Lady Lavinia keek in de spiegel. Haar zwarte lange haren hingen sierlijk langs haar gezicht. Haar blauwe ogen keken naar de make-up die vandaag op was gedaan. Het was buiten gewoon simpel vandaag. Haar lippen waren rood gestift en haar ogen werden sprekend gemaakt door de eyeliner en de mascara. Ze had van nature al mooie lange zwarte wimpers maar ze kregen wel meer volume er door. Een zucht otsnapte uit haar mond. Lucifer was voor het leger iets uitzoeken en zou over twee dagen weer terug keren. Het was eenzaam aan de top. Espe spinde en Lavinia keek hoe Espe op haar rug op het bed lag. Een glimlach sierde haar gezicht. ''We gaan een luchtje scheppen, Espe.'' Espe hief haar hoofd op maar bleef liggen. Lavinia hield haar lach in. ''Het zal ons vast goed doen.'' Zei ze glimlachend. Espe rolde op haar buik en keek haar aan. ''Maar wat als we Kenshi en Kyodo tegen komen..'' Zei espe rustig. Lavinia hief haar hoofd schuin. ''Zouden ze komen dan?'' Espe zuchtte hoorbaar. ''Je heb je post niet door gelezen hé..'' Lavinia beet op haar onderlip. ''Je weet wel die stapel met brieven die ik mee breng voor je nadat ik die vogel naar binnen heb gewerkt..'' Lavinia beet nog een keer op haar onderlip. ''Sorry, maar ik ben pas koningin ik weet nog niet alles..'' Espe griffelde. ''Maar is dat zo erg dan?'' ''Is dat niet vervelend?'' Vroeg Espe haast met een frons maar omdat ze dat niet echt kon keek ze Lavinia een beetje dood aan. ''We zijn toch gewoon vrienden, Espe. Niets vervelends aan.'' Zei Lavinia liefdevol tegen haar Anima. Espe hield haar hoofd even schuin maar knikte vervolgens. ''Oke, we gaan..'' Zei Espe en ze stond op. Lavinia liep er gewoon rustig achterna en Espe stopte even. ''Ik zou toch nog maar wat over je onderjurk trekken.'' Zei Espe griffelend. Lavinia grinnikte lichtjes maar ergens schaamde ze zich wel. Ze was er deze dag niet bij. Misschien was een weder ontmoeting wel iets goeds. Ze trok een simpele rode jurk aan waarvan haar rug was uitgesneden en met bandjes aan elkaar zat. Ook de zijkanten waren uitgesneden zo kon ze zich makkelijker bewegen. Ze deed haar zwarte mantel om en gespte het embleem van haar familie er op vast en vertrokken. Ze hadden elke week afgesproken in Nigra Montis maar dit was de eerste keer dat ze beide kwamen opdagen omdat hij te ver zat of omdat zij andere zaken moest afhandelen. ''Kan jij fijn samen met Kyodo ravotten, niet?'' Zei ze grijnzend. Espe keek Lavinia fel aan. ''Bemoei je met je eigen zaken..'' Lavinia grinnikte en keek naar de lucht. ''Waar zou Lucifer nu zijn?'' ''Samen met Pleoh hun taak uitvoeren, maak je geen zorgen die zijn morgenavond weer terug..'' Zei Espe terwijl ze sierlijk voor Lavinia liep. Ze knikte en liepen verder. Op een openen plek beschut met bomen bleven ze staan. Dit was een goede plek en je moest hier langs wilde je verder komen. Veel groen was hier niet maar er stonden genoeg bomen en onkruid om je zelf te verstoppen. Ooit zou er wel een plek komen waar wat groen was als eer betoon voor haar moeder. Misschien een tempel? Of een waterval met een rots. Lavinia zat af en toe te broeden op de plek waar haar moeder vermoord was. Ze moest die plek in haar bezit hebben zodat de andere er niet meer bij konden en iets konden aan doen. Maar niemand kwam op die plek omdat er werd gezegd dat er geesten rond zweefde. Dat klopte ook want haar moeder spookte er wachtend op de kans van wraak of rust. Ze zuchtte en liet zich tegen een boom zakken. Espe ging naast haar zitten en keek om zich heen. ''Over 2 uurtjes gaan we weer terug..'' Zei Espe serieus. Lavinia knikte. Misschien moest ze weer eens wat van de wereld gaan zien want alleen in Fernum was niets aan.



[Dit is ongeveer gebeurd een of twee week na de bruiloft...]

