Met Mystic aan haar zijde liep Faith door het prachtige landschap. Het uitzicht was adembenemend. Soms vergat Faith om zelfs te ademen als ze ontdekte dat er nog meer schoonheid was naarmate ze verder liep. Faith had een glansende witte jurk aan die lichtjes schitterde door de zon die erop scheen. Haar lange bruine haren tot haar onderrug had ze in een vlecht vastgebonden. Faith was iemand die graag op blote voeten rondliep dus het was geen raar gezicht als je dat nu ook zag.
"Mystic is het hier niet prachtig?" Haar wederhelft, haar panda wederhelft begon te rollen over de grond. Mystic deed vaker vreemde dingen als ze enthousiast was. Hierdoor kon Faith niet stoppen met lachen. "Ik weet dat je enthousiast bent maar zo maak je je prachtige vacht vies" Faith hurkte zich neer om met haar vingers door de vacht van Mystic te gaan. Ze zorgde ervoor dat takjes en stukjes grond uit haar vacht werd geklopt. "Nu niet meer rollen"

Mystic keek haar baasje met een schittering in haar ogen aan. Faith was zorgzaam. Ze zorgde er altijd voor dat Mystic er goed uitzag. Met haar kopje ging ze langs haar hand. Een teken van dankbaarheid. Vervolgens begon Mystic toen had te rennen. Ze wilde haar energie kwijt, het landschap nog beter bekijken.
____________________________________________________
"Mystic niet al te ver gaan anders verlies ik je dadelijk nog uit het oog!" Faith deed haar stem verheffen zodat Mystic dat nog zou kunnen horen. Schreeuwen? Nee dat deed ze nauwelijks.

Je hebt soms van die dagen dat niets maar dan ook niets mee zit.
Alles om je heen lijkt verkeerd te staan en te gaan. Je kon dan beter stilletjes in een kuil achter de bosjes gaan zitten, wachtend totdat de dag over was. Maar dat zou tijdsverspilling zijn.
Ash sprong voorzichtig van steen naar steen over het water. Het was onverstandig om op zo'n pechdag steentje te springen, maar op de een of andere dubieuze manier kon hij de brug niet vinden.
De steen waarop hij stond was bedekt met een laagje groen glibberig alg, waardoor hij totaal geen grip had. Natuurlijk belandde hij in het water, en was gelijk kletsnat. En daar prijkte in de verte de verdwenen brug, natuurlijk.
Ash sloeg verwoed op het water, en gaf het de schuld van zijn ongeluksdag.
Zijn Anima Trust kwam op een boomstam voorbij varen en bereikte zonder moeite de overkant. Ash overwoog om een golf water zijn kant op te sturen, maar waarschijnlijk zou hij voor die daad dubbele pech terug krijgen.
Ash besloot in het water te blijven zitten. Hij was nu toch al nat, dus kon hij zich gelijk gaan baden. Dat moest ook wel weer een keer gebeuren.
Trust daarentegen ging lekker in het zonnetje liggen bakken. Ash kon zijn katachtige gespin onder water nog horen. Neeh, vandaag was absoluut zijn geluksdag niet. Pfft.

Voordat ze het wist zag ze Mystic nergens meer. Waar was zij nu weer naartoe gerend? Faith had nog zo gezegd niet te ver van haar vandaan gaan. Er konden hier misschien wel personen zijn die Mystic wel wilden vangen. Faith had wel vaker meegemaakt dat Mystic in vallen was gelopen. Panda’s waren nu eenmaal zeldzame wezens die voor veel geld werden verkocht. Meestal was het om haar vacht of vlees. Haar voetstappen begonnen te versnellen. Haar hartslag begon omhoog te gaan van bezorgdheid. Misschien was er ook wel lichtjes paniek. Met haar handen deed ze de bladeren uit haar gezicht, de takken duwde ze opzij om een weg te vinden door de bosjes. Daar zag ze de wit/zwarte vacht van Mystic. Haar haren stonden omhoog, een teken dat er andere in de buurt waren. ”Mystic kom hier!” Faith deed zachtere stappen vooruit, over de bladeren heen zodat ze geen geluid zou maken. Haar stem was fluisterend, haast onhoorbaar voor haar eigen Anima.

Mystic hoorde de voetstappen van Faith naderen. Alleen haar ogen waren gericht op de man in het water. Waarom lag de man in het water? Was hij gewond? Mystic deed een aantal stappen vooruit. Nu stond ze in het zicht van de man. Mystic moest zeker weten dat de man niet gewond was. Ze was nu eenmaal iemand die anderen wilde helpen.