Toen ze zei dat zijn gave prachtig was wist hij niet wat hij moest zeggen, hij had zijn eigen gave altijd als nutteloos gezien, maar ind it soort situaties was het inderdaad prachtig. Vooral voor iemand die nog nooit iets van de echte wereld had gezien. Hij glimlachte breed toen ze zei dat ze nog nooit zoiets moois had gezien en dit keer zag je zelfs aan zijn ogen dat hij er erg blij om was. "Graag gedaan." zei Kenshi vrolijk, hij keek even op, het begon al een stuk dongkerder te worden. "Ik zal houtsprokellen voor een kampvuur." zei hij rustig, hij stond op, waarna hij richting Kayla keek "Als je het goed vind dat wij hier ook gaan overnachten natuurlijk."
:Anima Tell:
Kyodo had besloten hier te blijven toen Espe weg ging, ze zei tenslotte 'ik' en niet 'wij' wat betekende dat hij een keuze had. Ookal hielt hij van jagen, het was beter om zich af en toe even in te houden. Hij keek naar Kenshi en Kayla, zette een paar stappen hun richting uit zodat hij binnen gehoorgrens lag en ging liggen. Gewoon zo dat Kenshi en Kayla hem konden zien en niet zouden denken dat hij hen zou afluisteren, want dat was niet de bedoeling.

Lavinia knikte lichtjes. Een glimlach sierde haar gezicht. ''Ik zou het erg leuk vinden als je hier ook blijf overnachten.'' ''Ik zet de tent wel op,'' Zei Lavinia met een glimlach en stond ook op. ''Doe je wel voorzichtig?'' zei ze met een grijnsje. Ze wist wel dat kenshi voorzichtig zou doen. Pas toen hij weg ging op hout te sprokkelen voor het kampvuur liep ze naar haar tas en maakte deze openen. Ze zocht een deken en hing deze over een tak heen. De deken was niet erg lang dus deze haalde ze er al snel af en pakte een tweede deken en zetten deze aan elkaar door in de punten een gat te maken en daar doorheen deed ze touw en bond ze zo aan elkaar en hing ze over een tak heen. Ze zetten hem aan de onderkant vast met stenen en ging daarna onder de dekens zitten. Zo zatten ze droog en uit de wind. Ze moesten elkaar maar warm houden van nacht of ze moest haar mantel gebruiken. Vanuit de tent keek ze naar de sterren.

Espe rende door de bossen heen, Kyodo was niet mee gegaan. Dat vond ze best jammer maar nu ging ze het zelf doen. Bij een waterplek ging ze liggen in de bosjes en wachtte tot er een kudde dieren kwam. Na lang wachten kwamen ze dan. Espe likte haar snorharen er bij af en sloop verder. Ze sprong uit de bosjes boven op een hert en deze sleurde ze naar de grond waarna ze in zijn slagaders bij zijn nek beet. Het dier was op slag dood en Espe rusten niet. Ze rende achter de vluchten kudde aan en het lukte haar nog 2 herten te overmeesteren. Ze pakte de 3 bij hun poten en sleurde ze door de bossen heen terug naar de andere. Het zou lastig worden om terug te komen en afentoe raakte ze een poot kwijt waardoor ze weer terug moest. Maar uiteindelijk kwam ze er toch bij het kamp aan. Lavinia zat al onder haar eigen gemaakte tent en Espe sleurde de prooidieren vlak voor de tent. Lavinia grinnikte en gaf een aai over haar kop. Espe spinde en ging ook liggen. Samen met Lavina wachte ze op de terug keer van Kenshi en Kyodo.

