Mika keek wat voorzich uit, alsof ze met haar gedachten niet op deze wereld was, jammer genoeg was det wel zo want Dalech zorgde er wel voor dat ze weet dat er overal wel gevaar kan gluren. Niet dat hij altijd gelijk heeft maar meestal wel daarom vertrouwd Mika hem helemaal volledig. Vele gevaren heeft ze meegemaakt, die ze vaak alleen maar heeft gered door de instinct van haar zeearend. Niet dat ze hier snel gevaar zou tegen komen maar je weet maar nooit. even stopte ze en ging naar de rand van de lange muur, en keek ze naar beneden dat zo diep leek dat even diep inademde. Waarschijnlijk zou het niet echt leuk zijn om hier van af te vallen, dacht Mika en dat werd bevestigd door het gekras van Dalech die wat lager was gaan cirkelen boven haar hoofd. Ze trok haar kap van haar hoofd zodat ze haar haren over haar cape kon doen. Zuchttend schudde ze met haar hoofd en keek toen weer naar beneden van de muur. Het landschap dat achter de muur uitstrekte was ook prachtig. Ze was op vele plaatsen geweest, en zo'n prachtig landschap zag ze wel eens vaker maar nog steeds iedere keer staart ze verbluft voorzich uit. Even keek ze naar Dalech die even weer wegvloog om het gebied te verkennen. Juist op dat moment stapt ze op de rand van de muur en gaat er zitten, zodat haar benen in het niets lagen te hangen. Beide handen steunden stevig op de muur zodat ze met een lenige beweging van de plaats zou kunnen springen als er gevaar was, want slim zou je het niet kunnen noemen zomaar op de rand gaan zitten. Een luid gekras zorgde ervoor dat Mika direct naar rechts keek en wat verderop een jonge man op de muur zag stappen. Die steeds maar dichter en dichter bij kwam. Rustig wachte ze af, ze leek ontspannen maar al haar spieren waren gespannen, toen hij nog steeds dichterbij kwam. Dalech belande snel op haar schouders en keek de man gevaarlijk strak aan.



(Lucifer)

:Anima Tell:
Ga maar vast. Ik kom later wel. Pleoh keek recht naar Lucifer en liet geen emotie zien, maar het puntje van zijn staart ging van plezier heen en weer. Het was leuk dat hij hier zo werd gewaardeerd en af en toe kon ook hij een echte ijdeltuit zijn en waardering willen hebben. De mensen hier vonden het een hele eer als ze een dier van zijn soort mochten aanraken en bekijken, want ze waren in het wild uitgestorven en overleefden alleen nog maar als anima’s. Zijn wederhelft zuchtte en liep vervolgens weg waarna hij zich omdraaide en voor de kinderen op de grond ging liggen.

Lucifer trapte een keer tegen de muur en vervloekte zichzelf daarna om de pijnscheut die even door hem heen schoot. Pleoh had het recht om te doen wat hij wilde, maar Lucifer had een slecht gevoel over het dorp waar ze doorheen waren gekomen. Na een tijdje lopen, kwam hij bij een trap waar je de muur op kon en hij besloot dit te doen. Enkele minuten liep hij over de muur totdat hij een vrouw zag zitten op de rand van de muur. Hij grijnsde licht en sprong ook op de rand waarbij hij langzaam op haar afliep. Zijn grijns half vriendelijk, half charismatisch maakten hem tot een gevaarlijk roofdier al zou hij Lavinia nooit bedriegen. Daarvoor hield hij te veel van haar en dat zou hij haar nooit aandoen. Zijn blik gleed van het meisje naar de vogel wiens blik haast een gat in zijn borst boorde. De vogel was een grote zeearend en het verbaasde hem dat de vogel zo gemakkelijk op de schouders van de vrouw kon zitten zonder dat ze onder zijn gewicht bezweek. Het was vast jarenlange training. Enkele meters voor haar sprong hij van de muur en op twee meter van haar, verder zou de arend hem vast niet toelaten, leunde hij met zijn rug tegen de muur en zette zijn ellebogen achter zich neer. Even keek hij naar het zwakke zonnetje dat wanhopig probeerde de aarde warmte mee te geven, maar het mocht niet baten, waarna hij zijn aandacht richtte op de vrouw. ‘Hallo.’

