een blosje. Zijn hand stopte bij haar wang en even deed ze haar ogen dicht en voelde ook zijn andere hand op haar wang. Zou het dan echt gaan gebeuren. Ze opende haar ogen. Ze wist niet hoe het moest dus Lucifer zou het meeste moeten doen. Hopelijk vond hij het niet erg om leiding te geven aan haar. Haar ogen twinkelde feller en ze werd nog roder toen hij dichterbij kwam. Ze voelde zijn zachte lippen op die van haar en sloot haar ogen. Ze opende al snel haar ogen terwijl Lucifer op haar onderlip zoog, ze kon een lichte kreun niet onderdrukken. Ze legde even een vinger op haar lippen en bloosde flink toen ze Lucifer weer aan keek. Dat ze dit moment mocht delen met hem maakte het specialer. Zijn handen gleden naar een andere plek en Lavinia haalde haar vinger van haar lippen af en vouwde haar armen om zijn nek heen terwijl ze hem aan keek. Hij drukte zijn lippen weer op die van haar en opnieuw sloot ze haar ogen. Deze deed ze pas weer openen toen hij sprak. Waarna een snel kusje volgde. Ze blosjes nog lichtjes. ''3 jaar is een lange tijd, mijn heer..'' Zei ze zachtjes. ''Weet u zeker dat u dan met mij zou willen trouwen als het kon?'' vroeg ze zachtjes terwijl ze hem met twinkel ogen aan keek. Pas toen ze antwoord had gehad greens ze lichtjes en draaide zich een beetje en trok Lucifer mee naar de grond. Haar haren lagen op de grond verspreid terwijl ze hem met twinkel ogen aan keek. Een klein ondeugend grijnsje sierde haar lippen. Even kwam ze omhoog en kuste hem teder en nam hem mee naar de grond. Haar hand om zijn shirt geklemt terwijl ze andere over zijn rug streek en onder zijn shirt kroop. Als Lavinia haar puurheid dan op gaf dan ging ze het ook goed doen. Ze had haar ogen gesloten terwijl haar lippen op die van hem lagen. Heel voorzichtig opende ze haar mond een stukje om aan te geven dat hij de kus over mocht laten gaan in een zoen.

:Anima Tell:
Pleoh keek naar Espe en grijnsde. ‘Ja inderdaad, haar naam. Vaak ook nog met het woordje mijn ervoor. En het gaat jou niets aan waar ik van droom.’, grapte hij haar toe. Hij kon haar humor nu wel waarderen. Het duurde niet lang voordat hij naast haar terecht kwam en tegen haar aan ging liggen. Hij vertelde haar wat hij wist en dat deed zij ook. ‘Nee, wij hebben geen achternaam. Het is Lucifer en Pleoh en daar blijft het bij.’, zei hij verdrietig. Het was toch wel fijn geweest om te weten wie je familie was en of er belangrijke gebeurtenissen waren geweest waar zijn familie deel van uit had gemaakt. Maar hij zette het van zich af en beet Espe zachtjes in haar oor en moest grijnzen om de kop die ze trok. Hij probeerde heel serieus te knikken, maar toen ze hem beet en haar kop tegen die van hem wreef voelde hij zich iets lichter worden en liet het over zich heen komen. Hij was normaal altijd op de achtergrond gebleven en hield niet zo van dat geflikflooi, maar van Espe kon hij het wel hebben. Op de een of andere rare manier. Hij legde zijn kop neer dicht bij die van Espe en zuchtte. Hij dacht al aan wat er zou moeten gebeuren. Aan het afscheid dat ze zouden moeten nemen. En aan de chagrijnige kop die Lucifer dan zou trekken. Dan zou hij extra hard willen trainen om er niet aan te hoeven denken. Daar had hij nog geen zin in en het mocht zolang duren als ze wilden. Zijn blik gleed over de twee en zag hoe de handen van Lavinia al onder zijn t-shirt waren gekomen. Vanuit zijn oogpunt leek ze helemaal niet zo onschuldig als Lucifer zei, maar wie was hij om dat te concluderen? Hij had daar totaal geen verstand van.

Lucifer moest in zichzelf glimlachen bij het zien van de reactie van Lavinia. De onschuld van haar maakte hem helemaal gek en hij hield zich in om niet meteen te aggressief over te komen. Dan zou hij haar naar adem laten snakken en ze zou het beste gevoel van haar leven hebben gekregen. Geen enkele man zou dat ooit kunnen overtreffen bij haar. De lichte kreun was hem niet ontgaan en hij glimlachte haar toe toen ze even haar vinger op haar lip legde. Haar lippen zouden nog voller worden en omdat dit de eerste keer was zou het langer duren voordat ze weer op haar normale formaat waren. Ook zouden ze roder worden en dat maakte hem bijna gek genoeg om door te draven en haar lippen aan een stuk door te kussen. ‘Ik heb de ringen al en ik zou het om je vinger schuiven op het moment dat je zegt dat het mag.’, antwoordde hij haar zachtjes. Zijn stem was al iets heser geworden, maar dat merkte hij niet op. Hij lette alleen maar op Lavinia. De armen die om zijn nek waren geslagen, trokken hem mee naar achteren en hij ging gewillig met haar mee. Hij bleef eerst boven haar hangen en nam de tijd om zijn benen goed neer te leggen. Maar daar nam zij geen genoegen mee en ze kwam al weer omhoog om hem te kussen en hem mee naar beneden te trekken. Zijn handen zette hij aan weerszijden van haar lichaam en hield zich daarmee omhoog. Ze hoefde niet al zijn gewicht te dragen. Zijn lippen bleven tegen die van haar gedrukt en hij hield zijn ogen gesloten terwijl hij haar handen over zijn rug voelde glijden. Even verbrak hij de kus en richtte zich op, trok zijn shirt uit en kwam weer naar haar toe. Zijn borstkas lag dicht op haar lichaam en zijn lippen vonden die van haar moeiteloos. Haar mond opende zich lichtjes en hij nam daar meteen gebruik van. Zijn tong kwam voorzichtig naar buiten en verkende haar lippen waarna die naar binnen gleed en haar tong opzocht. Kalm en met beleid liet hij zijn tong om die van haar glijden en hij bracht zijn gewicht iets meer naar links. Hierdoor kon hij met zijn rechterhand haar wang zacht strelen en daarna gleed die onder haarrug en hij draaide zich om. Hij lag met zijn rug op de grond en zij lag op hem. Zijn arm bleef om haar middel liggen en de andere die nu vrij was streken haar haren weg uit haar gezicht. Hij verbrak de kus en keek haar even aan. Zijn glimlach werd groter en hij trok haar weer naar zich toe om haar te kunnen zoenen. De hand die om haar middel had gelegen, gleed over haar rug heen en weer en ergens in zijn hoofd vond hij het irritant dat ze die jurk aanhad. Zo kon hij toch niets voelen, maar dat gevoel was ver weg en drong niet echt door. Uiteindelijk kwam zijn arm zo ver naar beneden dat het half op haar bovenbeen lag en half op haar bil. Daar bleef die strelend liggen, blij dat hij nu wat goed kon voelen en zachtjes kneedde hij de huid die onder de stof te voelen was.

