Op Espe galoperde ze verder. Espe's wonden waren geheelt alleen het litteken op haar buik zou haar toch bij blijven. Ooit zou de tijger nog boete voor zijn daden. Door het galoperen kwamen er stof wolken omhoog. Lavinia liet haar ogen langs het strand gaan. Het was prachtig, zoals haar vader haar had gemeld. Espe mindere vaart toen het water dichterbij kwam. Het werd weer vloed. De zee was woest maar toch was het water bij het strand heel rustig. Alsof er een krachtveld was. Het stof wat over het water zweefde gaf een romantisch sfeertje. Het zeewater raakte de benen van Espe. Met sierlijke stappen liep Espe het water door terwijl Lavinia vooruit keek. Sinds ze hier was, was er veel gebeurd. Ze was Lucifer tegen gekomen en had zich aangesloten bij een verzet tegen de koning van Midnight Glade. Ze moest nu erg oppassen wanneer ze zich moest gedragen als Lady Lavinia of als Kayla het meisje uit Midnight Glade. Het had weinig geschilt of Kenshi had iets gemerkt. Gelukkig was dit probleem zo opgelost met een paar zachte woorden en een paar lieve blikken in haar felle blauwe ogen. Lavinia was trots op haar ogen, vele bezweken onder hun schoonheid. Espe stopte en Lavinia gleed van Espe af waarna ze blootsvoets verder ging. Ze tilde haar jurk iets op zodat deze niet nat werd. Haar mantel zat in haar tas. Ze hoefde zich nu geen zorgen te maken. Er was niemand. Toch? Ze zuchte en keek naar de zon die het water liet glinsteren. Over een paar dagen moest Espe haar tijdelijk verlaten om de brief aan haar vader te sturen en dat was iets wat Espe totaal niet wou. Ze wou haar wederhelft niet in de steek laten ookal was het voor 4 dagen. Er kon van alles gebeuren met haar wederhelft en Espe zou niet op tijd zijn om Lavinia uit de problemen te helpen. Dat baarde Espe de grootste zorgen. Ze zou Lavinia wel bevelen in het huis te blijven wat ze tijdelijk gehuurd hadden in Midnight Glade. Ookal wist Espe al dat Lavinia dat niet zo doen. Ze was al te lang in het paleis gehouden en genoot nu met volle tuigen van het leven. Al was ze niets voor niets uit het paleis. Lavinia moest een man vinden om zich mee te verloven. Dan pas kon ze echt risco's gaan nemen want als zij stierf was er geen erfgename meer en dat zou het einde van de Nigris Clan betekenen. Een zucht ontsnapte uit haar mond. Ze keek even naar de duinen iets in haar wakkerde haar instict op. Het instict die zei dat er iemand aan kwam. Ze beet even op haar onderlip maar rechte toch haar rug. met geheven hoofd keek ze naar de Duinen waar een schim te zien was.

Ash lag op zijn rug aan het strand te genieten van de eerste lentezon.
Het water kabbelde zachtjes, en bracht hier en daar wat verkoeling. Zijn Anima, Trust, een fennek lag op zijn rug in het water. Zijn ogen waren fijngeknepen tot kleine spleetjes en zijn tong hing uit zijn bek.
Ash moest lachen om het lompe gedrag van zijn wederhelft, maar je zag wel dat hij genoot.
In de verte hoorde Ash stappen. De grond trilde lichtjes onder hem.
Zacht brommend plaatste Ash zichzelf in zithouding en keek schichtig om zich heen of er iemand aan kwam. Op het eerste gezicht zag hij niets, maar verweg zag hij een schimmig persoon aankomen. Een persoon die hij nog nooit had gezien.
De persoon zat op een groot paard, dat, keurig in galop, aan kwam lopen.
Ash bromde wat, en ging onverstoord verder met zijn middagdutje, in de hoop dat de vreemde persoon hem niet ging storen. ''Siësta'', fluisterde hij. ''Het is Siësta''



Ook Trust was niet blij met de indringer. De geur was vreemd en onbekend, maar zeker de geur van een vrouw.
Trust opende een oog om te zien wie het was, en wat zijn wederhelft deed.
Waarschijnlijk zou de vreemde wel voorbij gaan en hen met rust laten. Dat was haar geraden ook, want iemand storen uit zijn Siësta is wel het domste wat je wilt doen.

