Leon keek even rustig rond zich heen. De enige kleuren dat hij hier zag waren vooral verschillende kleuren bruin en oranje. Niet dat het prachtig is maar het gaf een rust gevend gevoel voor hem. En om deze momenten had hij het nodig. Hij voelde dat Pablo ook nogal gespannen was voor het moment. Voor zichzelf begreep hij het maar Pablo voelde toch zijn pijn niet? Ach ja hij leeft waarschijnlijk met hem mee. Wat verderop zag Leon een groot meer."Wat denk je er van Pablo zin in een frisse duik? is ook goed voor me wond" de laatste woorden kwamen er nogal gemompeld uit. Nog voor hij start kon zeggen was Pablo er al vandoor. De zwarte vacht van Pablo gaf een glinsterende schijn doordat de zon er even had op kunnen schijnen die tussen de bladeren probeerde te wrigen. Zonder zelf nog te aarzelen rende hij richting het meer. Juist ervoor deed hij zijn zwarte cape en t-shirt af. Zijn broek hield hij wel aan. Zijn blootboven lijf had een licht bruine tint gekregen doordat hij wel vaker een frisse duik nam dan wat goed voor hem was. Met een krachtige beweging sprong hij in het meer en belande juist naast zijn zwarte wolf. Het was verfrissend. Uiteindelijk kreeg hij het koud en klom er weer uit."Pablo, kom we gaan drogen.even nog die domme kruid over de wonde vegen, dan droge en we kunnen dan weer verder." Een goedkeurende gegrom van Pablo bevestigde zijn planning. Behendigd gritste hij het potje kruiden uit een zakje en smeerde het met een wat vies gezicht het over de wonde die vanaf zijn rechter schouder tot zijn borstkas gleed. Even bekeek hij het en knikte toen goedkeurend. Met een zware plof ging hij op zijn cape gaan liggen en sloot zijn ogen. Vertrouwen dat Pablo de boel in de gaten zou houden. Zoals verwacht gromde hij inneens toen hij een ander mens rook. Leon zag dat hij nog niet droog was en had liever een droog t-shirt aan dus met tegen zin liet hij die liggen trouwens hij kon zijn t-shirt nog niet aan toen anders zou dat blijven kleven aan die domme kruiden op zijn borstkas. Even verzette hij zich waardoor hij tegen een boom ging zitten en wachte of de onbekende op hem af zou komen of niet.

(Evolet)

Ze rende, en ze rende hard. Gelukkig naar beneden, van de berg af, anders had ze nu toch wel een probleem gehad! Ze keek haastig achter zich en zag de schaduw achter zich nog steeds op haar af komen. Ze voelde Devil boven zich vliegen, hij was erg boos op haar maarja hij moest zich er maar eventjes niet mee bemoeien. Ze was (per ongeluk!) ergens over gevallen tijdens het klimmen en had een of ander dier wakker gemaakt. Nog voordat ze door had gehad wie of wat het was had Devil haar al krijsend gewaarschuwd en rende ze zo snel mogelijk weg. Haar bruin lederen laarzen knerpten de bladeren die op de grond lagen en haar bruine jasje fladderde wild om haar heen. De bruine en groene kleuren gingen in flarden langs haar heen. Evolet merkte dat ze langzaam buiten adem begon te raken en straks misschien wel zou vallen en struikelen. Dan was het gedaan met haar. Ze waarschuwde Devil in haar gedachten en maakte haar boog tijdens het rennen klaar. Ze zag een grote boomstronk en liet zichzelf eroverheen vallen. Gelijk draaide ze zich om en vuurde een welgemikte pijl op haar vijand af. Recht tussen de ogen van een boze bok. Het dier viel neer en haalde nog een keer snel adem voordat het overleed en Evolet haalde opgelucht adem. Ze krabbelde overeind en veegde een bruine lok van haar bezwete voorhoofd. Snel vilde ze het dier en na een klein half uurtje had ze al het eetbare vlees in pakketjes in haar lederen rugzak gedaan. Ze zou het vlees ergens anders moeten laten drogen of braden, maar dat was voor straks. Nu wilde ze wel graag afkoelen, en misschien ook wel haar witte bloesje wassen dat nu een paar bloedspetters op zich had. Ze liep nog een stuk naar beneden en hoorde opeens geluiden. Ze viel gelijk op de grond en kroop nieuwsgierig dichterbij. Een jongen, iets ouder dan haar, en zijn anima waren aan het zwemmen. Devil waarschuwde haar nog eens, hij hield er niet van als ze contact maakte met andere mensen, maar Evolet vond het wel leuk om hem te pesten. Toen de Anima van de jongen haar geur had ontdekt kwam ze vanuit de bosjes tevoorschijn. Ze moest er wel raar uitzien, een meisje met verwilderde haren en striemen dat met een glimlach opeens uit de bosjes kwam. Lekker gezwommen? vroeg ze, met een vriendelijke grijns op haar gezicht. Devil kwam naast haar op een tak zitten, een grote bruine jachtvogel met een goudgele snavel en dezelfde hel blauwe ogen als zij. Hij was alleen vijandig, zij meer nieuwsgierig. Ze keek benieuwd naar de grote zwarte wolf en liet haar ogen een keer naar de jongen afdwalen. De wolf interesseerde haar stiekem wat meer, ze hield van wolven. Maarja staren was ook weer zo onbeleefd dus ze keek weer terug naar de jongen. Ze trok eventjes snel haar bloesje ook weer recht, en hoopte dat er maar niet al te veel scheuren in zaten. Ach wat, ze was hier niet formeel ofzo.

