Het was een mooie dag in Midnight Glade. Overal waren mensen te zien. Kinderen die speelden, mensen die gezellig met elkaar een praatje maakte, noem maar op. Zat gezellig op een terrasje te genieten van een glas Dennenappel bier. Dat had hij wel verdiend vond hij. Zeker nadat hij eerder op de dag na een moeizame achtervolging toch eindelijk dat Hert te pakken had gekregen. Maar hij had weer eten voor de komende drie dagen.
"Nog steeds snap ik niet waarom je je zelf beloond met een hersencellen dodend goedje Terso..." hoorde hij een bekende stem naast zich zeggen. Hij keek naast zich en zag dat er een Witte Raaf op zijn schouder zat. Terso glimlachte, en nam nog een slok. "Het is lekker, en daar gaat het om Chau." Chaurus zuchtte. "Soms begrijp ik jullie mensen echt niet..."Terso keek weer voor zich uit, terwijl hij bleef glimlachen. "Je weet wat ik daarop te zeggen heb niet?" Chaurus zuchtte weer. "Niemand begrijpt de mensheid..zelfs de mens zelf begrijpt het soms niet...dat weet ik nu wel inmiddels..." zei Chaurus met een licht geërgerde ondertoon in zijn diepe stem. Het was duidelijk dat dit niet de eerste keer was dat ze dit gesprek voerde. Sterker nog, het kwam altijd wel op z'n minst 1 keer per week. "Slokje?" vroeg Terso terwijl hij uitnodigend zijn glas voor de snavel van de Witte raaf hield. "Wat denk je zelf?" zei deze terwijl hij met een licht afkeurende blik naar het goedje keek. Chaurus antwoord zei al genoeg, en Terso zette het glas weer aan zijn lippen. "Heerlijk..wil je echt niet?" vroeg hij nogmaals. Chaurus maakte een geërgerd geluid dat op het geluid van een Raaf leek. "Oke dan niet..bromkop.." zei hij met een plagende ondertoon in zijn stem. "Ik ben geen bromkop, ik weiger enkel jou zoveelste aanbod van een slokje meneer Blöss..." Terso lachte. Wat was Chaurus toch grappig serieus soms..Daarom was het ook een leuke metgezel. Ze waren geheel het tegenovergestelde van elkaar. Waar Chaurus serieus was, was Terso juist meer van het gek doen. Echter als ze op jacht waren dachten ze hetzelfde. Dan veranderde Terso in een jager, een killer.


Wat dacht Terso wel niet..dat hij na de 20341ste (Wel geteld) keer wel een slokje van dat verachtelijke drankje wou? Oke, 1 keer had hij het gedronken..maar daarna gelijk uitgespuugd..veel te bitter en het gaf hem een raar warm gevoel in zijn snavel. Nee bedankt..hij hield het gewoon bij water. Veel gezonder ook..Ach het was een vermakelijke dwaas dat wel...in de loop der jaren had Terso Chaurus ook wat losser gemaakt, en dat vond hij eigenlijk wel prettig. Toen hoorde Chaurus de mussen opeens aan elkaar zeggen dat er iemand anders met een vreemd beest in de buurt was. Maar dat zeiden ze wel vaker...het was immers de oude wereld..anima's waren zeer algemeen...Ondertussen keek hij weer naar Terso, die even met zijn ogen dicht zat te genieten van het zonnetje.

Lady Dahlicia en Percival waren hier al een paar dagen en haar betovering begon zo langzamerhand uit te werken op Percival, die dit eigenlijk totaal niet erg vond. De draak hield er niet van als Dahlicia het in haar hoofd haalde om te gaan toveren. Al dat magische gedoe, bah! Al was het best apart aangezien Percival één van de meeste magische anima's was in Dust. Normaal gesproken vond hij het helemaal niet erg als Dahlicia haar krachten gebruikte zolang hij het slachtoffer maar niet was van haar betoveringen. Echter was hij te groot geweest om Terram in te komen en een verklein spreuk was dan ook echt noodzakelijk geweest.

Hij was echter al weer een beetje aan het groeien en hij had nu ongeveer de grote van een Sint Bernard zonder zijn staart meegerekend te hebben. Vele keken dan ook raar om als ze Percival naast Dahlicia zagen lopen.

Ze waren hier om de stad te ontdekken en vooral om te ontdekken hoe Dust nu in elkaar stak voordat ze terug naar haar thuisland zou gaan om vervolgens het woord van hun clan te verspreiden om mensen te werven die het zat waren om geen hulp te krijgen van hun clan of waren verstoten, zelfs om de nieuwelingen zonder clan met de hare kennis te laten maken.

