Feder had net een nieuwe opdracht gekregen en moest helemaal naar Babylon dat aan de andere kant van de wereld lag. Hij twijfelde nog wel even voor hij de opdracht aannam want hij hield wel van het moeras en het bos hier. Toch kon hij het geld goed gebruiken om eten en nieuwe schoenen te kopen want diegene die hij nu aanhad waren door de waterige ondergrond nat geworden net zoals zijn voeten die in die schoenen zaten. Ze kwam het dus dat hij in een houten roeibootje door het moeras voer met Key zijn anima op zijn schouder hij verborg zijn gezicht onder de kap van zijn mantel en keek naar de hoge bomen waar hier en daar een vogel wegvloog. Hier kon Feder ook niet veel stelen want er waren amper mensen op deze plaats. Het is ook niet makkelijk om hier een huis te bouwen want dan zou het er een op metershoge palen moeten zijn.
:Anima Tell:

Key zat op Feder's schouder want hij hield niet zo veel van water. Hij was dan misschien wel een wasbeer en die wassen hun vissen altijd in water maar Key was eerder het type stadswasbeer dat uit vuilnisbakken at. Eigenlijk at hij zowat alles wat hij tegenkwam en was hij net als zijn baasje niet zo kieskeurig. Hij snuffelde in Feder's rugzak en nam er een stukje kaas uit dat hij eerst zorgvuldig bekeek voor hij het opat.


Feder's maag knorde, vooral toen hij zag hoe Key dat kleine stukje kaas opat. Maar hij moest nog even op zijn tanden bijten want hij kon hier met geld weinig doen want de eerstvolgende markt was nog mijlenver weg.

Bleg, dat was het enige dat Alwin kon uitbrengen.
Hoe komt het moeras nu hier, op zo'n mooie plek. En plek waar eigenlijk schoon helder water moet zijn, in plaats van deze stinkende brij. Alwin sprong van steen naar steen, en probeerde het vieze water en de modder niet te raken. Hij hield niet van moerassen.

:Anima Tell:
Salva had zich net schoongelikt toen Alwin op het idee kwam hier door heen te lopen. Zijn pootjes waren nu al vuil geworden, en er zaten takjes tussen zijn tenen. Net als Alwin haatte hij viezigheid. Hij was altijd heel zuinig op zijn vacht. Vuil hoorde er niet thuis.
Salva raakte achterop. Alwin sprong zonder twijfel over de stenen, maar hij daarentegen. Hij dacht wel tien keer na voordat hij sprong. De afstand moest eerst goed ingeschat worden. Plotseling hoorde hij een plons. Alwin was naast de steen gestapt en uitgeleden. Proestende stond hij op uit een modderige plas. Salva grinnikte terwijl hij naar de volgende steen sprong.
Plots zag hij een schim. Een schim van een onbekende man. Salva ging voor de zekerheid polshoogte nemen, aangezien hier vast gure types kunnen rondlopen. Net zo guur als de modder.
Salva zag een man met een wasbeer op de schouder die een stuk kaas at. Wantrouwig keek hij op naar de man, en seinde Alwin om hier te komen. Deze volledig onbekende man vertrouwde hij hier niet.

Feder rook en vreemde geur. De geur van een mens. Misschien dat dat mens eten bij zich had. Hij keek om zich heen zoekend naar de persoon waarbij de geur toebehoorde. Plots zag hij een klein leeuwenwelpje wegspringen tussen het riet. Een leeuw in een moeras was niet echt gebruikelijk. Tenzij het iemands anima was. Feder voer richting de plek waar hij het welpje had zien verdwijnen en zag tussen het riet de gedaante van een kind,een jongetje van hooguit elf als hij al niet jonger was. Feder deed zijn kap af,want wie weet had het kind eten bij zich en als hij zijn vertrouwen kon winnen zou hij misschien wel wat van dat eten afstaan. "Zo wat doe jij hier helemaal alleen in het moeras" probeerde Feder vriendelijk te vragen hoewel er toch nog wat wantrouwigheid in zijn stem lag want een kind zonder ouders in het moeras. Ok zelf was hij ook al als kind weggelopen maar toen zat hij niet in het moeras. Feder had ook even nagedacht. Als het kind hem geen voedsel wou geven kon hij het nog altijd een beetje onder druk zetten, een beetje met zijn mes voor zijn neus spelen of het bestelen, hij was niks voor niks een vincenza.