Leon vertrouwde blindelings op Pablo zijn zintuigen, oke...soms zat hij er wel eens naast maar dat kwam dan doordat de wolf achter andere kleinere dieren aanzat. Hij mocht dan wel drie keer zo groot zijn dan een wolf, waardoor Pablo tot aan de hals van Leonidas reikte en Leon was al groot voor zijn leeftijd. Een echte Kleerkast kon je hem noemen, maar Pablo blijft een wolf en zijn jagers instinct had hij zeker ook nog. Al snel kwam er een meisje van tussen de struiken vandaan gevolgd door valk. Bezorgt keek hij naar Pablo, het was een vogel dus.... En Leon had gelijk, want de grote wolf keek er verlekkerd naar. Meteen nam Leonidas actie en sloeg met een mep dat zachtjes leek tegen de achterpoot van de wolf. Het was harder dan het leek waardoor de zwarte wolf verbaasd uit zijn concentratie werd gehaald en toen maar grommend ging gaan liggen. Leonidas voelde hoe Pablo de vogel strak aankeek, maar ja de vogel keek hen dreigend aan en dat beviel Pablo zo te zien niet. Lekker gezwommen? vroeg ze, met een vriendelijke grijns op haar gezicht. Hij keek haar rustig aan."Yep, en jij hebt zo te zien een nogal avontuurlijke tocht gehad" Sprak hij koeltjes waarmee hij doelde op de paar bloedspetters op haar witte bloes. En streek ondertussen door zijn zwarte haren die nu wat warrig boven zijn smargard groene ogen hangde.



-sorry kortheid-

De wolf was reusachtig groot in vergelijking tot de meeste, en dan ook wilde, wolven. Ze merkte Devil's onbekwaambaarheid jegens deze grote wolf, maar besteedde er verder geen aandacht aan. Ze knikte naar de opmerking die de vreemdeling maakte, ja ze was wel op avontuur, als je het zo wilde noemen. Dat deed ze de laatste tijd steeds vaker omdat ze het ook steeds leuker vond, maar dat was haar eigen mening. Ze glimlachte nog eens en keek toen eens van het meer naar de jongen. Nadat ze een keer haar schouders ophaalde liet ze haar rugzak vallen op de grond en sprong zelf het water in. De kon nog net de krijs van Devil horen die deze ontdaan liet horen toen ze hem zo zomaar achterliet. Onder water deed ze haar ogen open, maar het meer was niet zo geweldig helder vandaag en dus kwam ze na een minuut ofzo alweer omhoog. Ze zwom terug naar Devil en klom drijfnat uit het meer, alleen om Devil veel hoger in de boom te vinden. Dat watje, hij was bang voor de wolf. Tss, wat een held op sokken was hij toch. Hij mocht dan wel vijandig kijken maar hij nam toch leive het zekere voor het onzekere. Ze keek nog een keer richting de vreemdeling en besloot dat heel even kijken geen kwaad kon. Kijken deden de mannen ook andersom, dus ze besloot dat het mocht van zichzelf. Daarna wringde ze het meeste water uit haar bloesje en was blij om te zien dat bijna al het bloed eruit was. Haar broek moest maar opdrogen, en haar haren.. ja die dropen toch wel dus die moesten ook maar opdrogen. Ze pakte haar tas en wenkte naar de jongen. "Ik heb net vlees gevangen, ik weet niet of je ook wilt maar als je meehelpt met een vuurtje opsteken zal ik misschien wel met je delen." Zei ze vriendelijk en sprokkelde alvast maar wat takken bij elkaar. Ja, ze kon wel voor eeuwig een beetje awkward blijven staan praten maar hier bereikte je ook wat mee. En het vlees moest toch op, of het nou voo nu of voor later was. Desnoods jaagde ze morgen wel weer, ze was er goed in dus ze vond het geen probleem. Devil wel, die keek haar nog steeds verwijtend en ontdaan aan, maar hij moest maar lekker sikkeneuren als hij dat wilde.