Tempus liep in de richting van de grote boom in Claps. Hij was ontzettend moe van de afgelopen drukke dagen, en hij had echt rust nodig. De laatste paar nachten had Tempus maar met moeite geslapen, dat kwam doordat hij van het Magistrerium had gehoord dat in alle geheimzinnigheid de Nigris Clan enorm gegroeid was. Tempus was als de dood dat ze een keer een move zouden maken. Midnight Glade was ook al bezet door een of andere gek. Hij kon het allemaal even niet meer aan, maar gelukkig waren de Cealos goede helpers. Ze zouden die rare man in Midnight Glade wegsturen.
Tempus stapte door het droge zand, die was komen overwaaien vanuit de Mojave Desert, een nieuw ontdekt gebied. Ergens voelde dat gebied niet goed. Het had iets zwarts over zich heen, maar Tempus kon er maar niet achter komen wat.
Tempus zuchtte diep en haalde ene pamflet uit zijn zak, met daarop een foto van het nieuwste Nigris-Clan-Lid, genaamd Chauni.
Waarom moesten die mensen zich nu bij de Nigris aansluiten. Er is toch niets in de wereld dat niet gedeeld wordt. Waarom kunnen we niet gewoon allemaal samenleven met elkaar, zonder dat er á-la-minute gevochten word.
Plots hoorde Tempus een krakend geluid achter zich. Hij keerde zich om en zag daar een bekend gezicht. Hij keek naar het pas opgehangen pamflet en toen weer terug in het gezicht. Het was háár.

Chaunie zoefde bliksemsnel van boom tot boom in Claps. Ze was blij dat de Nigris haar geaccepteerd hadden, maar goed, het lag ook wel een beetje voor de hand, ze had de doorsnee Nigris vaardigheden sowieso wel. Plots zag ze een man lopen. Ze was nog op haar hoede en inspecteerde de man vanuit de struiken. Snel pakte ze haar dolk en ging klaarzitten om toe te slaan. ''Stop, in de naam van de Nigris!'' schreeuwde ze naar de man terwijl ze met haar benen wijd op het zandweggetje stond. Haar dolk was duidelijk zichtbaar.

Tempus zag de glinstering van de scherpe dolk voor zich. Het meisje was in de aanvals modus en zag er vast beraden uit. Maar Tempus was te moe om daar nu op in te gaan.
''Alstublieft, bespaar me dit moment, je bevind je hier vlakbij het Magistrerium als je hier iets wil uithalen dan wordt je gelijk in de boeien geslagen'' Tempus had zijn ogen dicht terwijl hij dit zei. Hij moest nu gewoon naar bed.
''Wat wilt u precies''
Tempus opende zijn ogen en keek het Nigris meisje rustig aan, zonder meer acht te slaan op de dolk die zich dicht bij zijn gezicht bevond.
Hij had al zoveel meegemaakt, dus dit maakte hem echt niet meer bang. Misschien hoorde deze vrouw thuis is de Therapiekamer. Net als waar die Deamon in had gezeten, de eerste keer.

''Waarom staan op al die pamfletten mijn naam? Ik ben toch geen crimineel!?'' vroeg ze de man. Chauni inspecteerde de man en zijn Anima nog eens rustig. Jaffa klom ondertussen op haar rug. ''Iedereen van de Nigris beschouwen ze vast als crimineel.'' zei de panda geïrriteerd tegen haar mens. Chaunie knikte, grote kans dat dat het was. ''Maar als jij mij niet als een crimineel beschouwt, dan is dit nooit gebeurd..'' zei ze er snel achteraan. Ze hoefde geen onnodige vijanden te maken.

Tempus knipperde met zijn ogen. ''Waarom je op het pamflet staat, je zit me hier te bedreigen en je bent een Nigris, Waarom??''
Tempus had geen zin om bezig te gaan met deze dame, en maakte aanstalten te vertrekken.



Dusty was ook uitgeput, maar vertrouwde de panda van de vrouw niet. Het had geniepige kraaloogjes die hen doordringend aankeken.
''Wat moet je hier'', vroeg Dusty kortaf.
''Waag het niet iets uit te halen, want dan heb je een probleem''