Ze voelde direct hoe gespannen Dalech was, nog maar heel zelden had ze dit gevoel gehad. en natuurlijk gevoeld want zijn scherpe klauwen boorden in haar rechter schouder. Ze laat het wel niet merken hoe pijnlijk dat soms kan zijn. Vooral nu. Maar ze snapte het niet echt. Als Dalech zo gespanne is betekend het dat deze man gevaarlijk is maar dat leek hij nu helemaal niet. Juist het tegen overgestelde. En dat maakte haar nerveus waardoor ze niet altijd zo helder kon denken. Even haalde ze diep adem."Pas op Mika ik vertrouw deze man niet." Hoorde ze de bazige woorden van Dalech door haar hoofd bonzen. Het word hoog tijd dat hij niet alleen maar tegen haar babbeld, maar dat zal niet zo snel veranderen want Dalech bemoeit zich niet met gespreken. Hij beland niet ver van haar waardoor Dalech even gevaarlijk zijn rechter vleugel opsperde die waarschijnlijk een meter lang was. Je kon zien dat deze man slim was, want als hij nog dichter was gekomen zou haar lieve zeearend waarschijnlijk zonder enige waarschuwing hebben aangevallen."Hallo" Zei hij tegen haar.Even bekeek ze hem aandachtig." Hey" Antwoorde ze wat achterdochtig ookal vond ze dat niet echt nodig omdat hij zo vriendelijk glimlachte, maar ze vertrouwde Dalech meer dan zichzelf."Dalech gedraag je eens wat vriendelijker" dacht ze zodat die naar die van Dalech gleden. Die even geirriteerd kraste als zijn antwoord."Let maar niet op Dalech" Sprak ze wat luchtig alsof het niets was. Wat eigenlijk helemaal wel iets was." Ik ben Mikaela" Voegde ze eraantoe. Dat gevolgt werd door een gevaarlijk waarschuwend gekras van de zeearend die bedoel was voor Mika. Mischien had hij gelijk en was het neit echt slim om zich direct voor te stellen, maar voor dat was het nu wel te laat.



Dalech kon het niet geloven dat Mika zomaar haar naam zei alsof hij haar helemaal niet had gewaarschuwd. Af en toe was ze gewoon neit normaal meer, zo roekeloos. Doen alsof er helemaal geen gevaar dreigt of er is helemaal niets te beleven valt. Maar bij deze man moest ze wel oppassen, en juist dat doet ze niet. Maar hij laat zich niet zo makkelijk verleiden door die lieve glimlach van hem die toch wel effect had op Mika. Als het moet gaat hij zich er snel genoeg mee bemoeien, zodat hij Mika niks kon aan doen. Nu zou hij nog even afwachten en alle details van het gedrag van deze man in zijn geheugen vast prenten.

