Tzipporah keek eens goed om zich heen. Ze had een bijeenkomst geregeld met alle Dustseekers, maar er was tot nu toe nog niemand gekomen. Waren haar uilen wel goed aangekomen? Tzipporah schudde haar hoofd eens, waardoor haar korte zwartblauwe haar om haar heen zwiepte. Ze moest zich niet zo druk maken, dat was ze niet eens van zichzelf gewend. Ze had het gebruikelijke huis gekozen waar de meeste bijeenkomsten vroeger werden gehouden en zat op een stoel bij de open haard. Het was al begonnen met schemeren, dus de Dustseekers zouden wel spoedig komen. Meathor lag naast haar op de stenen grond, zijn grote kop hield hij met trots omhoog gericht, zoals hij altijd had gedaan. Tzipporah mocht er dan wel rustig uit zien, maar vanbinnen voelde ze zich alsmaar zenuwachtiger worden, wat ze nog nooit was geweest. Nieuwe uitdagingen en avonturen had ze altijd met open armen ontvangen en dingen die eerst niet goed waren gegaan, daar leerde je van en deed je daarna wel goed. Maar toch was dit anders. Ze had nog nooit zo veel verantwoording gehad over iets, en al helemaal niet iets wat zo belangrijk was als haar bloedeigen clan. Ze was er honderd procent van overtuigd dat ze alleen het beste voorhad met de clan, en de Dustseekers moesten zichzelf eens wat meer gaan verspreiden over Dust. Ze waren nog maar zo weinig en ze hadden, in haar ogen, te weinig gedaan. Dat was niet hun schuld, het was niemands schuld. Ze moesten meerdere gebieden gaan ontdekken en het stof volgen dat hun hart begeleidde. Ze stond nog eens op en liep naar de tafel die in het midden van de kamer stond. Een kaart had ze erop gelegd zodat ze in de vergadering alles goed konden bekijken, en voor degene die langere afstanden had afgelegd had ze aan het hoofd van de tafel wat eten en drinken georganiseerd. Zelf had ze al gegeten en zichzelf opgefrist voor de bijeenkomst. Haar broek zat losjes en gelukkig knerpten haar laarzen niet heel erg als ze liep over de grond. Meathor volgde haar met zijn wijze donkerbruine ogen en sprak tegen haar in haar gedachten. “Doe maar rustig, Lady. Alles staat op zijn plek, er kan niks misgaan.” Meathor’s rustige stem maakte haar geest ook gelijk een stuk rustiger, maar toch vond ze dat hij makkelijk kon praten. Dit was een grote eer, ook al had ze er zelf voor gekozen. En ze wist niet zeker of de Dustseekers zelf het wel goed vonden, ze was dan wel Advice Seeker, en toch voelde het ergens alsof ze Inaz’ plek inpikte, wat ze helemaal niet wou. Ze was een tijdelijke vervanging, sprak ze zichzelf toe en ging toen weer zitten in haar stoel. Zachtjes speelde de jonge vrouw een beetje met haar haar en wachtte de komst van de Dustseekers af.

-Alleen Dustseekers

Casper wist niet wat hem overkwam toen hij een uil kreeg met een bericht van de Dustseekers. Maar het zegel van de Dustseekers was niet te vervalsen, dus dit moest een oproep zijn.
In de brief stond dat er een nieuwe hulp leider was en dat diegene de Dustseekers weer actief wilde maken.
Casper had gedacht dat het nooit zou gebeuren. Hij dacht dat de Dustseekers langzaam zouden uitsterven en de kennis die binnen de clan lag zou verdwijnen.
Maar nu zou alles veranderen.
Casper opende de deur naar het huis en liep naar binnen. Daar stond een onbekende vrouw. Waarschijnlijk was zij de nieuwe hulp-leider.
''Goedemiddag, mijn naam is Casper'', zei hij.
Ook Dallas maakte een buiging om kennis te maken met de nieuwe leider.

Tzipporah werd een beetje gehypnotiseerd door haar steeds ronddraaiende vinger die met haar haar speelde, en schrok een beetje toen Meathor van zich liet weten. Ze voelde wat hij voelde, en wist dat er iemand naar binnen zou komen. Zo snel was ze ook niet, en voordat ze omhoog kon komen kwam een jongeman binnenlopen. Hij was jonger dan zij, maar ze had niet anders verwacht. Gelijk stond ze op en glimlachte vriendelijk naar zowel hem als zijn Anima, een mooie hond. Hij stelde zich voor als Casper en Tzipporah knikte vriendelijk, een soort buiging maar ook weer niet helemaal. Meathor was ook opgestaan en stond nu in zijn volledige grootte naast haar. Zijn rug kwam bij haar heup en zijn grote manen lieten een paar haartjes achter bij waar hij net had gelegen. Hij stond fors, maar zeker niet vijandig en hij boog zelf ook om kennis te maken. "Welkom, Casper. Mijn naam is Tzipporah." stelde ze zich vriendelijk voor, en maakte een korte buiging. Sinds hij de eerste was vond ze het niet erg, maar ze ging niet honderd keer buigen vandaag, daar was ze hier niet voor gekomen en daarvoor had ze ook hun ook niet laten komen. "Dit is mijn Anima, Meathor. Aangenaam." Meathor knikte, en zijn wijze ogen straalde dan ook vriendelijkheid uit. Tzipporah wees naar de tafel, met eten en de kaart. "Ga zitten, als je wilt. Ik heb eten gehaald voor de mensen die honger hebben, dus ga gerust je gang." zei ze, met een vriendelijke knipoog. Ze had besloten om maar gewoon haar goeie en spontane oude zelf te zijn, in plaats van al dat officiële gedoe dat ze zichzelf had voorgenomen. Ze was vrolijk en spontaan, dat lag in haar karakter en dat ging ze niet proberen te verbergen. "Misschien wil je wat meer over jezelf vertellen, terwijl we wachten op de rest?" vroeg ze vriendelijk. Hij moest natuurlijk niet, maar ze vond zichzelf maar zenuwachtig worden en besloot daarom maar een gesprek te voeren. Daarbij was ze nieuwsgierig naar de mensen in de clan.