Lavinia was gaan zitten tegen de dorre boom deze boom was omringd door klimop en dat was het enige groen wat ook maar aan de boom groeide. Haar haren deizende op de lichte bries en sloot haar ogen om te genieten van de stilte die er heerste. Espe zat schuin voor Lavinia en speurde de omgeving af. Haar katachtige groene ogen bleven hangen in het zuiden. Een gedaante met wapperende kleren. ''Lavinia?'' Zei Espe kalm. Lavinia opende haar ogen en keek naar haar Anima die richting de gedaante keek. ''Ja?'' ''Volgens mij hebben we bezoek.'' Lavinia keek richting het zuiden en zag de gedaante groter worden en nu ze keek zag ze ook een katachtige schaduw er naast lopen. ''Dat kan best wel eens kloppen.'' Zei ze rustig en terwijl ze dat zei krabbelde ze overeind. Ook Espe ging staan en keek even naar Lavinia. ''Je kunt nu nog terug, Lavinia.'' Zei Espe kalm. ''Nee, we blijven.'' Zei Lavinia rustig. De gedaantes hadden geen haast en hoe dichterbij ze kwamen hoe meer ze het gevoel had dat hij er echt aan kwam. Maar hij zag er anders uit. Heel anders. Zijn haren waren geknipt, hij had geen versleten kleding aan en hij zag er meer vriendelijker uit. Ze legde haar hand op de dorre boom en voelde een lichte druk op haar neer komen. Deze bomen stonden niet in contact met de boom der allerzielen. Dit land was apart van alle andere gebieden die er waren. Lavinia hield haar mond en wachtte af tot hij iets zou zeggen. Espe keek naar Kyodo met een vriendelijke blik in haar ogen en dat had Espe niet snel bij andere Anima's. ''Hoi.'' Zei Kenshi onhandig. Lavinia toverde een glimlach op haar gezicht en deed een stap naar hem toe. ''Doe eens niet zo gek..'' Zei Lavinia met een glimlach en sloeg haar armen om hem heen voor enkele seconde en stapte daarna weer naar achteren. ''Welkom heer Kenshi in Fernum.'' Zei Lavinia beleefd zoals ze dat was geleerd. ''Hoe was je reis?'' Vroeg ze rustig. Espe drukte haar kop in Kyodo's nek en spinde enkel waarna zij ook weer naar achteren ging. ''Laten we hun maar even alleen laten, kunnen ze wat bij kletsen..'' Zei Espe en keek even naar Lavinia en weer terug. Ze draaide zich om en liep richting de struiken. ''Volg mij maar..'' Zei Espe kalm zonder om te kijken.

Lavinia zag zijn verbaaste gezicht toen ze een stap achteruit had gezet maar zag ook dat de verbazing veranderde in een vriendelijke glimlach. Die reis naar Lihual had hem duidelijk goed gedaan. Hij was meer opener en vriendelijker. Het had haar lichtjes verbaasd dat hij ook zijn armen over haar had heen geslagen maar dat liet ze niet merken.''Welkom heer Kenshi in Fernum.'' Zei Lavinia beleefd tegen hem maar toen ze de lichte frons van Kenshi zag moest ze moeite doen om haar lach in te houden want het was nog steeds een raar gezicht. "Kayla, je hoeft niet zo formeel te doen." hij greens lichtjes een grijns die ze maar goed kende maar toch fronste ze lichtjes. Kayla? Die naam had ze lang niet gehoord. Haar tweede naam en tevens ook haar schuilnaam."Gewoon Kenshi is goed." Zei hij. Ze knikte lichtjes maar zei maar niets over het feit dat hij haar net Kayla had genoemd. "Hoe was je reis?" "Oh, het ging wel goed, ik wist de weg." antwoorde hij, een aardig droog antwoord maar dat maakte Lavinia niet echt uit. "Hoe gaat het met je? Ik heb je nu al een tijdje niet gesproken..." Zei hij. Lavinia hield haar hoofd een klein beetje schuin toen hij het vroeg maar glimlachtte uiteindelijk. ''Het gaat prima, Lucifer is weg dus echt veel van mijn huwelijk heb ik niet kunnen genieten,'' Zei ze lichtjes sip. Een zucht ontsnapte uit haar mond. ''Maar ik hou me nu vooral bezig met de taken die mijn vader me heeft opgedragen en met trainen en magie. Zelfs Espe traind met haar magie. We moeten alleen een goede plek vinden waarbij onze duistere magie word aangevuld en onze krachten sterker worden. Alleen deze plek is moeilijk te vinden.'' Zei Lavinia eerlijk. ''Maar genoeg over mij, hoe gaat het met jou?'' Zei Lavinia met een glimlach.



