Mika keek wat verveeld voorzich, terwijl haar kap goed over haar hoofd was getrokken en de mantel goed haar verbergte. Het was niet alleen om haar te verbergen maar het was ook lekker warm. Ze sloot even haar ogen. En snoof de lucht eens goed in. Liet het enkele seconde in haar mond en blies het toen uiteindelijk terug uit. Dalech die de hele tijd in de lucht had zitten toe kijken had het waarschijnlijk genoeg van want hij nam een duikvlucht en lande snel edn geluidloos op haar rechtersschouder, waardoor ze even vriendelijk over zijn kop streek en toen weer voor zicht keek om de boel in de gaten te houden. Iedereen weet dat er hier nogal veel dieven zaten. En moordenaars. Maar daar moet ze helemaal niet bang voor zijn. Met gemak zou ze de meeste hier wel aankunnen. Ze had zo het gevoel dat er hier vooral amateurs waren. Haar zilver kleurige ogen waren gericht op een man die druk in een gesprek was met een andere. Mika voelde even in haar zakken en merkte dat ze maar weinig genoeg geld had. Even haalde ze haar schouders op en stapte op haar gemakjes maar toch langzaam genoeg, juist toen ze de man passeerde vloog haar hand maar amper zichtbaar naar het geldbundel aan zijn zij. Greep het vast, draaide er even aan en had het toen in handen zonder dat hij het gevoelt had. En alsof er niks was gebeurd stapte ze verder, nog steeds verborgen onder de mantel die haar goed anoniem hield. Ze hield gewoon van deze mantel. Wat verderop zag ze een ton staan, ze stapte erop af en ging er op zitten terwijl ze met het zakgeld omhoog smeet en weer met een lenige beweging het op vangde. Zo deed ze dat een tijdje terwijl ze de passeerde mensen strakjes in de gaten hield.

(kristoffel)

Kristoffel had net nog op een groot plein een paar simpele kaart trucs en verdwijntrucjes aan de mensen die voorbij wandelde. Hij had er wat geld voor gekregen dat Astra goed bewaakt had want ze wist maar al te goed dat het hier stikte van de dieven. Ze stond altijd vlak voor de hoed en keek nauwlettend als iemand zijn hand er naar uitstak al was het zelfs enkel maar om een paar munten te geven. Stoffel was net gestopt en telde de munten. Het was niet zoveel als hij ergens anders zou kunnen hebben verdiend maar heel weinig was het niet. Laten we zeggen dat hij vanavond wel onderdak kon betalen en nog een kleine maaltijd kon nuttigen. Maar omdat de zon nog niet was ondergegaan verzamelde hij al zijn spullen, deed die in zijn rugzak, zetten zijn hoed op en ging de stad maar eens verkennen want meestal bevond hij zich wel aan de andere kant van de zee. Met zijn pak viel hij wel nogal op tussen de rest van de mensen en hij zag ook hoe sommige mensen nieuwsgierig naar zijn zakken keken waarschijnlijk in de hoop daar geld te vinden. Maar telkens iemand dat deed was Astra er weer om met een lichte grom de mensen met de hebberige ogen snel verder te laten wandelen. Kristoffel was echt blij met Astra omdat hij zelf niet bepaald een vechter was, maar zijn anima kon hem met haar tanden en klauwen perfect verdedigen. In de verte zag hij een meisje op een ton zitten spelend met een zakje geld. Misschien zou hij van dat kleine maal een grotere maaltijd kunnen maken. Hij dacht even na hoe hij dit zou aanpakken en besloot toen maar gewoon op haar af te lopen. "Goedenavond" zei hij vriendelijk en hief even zijn hoed op.