Talos hoopte dat zijn Anima geen brief had gekregen van de nieuwe leidster van de Dustseekers. Aan een ontmoeting had hij nu echt geen zin in.
Met een luide suis gooide hij de deur open, en zag daar twee mensen staan praten. Hij herkende Casper meteen, maar de andere vrouw was hem onbekend. Dat moest de nieuwe leidster zijn.
Vluchtig keek Talos om zich heen of zijn Anima Brennan ergens te bekennen was. Gelukkig was hij niet in de kamer aanwezig. Talos slaakte een diepe zucht en besloot bij de twee te gaan staan.
Hij maakte een diepe eerbiedige buiging naar de leidster die ervoor zou zorgen dat de Dustseekers niet in de vergetelheid zouden geraken.
''Goedemiddag mijn Lady, mijn naam is Talos''
Ook groette hij zijn mede-clanlid. ''Geweldig dat u de taken overneemt van de oude clanleidster. Ik heb haar al een lange tijd niet meer gezien. Wie weet of ze nog leeft!. Misschien is ze wel door de Nigris gevangen genomen.''
Talos keek om zich heen. ''Zo te zien heeft u zich behoorlijk uitgesloofd, geweldig zeg!''

Ook Pancho had de uil ontvangen. Helaas was de uil daar min of meer door zijn schuld bij overleden. Terras had zitten jagen op het moment dat de uil toekwam. Pancho had nog net kunnen voorkomen dat hij de uil doodde, maar het onheil was al geschied. De uil was gestorven aan een hartinfarct door het verschijnen van de inmiddels toch al flink gegroeide draak. Maar hoe dan ook, het bericht was aangekomen en ze waren meteen vertrokken. Blijkbaar hadden de Dustseekers een nieuwe leidster, niet dat hij de oude gekend had, want hij was er nog maar net bij, maar goed.

Na enkele uren vliegen, hij kwam namelijk helemaal uit Domus, bereikten ze dan toch Vernum Springs. Lenig gleed hij van Terras rug en liet hem jagen, met de opdracht om in de buurt te blijven. Je wist immers nooit of de Nigris niet weer iets zouden uithalen. De laatste tijd waren ze immers verontrustend actief. Het leek wel alsof die clan over een onbeperkte troepenmacht beschikte, als je naar de gebeurtenissen in Domus keek. Maar goed, dat waren zorgen voor later. Vlug klopte hij zijn kledij wat af, hij wilde op zijn eerste bijeenkomst geen al te slechte indruk maken, en liep naar binnen. Toen hij binnenkwam was er nog amper iemand. Een wat vreemd uitziende vrouw, waarschijnlijk die nieuwe leidster, en twee mannen die ongeveer van zijn leeftijd moesten zijn. Hij hoorde nog net hoe een van de mannen zich voorstelde als Talos en zei hoe geweldig het niet was dat ze de taken van de oude leider overnam. Zodra hij uitgesproken was, stelde ook Pancho zich voor. "Hallo, ik ben Pancho Villa." Meer niet. Voor deze keer liet hij zijn volledige naam maar achterwege, hij had geen zin om een verwaande indruk te maken.

Er kwamen meer dustseekers het gebouw binnen. Talos kende hij maar de andere man niet. Hij had hem nog nooit gezien.
De leidster heette Tzipporah en haar Anima Meathor. Casper knikte naar haar. Ze bood aan wat te gaan eten maar Casper was benieuwd waar deze bijeenkomst voor was. ''Wat valt er precies te bespreken?'' vroeg hij aan de leidster. Ondertussen stelde hij zich voor aan de man die Pancho Villa heette. Hele aparte naam, meer iets voor een Vincenza maar dat maakte niet uit. Wie weet hoeveel Dustseekers er nog op dust waren!