Espe keek Pleoh nieuwsgierig aan. ''Welk woordje?'' vroeg ze nieuwsgierig aan Pleoh. Ook werd ze best nieuwsgierig naar zijn dromen. ''Ahw, kom op. Vertel nou...'' Zei ze met een klein grijnsje. ''Ben benieuwd of deze tijger over iemand droomt..'' Zei ze met een klein grijnsje. ''Ik wel namelijk,'' Zei ze met geheven hoofd en keek even recht voor zich uit. ''Als jij het verteld doe ik dat ook,'' Zei ze met haar mondhoeken opgetrokken. Ze knikte toen hij zei dat ze geen achternaam hadden. ''Wat je niet heb kan je niet missen,'' Zei Espe met een scheve grijns. Pleoh beet in haar oor en zij beet zachtjes terug waarna ze haar kop in zijn nek legde en spinde. Pleoh legde zijn kop vlak bij die van haar en Espe gaf een lik over zijn neus en keek daarna even naar Lucifer die zijn shirt uit trok. Ze legde haar poot voor Pleoh's ogen en kneep die van haar zelf dicht. Na een tijdje haalde ze die weg en keek ze Pleoh aan met een vage grijns. ''Let's play.'' Zei Espe charmant met een grijns en rolde Pleoh op zijn rug en begon in zijn oor te bijten. Door Lavinia had Espe daar zin in gekregen. Spelen, dat had ze lang niet meer gedaan en zeker niet met een andere katachtige.

Lavinia keek Lucifer aan, Lucifer was niets ontgaan dat had ze wel gemerkt. Ze glimlachte naar hem maar deze blik werd bedroefd toen hij over de ringen begon. Ze keek hem spijtig aan. Het deed haar gewoon pijn. ''Ik zou met alle liefde mijn leven met je willen delen. Maar ik mag het niet, Lucifer..'' Zei ze zachtjes. Haar wang streek langs zijn gezicht. ''Onze levens moge niet verbonden worden met een ring. Beide moeten we trouwen met iemand anders. Maar vergeet niet..'' begon ze. ''Ik blijf van jou en ik zal altijd aan je denken ook al zit ik dadelijk op de troon van mijn moeder en een andere man op die van me vader..'' Zei ze zachtjes. ''Mijn hart behoort aan jou toe maar meer dan dit mag ik niet geven zelfs dit mag ik niet geven maar ik doe dit omdat ik van je hou..'' Zei ze zachtjes en drukte haar lippen op die van hem. Ze konden enkel dit moment met elkaar delen en Lavinia zou dit moment net zo lang rekken als ze kon. Haar hand lag in zijn nek en de andere op zijn rug. Toen haar hand onder zijn shirt verdween kwam Lucifer omhoog. Lavinia keek hem met een verlangende blik aan maar ze werd rood toen hij zijn shirt uit deed. Hij had niet gelogen over het feit wat hij zei bij hun eerste ontmoeting. Espe kon hem nu moeilijk een scharminkel noemen. Lucifer was goed getraint maar het was ook niet één bonk spieren want dat vond Lavinia ook niet mooi. Haar hand gleed over zijn blote rug heen. Hij voelde warm aan. Lavinia's ogen fonkelde fel terwijl ze hem aan keek. Lucifer draaide hen en Lavinia lag nu boven op. Een klein grijnsje sierde haar gezicht en bleef hem aan kijken. Ze boog zich weer voor over en kuste hem liefdevol maar glipte na een tijdje toch met haar tong naar binnen. Rustig liet ze haar tong om die van hem draaien. Ze was heel voorzichtig maar dat maakte niet uit. Ze streek langs zijn wang terwijl ze met haar andere hand stand hield. Ze verbrak de zoen en keek hem liefdevol aan. ''Ik hou van je,'' Fluisterde ze zachtjes in zijn oor. Ze zabbelde even aan zijn oorlel en keek hem daarna weer speels aan. Lucifer had de leiding dus hij bepaalde wat er ging gebeuren vond ze. Een man moest leiding kunnen geven anders was je geen goede man. Vond zij zelf.

Pleoh keek even raar naar Espe. Hij had toch net gezegd welk woord hij
dan zei? Maar toch gaf hij maar gewoon antwoord. 'Hij zegt dan vaak:
Mijn Lavinia.', antwoordde hij haar droog. Hij grijnsde haar toe en
lachte bijna om haar manier waarop ze probeerde hem over te halen zijn
dromen te vertellen. Maar dat was hij niet van plan. 'Probeer het maar
uit me te krijgen.', gromde hij haar toe. Hij kon er toch niet over uit
over wat Espe zei. Je kon een achternaam heel erg missen. Je wist niet
waar je vandaan kwam, je kende je familie niet en je had geen plaats in
de wereld. Als je een achternaam had dan wist je tenminste meer over
jezelf dan nu. Hij gromde zacht van tevredenheid toen ze hem over zijn
neus likte en keek verbaasd op toen hij niets meer zag. Voor hem was het
iets vanzelfsprekends om Lucifer zonder shirt te zien. Ook bij de
trainingen hadden ze alleen een korte broek aan. Zijn staart zwiepte
langzaam heen en weer over de grond terwijl hij wachtte op wat Espe van
plan was. Al snel verdween de poot en het volgende moment lag hij op
zijn rug en werd er in zijn oor gebeten. Hij grijnsde haar terug en
draaide door. Hij sprong naar haar toe en beet haar zachtjes in haar rug
waarna hij gauw een lik gaf en weer wegsprong. Hij rende weg en hoorde
haar achter zich aankomen. Op de een of andere rare manier had hij wel
zin in spelen. 'Pak me dan als je kan.', zei hij op een plagerig
toontje.