Mikaela speelde nog een tijdje met haar geld maar verborg het toen weer veilig onder haar mantel en keek samen met Dalech het gebied wat sloompjes rond, alsof ze iemand was die niet voor haar zelf kon opkomen. Maar dan kende je haar niet. Een opleiding heeft ze gehad. En niet zomaar een.... Het heeft jaren geduurd voor die training af was, en het heeft haar heel veel moeite gekost, maar ze is nu volleerd en daar had ze al die moeite voor gedaan. Even bleven Mikaela haar ogen hangen bij iemand die begon te goochelen. Een goeie truc om zo aan je geld te komen. Maar achter die kleine spectakels zit er altijd wel ook iets achter. Dat weet ze gewoon. Vooral toen ze hem strak in de gaten hield en merkte dat hij alles wegstopte en op haar afstapte. Langzaam gleed haar hand onder haar mantel en greep haar speciale dolk waar er vergif op zat die alleen zij kan gebruiken en nooit iemand anders. "Goedenavond" Sprak de jonge man. Ze trok even een wenkbrauw op en hield hem strak in de gaten terwijl ze merkte dat Dalech zijn grote lijf gespannen was geworden en een houding aannam waardoor hij direct zou kunnen aanvallen. Typisch Dalech altijd meteen in een aanvals houding staan maar dat kon haar niet schelen. Vele mensen bleven daarom uit haar buurt. Niemand wou die scherpe klauwen in zijn hoofd voelen, zoals zij die nu voelde in haar schouder, maar door die training heeft ze geleerd die pijn te verdragen."Hallo" Sprak ze kalmpjes."Is er iets mis meneer?" Sprak ze op een gevaarlijke kalme maar beleefde manier. Het moeilijk bij haar te ontdekken is wanneer ze zou toeslaan. Mika zou kwaad en woedend kunnen worden maar niet aanvallen, ze kan kalm en rustig zijn maar toch een aanval doen. Doordat ze haar emotie's goed onder controle had kon je niet weten wat ze werkelijk dacht en wanneer ze zou toeslaan.

Dit meisje was moeilijk te doorgronden en Kristoffel wist niet precies hoe hij haar precies zou moeten overhalen dus besloot hij maar de waarheid te vertellen. "Wel, zoals je misschien ziet ben ik niet erg rijk integendeel" zei hij en liet een paar gaten in zijn vest zien. "Laat het ik nu net per toeval gezien hebben hoe je met een gevulde geldbuidel aan het spelen" vervolgde hij. "Ik wil je nu zeker niet aanvallen of die afpakken want ik heb een vermoeden dat het dan met mij niet al te best zou aflopen. zei hij en keek naar de arend die hem in de gaten hield. Al stond Astra ook klaar om meteen op hem te springen en haar tanden in hem te zetten moest hij aanvallen. "Dus nu doe ik u het aanbod dat ik graag wat trucjes wil laten zien en me in ruil daarvoor een paar munten geeft" Er verscheen een grijns op zijn gezicht toen hij uit het niets een boek kaarten tevoorschijn haalde en die voor haar neus hield. "Ik zal beginnen met een zeer bekende truc, dus kies maar een kaart en houd deze goed in gedachte voor u hem weer terug steekt." De grijns op zijn gezicht was nog niet verdwenen want Kristoffel gaf aan deze bekende trucjes af en toe nog wel is zijn eigen switch. Er was ook iets in hem dat het meisje wou overtuigen. Misschien kwam dat omdat ze niet iemand leek die snel onder de indruk was.

MIkaela keek de jonge gast neutraal aan terwijl Dalech dreigend stond. Daardoor stond hij wat ongemakkelijk op haar schouder waardoor zijn klauwen stevig in haar schouders waren geduwd. Even zuchtte ze toen ze al had geweten wat voor soort hij was. maar ze luisterde aandachtig. Even bekeek ze de jonge gast aandachtig. Streek toen even door haar donker bruine haren en knikte toen dat hij zijn gang moest gaan. Ze zal wel direct zien hoe goed hij in die goochel trucs van hem was. Vele waren gewoon nep, maar bij deze had ze toch haar twijfels. "Dus nu doe ik u het aanbod dat ik graag wat trucjes wil laten zien en me in ruil daarvoor een paar munten geeft" Even keek ze hem aan en lachte toen om zijn aanbod. Er was niet echt dat je het een lach kan noemen. Ze vond dat hij gewoon wel lef had om zomaar een aanbod te zeggen, hij weet niet eens wat ze is. Sluw grijnsde ze even maar dat verdween snel dat het maar amper zichtbaar was geweest.. "Ik zal beginnen met een zeer bekende truc, dus kies maar een kaart en houd deze goed in gedachte voor u hem weer terug steekt." Zei hij terwijl ze de kaarten voor haar neus geduwt kreeg. Zonder echt te aarzelen nam ze een van de kaarten en keek er op haar gemakjes aan. Na enkele korte minuten stak ze het weer tussen de rest van zijn kaarten en wachte af zonder enige echte emotie's te tonen. "Ondertusse kun je toch wel je naam zeggen?" Merkte ze wat afwezig op alsof het maar een domme vraag was. terwijl dat voor haar ook zo was. "laat maar zien wat je kan" opperde ze maar terwijl ze zijn handen strak in de gaten hield, je weet maar nooit.