Tzipporah was in gesprek met Casper, de eerste Dustseeker die binnen was gekomen, maar keek naar de deur toen Meathor liet weten dat er nog iemand aan kwam. Nog een man kwam naar binnen, die herkende ze ook niet. Hij was wel de enige tot nu toe die van haar leeftijd of iets ouder dan haar leek, en ze voelde zich een beetje opgelucht. De man stelde zich voor als Talos, en vond kennelijk dat ze goed haar best had gedaan. had ze ook wel, en als antwoord knikte ze vriendelijk naar hem en wees naar de tafel, met de kaart en het eten. "Als je honger hebt, ga je gang terwijl we op de rest wachten." zei ze tegen hem. Casper en Talos leken elkaar te herkennen, en ook Meathor leek zich niet in te houden door vriendelijk en eerbiedig te buigen op zijn manier toen steeds nieuwe mensen binnen kwamen. Ze wilde nog net iets zeggen tegen beiden toen er nog een nieuwe jongeman naar binnen kwam. Hij leek jonger en ook hem herkende ze niet. Hij stelde zich voor als Pancho Villa, een aparte maar leuke naam vond Tzipporah. Alweer knikte ze vriendelijk en herhaalde wat ze had gezegd over het eten. Zoals eerder, ze was niet van plan om alles duizend keer te gaan herhalen. Het viel haar wel op dat er tot nu alleen nog maar mannen binnen waren gekomen. Waren er voor de rest nog wel vrouwen? Dat moest, want ze had de uilen verstuurd naar ze. Misschien dat ook zij waren verdwenen, zoals de vorige clanleidster.. Of de uilen waren gewoon niet aangekomen. De mannen onder elkaar stelde zich voor, en toen Casper een cruciale vraag stelde ging ze weer rechtop staan en glimlachte nog steeds vriendelijk, maar ook met een sterke uitdrukking op haar gezicht. "Heren, gaan jullie alstublieft alvast zitten dan begin ik de vergadering." ze sprak duidelijk en vriendelijk, maar niet in een overheersende toon. Meathor kwam weer naast haar staan en volgde haar naar het hoofd van de tafel. Tzipporah keek nog eens naar de deur, maar ook Meathor voelde nog geen andere mensen in de buurt. Ach ja, ze zou gewoon beginnen. "Zoals ik in de brief aan jullie heb vermeld is de oude leidster verdwenen, niet meer terug gekomen. Ik vind het zonde, zeer zonde om een clan als deze in het niets te laten vergaan, en daarom ben ik Advice Seeker, een Seeker die invalt als de leider er niet is." terwijl ze sprak keek ze iedereen aan en haperde geen enkele keer. Meathor gaf haar de steun om niet in zweten uit te breken, zoals ze had verwacht, maar nu ze hier stond viel het reuze mee. "Mijn naam is Lady Tzipporah, en mijn Anima heet Meathor, voor degene die dat nog niet wisten." ze vond het toch ook wel handig om zichzelf voor te stellen. "Ik weet niet of jullie de enige zijn die zullen komen, maar ik begin alvast. Hiermee verklaar ik de vergadering geopend." Nou, dat was dan de inleiding vond ze eigenlijk. Of nee, ze was nog iets vergeten.. "Ik wil alleen nog eventjes voordat we beginnen duidelijk maken dat in een vergadering álles gezegd moet kunnen worden, ook kritiek. En zeker op mij, als jullie mijn leiding niet goedkeuren. Ik verwacht niet meer van jullie dan van mijzelf, en voor de rest kennen jullie natuurlijk de regels zelf van de Dustseekers." Ze vond het toch belangrijk om het eventjes gezegd te hebben, zodat ze wisten dat zij ook kritiek wilde horen, als die er was. En als je dingen verborgen hield had de hele clan daar niks aan. "Om te beginnen wil ik deze clan veel actiever maken. Ik wil ongeveer drie a vier weken wachten op ander clanleden die misschien van zich gaan laten weten, en wil graag dat jullie gaan meedenken met mij in die tijd. Ik wil, als ik zeker ben van alle clanleden, een feest gaan organiseren als beginsel van onze eenheid als groep en clan. Daarna zou ik graag een ontdekkingstocht willen organiseren, maar natuurlijk krijgt iedereen de tijd om zich te bedenken of je wel mee wilt of niet, als je een familie hebt thuis. Ik wil de Dustseekers weer een naam laten krijgen, en dat we met trots over onze clan spreken. Misschien ontdekken we zelfs wel een nieuw gebied, wie weet." ze sprak met veel enthousiasme, maar hield zichzelf in een gecontroleerde enthousiasme zodat ze niet te veel als labiel over zou komen. In tegendeel, ze was heel stabiel, maar als mede-clanleider wilde ze toch eigenlijk wel een goede indruk maken. "Is er iemand die andere ideeën heeft, of iets tegen deze plannen?" ze wilde iedereen erin betrekken, dat ze niets zou doen zonder dat zij dat ook goed vonden.

Casper ging aan de tafel zitten en de vergadering begon.
Hij had nog nooit een vergadering onder de Dustseekers meegemaakt en hij kende eigenlijk maar één andere Dustseeker. Casper hoopte dat hij er meer zou leren kennen.
Tzipporah vertelde dat ze de clan actiever wilde maken en een feest en ontdekkingstoch wilde organiseren.
Dat leek Casper wel wat. Casper had ergens al gehoord dat er nog onondekte gebieden waren. En sommige gebieden waren alleen nog maar stof en die moesten nog gevormd worden.
''Ik vind het een goed idee om een ontdekkingstocht te houden. Wij als Dustseekers moeten toch iedereen laten zien wat we doen en hoe we dat doen. Ik stel voor op onderzoek uit te gaan naar plaatsen waar nieuwe gebieden te vinden zijn of te vormen zijn. Wanneer we slagen kunnen we ter ere van dat een feest geven''

-we kunnen een gebied gaan ontdekken, ik kan met mijn punten in de shop een nieuw gebied kopen die we dan in dat topic ontdekken en misschien kunnen we het topic open laten voor anderen die niet Dustseeker zijn zodat het allemaal spannender wordt-