Lucifer zag dat de blik van Lavinia veranderde toen hij het over de ringen had en luisterde stilzwijgend naar haar commentaar. Hij wilde haar zeggen dat als ze niet verder wilde gaan dat hij dan wel zou stoppen, maar ze gaf hem daar de kans niet voor. Ze kuste hem al weer en hij zei tegen zichzelf dat hij wel zou stoppen als zij dat wilde. Niet later, maar vooral ook niet eerder. Toen ze met haar handen onder zijn shirt ging, trok hij het uit en zag dat ze rood werd. Hij glimlachte licht voordat hij weer verder ging met haar te kussen. Nadat hij zich had gedraaide, fonkelden zijn ogen nog meer en hij genoot van de kussen die ze hem gaf. Ze werd er steeds beter in en hij zou haar leren om de beste te worden op dat gebied en keek bijna verbaasd op toen ze de kus verbrak en naar hem keek. Zijn hart sloeg even een slag over bij het zien van de blik die ze hem gaf en hij kon niet anders dan op dezelfde manier terugkijken. Hij onderdrukte de kreun niet toen ze aan zijn oor sabbelde. Ondanks dat ze zo onschuldig was, bracht ze met gemak de passie van zichzelf naar hem over. Hij ging rechtop zitten en drukte een snelle kus op haar mond waarna hij zijn lippen over haar kaaklijn liet glijden en over haar sleutelbeen liet gaan. Met zijn tanden nam hij de stof van haar jurk mee en de krassen van eerder waren weer te zien. Iedere kras kuste hij voorzichtig terwijl zijn hand naar haar rits ging. Langzaam maakte hij die open en liet zijn hand over haar blote rug gaan. Zolang ze zo dicht tegen hem aanzat kon haar jurk aan de voorkant niet afvallen en zou alles nog steeds voor hem verborgen blijven, maar dat maakte hem niets uit. Hij wilde niet te ver gaan. Zijn tanden schraapten langs haar oorlel en hij zag tot zijn verrukking dat ze ervan moest huiveren. 'Ik hou nog veel meer van jou!', beantwoordde hij haar liefdesverklaring. Zijn ene hand ging strelend door haar haren en trok er soms zachtjes aan terwijl zijn andere hand zijn weg over haar rug vond. Dan weer boven streelde en vervolgens ging hij meer naar beneden. Af en toe met zijn nagels ging hij er zacht overheen en glimlachte zacht bij de automatische reactie van haar lichaam. Zijn lippen kusten haar hals en nek en hij snoof haar verschrikkelijk heerlijke geur op. Hij moest echt oppassen dat hij zijn verstand niet zou verliezen. Ze was hem veel te kostbaar en hij wilde niet iets doen dat zij niet zou willen. Even gingen zijn lippen naar haar oor. 'Je bent mijn Lavinia.', zuchtte hij zachtjes in haar oor. 'Maakt niet uit met wie je trouwt. Ik zal altijd meer van je houden dan degene met wie je trouwt.', vervolgde hij. Hij leunde iets achterover en keek haar in de ogen. Daarna zoende hij haar gepassioneerd.

:Anima Tell:
Espe keek naar Pleoh toen hij antwoord gaf. Ze grinnikte stilletjes en schudde haar hoofd lichtjes. Lucifer droomde te veel en dat was slecht voor hem. Want Lavinia kon met geen mogelijkheid met hem trouwen. Haar vader zou het niet toestaan. En daarbij moest Lucifer eerst haar hand vragen bij de koning en de koning was geen gemakkelijke man. Nee, als Lavinia's vader was hij nog strenger want niemand mocht zijn dochter ook maar aan raken. Maar dat was na twee dagen al afgelopen toen ze hier kwamen. Lavinia had jaren lang naar de vrijheid verlangd maar ze was slechts een bloem die rijp was om geplukt te worden. Niets meer dan een prooidier met een goude kroontje ei Lavinia dan meestal. Hun zoektocht bracht hen uiteindelijk altijd bij Lucifer terwijl Lavinia dat helemaal niet mocht bleef ze te koppig om haar verlangen op zij te zetten. Espe keek naar Pleoh en greens, ''Ik krijg het wel uit je, goed of kwaad schiks..'' Zei ze met geheven hoofd en keek vanuit haar oog hoek naar Pleoh en grinnikte vervolgens. Toen ze naar Lucifer keek deed ze een poot voor Pleoh's ogen. Meer om hem te plagen dat hij niet kon zien wat er gebeurde. Toen dat voorbij was duwde ze hem op zijn rug en beet ze zachtjes in zijn oor. Maar al snel werden de rollen omgedraait en beet Pleoh haar zachtjes in haar rug en gaf haar vervolgens een lik waarna hij weg sprinte. Espe keek even naar Lavinia en Lucifer maar die zouden elkaar wel vermaken. Ze greens en sprinte Pleoh achterna. Omdat ze haar lichaam meer gebouwd was voor het rennen was ze aardig snel. Ze dook de bosjes in en rende via de schaduw met Pleoh mee. Pleoh zou haar niet zien omdat haar vacht zelf ook zwart was. Toen ze net voor Pleoh rende sprong ze uit de bosjes boven op Pleoh en de twee rolde over de grond heen naar beneden van de helling af en kwamen weer neer een stuk naar beneden. het zo een klim worden naar boven maar nu maakte dat niet uit. Espe beet opnieuw in zijn oor en gaf een lik bij zijn snorharen en beet vervolgens in zijn schouder.