Espe keek achterom en zag dat Kyodo haar volgde. Ze liep sierlijk over de donkere uitgedroogde aarde. Ze gingen naar de rotsen. Als ze naar boven klommen zouden ze hun mensen kunnen zien maar voordat ze daar heen gingen, gingen ze naar de rivier want Kyodo zou door de reis wel uitgedroogd zijn. En misschien konden ze wel gaan jagen op de mollen die daar vlak bij leefde. Dat was altijd wel een leuk spelletje om te spelen vond Espe dan. Ze liepen verder en Espe bleef even staan zodat Kyodo naast haar kon lopen. Het was niet zover meer want ze hoorde het kabbelen van de rivier al. ''We zijn er bijna,'' Zei Espe vriendelijk.

[Lavinia's vader is hier nog niet dood hij is ernstig ziek hij gaat namelijk dood aan de ziekte 4 weken na de bruiloft..]

Lavinia keek Kenshi aan toen hij vroeg wat voor plek het was. Ze fronste lichtjes. ''Ik weet het niet, ik heb het nooit gevonden maar mijn duistere magie moet op die plek het sterkst zijn, dus ik denk op een donkere plek maar ik heb heel Fernum afgezocht maar ik heb deze plek nooit gevonden. Maar ze zeggen dat het misschien geen plek is maar een persoon waarvan ik meer energie krijg. Een geheimzinnig en duister persoon. Maar ik geloof daar niet in. Het moet wel een plek zijn want iedereen heeft een plek. Maar misschien moet ik wel op een plek zijn waar je de pijn kan voelen.. Ik weet het niet.. Ik weet niet wat ik zoek.'' Zei Lavinia sip maar ze toverde al snel een glimlach op haar gezicht. ''Maar genoeg over mij hoe gaat het met jou?'' Vroeg ze heel gewoontjes. Ze luisterde aandachtig naar zijn antwoord en knikte. ''Je ziet er goed uit, Kenshi.'' Zei ze eerlijk met een lichtte glimlach. "Oh, ja, ik ben Alfa geworden." hij zei alsof het iets heel normaals was. Lavinia fronste en keek hem aan. ''Echt waar?'' Vroeg ze. Ze werd wel nieuwsgierig. ''Hoe? Met wie en wat voor clan?''Vroeg ze nieuwsgierig. ''Misschien moeten we maar bondgenoten worden, nouja als de Clan mijn vader natuurlijk aan staat.'' Zei ze glimlachend.



Espe keek Kyodo aan toen hij haar naam zei. ''Ja, Kyodo?'' Vroeg Espe kalm. Hij leek te twijfelen en Espe bleef even stil staan. "Waar gaan we eigenlijk heen?" Ze fronste lichtjes toen hij het vroeg. Maar uiteindelijk grijnsde ze speels. ''Dat zie je wanneer we er zijn.'' Zei ze. Ze grinnikte en rende het laatste stuk verder. Ze zetten haar poten in het water en dronk een paar slokken. Ze wachten tot Kyodo klaar was met drinken. Ze grinnikte kort. ''Nou en nu gaat het echte werk beginnen..'' Zei ze grijnzend. ''Zie je die mols hopen daar? Nou dat word ons middageten.'' Zei Espe speels.

Lavinia was nieuwsgierig naar de nieuwe Clan. Ze luisterde aandachtig en knikte af en toe. Bij het woord stof keek ze hem raar aan. Niet geintersserd in stof? Maar met stof kon je zulke mooie dingen creeren. Ze fronste ook lichtjes maar zei er niets van. ''Ieder zo zijn eigen mening over stof, ik vind stof prachtig. Zoveel mooie kleuren en daarbij kun je er zoveel mooie dingen mee doen. Maar zoals ik al zei, ieder zijn eigen mening.'' Zei ze kalm. Het volgende wat hij zei verbaasde haar een beetje. Haar verbazing was duidelijk van haar gezicht af te lezen. Ze glimlachtte uiteindelijk. ''Heb je al veel leden?'' Vroeg ze rustig. Haar clan had vergeleken met de Caelos Clan weinig leden maar dat maakte niet uit. Ze knikte. ''Goed, dan stellen we de papieren samen waarin ons bondgenootschap op zwart wit staat.'' Zei Lavinia beleefd. Ze glimlachtte. ''Ik denk wel dat je wel wat eten en drinken wil. Kom maar mee we gaan naar een goed eetcafé. Ze hebben daar heerlijk vlees. Eend, konijn, varkens echt van alles.'' Zei ze vriendelijk. Ze keek naar het noorden en weer terug. ''Kom we moeten die kant op..'' Zei ze vriendelijk.