Terwijl ze daar stond wachtte ze op de antwoorden die ze zou krijgen. Haar eerste antwoord kreeg ze van Casper, die er ook enthousiast over leek. Hij stelde voor om eerst de ontdekkingstocht te houden, en als ze geslaagd waren een feest daarvoor te geven. Tzipporah knikte, dat leek haar ook een goed idee. Maar ze moest rekening houden met heel de clan, ook al wilde ze het liefst op dit moment al vertrekken. De Cynops zee leek haar wel wat om mee te beginnen, sinds niemand daar ooit wat had gevonden. Maar zoals ze eerder zei, ze moest rekening houden met heel de clan. "Casper, ik deel met heel mijn hart je enthousiasme en vind het een goed idee. De Cynops zee leek mij een goed begin om mee te beginnen. Maar is er iemand in deze kamer die niet gelijk kan, door familie of andere dingen?" ze wist niet of haar mede clanleden een familie hadden of niet. Zij zelf niet, en dat was ze nog niet van plan ook, maar ze begreep dat je niet zomaar je haard en huis achter kon laten.

-Casper, het zou geweldig zijn als je met je punten een gebied kunt kopen! Ik zit er alleen mee dat Lupus ook net lid is en waarschijnlijk mee wil, maar die is op vakantie. Nou kunnen we al veel doen in drie weken, maar ik stel voor in ieder geval het feest open te laten dat zowel Lupus als andere Dustseekers die wel terug willen daar dan de kans krijgen om mee te doen. Als de anderen ook hebben gereageerd zal ik bij de clan een ander topic openen om het gebied te bespreken

Talos luisterde het gesprek aan. De meeste hier wilden niets liever dan de Dustseekers weer actief maken. Het was belangrijk dat het gebeurde, want anders zouden de Dustseekers zeker uitsterven.
Casper bedacht een idee om nieuw gebieden te gaan ontdekken. Talos knikte instemmend. ''Maar het lijkt me wel gevaarlijk, toen Babylon ontdekt werd was er een grote strijd om het land en het stof. We moeten ervoor zorgen dat dit niet weer gebeurd'' Talos zweeg over zijn eigen domme acties. Hij had nog steeds spijt over wat er met Alwin was gebeurd. Hij durfde hem haast niet meer onder ogen te zien. Hij moest nog steeds een manier vinden om dit op te lossen. Hij moest het goed maken met Alwin.
De leidster was het ook eens met Casper. Ze opperde de Cynops zee als onderzoeksbestemming.
''Hoe denkt u dat we een zee kunnen onderzoeken, niemand van ons kan duiken. In ieder geval nooit zo diep als de Cynops zee is. Is het niet beter om op land te beginnen? ''
Toen had de leidster het over familie. Onmiddelijk keek Talos om zich heen of Brennan, zijn Anima, ergens te zien was. Gelukkig was hij niet aanwezig. Hij had vast geen brief gekregen.
''Ik denk dat het het beste is om op land te beginnen. Misschien hier in Vernum Springs, waar onze Residentie is. Ik heb gehoord van de ondergrondse gangen van Sub Terra. Misschien dat die ons nog ergens naartoe kunnen leiden.''

Selene zuchtte. Ze was moe van de laatste dagen die ze maar amper slaap had kunnen krijgen. Al snel zou ze al haar slaap wel kunnen inhalen, maar vandaag nog niet. Ze moet het nog volhouden. Ze had een brief ontvangen dat er een nieuwe leider was van de Dustseekers. Niet dat het veel uitmaakte wie er nu de leiding was want Selene was er nog maar juist bij dus maakte het haar niks uit. Zolang de nieuwe leider maar goed kon leiden vond zij het goed genoeg. Vermoeid wreef ze door haar ogen. "Hou je het nog vol Diablo?" Vroeg ze aan haar anima. De reusachtige sabeltandtijger was net als haar ook moe. Alleen liet hij dat niet zo makkelijk zien. Maar goed dat was dan zijn probleem. Zijn tong liet hij af en toe uit zijn grote bek hangen terwijl zijn ogen strak voor zich keek en alles goed in de gaten hield. Selene voelde zijn dikke spieren onder haar bewegen. Ja spieren had hij zeker. Wat verderop zag ze al waar ze moest zijn. Diablo zag het al een iets langer dan haar en begon zijn tempo al wat te versnellen. Wanneer dit heir allemaal achter de rug zou zijn ging ze maar eens snel een plek gaan zoeken waar ze al haar slaap kon inhalen. Even geeuwde ze nog eens vlug, liet Diablo bij de groep stoppen en sprong er met gemak af. "Sorry dat ik zo laat ben. Selene is de naam" Stelde ze zich beleefd voor en legde geruststellend een hand op de schouderblad van Diablo die iedereen gevaarlijk strak in de gaten hield. Typich iets voor hem.