Lavinia greens lichtjes toen hij kreunde. Ze vond het ergens wel schattig dat hij dat deed. Ze voelde zijn lippen kort op de van haar. Haar ogen glansde terwijl ze hem aan keek. Automatisch ging haar hoofd iets naar achtere toen hij zijn lippen naar beneden liet glijden. Ze keek hem aan met een ondeugende twinkeling in haar ogen toen hij het stof van haar jurk naar beneden schoof. Hij drukte een paar kussen op de krassen van Pleoh die nog lichtjes zichtbaar waren en ze kon een kreun onderdrukken. Ze had haar armen om zijn nek heen geslagen en keek hem met glimmende ogen aan. Ze voelde zijn hand bij haar rug en hoorde het geluid van haar rits. Lavinia's wangen kleurde heftig rood terwijl ze hem aan keek. Toen ze zijn hand op haar rug voelde veranderde iets in Lavinia's ogen. Ze werden lustiger. Zijn tanden schraapte lang haar oorlel en Lavinia huiverde. Een luide kreun ontsnapte uit haar mond. Want als ze ergens niet tegen kon als iemand in haar nek zat of bij haar ogen. Van de kleinste aanrakingen huiverde ze. Een duidelijke blos sierde haar gezicht. Na zijn woorden deed ze even haar ogen dicht. Ze rilde toen ze zijn nagels langs haar rug streken. Ze tilde haar hoofd op toen hij haar nek en hals kuste en huiverde bij elke aanraking. Haar arm om zijn nek heen geklemd en haar rechterhand op zijn borst. Haar hart klopte sneller. Misschien zou Lavinia haar verstand verliezen en haar vaders wed niet meer volgen maar ze moest dat wel maar wat als ze dat niet deed? Ze kende de gevolgen niet maar dat deze zwaar waren was zeker. Lavinia verplaatste zich even zodat ze beter zat waardoor haar jurk iets meer weg gleed maar erg vond Lavinia het niet want wat onder haar jurk zat was nog steeds verborgen. Ze had een soort hempje aan maar dan zonder bandjes tot haar navel. Lavinia had dat zelf in elkaar geflanst zodat ze geen corset hoefde te dragen. Ze bloosde toch wel flink maar ze liet zich niet van haar stuk af brengen. Ze huiverde opnieuw toen hij teder in haar oren fluisterde en keek hem aan. ''Ik zal altijd bij je zijn, Lucifer..'' Zei ze zachtjes. Ze plante haar hand op zijn hart en voelde hoe deze te keer ging. ''Hier,'' zei ze met een glimlachje. Vervolgens zoende Lucifer haar gepassioneerd. Lavinia speelde speels met zijn tong en liet haar handen over zijn borst en buik glijden. Bij zijn onderbuik stopte ze. Één hand ging weer terug naar zijn borst en Lavinia zoende hem vol passie terug. Het was aan hem wat hij met haar wou doen want Lavinia liet alles aan hem over want ze hield van hem. Ze kon niet nog meer van hem houden dan nu.

:Anima Tell:
Pleoh grijnsde terwijl hij wegrende en hij Espe achter zich aan hoorde komen. Hij rende hard door en probeerde haar geluid te plaatsen. Het lukte hem niet wat hem wel een beetje frustreerde, maar toen hij haar eenmaal uit zijn schaduw zag springen was hij alleen maar trots. Ze had dus toch iets van hem geleerd. Hij viel om en samen rolden ze de helling af totdat ze beneden tot stilstand kwamen. Het duurde voor hem iets langer voordat hij van de rol bekomen was en het leek bijna alsof hij lachte toen ze hem een lik over zijn snorharen gaf. Hij greep haar staart voorzichtig tussen zijn kaken en beet haar zachtjes waarna hij haar losliet en zijn poten op haar rug plantte en haar op de grond duwde. Hij likte even haar buik waarna hij haar aankeek. Misschien was ze toch niet zo erg als hij als eerste had gedacht. Ze had alleen Lavinia willen beschermen en dat moest hij eigenlijk waarderen. Dat was een van de taken van de anima. Je moest je wederhelft beschermen, want je kunt niet zonder elkaar leven. Hij was te ver weggedroomd en sprong aan de kant toen Espe weer op hem afkwam. Daarna beet hij haar speels in haar oor en grijnsde haar toe. Hij vond het steeds leuker om met haar te spelen.

Hij zag niet dat ze rood werd toen hij de rits van haar jurk opende. Zijn ogen waren op haar nek en oor gericht en hij schraapte met zijn tanden langs haar oorlel. Hij grijnsde bij het horen van haar kreun en hij zei haar dat hij altijd van haar zou houden. Hoe ver ze ook weg zou zijn. Hij keek haar aan toen ze zich bewoog en zag dat de jurk afviel. Hij glimlachte even verbaasd bij het zien van het hempje dat ze daaronder aan had, maar hij kon het ook wel waarderen. Haar hand ging naar zijn hart en hij merkte ook dat die ontzettend hard te keer ging. De zoenen die daarna volgden waren gepassioneerd en teder en lieten alle liefde die hij had voor haar erdoorheen komen. Hij huiverde toen ze hem over zijn onderbuik streelde en hij verbrak de kus. Snel stond hij op en trok haar ook omhoog waardoor haar jurk geheel afviel. Ze had alleen haar hempje en ondergoed nog aan. Zijn blik ging over haar lichaam heen zoals iedere man zou doen als ze zo’n geweldig lichaam zagen en daarna blikte hij in haar ogen. Hij kwam dichterbij en kuste haar bij haar oor. Hij had al gezien dat ze weer roder was geworden toen hij zo naar haar keek. ‘Je bent prachtig.’, fluisterde hij hees in haar oor. ‘Sla je benen om me heen.’, was zijn volgende commando. Hij Tilde haar op en hield een van zijn handen om haar rug en de andere om haar kont om haar omhoog te houden. Met grote en stevige passen liep hij naar een boom en zette haar daartegen vast. Hij keek omhoog naar haar gezicht en glimlachte haar toe. Zijn mond ging daarna naar beneden. Hij kuste de gevoelige plekjes van haar boezem door de stof heen en glimlachte weer bij de automatische reactie van haar lichaam daarop. Ook zijn lichaam reageerde op haar aanrakingen, maar die hield hij verborgen. Zijn broek was al een tijdje te strak voor hem, maar hij was zo bezig met haar dat hij dat niet opmerkte. Zijn hand gleed van de zijkant onder haar hempje en streelde daar zacht haar buik. Hij stopte met haar te kussen en keek haar aan. Zijn hand ging naar boven en streelde nu de plekken die hij daarvoor had gekust. Eerst heel zacht streelde hij, waarna hij zachtjes begon te knijpen en haar te masseren. Zijn andere hand hield hij nog steeds onder haar kont. Hij bleef op de een of andere manier bang dat ze zou vallen. Hoe goed hij haar ook had vastgezet en nu masseerde hij haar daar ook. Zijn hand gleed onder haar ondergoed en kneep haar zachtjes. Verder keek hij toe hoe haar verlangen steeds groter werd, maar ook dat haar gezicht steeds roder werd en hij moest erg zacht om lachen. Ze zag er zo mooi uit.