Terwijl ze daar door de straatjes struinde en keek naar de spelende kinderen viel haar oog op het terras, het was er aardig druk, een ideale plek dus om verhalen af te luisteren. En daarbij had ze daarvoor een leuke avond gehad toen iemand haar had uitgedaagd tot een armpje druk wedstrijd, ze had nog gewonnen ook en dat vond ze het leukste van allemaal. Haar ogen glinsterde en ze likte haar lippen af als ze dacht aan het speciale bier wat ze daar verkochten. Het was heerlijk fris en toch bitter, een geweldige combi. Ze keek naar Percival die omhoog keek naar haar. ''Dahlicia, we zouden onze voedsel voorraad aan gaan vullen vandaag weet je nog,'' Zei hij streng. Dahlicia haalde haar schouders op. ''Ach, één drankje kan toch geen kwaad Percival. We gaan daarna wel jagen oke.'' Zei ze. Percival gromde lichtjes. ''Ze zullen vast wel wat bloedwijn daar hebben, Percival.'' Zei Dahlicia grijnzend. ''Oke, vooruit maar daarna gaan we jagen want nog een dag op appels en brood trek ik echt niet meer.'' Momperde Percival. ''Natuurlijk uwe hoogheid, nou laten we een plaatsje zoeken,'' Zei ze waarna ze over het terras heen keek. Het zat vol, nou dan maar vragen of je ergens bij kon aanschuiven, zou vast geen probleem zijn en zowel dan hadden ze gewoon pech want om nou met dit prachtige weer binnen te zitten had ze geen zin in.

Ze zag een man samen met zijn vogel aan een tafeltje zitten en Lady Dahlicia liep er op af gevolgd door Percival. ''Is deze plaats vrij?'' Vroeg ze toch maar om beleefd te zijn. Dan kon ze gelijk inschatten of deze man een gevaar voor haar vormde, al zou haar dat nou niet echt tegen houden om niet te gaan zitten maar om nou gelijk te gaan zitten was erg onbeleefd. Want ondanks haar moeder er niet was zou ze haar preek toch wel weer horen in haar gedachte over damesachtig en beleefd zijn.

Het was lekker weer, maar ja, dat verwachtte Terso ook wel van deze tijd van het jaar..maar toch..het was altijd lekker als het ook echt lekker weer werd. Hij keek even naar Crossfire, die tegen zijn stoel aanstond. Ja..ze had weer haar werk goed gedaan vandaag. Hij glimlachte even, en nam toen de laatste slok van zijn Dennenappelbier. Daarna deed hij nog even zijn ogen dicht, en genoot van eht zonnetje.
"Tesro? Er komt iemand deze kant op." hoorde hij Chaurus na een tijdje naast zich zeggen. Tesro moest weer even wennen aan de kleuren op zijn netvlies, maar hij zag hoe een vrouw, gevolgd door iets wat op een reptiel leek. Een Anima? Dat moest wel, want hij had nog nooit zo'n vreemd wezen gezien. Hmn..de vrouw zelf zag er niet zo gevaarlijk uit. Waar hij zich echter wel zorgen om maakte was haar Anima. Ach, wat voor gevaar kon ze zijn? Zij het immers de macht over haar Anima, nam Terso aan.
"Natuurlijk, neem plaats. Terso is de naam, en dit is Chaurus." zei hij, terwijl hij een uitnodigend gebaar maakte naar de stoel tegenover hem. "Aangenaam." zei Chaurus terwijl hij een lichte buiging met zijn hoofd maakte. Hij voelde dat Chaurus achterdochtig was jegens deze vrouw. Maar dat was hij altijd al geweest tegenover nieuwe mensen. "Weet je het zeker Terso? Je weet niet of je deze vrouw kan vertrouwen. Laat staan haar..Anima neem ik aan." hoorde hij Chaurus' stem in zijn hoofd. "Kom op, moet je dat nou altijd zeggen? Wie zien wel hoe het verloopt." Chaurus knikte, maar bleef kijken naar de Anima van de vrouw. "Kan ik jullie misschien wat te drinken aanbieden op mijn rekening? Ik heb vandaag wat te vieren namelijk." Gul was altijd al ene eigenschap van 'm geweest. Zeker als er iets te vieren viel. Dan hoorde je je medetafelers wel te trakteren op iets. Hij wist dat Chaurus ook hier ontzettend op tegen was, maar hij wist niet zo goed als de Witte Raaf dat de preken van deze niets zouden helpen.