Tzipporah luisterde naar Talos, en begreep wat hij bedoelde. Wat er in Babylon was gebeurd wilde ze inderdaad niet nog een keer herhalen, en daar zou ze voor zorgen ook. Ze luisterde aandachtig naar zijn nieuwe idee, om de gangen van Sub Terra te onderzoeken op goed geluk. Tzipporah knikte, dat was ook nog een goede optie. Net toen Tzipporah erop wilde reageren stond Meathor uit het niets op en waarschuwde haar. Tzipporah legde een sussende hand op zijn grote kop en streek door zijn manen. Het kon ook gewoon een laatkomer zijn zei ze tegen Meathor, maar hij bleef koppig en beschermend naast haar staan. Tzipporah had gelijk, het was een laatkomer. En eindelijk een vrouw n het gezelschap, dat kon Tzipporah toch wel aardig waarderen. Niet dat ze moeite had met mannen of jongens, integendeel, als kind was ze opgegroeid met jongens om zich heen. Maar toch, dan was ze niet de enige vrouw hier. Het meisje leek heel wat jonger, en haar Anima leek iedereen nauwlettend op te nemen. Tzipporah knikte vriendelijk naar haar, het meisje stelde zich voor als Selene. Tzipporah wee uitnodigend naar de tafel. "Dat geeft niks, iedere Dustseeker is welkom. Er staat eten en drinken als je honger hebt, en anders kun je ons vergezellen in de vergadering." Tzipporah sprak met een eerlijke glimlach maar bleef staan aan het hoofd van de tafel waar ze de vergadering had geopend. "Mijn naam is Lady Tzipporah, en mijn Anima heet Meathor. Ik zal het, in ieder geval tijdelijk, overnemen van de vorige leider die verdwenen is. Ik denk dat jullie je wel onderling aan elkaar voor kunnen stellen?" Ze vond het toch wel belangrijk om te blijven zeggen dat ze waarschijnlijk alleen maar tijdelijk was, totdat Inaz terug zou komen dus. Ze nam eventjes de tijd zodat Selene zich gemakkelijk in kon burgeren als ze wilde, en ging daarna verder. "Selene, we hebben de vergadering al geopend, maar ik zal even kort vertellen wat we al hebben besproken; we willen land gaan ontdekken, en daarna een feest ter ere van dat. Talos stelde net voor om Sub Terra te onderzoeken naar land, en ik stelde net voor om de Cynops zee op te gaan op zoek naar land, of misschien dust vinden om daar zelf wat te creëren. Natuurlijk is mijn wil niet wet en ik wil graag dat jullie allemaal zelf actief meedenken met dit plan. Ik ben het namelijk ook zeker met Talos eens, dat op land beginnen ook een goed idee is." met het laatste keek ze heel de kring rond, want zoals geegd wilde ze er iedereen bij betrekken. Meathor keek nog even naar de nieuwe Anima die binnen was gekomen, maar boog toen eerbiedig naar zijn nieuwe clangenoot. Langzaam aam begon hij wat relaxter te worden en uiteindelijk ging hij weer naast haar zitten. Hij bleef zijn kop trots rechtop houden, zodat hij goed in de gaten koen houden, maar niet intimiderend of vijandig. "Selene, voor jou wil ik ook nog eventjes kort herhalen dat alles gezegd kan worden in deze vergaderingen. Ook kritiek op of over mij, zodat ik daarvan kan leren. Of als je iets anders dwars zit." Tzipporah bleef het belangrijk vinden dat alles gezegd kon worden, en dit maakte ze dus goed duidelijk ook. "Dus, wie heeft er nog meer een idee over de ontdekkingstocht of iets anders erop aan te merken?" deze vraag stelde ze aan heel de kring, en wachtte geduldig op antwoord.

Het was een goed idee geweest om lid te worden van de Dustseekers. Eigenlijk had hij zichzelf afgezworen om ooit lid te worden van een clan. Hij hield er absoluut niet van om zich aan iets of iemand te binden. Maar Lupus had wel gemerkt dat de bescherming en verbroederlijking van een Clan gewenst was. Het kon een goede dekmantel zijn om zijn plannen uit te voeren.
Voordat hij zich had aangemeld had hij eerst de lijst met leden doorgepluist. Zijn daden mochten zijn aanmelding niet in de weg zitten. Hij hoopte vurig dat de Caelos geen strakke banden had met de Dustseekers. Voor nu zou hij hier veilig kunnen zitten, er waren geen leden bekend met hem. Als alles bekend zou worden. O, O, dat zou wat zijn. Dan kon hij zijn plekje bij de Dustseekers wel vergeten. Maargoed, er was nog altijd de Nigris waar hij bij kon. Toch?
Lupus kon een grinnik niet onderdrukken. Hij hield wel van een gok en ook van avontuur. Bij de Dustseekers zou hij dat zeker gaan beleven.
Wat hij wel heel vreemd vond, was dat de clan opeens weer tekenen van leven was gaan vertonen. Hij had gedacht dat de clan zou uitsterven, of dat hij zich in het geheim zou bevinden. Een clan waar niemand lid van kon worden. Maar toch was hij hier. Uitgenodigd. Uitgenodigd voor een Dustseekers bijeenkomst. De eerste in jaren.


Zijn Anima was het eerste binnen. De wolf kon zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen om de werkelijke leden van de clan te zien. Lupus hield absoluut niet van mensen om hem heen, maar hij was in dat opzicht anders. Hoe meer mensen hoe beter!
Lupo verbaasde zich over het feit dat hij niet het angstaanjagendste wezen was. Normaal werd een wolf beschouwd als ''gevaarlijk'', maar hier zag hij veel grotere en vreemdere wezens. Hij zou zich hier absoluut thuis voelen.
Lupo gaf een klein knikje en stelde zichzelf voor. Ook stelde hij Lupus voor, die veilig in de deuropening bleef staan. Wie is er hier nu de angsthaas.
''Mijn excuses dat we te laat zijn'', zei Lupo terwijl hij zich naar een van de lege stoelen van de tafel bewoog en Lupus wenkte om erop te gaan zitten. ''Gaat u gerust verder met uw gesprek, we hebben het meeste buiten al meegekregen''Nogmaals wenkte hij naar Lupus. Moest hij nu hier het woord gaan doen!?