Espe trok haar mondhoeken omhoog toen hij haar staart beet had. Espe's staart was wel wat gevoelig maar gelukkig beet hij niet hard. Espe's poot maaide in het rond toen hij haar staart vast had. Maar omdat hij zo achter haar stond kon ze er niet bij met haar poot. Pleoh duwde haar waardoor ze zich liet neerploffen. Ze voelde de ruwe tong van Pleoh over haar buik en Espe begon spontaan te spinnen. Haar staart zwiepte heen en weer terwijl ze Pleoh aan keek. Pleoh leek even weg te vallen en sprong op toen ze weer op stond. Ze miauwde speels en beet ook in zijn oor waarna ze hem mee nam naar de grond. En hem op zijn zij rolde. Espe legde haar voorpoten over hem heen en keek hem met glimmende ogen aan waarna ze zachtjes in de vacht beet bij zijn schouder. Espe had luid lopen spinnen toen ze haar voorpoten over hem heen had gelegd. Espe hield van spelen zo af en toe en dit was leuk. Tenminste vond zij. ''Je valt best wel mee voor een slecht gehumeurde kattenkop..'' Zei ze met haar mondhoeken opgetrokken.

Lavinia zoende vol passie en genot. Je zou het lust kunnen noemen. Haar hartslag ging erg snel, tenminste voor haar doen. Lucifer verbrak de kus en Lavinia keek hem smekend aan want ze verlangde naar meer. Haar lippen werden voller dat merkte ze wel na elke zoen van Lucifer. Lucifer stond op en Lavinia vroeg zich af waarom. Had ze iets verkeerds gedaan? Lucifer hielp haar omhoog waardoor haar jurk volledig af viel. Lucifer leek gefasineerd door het lichaam wat onder haar jurk verscholen zat. Ergens was ze blij dat er ondergoed was uit gevonden. Maar toen hij zo naar haar bleef kijken werd ze steeds roder. Wat verlegen maar meer onzeker staarde ze naar haar voeten en zag hoe Lucifers schaduw dichterbij kwam. Ze keek op en Lucifer kuste haar oor. Bij zijn woorden voelde ze een tinteling door haar heen gaan. Ze keek hem aan met een ongeloofwaardige blik. Ergens geloofde ze het niet want Lavinia was helemaal niet zo trots op haar lichaam. Het woord prachtig paste gewoon niet bij haar lichaam. Lucifer tilde haar op en Lavinia sloeg haar armen om hem heen. Normaal zou ze geen bevelen om volgen maar nu deed ze het toch maar. Ze sloeg haar benen om hem heen een rode blos was duidelijk zichtbaar. Het volgende moment voelde ze de boomschors tegen haar rug. Met twinkel ogen keek ze Lucifer aan en glimlachte warm naar hem toen hij dat ook deed. Haar hart klopte steeds sneller en haar hoofd ging automatisch naar achtere toen hij de gevoelige plekjes van haar boezem kuste. Zelfs door het stof heen had ze die gevoeld. Ze kon nog net een kreun onderdrukken maar dat kosten best veel moeite. Lavinia drukte zich iets meer tegen hem aan en boog naar voren om zijn nek te kussen. Kleine teder kusjes volgde hun weg naar zijn schouder en vervolgens weer omhoog. In het midden van zijn nek nam ze een beetje huid tussen haar lippen en zoog hier aan. Deze plek kleurde rood. Nadat deze plek vuurrood was drukte ze er een klein kusje op en keek hem verlangend aan. Zijn handen streelde haar liefdevol en Lavinia moest zich in houden om niet te kreunen. Maar toen Lucifer haar begon te masseren kon ze de kreun niet meer onderdrukken. Lavinia werd steeds roder en ze moest uit kijken dat ze zich niet helemaal over zou gaan geven of zelf stomme dingen ging doen die haar de kop kosten en andrs wel die van Lucifer. Haar hoofd kon niet meer roder worden toen zijn hand onder haar onderbroek ging en hij haar zachtjes kneep. Haar verlangen werd te groot en ze drukte zich meer tegen hem aan. Ze kon het niet laten om af en toe te kreunen. Haar handen gleden over zijn blote rug. En Lavinia begon aan zijn oor te sabbelen waarna ze vervolgens teder in zijn oor fluisterde. ''Je maakt me gek, Lucifer...'' fluisterde ze ze zachtjes in zijn oor. Haar lippen vonden weer een weg in zijn nek. Want hem strelen op gevoelige plekjes kon ze niet als ze zo zat. Maar ergens maakte het haar niet uit. Ze had zich totaal overgeven aan Lucifer.

:Anima Tell:
Pleoh grijnsde toen ze hem niet te pakken kreeg. Hij hield wel van dit spelletje en het had veel te lang geweest dat hij het voor het laatst had gedaan. Hij likte haar nog een keer toen ze er spontaan van begon te spinnen en vond het leuk dat ze zo reageerde. Daardoor droomde hij weg en hij sprong dan ook gauw weg toen ze weer overeind kwam, maar hij was niet snel genoeg, want ze nam hem al weer mee naar de grond en legde haar voorpoten over hem heen. Hierdoor kon hij niet bewegen. Niet dat hij het probeerde, want hij bleef rustig liggen en keek haar rustig aan. Zijn bruine ogen waren in die van haar gericht en je kon er misschien zelfs voor het eerst iets van vrolijkheid in zien of misschien iets van tevredenheid. Hij wist zelf ook niet precies hoe hij zich voelde, maar hij vond het wel een fijn gevoel. Hij liet zijn hoofd op de grond vallen bij haar commentaar en keek even voor zich uit. ‘Dan moet ik zeker dank je wel zeggen?’, vroeg hij waarna hij zich weer naar haar terugdraaide. Hierbij draaide hij zich op zijn rug en kwam iets omhoog. Zo kon hij haar even een lik over haar gezicht geven waarna hij haar grijnzend aankeek. Hij was het dan misschien lang niet altijd eens met haar methodes, hij zag wel in dat ze op haar manier probeerde om Lavinia te beschermen. Daarna kreeg hij een grappig idee. Hij draaide door en stond op waardoor ze haar achterpoten van hem af moest laten zakken. ‘Kom mee. Ik wil je iets laten zien.’, zei hij en sprong er vandoor. Hij wilde haar het plekje zien waar Lucifer zo gek was geweest om iets te doen. Hij kwam al snel bij het meer aan en sprong er zonder te aarzelen in. Hij zwom naar een klein eilandje waarop een enkele boom stond. Hij ging op de kant zitten en liep naar het boompje toe. Hij knikte naar de tekening die Lucifer erin had gemaakt. Ergens heel klein zag je een hartje met daarin twee L’en. ‘Dit heeft hij gemaakt voordat hij haar ooit hier tegenkwam.’, zei hij zacht en keek haar aan. Ze was net als hij zeiknat, maar hij kon er wel tegen.