Espe grinnikte toen hij Kyodo water dronk. Hij was dorstig en misschien ook wat hongerig. Maar ze griffelde toen ze de druppels weer in het water vielen. Ze glimlachtte speels. "Zie je die molshopen daar? Nou, dat wordt ons middag eten." Zei ze speels. Ze zag hoe hij er op af stapte en even over zijn schouder naar haar keek. Espe grinnikte en liep er ook heen. Ze stampte op de grond en ja hoor. De eerste mol kwam al naar boven. Het bijzondere aan deze mollen was dat deze zwart waren met rode en gele ogen. Ze greens en stampte opnieuw. De volgende kwam omhoog. Maar toen ze hun zaggen verdwenen weer. Het was dus een leuk spelletje. Dat vond Espe althans. Ze stampte opnieuw en er kwam een mol net onder Kyodo maar deze verdween weer en verscheen weer 2 hopen verder. ''Laten we eens spelen.'' Zei Espe speels want nu kwamen ze uit verschillende mollenhopen te voorschijn.

Lady Lavinia keek Kenshi aan. Hij was heel erg veel veranderd. Hij zag er netter uit. Maar ze moest toegeven nu hij er verzorgder uit zag, zag hij er ook jonger uit. Ze vroeg naar zijn Clan en Kenshi had er een uitleg voor. Een bondgenoot erbij was nooit slecht. Want er zal ooit gestreden worden. Want geen van alle andere clans behalve de Vincenza hield van de Nigris Clan. Haar ogen schitterde terwijl hij sprak. Ze was geboeid om zijn Clan. Ondanks het heel weinig leden had maar dat maakte niet uit. Ze glimlachtte licht. ''Iedere Clan begint klein..'' Zei ze rustig. Ze zag dat hij omhoog keek. Hij had net als haar door dat de Anima's het wel naar hun zin hadden. Espe had haar wat onschuldige kant bij Kyodo maar Espe was niet onschuldig. Ze was een echte rebel en dat zal Kyodo ooit een keer merken wanneer hij haar niet meer aan stond. Lavinia grijnsde. Espe kende hield ze van een uitdaging. ''Goed, dan stellen we de papieren samen waarin ons bondgenootschap op zwart wit staat.'' Zei Lavinia beleefd. Ze glimlachtte. ''Ik denk wel dat je wel wat eten en drinken wil. Kom maar mee we gaan naar een goed eetcafé. Ze hebben daar heerlijk vlees. Eend, konijn, varkens echt van alles.'' Zei ze vriendelijk. Ze keek naar het noorden en weer terug. ''Kom we moeten die kant op..'' Zei ze vriendelijk. Ze draaide zich sierlijk om en liep vooruit met elegante passen terwijl haar jurk over de grond werd gesleept. Je kon veel over Lavinia zeggen maar ze was een prachtige vrouw om te zien. "Oh, ik moet trouwens nog iets vragen." hij paste zijn looptempo aan "Hoe wil je dat ik je noem?" "Kayla? Lady Lavinia? Of gewoon Lavinia?" Vroeg hij twijfelend. Ze stopte met lopen en keek kenshi aan. ''Je mag me noemen zoals je wilt, Kenshi.'' Zei ze met een zuivere stem waarna een lichtte glimlach volgde. Ze liep weer verder. Het liep bergafwaards en het dorp verscheen. Het was een mooi gezicht. ''Je zou het nachts moeten zien. Het is dan prachtig.'' Zei ze met een glimlach waarna ze verder liep. Het duurde niet veel langer of ze waren bij de plek van bestemming aangekomen. Ze opende de deur en warmte omving hen beide met openen armen. Lavinia keek naar de barman die met een grote lach naar haar keek. ''Het gebruikelijke tafeltje..'' Zei Lavinia met een glimlach. ''Natuurlijk, My lady.'' Zei de barman en boog. Lavinia knikte en volgde de barman naar de deur naar één van de bespreekkamers. De deur ging krakend openen. De besprekerskamer zag er mooi uit. De meubelen waren van echt antiek en er hingen dure schilderijen. Lavinia ging zitten. ''Een wijn, alsjeblieft.'' ''Natuurlijk, My lady.'' ''Wat wil je drinken?'' Vroeg Lavinia aan Kenshi met een vriendelijke glimlach.

:Anima Tell:
Espe keek hoe Kyodo jaagde en grinnikte toen zijn snuit in de modder kwam. ''Dat was een mooie poging..'' Zei Espe met een grijns. Ze trappelde opnieuw met haar poten en een mol schoot een meter bij haar vandaan omhoog. Een sluwe blik kwam in haar ogen. Ze sprong er op af maar miste. Haar poten grepen lucht. Haar ogen schoten over de hopen heen net naast haar sprong er een op. Ze drukte haar poot er op maar miste. Haar staart zwiepte heen en weer want dit was gewoon een spelletje voor haar want ze had geen honger anders zou ze wel beter zijn. Ze griffelde en keek wat Kyodo aan het doen was.