"Tuurlijk." antwoorde Kenshi, waarna hij even naar Kyodo keek "Kom." zei hij, Kyodo stond wat zuchtend op en liep achter zijn mens aan. Toen de twee in de schaduw waren leken ze er bijna in optegaan, iets wat van pas kwam als je verborgen wou blijven. Tijdens het lopen sprokkelde Kenshi wat hout van de grond "Weetje, dit zou een stuk sneller gaan als we een boom om zouden..." hij stopte al toen hij de blik van Kyodo zag en zuchtte "Grapje..?" probeerde hij het nog onhandig goed te praten. Ja, Kenshi was er tegen als een boom gewoon zonder reden werd omgehakt of werd gebruikt als trainingspop, maar als hij hout nodig had zou hij het het liefste gewoon willen kappen zonder dat er meteen iemand op hem af kwam om te zeggen dat het 'slecht' was om bomen om te hakken. Op deze plek was het toch bijna altijd zo dat als er een boom omgehakt werd er meerderen op dezelfde plek teruggroeiden..? Hij schudde even met zijn hoofd en bleef maar gewoon gevallen takken oppakken. Verderop lag een jonge boom die omgewaaid was doorde wind en Kyodo besloot die op te pakken. Kenshi kwam terug met zijn armen vol met hout en Kyodo met de jong eboom in zijn bek. Beide lieten ze het hout op dezelfde plek vallen. Kenshi liet zich even achterover vallen en Kyodo leek net op tijd te zijn om de val wat op te vangen. Kenshi greens even "Niet grappig..." gromde Kyodo wat kribbig. Kenshi richtte zijn aandacht gewoon weer op Kayla en Espe en greens even breed.

Lavinia keek naar de sterren terwijl Kenshi terug kwam. Ze zei niet echt iets en keek zwijgzaam naar de twinkelde sterren in de donkere hemel. Haar blik ging even naar Kenshi die neer plofte en Lavinia grinnikte even en kroop de tent uit waarna ze op stond. Ze pakte wat stenen en legde deze in een cirkeltje en legde een stapeltje hout in de cirkel. Ze propte hier en daar wat droog gras en pakte de lucifers waarna ze het gras in de flik zetten en even later ook het hout ging branden. Ze keek even naar Kenshi en keek naar de prooidieren en schoof deze haar kant op. Ze sneed het dier openen en haalde de meeste organen er uit. Espe at deze zwijgzaam op en Lavinia haalde de huid van het dier. Ze sneed grote stukken van het dier af en hing deze boven het vuur door een draad te spannen van de ene kant van de cirkel naar de andere. Ze keek naar Kyodo. ''Je mag al eten als je wil, Kyodo.'' Zei ze met een glimlach en Espe schrokte net de laatste organen naar binnen. Tenminste, de eetbare organen. Ze keek naar Kenshi. ''Welk stuk wil je? Een been, borststuk? Zeg het maar..'' Zei Lavinia met een licht glimlachje. Lavinia at geen rauw vlees dat vond ze niet lekker maar Espe lusten het maar al te graag en dat was logisch.

Kenshi keek toe hoe Lavinia het vuur aanstak en keek wat afwezig naar de donsende vlammen, Kyodo daarin tegen richtte haar aandacht op Espe en Kayla "Danku." zie de leeuw met een glimlach terwijl hij rustig aan één van de prooidieren begon te eten. "Ik..." hij merkte Kyodo's wat bozige blik op, want deze wist al wat hij zou zeggen, zuchtte lichtjes en glimlachte toen breed naar Kayla "Doe maar een been." pas toen Kenshi het eten daadwerkelijk in zijn handen had richtte Kyodo zich weer op zijn eigen eten. Kenshi keek gewoon wat roerloos naar het eten dat hij in zijn handen had. Hij keek uitiendelijk, toen hij een geluid hoorde, richitng de bosjes, waar een wat jonge vos uit kwam. Die was vast op de geur van vlees afgekomen "Jij ook wat kleintje?" vroeg hij met een wat kinderlijke stem, waarna hij een klein stukje van zijn vlees afscheurde en dat richting het vossen jong hielt. "Kenshi, kijk uit, als je er één voert komen er meer." waarschuwde Kyodo "Dat valt wel mee..." ging Kenshi er tegen in, hij had eventjes alleen maar oog voor de kleine vos die stapje voor stapje dichterbij kwam. De vos had bijna het stukje vlees uit zijn handne gepakt, maar toen hij op keek en Kenshi, eigenlijk dankbaar, in zijn ogen wilde kijken, leek hij ergens heel erg van te schrikken. Het vosje liet een vreemd angstkreetje horen en rende weg, Kenshi keek hem wat beduusd na. Uiteindelijk zuchtt ehij gewoon en richtte zich weer naar het vuur "Altijd vetzelfde..." mompelde hij wat, maar daarna keek hij eventjes naar Kayla en glimlachte lichtjes. Het zou wat vreemd zijn als hij nu niet zou eten, dus pakt ehij maar tegen zijn zin in eens tukje vlees en begon er maar wat op te kauwen.