Lucifer moest inderdaad zacht lachen toen hij haar hoorde kreunen. Het zorgde ervoor dat hij er nog meer genoot nu hij wist dat hij haar ook liet genieten. Dat was zijn doel geweest vanaf het begin. Haar laten genieten van alles wat hij kon. Nu hield hij zich nog aardig terug en hij deed moeite om dat ook zo te houden. Hij kreunde zacht toen ze bij hem een klein zuigvlekje maakte en haar lippen die zijn huid streelden waren bijna als het paard van Troje. Ze had het paard bijna de muren binnengehaald en dan zou de valstrik eruit komen. Dat kon hij niet laten gebeuren, maar het was al gebeurd toen ze zei dat hij haar gek maakte. Hij haalde zijn handen weg van de plaatsen waar hij haar had gestreeld en legde zijn handen in haar hals en bracht haar hoofd weer naar die van hem om haar gepassioneerd te kussen. Tegelijkertijd zette hij een stapje naar achteren zodat ze zich weer kon laten zakken. Zijn handen gleden naar haar rug zodat ze niet zou vallen, maar daar streelde hij haar weer zachtjes over haar gehele rug. Hij verbrak even kort de kus. ‘We kunnen niet verder dan dit, lieverd.’, zei hij zachtjes waarna hij zijn lippen weer op die haar legde. Zijn tong vond een weg naar die van haar en speelde er duidelijk een spelletje mee dat hij telkens veranderde. Zelfs tijdens het zoenen moest hij grijnzen en hij woelde met zijn hand door haar haar. Het was zijdezacht en als hij zijn ogen zou openen zou het zo zwart zijn als de nacht. Hij trok zich terug, wist dat het nu even moest stoppen, want anders zou hij zich echt niet meer kunnen beheersen. Hij verbrak de zoen weer en trok haar mee naar de open plek en ging zitten. Hij gebaarde haar om tussen zijn benen te gaan zitten en legde zijn armen om haar heen en liet zijn handen ineengevouwen op haar bovenbenen rusten terwijl hij haar nek en hals van achteren kuste. Hij legde zijn lippen even tegen haar oor en gaf een teder kusje. ‘Heb jij iets waarmee je me kan afkoelen?’, vroeg hij hees. ‘Je lichaam maakt het alleen maar moeilijker om van je af te blijven. Je bent zo mooi.’, ging hij zachtjes verder en hij ging zachtjes met zijn lippen langs haar kaaklijn. Zover hij kon en toen ging hij terug. ‘Je bent prachtig.’, zuchtte hij.

Espe grinnikte, ''Ik zou het wel waarderen als je dankje zegt. Dat wel. Maar het hoefd niet. We zijn niet in het paleis dus nu mag alles..'' Zei Espe met haar mondhoeken opgetrokken tot een soort glimlach. Ze voelde zijn lik over haar gezicht heen en grinnikte. ''Ga je Lucifer na doen...'' Zei ze plagend en grinnikte op nieuw. Nu hoopte ze eigelijk dat hij het grapje snapte maar dat waren zorgen voor later. Pleoh draaide en haar poten kwamen op de grond te recht. Espe stond op en rende hem achterna. ''Wacht op mij,'' gromde ze waarna ze harder ging rennen. Het meer was te zien en Espe aarzelde toen Pleoh er in sprong. ''Ik heb een hekel aan zwemmen..'' mompelde ze chagerijnig. Espe vervormde tot een zwarte wolf en knikte goedkeurend en sprong het water in. Op zijn hondjes zwemde ze naar het kleine eilandje en schudde zich waardig uit waarna ze weer terug veranderde in een panter. Espe liep Pleoh achterna en ging zitten bij het boompje om deze te bekijken. Even keek ze naar Pleoh en grinnikte kort maar werd al snel serieus. ''Hoe lang vind hij Lavinia al leuk?'' vroeg ze aan hem dit keer zonder hem aan te kijken. Toen ze antwoord had gekregen knikte ze kort en zetten haar nagel onder het hartje. Ze kraste er een E in en daarna een plus teken met een P er achter. ''Zo, nu is de familie compleet..'' Zei Espe met haar mondhoeken opgetrokken als een glimlach waarna ze Pleoh aan keek.

Lavinia streelde zijn nek en voelde even later zijn lippen weer op die van haar. Ze sloot haar ogen en kuste hem liefdevol terug. Zijn handen gleden over haar rug heen. Ze opende haar ogen weer naar een tijdje en merkte dat hij een stap achteruit deed. Haar benen liet ze weer op de grond zakken en nu was ze weer kleiner dan Lucifer maar dat maakte niet uit. Voordat ze iets kon zeggen op zijn woorden, dat hij gelijk had voelde ze zijn lippen weer. Haar armen sloeg ze om zijn nek heen en opende haar mond een stukje waarna hij begon te spelen met haar tong. Je zou denken dat het op een gegeven moment saai werd maar dat was echter niet zo. Deze zoen was alles behalve saai, daar sorgde Lucifer wel voor. Zijn hand ging door zijn haren en Lucifer stopte. Hij deed een paar stappen achteruit maar Lavinia hield zijn hand vast. Lucifer ging zitten en Lavinia ging tussen zijn benen zitten met haar knieeën opgetrokken. Ze sloot haar ogen toen ze zijn lippen om haar nek voelde maar zei niets. Ze legde haar handen om zijn armen maar toen hij haar wat vroeg draaide ze zich om. Maar toen hij verder sprak en als laatste zuchten legde ze haar inger op zijn lippen. ''Je weet dat ons samen zijn maar voor even is, hé... Dat alles hierna voorbij is..'' Zei ze teurig en beet op haar onderlip. ''Hoe graag ik ook zo willen, ik mag je niet zien als mijn partner.'' Ze zuchte. ''Maar op je vraag terug te komen, we kunnen gaan zwemmen in het meer om af te koelen..'' Zei ze met een zwak glimlachje waarna ze weer naar zijn handen keek. Ze slikte even. Als ze terug kwam en ze had niemand gevonden zou haar vader zijn plan uitvoeren. Maar ze kon niet trouwen met Lucifer... Het mocht niet, ook al zou ze dat willen.

