Mika keek even rond in de straten. Haar hoofd goed verstopt onder de cape net als haar sabel. De zeearend Dalech zat met een alerte blik in zijn ogen op haar schouders en hield iedereen goed in de gaten. Die wet heel goed hoe snel mensen losse vingers in een stad hebben. Wat verderop zag Mika een cafe. Ze had toch wel een beetje dorst gekregen. En water zou toch niet veel kosten dus het kan gen kwaad als ze even een tijdje rust neem. Voor ze nog moest overleggen met Dalech stapte ze geruisloos het cafeetje binnen en ging aan een tafeltje zitten die het dichts bij de deur was. Ze was niet kieskeurig maar voorzichtig. Geduldig wachtte ze op een barmeisje die haar richting op kwam en even naar de grote zeearend staarde. "Water" Sprak Mika kort met haar zuivere stem. Het meisje stapte weg en kwam pas enkele minuten later terug met een groot glas water en liep toen weer weg voor andere klanten. Even keek Mika naar het glas. Ze zuchtte wat verveeld en greep toen langzaam naar haar glas en nam er enkele teugjes van. Het water valt best nog wel mee. Ze had al ergere gedronken. Dalech kraste even."Ja maak je geen zorgen."Antwoorde ze. Ze hoorde de deur van het cafe open gaan en zag een man binnenstappen. Ze wou niet onbeleefd toen dus keek ze weer aar haar drank. Straks zou ze nog eens roekeloos doen maar op dit moment wou ze gewoon een beetje rust hebben. Weer kwam het meisje op haar af, wat wou die nu weer? Dalech keek Mika aan. "oh ja je geld, hier" Mika sprak het kort zodat het meisje zou beseffen dat ze nu even met rust wil worden gelaten. Het was niet grof bedoelt maar ze moest over nog een paar dingen na denken.



(Bacari)

Een ietswat sinister figuur stapte de Aestas Taverne binnen. Het was Bacari vergezeld door Pedro en Manuél, twee van zijn lijfwachten. De twee lijfwachten gingen aan een tafeltje in de hoek van het café zitten terwijl Bacari rustig naar de bar liep om wat te bestellen. De Vincenzaleider tuurde het café door. Het was redelijk druk. Er zaten wat zeelui bij de open haard, een stelletje burgers in het midden van het café, een reiziger vlakbij zijn lijfwachten en een jonge vrouw dichtbij de deur. Het viel Bacari op dat de vrouw geen drank had, maar gewoon helder water. Dat was niet gebruikelijk in een taverne, en vooral niet in de Aestas Taverne, die erom bekend stond een extreem lage prijs voor bier en whisky te hebben, ideaal voor de liefhebbers of mensen die wat sterks nodig hadden. Toen kwam Bacari bij de bar aan en ging op een van de krukken zitten, afgezien van het personeel achter de bar, zat hij met maar één iemand anders bij de bar. Het was een dronkaard die hier wekelijks, zo niet dagelijks kwam. Bacari bestelde een 'Costa Conqua', een drank die vooral in Porãna veel geserveerd werd: een mix van whisky en tropische smaken, maar blijkbaar was het hier ook populair. Bacari wendde zijn blik af en toe naar de vrouw. Hij vond haar toch wel opmerkelijk met haar drankkeuze.