Zonder ook maar te laten merken dat hij doordat hoe de vrouw hem aankeek, zei hij haar goedendag en glimlachte toen hij zag hoe de roofvogel op hem reageerde. Een automatische instinctieve reactie die veel anima’s met een goed zintuig bij hem hadden, want hij gedroeg zich inderdaad als een roofdier, hij was een jager en had de geur van Pleoh verder nog totaal om zich heen hangen waardoor hij hen in verwarring bracht en het was altijd fijn om juist zo te beginnen, want dan hadden ze nog geen oordeel geveld en kon hij laten zien dat hij ook ergens een goede kant had. Hij knikte toen ze hem vroeg niet op haar anima te letten, maar dat was nogal lastig als de vogel afwachtte op het moment om zijn hart uit zijn lichaam te plukken als een appel van een boom. ‘De naam Lucifer is aan me gegeven, maar ik zou het waarderen als je me Daniel zou noemen. Ik ben incognito namelijk.’ En even grijnsde hij gevaarlijk waarna hij ging staan en zich naar haar toedraaide. ‘Ik zou u graag begroeten op mijn normale manier, maar ik heb het gevoel dat ik dan niet meer leef als ik dat probeer.’ Hij keek veelbetekenend naar de zeearend en trotseerde zijn blik met bijna een blik van verveling toen hij achter haar iets bekends zag en licht grijnsde. ‘Als we hier dan toch zijn, mag ik u voorstellen aan Pleoh? Hij staat op dit moment achter u juffrouw.’
:Anima Tell:
Pleoh had na een tijdje wel weer genoeg van de aandacht van de mensen, vooral ook omdat hij wist hoe Lucifer er over dacht en besloot zijn plezierverpester maar eens op te zoeken en hem flink de waarheid te vertellen dus was hij achter hem aangegaan. Hij zou hem verrassen en via een andere kant komen dus zodra hij wist welke kant zijn wederhelft op was gegaan, hij naar een trap verderop had gerend en langzaam was teruggelopen. Nu zag hij zijn partner in een gesprek verwikkeld met een aantrekkelijke dame en van achteren kon hij goed zien hoe de nagels van de vogel in de huid van de vrouw drukte. Dat dat geen krassen bij haar zou veroorzaken en waarom gebood ze hem niet van haar schouder af zodat ze ook recht kon staan, want dat deed ze overduidelijk niet. Die vogel was veel te zwaar voor haar schouder. Hij ging op zijn plek zitten en hoorde dat Lucifer hem voorstelde waarop hij licht gromde als begroeting.

De hele tijd duwde Dalech zijn gedachten naar die van haar die ze probeerde te blocken. Waarom kan Dalech niet een keer zo agressief naar anderen kijken, en bij deze man is het niet kijken maar vooral doen. Maar toch deze keek dan vriendelijk maar als Dalech echt zo agressief reageerd moet ze toch wel denken dat het beter is dat ze Dalech niet wegstuurt. Hij zal wel luisteren maar toch proberen te blijven. Maar omdat het zo erg is houd ze Dalech liever hier. Mischien heeft hij wel een duidelijk argument. ‘De naam Lucifer is aan me gegeven, maar ik zou het waarderen als je me Daniel zou noemen. Ik ben incognito namelijk.Mika knikte wat maar zei er niets op. ‘Als we hier dan toch zijn, mag ik u voorstellen aan Pleoh? Hij staat op dit moment achter u juffrouw.ze grinnikte lichtjes. Hij had helemaal gelijk en dacht daarom na. Mischien overdreef Dalech wat. Even keek ze haar zeearend aan en stuurde haar gedachten op hem af."Dalech ik vertrouw je maar wil je niet zo onozel doen. kijk jij gaat van mijn schouder en dan....Dan hou ik wel wat afstand ok ? deal" Ze haatte het dat ze zijn toesteming moest geven maar ja. Dalech dacht er over na dat kon Mika alleen zien omdat hij stil was in zijn gedachten. Uiteindelijk besloot hij. Hij sperde zijn beide vleugels op zodat ze weer een beter lang werden en hij sprong van haar schouder en belande op de muur vlak naast haar. Maar zijn vleugels stonden gereed als hij haar te hulp moest schieten. Waarschijnlijk was zij anima achter Mika want Daniel begon te grijnzen. ‘Als we hier dan toch zijn, mag ik u voorstellen aan Pleoh? Hij staat op dit moment achter u juffrouw.Ze keek de tijger rustig maar ook vriendelijk aan."Aangenaam"Zei ze vriendelijk gericht tegen de tijger."Dalech houd zich in maak je geen zorgen, zo erg is hij eigenlijk niet" sprak ze luchtig. Mika snapte gewoon neit waarom Dalech ookal tegen een begroeting was? Wat is daar zo mis aan.