Lavinia liep verder, heel langzaam, maar wel richting van de onbekende. Enkel als hij haar zou aan spreken zou ze iets zeggen want misschien was het niet erg verstandig zelf een praatje gaan maken. Je wist niet wie de man was, van welke clan hij was en waar hij vandaan kwam. Reden om geen gesprek met hem aan te gaan. Espe stapte rustig door naast haar, haar hoofd sierlijk naar voren gebogen. De zwarte merrie brieste even toen het water tegen haar aan kwam. Het werd dus nu echt vloed. Het water werd iets wilder waar zij eerst waren. Het water bij Lavinia kwam sneller omhoog dan dat Lavinia zelf gehoopt had want ze stond er al met haar knieeën in. ''Waarom moesten we ookal weer in het water lopen?'' vroeg ze aan Espe die gniffelde toen ze zag hoe de jurk doorweekt werd. Gelukkig voor Lavinia was de jurk blauw en niet wit want dat zo misschien nare gevolgen met zich mee brengen. Espe knielde neer zodat Lavinia kon opstappen. Net toen Lavinia weer wou opstappen kwam er een golf over hen heen die Lavinia geheel doorweekte, haar mond stond openen en ze begon te knipperen met haar ogen. Lavinia zag er nu eerder uit als een verzopen kat dan een edele dame. ''Echt, de volgende keer ga ik hier dus niet weer lopen als de vloed komt.'' Ze klom op Espe's rug die hinnikte van plezier. Ze gaf Espe de sporen en gallopeerde het water weer door naar de kant toe. Eenmaal op de kant klom ze weer van Espe's rug af en kneep haar lange zwarte haren uit. Espe bekeek haar wederhelft goed. Ze was aardig nat en haar zwarte haren plakte aan haar gezicht. ''De volgende keer ga je maar alleen..'' mompelde ze. Espe hinnikte als bevestiging maar Espe lachte haar eigelijk gewoon uit. Ze keek weer even naar de schim op de duinen, hopelijk had hij geen aandacht aan haar geschonken want anders had hij of zij zich vast dood gelachen.

Ash zag hoe de vrouw het water in ging met haar paard. Hij keek vreemd op, waarom liepen ze nu door het water.
Ash zag hoe de vrouw een grote splash water over haar heen kreeg en lichtelijk verschrikt en beteuterd stond te kijken. Ash proestte het uit van het lachen. ''Da's ook niet erg slim van u, vind u niet'', zei Ash schaapachtig vanaf de droge waterkant. ''Een douche nemen kan ook op een andere manier'' Ash wuifde de vrouw en ging weer verder met zijn Siësta, een grote glimlach kleurde zijn gezicht. ''Grappig''



Trust vond het echter allerminst grappig. Hij kreeg door dat paard een grote golf water over zich heen. ''gggchh'' siste hij en zette boos een venijnige klauw in de dij van het paard, en zwom toen als een doorweekte dwijl naar een zonnig stukje aan de kant, om daar een beetje op te drogen.
''Kijk een beetje uit je doppen, het water is niet alleen voor jullie'' Trust rolde zich op tot een bolletje en probeerde een beetje warmte te krijgen van de zon.
Zijn Siësta was nu wel afgelopen.

Lavinia trok haar wenkbrauw wat geirriteerd op toen de man begon te lachen. ''Gewoon negeren..'' mompelde Lavinia terwijl ze weer op de kant stond en haar natte haren uit kneep en vervolgens haar jurk. Espe keek naar de man en snoof. ''En zo behandel je een Lady toch niet..'' Mompelde Espe tegen Lavinia. Lavinia zuchte, ''Niet iedereen is erg, uhm gemanierd.'' Maakte Lavinia er van en greep het natte stof van haar jurk vast en kneep deze ook uit. Het zand werd modderig door het water maar toen hij zei dat ze ook een douche kon nemen op een andere manier raakte ze toch geirriteerd. Zwaar geirriteerd. ''Moet je luisteren jochie, ik zou snel een toontje lager zingen voordat ik jou een douche geef.'' Siste ze fel naar de man en richte zich vervolgens weer op Espe die wat naar de kleine Anima keek. ''Sorry, we hadden je niet gezien en het water ook niet..'' Mompelde Espe. Wat konden hun er doen dat die Anima nu nat was door het water. Espe had niets gevoeld bij haar dij door de schrik van het water maar ze keek toch even omdat het prikte. Maar ze kon het zelf niet zien. Lavinia keek naar het kleine krasje. ''Een schrammetje, Espe. Niets ergs..'' Zei Lavinia op een rustige toon. Ze gunde die man geen blik meer waardig, wat was die man onbeschoft!

Ash grinnikte toen de vrouw een geirriteerde blik wierp. ''Ik zou snel een toontje lager zingen, voordat ik je ook een douche geef'', zei ze.
''Heel graag, want ik heb vorige week voor het laatst gedouched'' Ash proestte het uit.
De vrouw en haar paard strompelden door het water.
''Volgende keer kunt u beter eerst uw kleding uitdoen, of moet die ook in de was. Ik heb nog wel wat zeep'' Ash haalde de zeep tevoorschijn uit zijn zak, en gooide het kleine klontje zeep met een grote boog naar de vrouw die haar haar aan het uitwringen was.
Hij wist nu zeker dat hij een golf zou krijgen van de vrouw die het zat leek te zijn. Ash zocht graag ''the limit'' op bij mensen.
Hij greep zijn spullen bij elkaar en ging opstaan, de Siësta was voorbij. ''Kom Trust''.



