can I start again with my faith shaken cause I can't go back and undo this I just have to stay and face my mistakes but if I get stronger and wiser. I'll get through this Kitty liep door highlands. Ze slikte toen ze terug dacht aan vroeger. Hier was ze geboren. Haar ouders waren hier haar moeder moest nog twee weken en toen was ze uit gerekend. Maar toch kwam ze te vroeg. En 16 jaar later werden ze gedood door hun bloed eigen dochter. De woede kwam weer op dagen. Hoe kon ze haar ouders dit aan hebben gedaan. Hoe had ze die storm op kunnen roepen. Ja ze was boos maar dan nog. Ze had het niet gewoon moeten doen maar toch deed ze het. En nu nu had ze geen enkele familie meer. Gelukkig had ze Lexy nog. Net op dat moment lande Lexy op haar schouder. Ze kriebelde haar over haar vacht heen. Ik weet het ik moet er niet over naar denken. Maar ik kan er toch ook niks aan doen. Zuchtend keek ze naar boven. Wat had ze toch zin in een flinke storm. Kitty keek naar Lexy en gelijk weer naar de lucht. Er stond geen wolkje aan de lucht. Storm Riep ze uit. Een lichaam verscheen op haar lippen toen er snel wolken ontstond. De eerste paar druppels voelde ze al op haar lichaam. Ze hoorde Lexy wel tegen haar zeggen dat ze dit niet moest doen. Maar toch deed ze het. MeerSchreeuwde ze nu. Met haar armen in de lucht. Ze zag de eerste flitsen langs haar heen gaan. En het was nu pik zwart. Ze deed haar jasje uit die ze aan had.Haar witte jruk was nu helemaal doorweekt en hij schreen goed door. Maar dat boeide haar niet echt veel. Prachtig.Riep ze uit.

Kalm stapte Seriny en haar Anima door het bos. Elke stap die Seriny zette, deed de grond vochtig worden. Zo ook de stappen van daar Anima. Dat was altijd zo, als ze vrolijk was, werdt de grond mooi, met fel groen gras, was ze boos, dan was het afgebrand, en was ze verdrietig dan werdt de grond vochtig. "Wat is er met je?" voor haar Anima. Seriny schudde haar hoofd. "Niets, het is niets." zei ze zo geloofwaardig mogelijk. "Goed dan niet." zei haar anima, die weer verder liep. Seriny keek naar de cheetah en liep haar snel achterna. "Sprry, ik dacht aan vroeger." zei ze zachtjes. De anima knikte "Dat weet ik" antwoorde ze. Seriny rechte haar rug en liep verder. Ze was best ges.oten, dus hoopte ze eigenlijk niemand tegen te komen, maar helaas zagze na een paar ,eteer een meisje. "Leer haar kennen!" sprak de anima, zonder Seri y de kans te geven om te draaien, en duwde haar in haar rug. Voorizichtig liep ze dan maar op het meisje af. "Ehh, hoi" zei ze verlegen

(Sorry als het niet zo lang is, dit is mijn eerste post op dust)

:Anima Tell:

Rho kroop door het kreupelhout richting twee meisjes, die net uit het bos waren verschenen. Rho bekeek ze aandachtig. Hij had honger. Al dagen niet gegeten. Gelukkig kon zijn maag hier wel tegen, maar toch, er moet gegeten worden. Hij stelde zich de grootse maaltijd voor als deze twee dames zijn pad doorkruisten. Maar hij had geen zin in inspanningen, en ook niet in gevechten. Hij zou wel wachten totdat Connor hem iets bracht. Zacht sloop Rho door de bosjes, en warmde zijn krokodillen lichaam op in de zon. Hij negeerde de twee compleet. Connor daarentegen was een ander mening toebedaan.

Connor liep gelijk op de meisjes af, een grote zak met een gnoe meezeulend. Als Rho lui was, en wou eten betekende dat voor hem veel werk.
Connor begroette de meisjes, die van de Nigris Clan leken te zijn. Lotgenoten.
Aandachtig keek hij naar het regen en onweerspel, en knikte goedkeurend. ''Mooi kan dat zijn hé, onweer''

can I start again with my faith shaken cause I can't go back and undo this I just have to stay and face my mistakes but if I get stronger and wiser. I'll get through this Ze genoot hier echt van. Toen ze plots een meiden stem hoorde draaide ze zich om. Ook kwam er een jongen aan. Ze knikte als antwoord toen hij wat zei over de onweer. StopRiep ze allen maar en al snel stopte de regen en het onweren en werd het weer helder. Kitty zag er doorweekt uit maar dat maakte haar niks uit. Hallo, vrouweZei ze.En boog lichtjes Kitty keek de jongedame voor haar iets scheef aan. Waar kwam ze plots vandaan ze wist toch zeker dat ze allen waren.Daar naar keek ze de jongeman aan. Hallo HeerZei ze terwijl ze ook voor de jongen lichtjes boog. Kitty keek naar Lexy die nieuwsgierig naar de Anima van de jongen dame keek Daarna draaide Lexy zich weer om en vloog naar Kitty toe om op haar schouder te landen. Glimlacht kriebelde ze haar Anima onder haar kopje. Kan jullie misschien helpen.Vroeg ze. Terwijl ze de dame en haar anima een keek die beide 5 jaar jonger dan haar waren. En later de jongen en zijn Anima die even oud was als haar. Nadat Lexy weer op Kitty's schouder had gezeten vloog ze weer weg. De fret pakte haar jasje op en legde die op de schouders van Kitty. Een dankje hoorde zei via haar gedachtes. Lexy knikte allen wat en vloog al weer naar de anima van de jongedame. HalloZei ze nu maar. Toen net wou ze allen maar weten wat voor Anima het was maar daar was ze nog niet echt achter. Lexy vloog dan ook naar de andere Anima maar kwam daar niet te dicht bij. Iets gaf haar het gevoel dat die Anima niet te vertrouwen was. [Maakt niks uit maar je hebt toch wel goed gelezen dat het stormde?]

Seriny kreeg een hallo terug, en de vrouw boog lichtjes. Zij deed het zelfde. Er kwam een jongen aan. "Goedendag, heer" zei Seriny Beleeft en ze boog nogmaals licht. Sita keek verwonderd naar de twee anima's, maar bleef wel bij haar staan, ze wist dat Seriny anders net zo hard weer weg zou lopen. Seriny legde haar hand op de kop van de panter, ze spinde even en schudde zich toen uit, waardoor allemaal water op Seriny kwam. "Sita!" zei ze verondwaardigt. Sita zette een triomvantelijke grijns naar haar op. Seriny schudde haar hoofd en keek snel of de andere vier niet nat waren. "Sorry" zei ze.

[Sorry van flutpost.]