(wist niet wat voor kaarten het zijn dus jah Xd en op de een of andere manier kan ik mijn tekst niet selecteren waardoor ik het niet in andere kleur kan zetten T.T)

Hij hief even zijn hoed op. "Kristoffel en met wie heb ik de eer" vroeg hij daarna terwijl hij alle gewone speelkaarten in zijn hoed deed net nadat hij had getoond dat deze helemaal leeg was. Hij legde zijn rode satijnen zakdoek over de hoed en tikte een paar keer tegen de hoed waarna er uit het niets een heleboel witte duiven uitvlogen. De meeste vlogen weg behalve één die een kaart in zijn bek had waarop een rode koningin stond. "Ik hoop dat dit de kaart was" zij hij en nam ze uit de bek van de duif die toen wegvloog. "Want als dat niet zo was zou dat wel zonde geweest zijn van al die duiven" Hij bekeek de kaart met de koningin en met een handige draai werd deze plots een stuk groter en stond er een totaal andere prent op. Hij hield deze prent verborgen voor het meisje want deze kaart die nu een tarot kaart was geworden onthulde toch enkel belangrijke geheimen. Er stond een grote arend op de kaart die net een slang gedood had. Een gewoon iemand zou het misschien een leuk plaatje gevonden hebben maar voor Kristoffel was het alsof de kaart hem toesprak en hem geheimen toefluisterde over het meisje waarvan hij het geld nu misschien toch niet meer moest hebben. Soms is het niet erg handig om de geheimen van andere te weten te komen en ook Astra zag hoe de jongen plots toch even moest slikken. Hij zijn anima snel de kaart en liet die toen snel in de mouw van zijn vest glijden. "Eehm ok de volgende truc" zei hij en probeerde zijn angst een beetje te onderdrukken terwijl hij een schetsboek tevoorschijn haalde.

:Anima Tell:
Astra keek naar de arend en de slang op het prentje. Net als Stoffel kende ze de betekenis en wist ze dat deze persoon niet te vertrouwen was. Daarom kon ze zich niet onderdrukken even te grommen en keek ze nog wantrouwiger naar de arend die ze eigenlijk elk moment zou kunnen aanvallen.

Mika keek even naar de omgeving. Het straatje. Verschillende mensen passeerden hier. De meeste zagen eruit als dieven. zo'n tuig dat altijd wel grappis was om te zien vond Mikaela. De meeste hier waren amateurs en werden vaak betrapd, en als dat niet zo was dan hadden ze gewoon puur geluk gehad. "Kristoffel en met wie heb ik de eer" Vroe hij. Dus zo heette hij. Heel even had hij getoont dat zijn hoed leeg was. Zelfs Dalech had heel even gekeken met zijn arendsblik. Mikaela had wel geen idee of hij had gezien dat het gewoon een truc was of echt was., Dalech zei er helemaal niks over. "Mikaela is de naam" antwoorde ze kalmpjes" en dit is Dalech." en even wees ze naar de grote zeearend, die strak naar Kristoggel maar ook naar zijn anima keek. Onverwacht vlogen er duiven uit zijn hoed, behalve eentje die had een van zijn kaarten in zijn snavel. Heel even maaar had je in haar ogen kunnen zien dat ze geamuseerd was maar dat was al snel weer verdwenen, als sneeuw voor de warme zon.. "Ik hoop dat dit de kaart was" Mikaela keek even naar de kaart "Want als dat niet zo was zou dat wel zonde geweest zijn van al die duiven" Mikaela lachte. Legde toen enkele plukjes haar die voor haar ogen hadden gehangen en legde die terug bij de andere.. ze dacht niet echt direct dat het simpel was. Juist toen Mikaela Kristoffel weer recht aan keek zag ze dat hij de kaart had omgedraaid en was gegroeid. hij keek naar iets. De kaart was toch al sinds groter geworden. NIeuwsgierigheid bekroop Mikaela. Wat zou erop staan? en dat werd erger toen ze zag dat hij wat angstig slikte, ook zag ze dat hij het probeerde te verbergen. Kristoffel toonde het zelf aan zijn anima. De houding van de anime veranderde meteen, het gromde zelfs. Mika trok even wat verbaasd haar ene wenkbrauw op. Ook Dalech had het opgemerkt ondertussen had hij de kaart al in izjn mouw laten verdwijnen. "zou je kunnen uitleggen wat je van mij hebt ondekt?" ze kon het niet laten het te vragen. Hoe anders zou oppeens hij zo geschrokken zijn?"Ik beloof je dat ik niks zal doen. Wat je ook hebt ontdekt..." sprak ze gevaarlijk kalm.

