Elena Catherina keek om haar heen. Ze plukte een paar kruiden en deed die in het mandje wat ze bij haar had. Elena Catherina keek op naar de lucht. Ze moest op schieten. Aangezien de avond aan kwam zetten. Snachts was het gevaarlijk. Niet alleen omdat je snacht's gewoon minder kon zien. Maar ook omdat dit voor volle maan gebeurt moest worden. Ze plukte nog een paar bloemen waarna ze terug liep. Ze zag Jane ook weer terug komen. Als goed is had Jane water op gehaald. Zij zelf had al hout gezocht. Eenmaal boven liep ze naar haar paard en streelde de neus. "Het komt goed meisje" Fluisterde ze. Daarna stond ze weer op. Deed het water in de ketel en zette die op het vuur die Jane al aan had gedaan. Elena Catherina begon hard aan het werk. Eenmaal klaar keek ze naar de lucht. Het was al wat donker. Maar gelukkig was de zon nog niet onder. Elena Catherina haalde wat sap er uit en liep naar haar paard toe. Eenmaal daar ging ze door de knieën. Ze gaf het paard het spul en streelde door haar manen heen. Daarna bleef ze zitten wachten. Op wat komen ging.

Kristoffel was al dagen opzoek naar een veer. Maar niet zomaar een veer, nee het moest er eentje zijn van een engelenvleugel. Hij had deze veer nodig om zo zijn voodoo uit te kunnen voeren en zich te kunnen beschermen tegen de kwade geesten die hij soms in zijn sector tegenkwam. De veer die hij eerst had was bij zijn laatste ritueel gestolen toen hij probeerde contact te zoeken met zijn vader. Gelukkig was het hem nog wel gelukt een spreuk uit te spreken die hem naar de dichtstbijzijnde engel zou leiden. Al enkele dagen werd hij geleid door een klein lichtbolletje en hij wist dat de engel dicht bij moest zijn want het bolletje scheen feller dan eerst wat een goed teken was. Hij hoopte de engel nog voor het donker te vinden en had geluk. Hij zag een vuurtje waar een ketel op stond te sudderen en waar een meisje vlak naast zat, maar dat was niet wat hem interesseerde, hij had enkel oog voor de engel en haar witte vleugels. Hoe zou hij dit aanpakken, hij pakte zijn spreukenboek en bladerde er wat door. Toen had hij de spreuk gevonden. "Msafara" fluisterde hij en een veer uit de vleugel van de engel begon licht te bewegen.

Elena Catherina streelde nog steeds door de vacht heen en keek naar Jane toen die naast haar ging zitten. Ze glimlachte even naar Jane en keek daarna voor haar uit. Wat duurde wachten toch ook altijd lang. Maar ach ze kon toch niks anders. Elena Catherina keek hoe de zon onder ging. Ze pakte haar boek en bladerde er door heen. Ze kende bijna alle spreuken uit haar hoofd. Dat mocht ook wel want je kon moeilijk je boek pakken als je in gevaar zit.

Jane droomde wat en keek af en toe naar Elena Catherine. Plots voelde ze wat op haar vleugels. Ze bewoog ze wat en maar het bleef maar door gaan. Het zou vast wel een beestje zijn. Jane stond op en schudde nu wild met haar vleugels. Maar het wou maar niet stoppen. Plots kreeg ze iemand in het zicht. Zou hij dit doen. Nee toch. Jane keek naar haar vleugel. Een veer bewoog telkens dus hij moest het wel zijn. Jane werd woedend en keek naar de grond waar hij stond waar een cirkel van vuur ontstond. Daarna vloog ze naar hem toe. "Wat moet je" Siste ze.

Kristoffel had eigenlijk wel kunnen weten dat dit zou mislukken. Maar op het vuur had hij niet gerekend. Hij en zijn anima Astra stonden omringd door een cirkeltje van blauwe vlammen deze waren veel warmen dan de oranje dus ze konden beide best niet al te veel bewegen. Toch kon Astra het niet onderdrukken te grommen maar Kristoffel maande haar tot kalmte. "Wel sorry dat we zo onverwacht opeens opduiken maar dit is absoluut niet wat het lijkt hoor" zei hij beheerst hoewel hij ieder moment levend kon verbranden. "Het is allemaal een erg ingewikkeld verhaal maar het komt erop neer dat ik eigenlijk één veertje nodig heb van uw vleugels" hij glimlachte of deed toch een poging want om heel zijn levensverhaal uit te moeten leggen en ook het feit dat hij zich eerder met duistere dan met witte magie bezighield zou haar misschien niet echt in de smaak vallen. Daarom probeerde hij een beetje mysterieuzer over te komen al wist hij niet of dit zoveel effect had. Want zijn eerste mysterieuze tactiek had hem in deze benarde situatie terecht gebracht en nu moest hij zich er uit gaan redden zonder als te veel de waarheid te vertellen of door die achter te houden.

:Anima Tell:
Hoewel Astra best wel bang van het vuur was hield ze zich sterk. Ze zou er alles aan doen om Stoffel te beschermen en als ze hem kon beschermen door door deze vlammenzee te springen zou ze dat maar wat graag doen. Al hoopte ze dat dat toch niet het geval zou zijn.