Trust baalde dat hij op moest staan, zijn vacht was nog steeds door en door nat. Hij gromde binnensmonds. Ash gaf hem een boenbuurt, waardoor zijn vacht ging pluizen en als een bol omhoog ging staan.
Trust giegelde het uit toen Ash hem kietelde. Hij vond het altijd te gek als Ash dat deed.

Lavinia keek de man woedend aan toen hij het begon uit te proesten van het lachen. Ze gromde binnensmond. Ze trok haar wenkbrouw op en rechtte haar rug. ''Vandaar dat het hier zo stonk...'' Zei ze fel. ''Maar wat verwacht je anders van een Barbaar als jij. Met je vieze baard...'' Ze snoof. ''Vies kereltje zou zijn mond eens moeten smoelen met zijn eigen zeep.'' Gromde ze waarna ze de zeep op pakte en terug smeet. De zeep raakte Ash, maar Lavinia kon niet goed zien waar ze hem had geraakt. Ze balde haar vuisten. ''Ik kleed me niet uit als er een Barbaar als u bij is..'' Gromde ze. ''Tot tegenstelling van u, heb ik wel manieren geleerd van mijn ouders.'' Zei ze fel en snoof opnieuw. Ze sloeg haar armen neidig over elkaar en Espe keek even naar de kleine Anima, die zou ze als een mier kunnen vertrappen als het moest maar dat deed ze niet. De man stond op en Lavinia snoof. ''Lafaard,'' siste ze zachtjes. Ze legde haar hand op Espe's hals en gaf daar een paar liefdevolle klopjes op.

De zeep werd met een harde worp terug gegooid, en belandde precies op Ash hoofd, en bleef daar wonderbaarlijk genoeg ook op liggen.
''U heeft wel pit hé, dame'', zei Ash toen hij uit de verte de een na de andere belediging hoorde. Ash begon alsmaar meer te giegelen en wierp toen een handdoek naar de vrouw, die precies op het paard belande. Deze zult u nodig hebben, zei Ash tegen de vrouw. ''Of moet ik u komen redde uit het water'' Ash maakte aanstalten om het water in te gaan.
''Ik kom hoor'', zei hij plagerig. ''Gebruik uw voeten om te trappelen en zwaai uw armen heen en weer, schoolslag. Strek, buig, strek buig'' Ash deed de bewegingen voor en riep toen naar de vrouw.
''Komop, u wilt toch niet verdrinken, strek buig, wel doen hoor''


Trust rolde met zijn ogen. Moest zijn wederhelft echt altijd zo door drammen. Hij schaamde zich soms voor hem.
Trust liet het gepraat aanhoren en kroop weer terug in de zon, en rolde zich op tot een bolletje.
''Siësta dan maar''

Toen Lavina eindelijk zag waar de zeep tegen aan kwam moest Lavinia hard lachen. Ze stopte al snel maar proeste weer in lachen uit toen ze zag dat de zeep nog werkelijk bleef liggen ook. Ze probeerde haar lach in te houden toen hij sprak maar erg lukte het niet. Er bleef een grote grijns op haar gezicht staan. Een handdoek werd op Espe geworpen, Espe bries afkeurend maar liet de handdoek toch liggen net als Lavinia. ''U? Mij redden? En wie red u dan?'' Vroeg ze met een brede grijns. Nee Lavinia bleef haar zelf. Toen hij zei dat hij kwam trok ze haar wenkbrauw hoog op. ''Natuurlijk, u heeft misschien vele woorden maar u komt u woorden niet na..'' Zei ze met geheven hoofd. Ze snoof, ''Ik verdrink liever dan dat ik u advies op volg.'' Mompelde ze.

Espe keek even naar Lavina en vervolgens naar de man waarnaar ze rolde met haar ogen. Hoe walgelijk! Die man toonde geen enkel respect voor de lady.

''Hmm, mevrouw'', zei Ash, terwijl hij zich door het water baadde, richting het paard, om de vrouw eens wat beter te bekijken. Ze was in ieder geval niet op haar mondje gevallen, en daar hield hij wel van.
''Laten we dit alles eens met een nieuwe start beginnen, ik ben Ash'', zei hij en hij stak zijn hand uit naar de vrouw, die enige minachting toonde.
Hij pakte de handdoek, en gooide het natte ding over zijn schouder.
''Mooi paard heeft u zeg, super'' En hij aanschouwde het beest, dat net zo geirriteerd was als de bazin.
''Nu, zwemt u hier vaker met uw paard middenin het water, toch niet echt een dagelijkse bezigheid, lijkt me'' Ash kon het niet laten plagerig te doen tegen de vrouw, en dat omdat ze steeds zo serieus keek. Ze was vast een Nigris.