Dalech had hun hoding al direct aangevoeld. En toen die anima gromde naar MIkaela spreide hij zijn meter lange velugels gevaarlijk en kraste luid waarschuwend. Die moet nie denken Mika iets aan te kunnen doen. Dat zal hij gewoon niet toe laten. De houding van die anima stond Dalech gewoon weg helemaal niet aan. Even verplaatste hij zijn klauwe op MIka haar schouders. HIj woog zwaar, en al de andere mensen waar hij op zou gaan zitten -en dat doet hij al heel zelden- die zouden gewoon weg onder zijn gewicht bezwijken en janken van de pijn als hij zijn klauwen in hun schouder zou zetten zodat hij er niet vanaf zou vallen. Dalech en MIkazela hebben jaren getraind met een man om te zorgen dat Dalech op haar zouscherd zou kunnen zitten zonder dat ze jankte van de pijn. Het was zwaar geweest voor Mikaela, daarom is ze hier nu zo goed in. "Rustig Dalech, hou je in" Hoord hij Mika in zijn gedachten duwen. Hij kraste even dat hij zou doen wat ze vroeg maar toch stond het hem niet aan. Hij was het niet met haar eens."Iets interessants ontdekt?""Dalech duwde zijn vraag in de gedachten van de Anima van die Kristoffel.
-als Dalech iets zeg tegen de anima kan alleen hij dat horen, het is irri dat ik niks kan dikker maken zoals het eerste tektsje dat is wel gelukt T.T-

Kristoffel was slim genoeg om in te zien dat hij nu best loog, want er was een grote kan dat na haar geheim te vertellen ze hem toch misschien iets aan ging doen. Hij zou zelf ook niet willen dat iemand zo'n geheim wist en het verder kon zeggen. Het probleem was dat vluchten waarschijnlijk ook geen zin had. Dalech zou hem waarschijnlijk meteen inhalen en wie weet Mikaela ook. Dus kon hij best liegen. Hij stak het schrift dat hij voor de volgende truc wou gebruiken snel weg en zou proberen eerst te doen alsof hij van niks af wist. Waarschijnlijk zou ze hem met die truc wel snel doorzien maar het was nog maar de eerste mogelijkheid en toch wel het proberen waard. Hij friemelde even aan de knopen van zijn vest en zijn gelaatsuitdrukking werd weer helemaal rustig. "Wat bedoel je precies met interessants ontdekt. Veel kan ik niet echt opmaken uit een spel speelkaarten." Begon hij op een rustige toon. Hij friemelde even in zijn binnenzak en haalde daar het gewone kaartenspel uit dat er zoals elk ander spel kaarten uitzag. "Volgens mij kan ik hier niet echt iets uit afleiden niet" ging hij rustig verder terwijl hij haar elke kaart toonde. Daarna stak hij ze weer in de zak van zijn vest.

:Anima Tell:
Plots hoorde Astra een stem in haar hoofd die enkel maar van de arend kon zijn. Ze hief haar kop op en keek hem met een ondoorgrondelijke blik aan. "Niets dat je zelf nog niet weet" zei ze. Ze wist wel dat Kristoffel ook probeerde zich er uit te werken dus zou ze hem natuurlijk helpen. Hij en andere anima's waren de enige die haar konden begrijpen. Ze wist natuurlijk ook dat Dalech haar boodschap verder naar Mikaela kon brengen maar ze was en vrij zeker van dat zelfs zij daar niet veel uit zou kunnen opmaken.