Lupus ging zitten op een stoel en keek de menigte rond. Hij kende niemand. Althans, op het eerste gezicht niet.
''Als ik het goed heb gehoord willen jullie een gebied ontdekken. Dat is een goed idee. Ik ben zelf van mening dat het beter is om de gebieden rond Midnight Glade en Claps te gaan onderzoeken. Ik hoorde dat daar veel te ontdekken valt. De Sub Terra gangen zijn, naar mijn weten, alleen toegankelijk voor de mensen die geen slecht in zich hebben'' Lupus slikte een keer. Hij zou er nooit een keer naar binnen kunnen en hoopte dat hij ze van het Sub Terra idee kon afhouden. ''Eeuhm, er gaan vaak alleen Magistreriumleiders en Caelos door, verder heb ik nog nooit iemand erdoor zien gaan.''
Lupus keek naar zijn Anima die knikte. ''De Cynops Zee is ook een goed idee. Er zijn daar nog vrijwel geen gebieden ontdekt. Het wordt alleen maar als vaarroute gebruikt, maar verder niet. En het is er rustig, dus perfect om naar gebieden of stof te zoeken. Het ligt ook dicht bij Thin Place, waar altijd veel stof te vinden is. Opties genoeg''


-ik heb mijn informatie over de ligging van de gebieden van de kaart gehaald-

Selene zuchtte even.In begin had ze zelf nog getwijfeld om in de clan te gaan, vooral omdat Diablo niet van mensen hield, de anima's was wel iets anders maar hij zag andere mensen altijd als de vijand. Daarom wou Selene niet meteen in een clan, het heeft trouwens toch een tijdje geduurd voordat ze toch had besloten om in een clan te gaan en nog langer om Diablo daarvoor de kunnen overtuigen, het was een echt koppig dier maargoed.
Zonder hem zou het haar echt neit lukken om wat avontuurlijke dingen te kunnen doen. Ja ze was vaak in de problemen gekomen en het was simpel om zich er altijd er uit te kunnen praten, toch vanaf de mensen te horen kregen van wie ze de dochter was. Maar toch vond was het niet eerlijk de mensen waren bang van haar vader lieten haar daarom gaan, velen ontweken haar daarom dan ook waardoor ze zich vaak eenzaam had gevoelen als Diablo er neit was. Daarom had ze ook besloten om van huis weg te gaan, ver weg waar niemand haar kende en hopenlijk niet ook haar ouders.
Behendig streek ze even door haar haren en luisterde naar wat Lady Tzipporah te zeggen had. Luisterde aandachtig en dacht toen ook over haar woorden na."Nieuw gebied vinden op land is natuurlijk een goed idee, ook vind ik het van zee ook. Beide zijn niet simpel, dat is het trouwens toch nooit. Maar Misschien is het toch wel beter om eerst op land te gaan, en misschien later op zee." Sprak Selene. Ja ok ze sprak misschien een beetje alsof ze het gewoon was om dingen te zeggen, maar dat was ook zo thuis had ze van haar vader geleerd om autoriteit te spreken anders zou niemand luisteren, toch had ze hier haar autoriteit bijna helemaal kunnen verbergen. Nouja helemaal zou beter kunnen gezegt worden. Door de jaren dat ze van huis weg is gegaan leerde ze om haar rechte rug en opgestoken kin ook te kunnen verbergen.



Diablo was niet van plan om nu van Selene haar zijde te wijken nee zeer zeker niet. Er waren hier nu teveel mensen. Waarom moest ze toch zo nodig naar een clan gaan, hij had nog geprobeerd haar er vanaf te praten, maar blijkbaar was het hem niet geluk want kijk hier staan ze dan, iets waar hij duidelijk optegen was, en nog steeds er tegen is.
Mensen waren gewoon onvoorspelbaar, en zonder de anima die ze bij hun hadden, ook nog eens stom en lomp. Maargoed dat zou Selene ook zijn als hij niet bij haar bleef. Hij is trouwens nooit van plan om haar te verlaten nee dat zeer zeker niet ook al moest hij mensen niet hebben aan Selene was hij echt gehecht geraakt. Toen er nog iemand bij was keek hij even dreigend naar de mens, iets minder vijandig naar de wolf die erbij hoorde en bleef beschermend vlak naast Selene staan, haar hand op zijn schouder kalmeerde hem gelukkig wel wat.



-eindelijk terug van de stage ^^-

Tzipporah keek nog eens goed om zich heen. Hier stond ze dan te staan, met een groep mensen om haar heen die net zo veel toegewijd waren aan hun clan als zijzelf. Ze had gedacht dat ze in zweet uit zou breken en op het laatste moment alles maar te laten vallen, maar dat wilde ze niet. En ze brak niet in zweet uit, sterker nog, ze voelde zich met de minuut meer zelfverzekerd worden.

Meathor leek nu eindelijk helemaal op zijn gemak, al had hij maar twee andere anima's leren ontmoeten. Dallas was van Casper en Diablo was de sabeltandtijger van de nieuwelinge Selene, die kende hij nu en hij had zich er ook aan voorgesteld, maar bij Talos had hij geen anima gezien en van de nieuweling Pancho Villa had hij alleen maar een anima gevoeld in de buurt, maar niet gezien. Meathor wist niet zeker of hij dit apart moest vinden of niet, maarja misschien was het ongewoon om je anima overal mee naar toe te nemen. Meathor vond het ook niet echt een probleem, en hij keek weer terug naar zijn wederhelft die goed leek te luisteren naar anderen.