:Anima Tell:
Pleoh grijnsde en gromde zacht dank je wel. Het was eigenlijk niet nodig geweest, maar hij vond het wel grappig en hij was nu echt haast niet meer serieus bezig dus waarom zou hij dan ook niet gewoon meedoen aan een beetje zelfspot. Hij grijnsde weer toen ze hem zei dat hij op Lucifer leek. Dat was echt grappig, want hij hield zich altijd afzijdig als Lucifer bezig was en deed niets met de anima’s van die vrouwen. Daar had hij gewoon geen zin in en waarom zou hij dat doen? Hij had geen behoefte aan paren met anderen of met het vermaken van die anima’s. Hoe graag zij het ook wilden. Hij was nu eenmaal niet zo, maar Espe haalde zijn gestolen jeugd weer wat omhoog. Nu kwam hij zelf ook omhoog om haar een plek te laten zien die Lucifer lang geleden al had gemerkt. Nou ja, lang geleden betekende in dit geval voordat hij Lavinia hier had ontmoet en alles wat er hier allemaal was gebeurd. Hij rende door totdat hij bij het water uitkwam en sprong er zonder te aarzelen in. Hij hield van water en vond het heerlijk om er in te liggen. Misschien wel raar voor een katachtige, maar tijgers hielden nu eenmaal wel van water. Nadat hij zich op het kleine stukje land had gekregen, schudde hij zich uit en keek naar Espe. Die was nu ondertussen net aan het veranderen in een panter. Haar lievelingsdier dus. Hij had haar al een paar keer zien veranderen, maar had het vermoeden dat ze in nog wel meer dieren kon veranderen. Hij wees het stukje dat gegraveerd was in de boom aan. ‘Hij had al interesse in haar vanaf het moment dat ze zijn koekje stal. Dat was op haar verjaardagsfeestje. Ze was net zes geworden of zo. Hij was niet verliefd op haar, maar vond haar wel interessant. Langzaam aan toen hij ouder werd en zij ouder werd, kon ik merken dat hij steeds geïnteresseerder in haar werd, maar hij kon en mocht niets doen. Je wilt niet weten hoe vaak hij die stress eruit heeft gevochten. Hij heeft haar ook altijd verdedigd in de kroegen ook al bleek later dat het juist was wat er over haar werd gezegd. Maar ik denk dat hij het zich pas echt besefte dat hij van haar hield toen hij haar niet dagelijks meer kon zien. Hij begon steeds vaker over haar te dromen en begon er zelfs over te praten. De enige manier waarop ik zeker wist dat hij van haar hield, want hij wilde er zelfs niet met mij over praten.’, zei hij serieus en keek naar de boom waarin de inkerving stond. Hij grinnikte toen hij zag wat Espe deed en streek even zijn kop langs die van haar. Daarna voelde hij het en keek naar de kant van het meer. Tussen de bomen door zag hij ze komen en je kon zien hoeveel liefde er tussen hen hing. ‘Lucifer wil nog wel eens spelen in het water.’, mompelde hij zachtjes en hij liet zich in het water glijden. Hij wachtte even en keek om naar Espe. ‘Ga je mee?’, vroeg hij haar waarna hij verder ging op zijn tocht.

Lucifer trok haar mee naar de grond en legde zijn armen om haar heen en kuste haar totdat hij zijn gedachten niet langer voor zich kon houden en zich uitsprak. Hij gaf haar iets de ruimte om om te draaien en keek haar grijnzend aan. Ze was echt zo prachtig en dat zei hij haar dan ook en wilde naar haar toebuigen om haar te kussen, maar ze legde haar vinger op zijn lippen en hij deed gehoorzaam niets. Hij keek haar alleen maar aan en probeerde zijn blik vrolijk te houden terwijl ze haar zegje deed. ‘Ik weet het, maar mag ik je om een gunst vragen?’, vroeg hij zacht en zijn stem maakte duidelijk dat hij serieus was. Hij wachtte totdat ze weer opkeek. ‘Zou ik je beschermer mogen zijn? In ieder geval totdat je trouwt?’, vroeg hij zacht aan haar. Het zou voor hem een enorme opluchting zijn als hij het recht had om haar te verdedigen tegen lasterpraat en haar mocht beschermen tegen alles wat in haar pad stond als hij dat wilde of als dat nodig was. Hij wachtte rustig totdat ze tot een antwoord was gekomen en stond daarna op. Hij trok haar mee omhoog en aan zijn blik was niet te zien wat hij van haar antwoord vond. ‘Laten we maar gaan zwemmen.’, grijnsde hij niet veel later en pakte haar hand vast om samen naar het meer te lopen. Het duurde een paar minuten en in die minuten genoot hij van haar warmte die vlak bij die van hem was en keek af en toe stralend op haar neer. Ze was zo mooi, van binnen en van buiten. Eindelijk zag hij het meer en begon iets harder te lopen. Hij hield van het water en keek er al verlangend naar. ‘Dames eerst.’, zei hij lachend en dook vervolgens zelf in het water. Een paar meter verder kwam hij weer naar boven en ging staan. Hij stond tot aan het midden van zijn borstkas in het water en keek naar de plek waar hij Lavinia voor het laatst had gezien. Hij wilde net naar haar toelopen toen hij het water voelde bewegen. Hij draaide zich langzaam om en keek recht in de ogen van Pleoh die hem omver duwde en ze samen achterover het water invielen. Proestend kwam hij weer boven en spetterde water naar Pleoh. Water was voor hen heerlijk en iets symbolisch. Het stond voor hen voor het leven in ieder van hen. De bomen konden hem niets schelen, het was het water dat voor hem als een godin moest worden vereerd. Zonder water kon je niets. De machtige klauwen kwamen alweer op hem af en trokken hem naar Pleoh toe en in die beweging duwde hij de tijger zelf onder water. Daarna lachte hij luid. ‘Ga maar met Espe spelen, jochie.’, lachte hij nog steeds na. Hij keek de tijger lachend na en richtte zijn aandacht daarna weer op de vrouw van wie hij hield. Hij kon haar zo nergens zien en werd ongerust toen ze na een tijdje nog steeds niet te bekennen was. (Na een paar seconden dan al..) ‘Lavinia?’, riep hij ongerust en bezorgd.

Espe keek hem aan. ''Dat is 13 jaar geleden,'' Zei ze ademloos. ''Wauw, ik wist niet dat mannen zo lang intresse in iemand kon hebben. Zeker niet als ze van die avontuurtjes houden zoals Lucifer.'' Gaf Espe eerlijk toe. Ze bleef hem rustig aan kijken en keek daarna naar de twee L'en in de boom. Espe greens lichtjes. ''Ja, Lavinia was niet erg gemakkelijk te bereiken. Het is enkel zo dat ze nu vrij is zonder al die bewakers want anders zou dit niet gebeurd zijn.'' Gaf ze toe en grinnikte enkel. Ze luisterde verder, ''Dus voor dit al was hij verliefd op haar, wauw.'' Zei Espe rustig. ''Ik wist niet dat mannen zoals Lucifer zo lang bij iemand zou kunnen blijven.'' Zei ze glimlachtend. Ze legde haar poot even op die van hem. ''Ik keur je nu officeel goed. Van af nu mag je me op elk moment komen op zoeken. Met Lucifer als jullie dat willen. In elk geval.'' Zei Espe en grinnikte lichtjes. Ze kraste in de boom hun letters en keek hem weer aan. Ze hoorde een lachje en Espe draaide zich om en zag Lavinia en Lucifer. Ze grinnikte lichtjes. Lavinia was dus al voor bereid op een duik in het water. Pleoh stond op en liet zich in het water glijden. Espe knikte en rende het water toch in. Het water was koud en Espe rilde lichtjes en zwom achter Pleoh aan.