Mikaela keek de jonge gast strak aan. Als ze een belofte heeft gedaan dan houd
ze zich daar ook aan. Natuurlijk weet niemand dat omdat ze dat nog nooit heeft
gezegt, en dat wil ze ook zo houden. Anders maken ze er toch misbruik van en
moet ze die beloftes dan breken. Wat ze eigenlijk nog nooit gedaan heeft. Nu
keek ze hem recht in de ogen aan. Ze weet goed genoeg wanneer er iemand zou
liegen tegen haar. Net als Dalech. . "Wat bedoel je precies met interessants ontdekt.
Veel kan ik niet echt opmaken uit een spel speelkaarten." Vroeg hij alsof hij helemaal niet wist waar ze
het over had. Dat haatte ze. Liegen tegen haar had helemaal geen zin. Hij haalde
toen weer de kaart uit die hij eerst had weg gestoken en ging door met liegen .
"Volgens mij
kan ik hier niet echt iets uit afleiden niet" Het begon haar vanbinnen te
irriteren dat hij nog steeds loog, vanbuiten zag je alleen maar Mikaela die heel
rustig de jongen aan keek."Tegen mij kun je niet liegen ik weet dat dat
daarstraks tarot kaarten waren, ik heb die wel eerder gezien hoor." sprak
ze gevaarlijk kalm. Achter die kalme stem was er een dreiging te horen, maar dan
moest je ook wel heel goed luisteren. Want het aan haar zien was dus geen
optie."Dus ik vraag het je nog wel eens, maar ontdek
het alstublieft niet, ik haat mensen die tegen mij liegen, niemand kan dat
zonder dat ik dat weet" Vervolgde Mikaela op haar nog steeds haar kalme
stem. Ondertussen keek ze heel even naar Dalech want ze heeft zo het gevoel dat
hij nu ook aan het communiceren was met de anima van Kristoffel"Hoe
heet trouwens jou anima" vroeg ze toen maar om hem een beetje op zijn
gemak te stellen, want waarschijnlijk heeft die tarot kaarten van hem wel iets
verteld dat hem ervoor had gewaarschuwd voor haar op te passen.

Dalech
keek weer opnieuw naar de lynx, die moest nu wel echt oppassen. En het stond hem
vooral niet aan dat die Kristoffel loog maar momenteel kon dat hem niet schelen
want Mikaela pakte die gast al aan hoorde Dalech goed genoeg. "Niets dat je zelf nog niet weet" Hoorde
hij de lynx denken. Even dacht hij over de woorden na "om
eerlijk te zijn weet ik het echt niet, het enige wat ik en Mikaela weten is dat
het niet echt super nieuws is over ons, dus zou ik wel willen weten wat je hebt
ontdekt en die kristoffel van jou kan niet liegen Mikaela zij ziet dat gewoon
weg dus zeg nu maar gewoon de waarheid als Mikaela een belofte doet dan volgt ze
die echt ze heeft een belofte aan Kristoffel gedaan dus daar houd ze zich ook
aan." antwoorde hij kribbig terug.

Kristoffel gaf niet zomaar op en knikte. "Ok het waren inderdaad tarrot kaarten en die vertelden wel iets erg vreemd. Hij was echt blij dat hij meer dan één enkel feit uit de kaarten kon halen. "De meeste mensen waarvoor ik kaarten leg hebben een verleden. Of kennen dat van hun wel, maar deze kaart liet me zien dat jij niks over het jouwe weet. Dus dat je helemaal niets meer weet van je kindertijd enzo, dat het voor jou een zwarte vlek is wie je ouders zijn. Dat verbaasde me wel. Hij zei het erg vastbesloten, misschien zelf net iets te.Maar hij was er nu wel van overtuigd dat ze hem zou geloven over dit feit en hem gewoon met rust zou laten over wat er verder op de kaart stond, of dat hoopte hij toch. Hij antwoorde dus ook met veel plezier op haar andere vraag in de hoop daarmee een ander gespreksonderwerp aan te snijden. "Wel haar naam is Astra" antwoorde hij rustig toen ze naar de naam van zijn anima vroeg. "Moet ik nog een truc tonen of ben je overtuigd" vroeg hij vervolgens om weeral over een nieuw onderwerp te beginnen.

:Anima Tell:

Astra was druk bezig een conversatie met Dalech via gedachten te voeren. Eigenlijk begon ze wel een beetje te twijfelen. Misschien moesten ze Mikaela toch in vertrouwen nemen, want Dalech reageerde dan wel vaak kribbig maar toch leek hij iemand die de waarheid vertelde. Maar aangezien Kristoffel het spelletje toch nog even verder probeerde te spelen,alhoewel Mikaela best wel aan de winnende hand was, besloot ze nog maar even mee te doen."Hoe graag ik je zou willen geloven,ik kan toch moeilijk het zekere voor het onzeker nemen. Is het niet onze taak onze wederhelft te beschermen en altijd bij te staan." Zij ze in de hoop dat Dalech wel begreep dat ze een volhouder was en hem nog niet het echte verhaal zou vertellen.