Tzipporah keek gelijk naar de deur toen ze ze geluid hoorde, wat werd gevolgd door een wolf die binnen kwam met zijn wederhelft. Of ja, de menselijke wederhelft bleef staan bij de deuropening en de wolf stelde zowel zichzelf als zijn wederhelft voor. Lupo en Lupus, dat was toch wel een leuke combinatie? Ze luisterde naar wat Lupus daarna vertelde over wat hij vond. Bij het woord 'slecht' haalde ze heel eventjes haar ene wenkbrauw omhoog maar bleef aandachtig luisteren. Toen daarna ook Selene haar mening vertelde knikte ze instemmend. "Ik ben het ook nog wel zeker met Talos eens dat we voorzichtig moeten zijn met het gebied dat we mogelijkerwijs gaan vinden. We willen, zoals gezegd, geen ruzie om het gebied gaan krijgen. Voor de rest leek me inderdaad de Cynops zee goed omdat er juist niks te vinden is, alhoewel we daar wel zelf zullen moeten creëren of boven water iets moeten vinden. Welke kant het ook op gaat, mij lijkt het goed." Ze kon het moeilijk maar ergens heen laten gaan, maar alle ideeën tot dus ver klonken goed in haar oren.

-Ik heb in de vergaderzaal een topic geopend waar we makkelijker kunnen redeneren en ideeën opdoen voor het 'nieuwe land' wie er wil en iedereen, welkom terug van stage/vakantie (in afrika! XD) en meer! Nou lekker weer aan de slag!

Lupus vroeg zich af waarom er zo veel verschil zat in de mensen die hier waren. Sommige leken zelfverzekerd, anderen bang. Sommige leken vriendelijk en anderen juist weer kwaadaardig.
En hij was ook niet bepaald iemand zonder een geschiedenis. Dit alles maakte deze clan weer geheimzinniger.
Lupus snoof naar de houding van de sabeltandtijger, wie ook onderdeel was van het vreemde gezelschap hier.
Lupus ging verzitten, expres vlak naast de sabeltandtijger en schonk het dier een enorm grote, super cynische glimlach van oor tot oor.
Het was ongelofelijk dat hij zichzelf kon beheersen in dit gezelschap. Maar hij moest geen argwaan wekken.
Toen rolde hij een grote kaart uit op de tafel, waar de volledige wereld op stond. Hij wees op de twee eilanden waar nog helemaal geen informatie bijstond, afgezien van de vorm die ze hadden.
''Wat dachten jullie van deze twee eilanden. Ze zijn nog nooit bezocht, maar staan al wel op de kaart. Deze eilanden kunnen we ook gaan onderzoeken en daar een Dustseekernatie gaan stichten. Wel moeten we toestemming vragen aan het Magistrerium of we hier op onderzoek mogen gaan.''
Lupus keek de groep mensen rond. ''Een andere optie is het gebied naast Lihual'' en hij schoof zijn vinger naar onderen om het gebied te markeren die duidelijk was afgeschermd van Lihual, maar nog geen naam had. ''Ook hier zouden we kunnen gaan kijken, en we moeten toestemming vragen'' Lupus hoopte dat hij dat zelf niet hoefde te doen. Hij wou niets te maken hebben met het Magistrerium.
''Ik vermoed dat dit niet zonder gevaar is. De plaats zal niet voor niets nog niet onderzocht zijn''



Lupo ging op verkenningstocht in de kamer om de mensen wat beter te leren kennen. Hij groette vriendelijk naar een leeuw en een sabeltandtijger. Ook stelde hij zich voor als Lupo.
Hij merkte dat sommige nogal star reageerden, maar dat kon ook niet anders. Dit was natuurlijk een nieuwe ervaring voor iedereen.


-we moeten wel even navragen aan de admins of we een van deze eilanden of het gebied naast Lihual mogen ontdekken-

Casper was stil geweest tijdens de bijeenkomst en had geluisterd naar alles wat de mensen zeiden en de idee spraken hem wel aan. Hij keek naar de kaart van de wereld en zag daar de eilanden die hem nog nooit waren opgevallen. Het leek hem wel wat om te gaan kijken daar en iets vinden.
''Het lijkt mij een goed idee om naar die eilanden te gaan kijken. Is er al iemand die daar in de buurt is geweest''
Casper keek naar zijn anima die ook blij te zijn met het idee. Hij zou daar best willen gaan wonen als het mooi is.

- ik was een tijdje niet online doordat ik druk was met privezaken. maar ik zal proberen wat actiever te zijn -