Dalech vertrouwde hem niet, maar mischien had Mika toch wel gelijk en moet hij wat kalmeren. Hij zuchtte wat in zichzelf. Hij draaide even zijn hoofd toen die Daniel het over zijn Anima had. Zijn blik bleef even gericht op de tijger, die dus Pleoh heette. Spreken doet Dalech niet en als hij dat toch doet is dat via gedachten. Mika weet zelf nog niet eens dat die dat ook bij andere kon gedachten sturen. Zij kunnen dat wel niet naar hem. Zijn blik bleef even op de tijger gericht."Ook aangenaam" Toen keek hij strak naar Daniel gericht."Waag het haar iets aan te doen." Deze gedachten waren niet bedreigend bedoelt, maar hij was gewoon bezorgt om Mika. En alleen Daniel kon ze horen niet zijn anima en ook Mika niet, deze waren alleen bedoelt voor Daniel. Even keek hij hem nog strak aan, ademde toen nog eens diep in waardoor hij ook even weer zijn vleugels spreide en ontspande zich heel lichtjes niet veel maar toch genoeg dat Mika het opmerkte.

Lucifer stond er nonchalant en ontspannen bij, maar ondertussen had hij allang de bescherming van het gevest van zijn zwaard losgemaakt. Zoiets heette voorzichtigheid. Als die vogel zou proberen hem aan te vallen dan zou hij kunnen verdedigen met Clash. Hij sloeg zijn armen rustig over elkaar toen hij zag dat de vrouw met haar anima praatte en zag met lichte bewondering de spreidwijdte van de vogel. Dat was minstens een meter en hij kon het zich voorstellen als hij door een van die vleugels zou worden geraakt. Dat zou gemakkelijk zijn ribben kunnen breken. Toch liet dat hem alleen maar licht grijnzen. Hij onderschatte zijn tegenstander dan wel niet, maar hij deed wel alsof hij dat deed. Dan was de verrassing altijd aan de kant van de ander en kon hij gewoonlijk zijn krachten gaan aanspreken. Op dat moment voelde Lucifer hoe Pleoh binnen zijn bereik was gekomen en hoe zijn blik naar de tijger werd getrokken. Lucifer zag de tijger knikken met zijn hoofd en wachtte kalm af totdat hij langs de dame was gelopen en bij hem kon gaan zitten. Dat voelde al een stuk beter, het was toch altijd onaangenaam als hij Pleoh niet bij zich had. ‘Vast niet Mikaela, maar u begrijpt dat hij er toch wel angstaanjagend uitziet.’ Pleoh snoof om hoe hij haar aansprak en hij moest er zelf ook wel licht om grijnzen. Eerst zei hij heel informeel haar naam en vervolgens noemde hij haar een U. Tja, je kon ook niet alles hebben.
:Anima Tell:
Pleoh hield zijn hoofd iets schuin en knikte naar de vrouw en vervolgens naar de vogel waarbij hij de neiging om zijn klauwen uit te trekken in moest houden. Pleoh kon er niets aan doen. Als hij een vijandige situatie naderde dan zou hij Lucifer verdedigen en die vogel straalde aardig wat negativiteit uit. Na de begroeting nam hij de tijd om langs de vrouw heen te komen en zich aan de zijde van Lucifer te scharen. Wat is er met hem aan de hand? Pleoh keek strak naar voren, maar Lucifer zou weten wat hij bedoelde.

Hij is enkel bezorgd om haar. Zie het zoals jij bezorgd bent om Espe. Lucifer grijnsde om de grom die hij kreeg toegesnauwd, maar keek zelf licht glimlachend naar de vogel en maakte de bescherming van Clash weer vast. Een teken dat de vogel zou moeten kunnen begrijpen. Misschien was het beter geweest als hij vanaf het begin dat al had gedaan, maar daar kon hij nu niets aan doen. Hij liet zich niet overrompelen. ‘Mikaela? Mag ik u begeleiden naar een klein dorpje aan de voet van de vallei. Ze hebben daar de heerlijkste drankjes en ik zou u er graag een willen aanbieden.’ Galant hield hij zijn hand uit en keek met een hoopvolle blik in zijn ogen naar de vrouw.