Lavinia keek Lucifer aan en zag dat hij vrolijk probeerde te blijven terwijl ze haar zegje deed. Ze haalde haar vinger weer van zijn lippen af en keek hem met een grijnsje aan. Maar toen hij haar serieus aan keek en haar een gunst vroeg, glimlachte ze breed. ''Je mag me altijd beschermen Lucifer. Zelfs als ik getrouwd ben..'' Zei Lavinia glimlachend en drukte een kus op zijn mond. Hij trok haar omhoog en Lavinia knikte. Ze kneep zachtjes in zijn hand en keek toe hoe het meer groter werd. Lavinia liet zijn hand los en stapte het water in. Ze rilde en sprong weer op de kant. ''Ahw, koud..'' Mompelde ze. Ze zag hoe hij het water in sprong en keek toe met een vertederde blik hoe hij speelde met zijn Anima en sprong het water in toen hij Pleoh weg wuifde. Onder water hoorde ze hem zelfs spreken en Lavinia grinnikte en pakte zijn been beet waarna ze hem onderwater trok en vervolgens naar boven ging. Eenmaal boven begon ze te lachen en keek ze om zich heen. ''Lucifer? Waar ben je?'' zei ze speels met een grijnsje en keek om zich heen.

:Anima Tell:
Pleoh trok zijn schouders op. Voor hem was het normaal geweest dat Lucifer altijd al in Lavinia was geïnteresseerd. Misschien kwam dat ook wel doordat ze zoveel op Laverinia leek en die had hen soort van gered door hen te laten opgroeien en niet te verbannen. Hij schudde even zijn kop bij haar woorden en ging iets dichter bij haar staan. ‘Zeg het nooit tegen Lucifer dat ik je dit heb verteld, maar hij deed het niet alleen voor de eenzaamheid van de vrouwen.’, zei hij zachtjes en keek even om zich heen zodat hij zeker wist dat Lucifer er niet was. ‘Je wilt niet weten hoeveel geheimen vrouwen in zulke momenten vertellen. Hij weet over ieder heerschap wel geheimen die een revolutie zouden kunnen veroorzaken als het bekend zou worden. Soms lijkt het wel alsof de gewone inwoners van Bombarda eervoller zijn dan de hoge lieden. Je wilt niet weten wat sommige uitvoeren.’, zei hij zachtjes. Hij grijnsde licht bij haar acceptatie en streek zijn kop langs die van haar. Ze was best oke als ze niet probeerde om Lavinia te beschermen. Hij ging daarna het water in en speelde even met Lucifer totdat hij werd weggestuurd om met Espe te gaan spelen en zwom naar de kant. Hij bleef in het water tot het gedeelte waar hij kon staan en zijn ogen twinkelden lichtjes terwijl hij naar haar grijnsde. Water zorgde ervoor dat hij helemaal opfleurde. Zonder een waarschuwing aan haar te geven, sprong hij op haar af en gooide zijn voorpoten over haar rug. Hij was lichter doordat ze nog in het water stonden, maar nog steeds zwaar. Hij was nu eenmaal een mannetjestijger. Hij beet haar zachtjes in haar natte vacht en sloeg met zijn staart door het water heen en weer.

Lucifer liet niets blijken van wat hij van haar antwoord vond, maar van binnen was hij hartstikke blij. Nu kon hij haar beschermen als hij dacht dat dat nodig was. En ze had hem net toestemming gegeven dat hij haar voor altijd mocht beschermen. Niet dat hij voor altijd bij haar zou zijn, maar hij zou altijd het recht houden. Hij veranderde zijn blik dan misschien niet, maar in de kus die ze op zijn mond drukte, liet hij zijn blijheid voelen. Het was echt een kus waarbij hij niet gepassioneerd was, maar blij en vrolijk. Hij trok haar omhoog en nam haar mee naar het meer. Hij liet haar eerst het water instappen en dook er vervolgens zelf in om daar met Pleoh te spelen. De tijger was dol op water. Na een tijdje stuurde hij de tijger weg en keek om zich heen om Lavinia te vinden. Hij kon haar niet vinden en riep haar naam. Hij schrok toen hij een hand bij zijn been voelde en naar beneden werd getrokken. Hij viel achterwaarts het water in en liet zijn open van schrik en moest grijnzen toen hij het lichaam van Lavinia zag. Hij draaide zich en zwom naar haar toe. Hij knielde achter haar neer en duwde met zijn handen haar benen uit elkaar. Zover dat hij er goed bij kon en kwam langzaam overeind. Zijn handen en armen hielden haar bovenbenen goed vast en toen hij boven water kwam, zat ze een paar seconden op zijn schouders. Maar ze zat te ver naar achteren en toen zij naar achteren viel, gebeurde dat bij hem ook en in het water draaide hij zich zo dat hij boven haar lag. Zijn handen vonden hun plaats om haar middel en hij trok haar mee naar boven. Boven water gaf hij zichzelf en haar even de kans om adem te halen, maar daarna boog hij zich naar haar toe. Hij zoende haar met gesloten ogen en zijn handen streelden zachtjes haar rug. Ze stond dicht tegen hem aan en hij kon haar lichaam nu extra goed voelen door het water. Het hempje zat tegen de contouren van haar lichaam geplakt en door de kou was alles iets stijver geworden. Hij kende dat uit ervaring, maar zij voelde toch het beste aan van allemaal. Hij trok zich even terug en opende zijn ogen. ‘Ik hou van je.’, zei hij hees en drukte zijn lippen weer op die van haar. Hoe kon het toch dat je zoveel van iemand hield dat je jezelf nog op zou willen offeren voor diegene? Maar dat was Lavinia voor hem. Als hij haar zou redden door zichzelf te vermoorden dan zou hij dat doen. Zonder te twijfelen. Als dat de enige keuze was.