Mika keek de hele tijd strak met haar zilverkleurige ogen naar haar water die ze had besteld, uiteindelijk nam ze er toen ook toch wel weer een slokje van. Ze zuchtte wat en dacht even diep na. Even voelde ze de klauwen van Dalech in haar schouder knijpen waardoor ze haar spieren spande. Mika weet dat Dalech nu alert was, waardoor ook zij dat nu was en haar spieren gespannen waren. Ze voelde ogen op haar gericht. Langzaam draaide ze haar hoofd wat naar de kant waar ze het gevoel vandaan kwam en al snel keek ze recht in de ogen van de man die met twee wachters naar binnen waren gekomen. Seconden vlogen voorbij en nog steeds keek ze hem strak aan. Het leek heel even alsof ze hem uitdaagde maar ze weet dat het dan zinloos was. Hij zag er sterker uit, dus zou ze toch verliezen. Uiteindelijk draaide ze haar hoofd terug naar haar glas terwijl ze zich nog dieper onder haar cape verborg. Het was voor haar eigen veiligheid wist ze. Opnieuw nam ze een slokje van haar water terwijl ze de man die haar daar straks had aangekeken in de gaten hield. Ze had een vreemd gevoel bij deze man. Ze gokte ook dat hij waarschijnlijk de leider was van een clan ofzo want anders zou hij geen wachters mee hebben genomen. even grijnsde ze geamuseerd. Toch hield ze zich gedeist, vooral omdat ze anders de klauwen van Dalech in haar schouders zou voelen. Instictief draaide ze zich weer naar de man en bekeek hem nu wat aandachtiger wat ze bij mensen doet waar ze een vreemd gevoel bij kreeg. Opnieuw kwam een dienstmeisje naar haar toe, waardoor Mika nu maar pas beseft dat haar water op was."Wie is hij?" vroeg Mika met haar zuivere stem terwijl ze even kort naar de man wijsde die bij de bar zat aan het dienstmeisje die wat verdwaasd naar haar keek alsof Mika de domste grap ooit had gezegt."Weet je wat laat maar, dat zoek ik later zelf wel uit." voegde ze eraan toe."Doe maar nog een water" Al snel liep het meisje weer weg naar de bar

Bacari grijnsde lichtjes toen hij de vrouw hele tijd zag kijken naar hem. Hij vroeg zich wel af wat de vrouw van hem wilde. Want hij vond het ook al eigenaardig dat de vrouw een glas water had in plaats van wat alcoholisch. Niet veel later zag hij de vrouw met een van de barmeisjes praten en vervolgens wijzen naar hem. Nu vond Bacari het wel welletjes. Hij stond op en liep naar de tafel van de vrouw waar hij doodleuk tegenover haar ging zitten. 'Goedeavond mevrouw, mag ik u vragen waarom u naar mij zat te wijzen?' vroeg hij geïntresseerd. Volgens hem had de vrouw geen idee wie ze tegenover haar had zitten en voor nu was dat misschien ook maar even beter ook. De lijfwachten van Bacari zaten nog steeds in een hoekje en hielden het gesprek zorgvuldig in de gaten.

[Korte post, want kon dr niet zoveel mee]

Mika keek wat verveeld naar haar water. Bekeek haar zelf wat, niet echt goed lukte omdat het water altijd wat bewoog waardoor er rimpels in het water was. Dalech keek wat de kroeg rond. En keek af en toe waakzaam naar de twee bewakers wat verderop. Mika begreep zijn gedrag wel, zou je neit als er inneens twee bewakers een kroeg binnen stappen. Mika hield daarom ook de man die aan de bar was gaan zitten af en toe wel eens in de gaten maar keek toen weer uiteindelijk naar haar water en nam er een slonk van waardoor er een koude rilling door haar lichaam stroomte. Ze had water het liefst koud. Mika hoorde het gekras van Dalech dat voor haar bedoeld was. Als antwoord keek ze op en keek recht de man aan die bij de bewakers hoorde. 'Goedeavond mevrouw, mag ik u vragen waarom u naar mij zat te wijzen?' Mika keek de geamuseerde man strakjes en kalmpjes aan. Even trok ze haar wenbrauwen even op."Nieuwsgierigheid waarschijnlijk" Antwoorde ze vaagjes."Zou je niet, als een man met twee bewakers binnekomt" Stelde ze half voor. "Hou je rustig Mika, hij heeft hoge rang" Hoorde ze Dalech in haar gedachten haar waarschuwen waardoor ze haar zeearend even strakjes aankeek, even snoof maar toch zijn advies aannam. Weer gleed Dalech zijn kop waakzaam naar de twee bewakers achter hun."Door naar informatie te vragen, ben ik waarschijnlijk wat geruster" Sprak Mika vriendelijk kalmpjes. Ok ze was nou niet echt super beleeft, maar hij heeft zich niet kenbaar gemaakt waardoor ze niet direct gedwongen was om beleeft te zijn. Natuurlijk weet ze dat ze niet te ver mocht gaan."Mikaela is mijn naam." Sprak ze wat beleefter en reikte haar hand uit terwijl ze even met haar andere hand gebaarde naar de zeearend op haar schouders." En dit is Dalech" Afwachtend keek ze de man en af en toe zijn anima aan zonder haar emotie direct openboek delen te laten zien. Ze heeft nu eenmaal geleerd om dat onder controle te houden voor dat tegen je kan worden gekeerd.



(Ja sorry let er soms niet op Xd)