Wham..Wham..Wham.. Het regelmatige geluid sloeg van de grond op, de aarde die met iedere slag werd omgewoeld sloeg omhoog, zwaaide tijdelijk door de lucht om vervolgens op een andere plaats terecht te komen op de grond. De boeren die het geluid hoorden, keken op en zagen hoe een gestalte zich over de wegen tussen hun landerijen begaf, zagen de dubbele slagen, maar hoorden er slechts een enkele door hun afwezigheid en de snelheid van het dier dat zijn vrouwe droeg. In het lage licht van de avondzon gleed de schaduw van haar dier over de mensen die beneden stonden te werken, maar het was niet iets waar Cath zich aan kon storen. Haar reis zou vandaag tot einde komen, haar taken na lange tijd eindelijk weer vervuld kunnen worden. Het geschreeuw achter haar werd gedoofd, haar ziel nu één geworden met die van haar andere helft terwijl hij over de wegen rende. De wind gleed door hun haren, de cape wapperde zacht achter hen aan, speels werd het gedwongen tot fratsen voordat het weer kalm werd neergelegd. Langzaam kwamen de poorten voor haar in zicht, iedere seconde bracht haar dichter bij haar bestemming. Catharina was naar Ratharym gereden voor twee dingen, waarvan de eerste zou zijn om Oblivios te zien en alle zaken te bespreken die er rond gingen in de wereld van Dust, welke nieuwe landen zouden zijn ontdekt, welke nieuwe clans zouden zijn opgericht en welke nieuwe gevaren er weer voor hen te wachten zouden staan. Haar tweede reden om naar Ratharym te komen, lag in het verlengde aan haar ontmoeting met Oblivios. Ze hadden een uitnodiging gekregen om haar clan te vertegenwoordigen bij de koningen van Ratharym en daarnaast te praten over het koninkrijk in het algemeen. Het volk leek gelukkig te zijn in dit deel van het rijk, maar opstanden konden meestal in een keer de kop op steken en dat leek iets te zijn dat deze koning wilde voorkomen. Catharina grinnikte licht en spoorde Eros in haar gedachten nog net iets harder aan. De zon was aan het vallen en ze wilde voor het donker een kamer hebben geregeld in een goede herberg. Oblivios had haar de Gouden Zwaan aanbevolen, een kleine herberg, maar een die goed voor de dieren zouden zorgen. Cath voelde Eros onder haar huffen en haar hand streek hem automatisch over zijn nek. Ja, hij was haar anima, haar wederhelft, maar de mensen die hen niet kenden zouden hem ook enkel zien als een paard. Iedere ademhaling bracht hen dichterbij de poort waar ze gedwongen waren gas terug te nemen. Het duurde niet lang voordat haar achtervolgers nu weer rond haar heen cirkelden, hun paarden uitgeput door het snelle tempo dat ze aan hadden moeten houden. ‘Milady, mag ik voorstellen dat u bij ons blijft? Het wordt lastig u te beschermen als u zich van ons weghoudt.’ De grote grof gebouwde man, die net iets voor haar reed, keek haar vanuit zijn ooghoeken aan en Cath glimlachte hem zacht toe voordat ze knikte. In de stad zou ze toch niet snel kunnen rijden en ze kon hen niet afkeuren voor het doen van hun werk, onnodig welteverstaan, maar alsnog hun werk. Het Magistrerium had hen op haar afgestuurd toen Cath er voor een kort bezoek was om de bomen te onderzoeken en sinds ze wisten welke kant ze opging, was het hen iedere keer weer gelukt om haar in te halen tegen het einde van de dag waarna ze maar had besloten dat de extra mankracht geen kwaad kon. De stad van Ratharym was niet groot en na enkele minuten had Eros haar al naar de herberg geleid. Catharina klopte hem zacht op de hals voordat ze haar weg naar binnen maakte. Terwijl haar hoofd zich richting de bar draaide, richtte haar blik zich door grauwe herberg heen voordat het even bleef liggen op een oudere man, verscholen achter een mantel die in de hoek van de herberg iets zat te lezen. Met een glimlach bestelde Cath wat te drinken en schoof vervolgens bij de man aan. ‘Het is goed je weer te zien Oblivios.’

Oblivios was al enige dagen in Garahan om de zaken daar eens goed in de gaten te houden, keizer Marahim van Ratharym was namelijk een kundig maar ook agressief leider. Het was dan ook Oblivios' taak geweest polshoogte te nemen in Garahan. Normaal zou een Dextera van de Caelos niet zomaar polshoogte nemen in de hoofdstad van een ander land zonder dat er een dreiging voor de Caelos was, maar Oblivios was niet zomaar een Dextera. Hij was namelijk altijd al goede vrienden met Tempus en Lord Athios van het Magisterium. Hij deed hen dan ook maar al te graag deze gunst, nu Lord Athios in Sarania polshoogte aan het nemen was en Tempus vermoedelijk ergens anders dit ook deed. Maar zijn verantwoordelijkheden als Dextera gingen ook door, en hij had dus zijn Domina een uiltje gestuurd met het verzoek of ze ook Garahan aan wou doen. Ze zouden elkaar dan ontmoeten in herberg De Gouden Zwaan. Een simpele kleine herberg waar ze prima zouden kunnen overleggen. Er was ook nog een andere herberg in Garahan, de Steigerende Pony, maar Oblivios wist dat men daar niet al te vriendelijk was en snel ruzie zocht.
Met Ramess op zijn schouder liep hij De Gouden Zwaan binnen. Hij bestelde een dampende kop koffie en ging aan een tafeltje achterin de herberg, dichtbij de open haard zitten en pakte een boek erbij, getiteld: De kronieken van Ratharym. Een boek dat de geschiedenis van Ratharym vertelde. Terwijl hij zijn gedachten liet meevoeren in het boek, hoorde hij iemand binnenkomen. Hij legde zijn boek weg, maar keek nog niet om. Hij kon namelijk al horen dat het Catharina was.
‘Het is goed je weer te zien Oblivios.’[/font] zei een stem.
Oblivios draaide zich om en er verscheen een glimlach op zijn gezicht bij het zien van de Domina.
"Ook goed om jou weer te zien Cath." zei hij gemoedelijk terwijl hij opstond en haar een vriendschappelijke knuffel gaf. Ook Ramess kraaide vrolijk.
"Dat is lang geleden!" kraaide hij.
Daarna gebaarde hij de Domina en tevens zijn goede vriendin te gaan zitten.
"We hebben het een en ander bij te praten geloof ik, waar zullen we beginnen?" zei hij met een grijns.