Tzipporah keek mee naar wat Lupus te vertellen had. Ze vond het ook een goed idee om het water op te gaan en de eilanden te ontdekken, sinds ze daar zelf nog nooit was geweest. Wel in de buurt, maar nooit als expeditie. Het Lihual-idee vond ze dan zelf weer niet echt een goed idee, omdat het al lag bij een ander stuk land. "Lihual is al wel een gebied van zichzelf, en ook al ontdekken wij er misschien een gebied naast dan kan er oorlog of ruzie ontstaan met de gebieden er omheen. De eilanden heeft weiniger mens wat over te zeggen, zelfs het Magisterium." Ze zag dat de meesten vooral zaten te luisteren, maar ze zelf ook mee dachten en anticipeerden. Tzipporah glimlachte in zichzelf, dit kon nog zo'n groot avontuur gaan worden! Ze had er nu al helemaal zin in. Natuurlijk zou ze nog meer uilen moeten gaan sturen naar ander clans, vooral de leiders dan, of die ook mee wilden. Maar zij, de Dustseekers, zouden dit avontuur zelf leiden. In handen hebben zou weer wat anders zijn, ze moesten nog maar uitvinden wat hun lag te wachten. "Ik zal persoonlijk contact opnemen met het Magisterium over de toestemming, wanneer we zo ver zijn." zei ze er gauw bij. Natuurlijk vond ze het niet erg als er anderen mee met haar gingen, maar aan de andere kant vond ze het wel haar verantwoordelijkheid als soort van leider. "Ook zou ik het zelf geweldig vinden als wij Dustseekers ons eigen plekje zouden krijgen. Iets van onszelf, waar wij thuis zouden horen, wat niet een deel van een ander gebied zou zijn." ze was er volkomen eerlijk in. Ze vond eigenlijk dat de Dustseekers bijna af konden zien, met hun plekje hier. Natuurlijk waren ze reizigers en avonturiers, maar om een plek te hebben waar je als clan bij hoorde was toch niet zo erg. "Alleen ben ik het niet echt eens met het Dustseeker-natie idee.." fronste ze naar Lupus. Dit jongere lid, deze man, wekte bij haar bijna wat achterdocht op. Ze liet het gaan, de meeste hier waren zo onschuldig niet. Maar het natie idee ging haar iets te ver, juist een eigen plek vond ze wel goed zo. Ze keek rond naar de rest. "Enfin, Casper en Lupus zijn het eens met het eilanden-idee, en ook ik vind dat het beste. De Sub-terra zouden ook goed zijn, alhoewel we dan waarschijnlijk niet ons eigen gebied zouden kunnen 'claimen', zo maar te zeggen." ze keek nog eens rond. Ze moesten er samen over uit komen, maar ze wilde niemand in een hoekje zetten of afkraken, zeker niet. "Goed, wie stemt er voor wat?" vroeg ze aan de groep voor haar.

-Casper, welcome back maak je geen zorgen, we zullen niet zomaar vertrekken zonder je hoor!

Lupus luisterde gespannen naar wat de leidster van zijn ideeën zou vinden.
Ze was tegen het natie idee, maar ze was voor het ontdekken van eiland.
Lupus veegde de kaart glad en stak het papier in de lucht. ''Ik stem ervoor om het eiland tussen Fernum en Egypte te onderzoeken. Het eiland is zo groot, we moeten er wel wat vinden.''
Hij maakte cirkeltjes met zijn vingers om het eiland. Als ze daar een nieuw gebied konden ''claimen'', kon Lupus goed contact leggen met Fernum.
Het zou dé handelplaats worden tussen Fernum en de rest van de wereld. Want geen haven zou zo dichtbij liggen.
Lupus ogen schitterden. Hij hoorde de opwinding in Lupo's zware ademen. Dit zou een perfect plannetje kunnen zijn om het gebied van Fernum te kunnen uitbreiden en een brug te slaan tussen de Nigris en de Dustseekers.

-sorry, erg inspiloos door een vermoeiende dag -_- -

De uil had Layla niet gevonden, maar Layla de uil. Het dier had zijn vleugel op meerdere plaatsen gebroken en nadat Layla hem had verzorgd had ze pas het zegel verbroken en voelde ze even een kleine aantrekkingskracht. De clan van de Dustseekers, een clan waar ze zich bij aan had gesloten toen haar vorige clan zich had ontheven van de strijd en waar ze nooit iets van te horen had gekregen. In meerdere jaren had ze nooit iets ontvangen en had ze dus ook nooit haar plichten voldaan in dienst van de clan. Ja, ze had plekken ontdekt met veel Dust, maar in plaats van dat ze het had meegenomen, had ze de plekken gemarkeerd in haar gedachten en was verder gelopen. Ze was op een zwerftocht geweest en maakte nu, in haar zoektocht naar de ketting, even tijd om de bijeenkomst bij te wonen. Het was al laat toen ze van het geleende paard afstapte en hem vastbond aan een boom waarna ze met Denzel de weg naar binnen maakte. Het was druk op de bijeenkomst en dankzij het scherpe gehoor van Denzel had ze de laatste paar minuten mee kunnen luisteren naar wat er werd gezegd. Zodra ze zag hoe veel mensen er aanwezig waren trok ze aura in haar op zodat niemand haar kon lezen en nam plaats op een van de kussens die er waarschijnlijk waren geplaatst voor de anima’s en Denzel nam plaats naast haar en legde zijn hoofd in haar schoot en sloot zijn oogjes. Layla keek enkel naar de vrouw waarvan ze wist dat het de voorlopige leidster zou zijn en knikte als gebaar dat ze verder konden gaan. Na deze vergadering zou Layla weer snel wegzijn om haar zoektocht te voltooien zodat er kon worden gestreden tegen het verlies van het geheugen, nu het nog kon en ze nog steeds dingen herinnerde. Snel zou het kunnen zijn dat ze niets meer wist en dan zou niemand nog wat aan haar hebben en zou ze zelf instorten doordat ze weer gedwongen zou zijn in haar herinneringen van haar jeugd te leven. Ze zouden dat niet nog een keer aankunnen zowel zij als Denzel niet.