:Anima Tell:
James was woedend op Rose. Hij wou haar absoluut nooit meer zien. Waarom probeerde ze dan ook alles te verpesten.
Hij schopte tegen losse straatstenen, brak een paar vazen, en gooide een brievenbus door een raam. Voordat er iemand aankwam was hij al tussen de massa verdwenen.
Op dit moment haatte hij iedereen.
Op een muur zat een vrouw, overduidelijke te genieten van het uitzicht. James haatte het en rende op de vrouw af en gaf haar express en duw met het doel haar van de muur af te gooien, achterover het kanaal in.
Misschien kon hij daardoor nog een beetje lachen.

"Mikaela keek naar Dalech die al de hele dag aan het rond vliegen was, soms om de omgeving te verkennen en andere keren gewoon omte kunnen vliegen. Heel af en toe kon Mikaela dat ook meemaken. Doordat Dalech brde vleugels had kon hij een mens dragen. Natuurlijk niet heel de dag ofzo, nee zo ster is hij nu ook weer niet maar het was lang genoeg om een tijdje door de lucht te kunnen vliegen en voelen hoe de wind tegen je opbotst, het was een geweldig gevoel, en Dalech kon dat gevoel iedere dag krijgen. Even zuchtte Mikaela alleen op deze plek kon ze haar stalen masker weghouden, op andere plekken had ze haar gezicht als een stalen masker. Alleen hier was ze haar zelf, zelfs Dalech is ook ontspannen, wat Mikaela niet vaak te zien kreeg van hem. Behendig streek ze door haar bruin golvende haren die soepel boven haar rug hangde. Op dit moment moest ze eerlijk zijn dat ze zich verveelde, natuurlijk week Mikaela dat je niet iedere dag een avontuur voor je krijgt voorgeschoteld op dit moment was ze van plan om die ene te gaan zoeken waar ze haar actie toch krijgt. Vermoeid wreef Mikaela in haar ogen. Even keek ze naar de zon die nu heel stillaan verder weg zakte. Het was wel nog licht maar de nacht zal langzamerhand wel ook tevoorschijnt komen, dat zal dus niet lang meer duren. Voetstappen zorgden ervoor dat ze uit haar gedachten werd gehaald wat haar geirriteerd maakte. Toch probeerde ze de andere te negeren. Juist toen ze weer keek naar Dalech zag Mika dat hij in een duikvlucht naar haar toevloog. te laat draaide ze zich om, ze werd van de muur geduwd, maar ze gilde niet want Dalech was er al. Zijn klauwen grepen Mikaela's beide schouders vast en trok haar weer omhoog. Mika was nog maar juist terug op vaste grond toen ze met een snelle draai zich omdraaide naar de gast, greep met haar ene hand zijn T-shirt vast en met de andere duwde ze tegen zijn keel, alleen was deze hand niet leeg maar hd ze daar en gouden versierde dolk, deze kling was niet grijs zoals gewone dolken maar was het donker groen, wat aanduide dat het gif in de dolk was geactiveerd. Mika hoefde maar 1 mini sneetje maken het gif zou direct door zijn bloed razen, in enkele korte seconden zou het door heel zijn lichaam zijn. "Waag dat nog..."Ze had de zin nog maar half gezegt toen ze de schok kreeg, zo ontdekte ze dat hij de Anima was."Intersant" Sprak ze in de gast zijn gedachten. "Luister doe dat nog ene keek en jij zult er de volgde keer over de muur liggen, en jou werderhelft zou je niet kunnen redden want die kan niet vliegen toch." Even sloot ze een fractie van een seconde haar ogen dicht en sprak nu in de gedachten van zijn werderhelft, ookal had ze geen enkel idee waar die nu was. "De volgende keer mag je je anima in toom houden ok?" Alleen zijn wederhelft hoorde Mikaela haar stem in gedachten, want het was ook alleen voor haar bestemd. Ze was woedend alleen kon je da tniet zien of horen aan haar stem, ze verborg het zoals geleerd. Mika had beter moeten weten, ze duwde de dolk harder tegen zijn keel zodat er juist geen snee zou van komen. Ze had de neging om wel een snee te maken maar Mikaela hield zich in. Ondetussen stond Dalech op MIka haar schouders. Hij zou er niet zo makkelijk van afkomen deze anima, het was niet slim geweest om haar op een moment van kalmte haar te irriteren.

:Anima Tell:

James grinnikte toen hij het mes tegen zijn keel kreeg. De vrouw was toch maar mooi gevallen. Hij bewoog zijn hoofd richting de vrouw, zodat het mes dieper in zijn keel ging.
''Wat wou je dan, mij vermoorden tussen al deze mensen. En dan nog, doe je best maar. Doe maar, snijd mijn keel maar door'' James kwam steeds dichter bij, een druppeltje bloed ontsnapte uit zijn keel. Hij schopte tegen de vrouw om haar aan te sporen het mes door te zetten. Ook begon hij haar uit te schelden.