Mikaela was het wel gewoon dat Dalech zo beschermend deed. Maar op sommige momenten kon ze er minder tegen dan op andere momenten. Deze keek was het wel eiger van Dalech. NOg steeds had ze geen enkel idee waarom. En omdat Mikaela weet dat zij het roekeloze gedrag heeft en Dalech de nuchtere is van de twee; kreeg ze toch wel een licht besef dat ze de instinct van Dalech moet vertrouwen. Ze zou nu wel wat beter oppassen met deze. Ookal leel hij zo vriendelijk en beleeft. Even haalde Mikaela diep adem en acht even na over het gedrag van haar anima, ze wist dat hij dingen zag wat zij niet zou kunnen zien. Mika was tot een besluit gekomen, alerter zijn dus. De zeearend had het opgemerkt, wist ze want zijn houding was een klein beetje veranderd, en zij had dat gezien. Nu gleden har zilver kleruige ogen naar de tijgen en keek er even gefacineerd naar. Het waren bijzondere schepsells vond ze. . ‘Vast niet Mikaela, maar u begrijpt dat hij er toch wel angstaanjagend uitziet.’ Hoorde ze Daniel zeggen. Heel even verbaasd over zijn woorden keek ze naar DAlech? Nuja MIka vond alleen maar dat de zeearend een brombeer was, maar ze zag Dalech niet hoe de andere mensen hem zien dus knikte ze alleen maar terwijl Mika haar blik even bij de gespannen Dalech liet hangen. Misschien had hij gelijk. Natuurlijk was Dalech iemand die zonder te aarzelen zou toeslaan, alleen kon Mikaela niet herinerren of hij dat wel al eens heeft gedaan zonder haar toestemming. Het beeld van een pottige man kwam tevoorschijnt en verdween toen weer. Oke behalve die ene keer dan....Ondertussen was ht MIkaela niet ontgaan dat Daniel die bescherming rond zijn zwaard had gedaan. Ze vond het amusant. Het was doed dat Dalech zo was, door nog maar naar hem te kijken hadden mensen eerst nog eens een tweede keer nagedacht voordat ze Mika zouden irriteren. Ook had ze opgemerkt dat hij formeel had gesproken waardoor ze toch even een wenkbrauw had op getrokken ‘Mikaela? Mag ik u begeleiden naar een klein dorpje aan de voet van de vallei. Ze hebben daar de heerlijkste drankjes en ik zou u er graag een willen aanbieden.Daar was weer die formaliteit. Niet dat het zo erg was maar ja. En Daniel stak daarna zijn hand naar haar uit. Even twijfelde ze maar nam die toen uiteindelijk toch vast "Met plezier, laat die heerlijke drankjes maar eens zien"sprak ze expres beleefd uit.

Dalech keek even naar de anima van Daniel. Hij wist heel goed hoe Mika van een tijger vond. 1 woord.Facinerend. Oke hij vond dat niet zo erg en en was al blij dat ze nu alerter was geworden. jMeestal doet ze dan het omgekeerde, dus hij heeft al geluk dat ze nog eens goed had nagedacht. Hij vertrouwde hem gewoon helemaal niet. En als Dalech het gevoel heeft dat hij te ver zou gaan slaat hij zonder enige waarschuwing toe. Niemalnd speel spelletjes met Mikaela en Dlaech wist dat deze dat wel eens zou durven doen. Dalech draaide even bijna helemaal zijn kop en ging even met zijn snavel door zijn veren, toen dat voorbij was keek hij direct weer naar Daniel. Dat had nog geen 2 Minuten geduurd Dalech gedroeg zich iets vriendelijk naar Daniel zijn anima het was niet veel verschil, maar dat kwam ook doordat Dalech ook een anima was. Dat was de enige rede.