Valerie keek om haar heen. Het drinken was op en ze verlangde nu echt wel naar warmte.
Maar helaas kon ze het niet vinden. Valerie liep door Midnight Glade en zag plots een Café ze tikte Grover aan en wees er naar. Gelukkig stemde hij in. Valerie liep naar binnen en deed haar kap af. Ze had hem de laatste tijd alleen nog maar op. Valerie ging zitten aan een tafel en keek om haar heen. Het was hier druk met mannen. En enkel zag je een vrouw. Gelukkig was Grover met haar mee. Toen er een bediende aan kwam en vroeg wat ze wou drinken keek ze naar Grover die een bier en wijn bestelde. Hij wist ook altijd wat ze wou hebben. Valerie knikte naar de bediende en keek voor haar uit. Ze liet de rugzak onder de tafel glijden en zette haar voeten er op. Zodat niemand het kon pakken. Misschien was het verstandig dat ze twee paarden kocht. En misschien ook een huis. Ach ze had genoeg dus een huis kwam van zelf wel. Valerie pakte wat geld uit haar tas en gaf die aan de bediende en nam een slok van haar wijn. Het was wel te drinken. Onder tussen werd het een stuk drukker en waren alle tafels bezet.

[Mikaela]

Mika keek rustig rond."Opnieuw dorst Mika? Straks word je dik" Sprak Dalech in haar gedachten waardoor ze moest lachen."Dalech van water word je niet dik" Antwoorde ze. Dalech kon niet anders dan toegeven. Even sperde hij zijn rechter vleugel open zodat die wel een meter lang werd. de andere zou moeilijk gaan omdat Mika haar hoofd daar zat. Met Dalech op haar schouder stapte ze binnen de cafe binnen. Mika zag dat er niet een tafel vrij was, maar ze kwam hier al wat vaker zodat de mannen hier haar wel kenden en er wel zouden voor zorgen. Een jong meisje sprong direct in het oog. Deze had ze hier nog niet gezien. Niet dat het haar wat kon schelen. Mika deed de kap van haar hoofd en drok haar lange bruine haren onder de mantel vandaan zodat die met een sierlijke beweging over haar rug hangde. Ze ging naar haar favoriete plek, wat in een hokje stond een tafel met drie mannen. Mika stapte er recht op af. Toonde geen enkele emotie. De drie mannen zagen haar afkomen, Mika moest zelfs niets toen ze gingen er alle drie als een haas vandoor. Even draaide ze met haar ogen en ging toen gaan zitten. Het diensmeisje wist al direct wat ze wou bestellen dus kwam ze terug met een glas water."Bedankt" Sprak ik rustig."En voor...?" Vroeg ze en keek naar de grote zeearend die dreigend op Mikaela haar schouder zat."Niks." Sprak ze toen Dalech dat had gezegt in haar gedachten.

Valerie keek op toen de bel van de deur klonk. Ze keek alleen op omdat ze bang was dat ze een bekende tegen kwam. Maar nee het was voor haar een onbekende vrouw. Valerie liet haar blik naar haar glas gaan en nam een slok. Grover daar in tegen bleef naar de vrouw kijken. Valerie grinnikte wat en nam nog een slok. "Hallo Grover op letten" Sprak ze terwijl ze voor zijn gezicht knipte. Maar nee hij lette niet op. Valerie volgde zijn blik en schudde haar hoofd. Wat was er nou interessant aan een vrouw met een vogel. Verwonderd keek ze toe hoe de vrouw een groep mannen weg jaagden. Helaas kwamen die mannen bij haar zitten. Valerie twijfelde even. Misschien kon ze beter bij die vrouw gaan zitten. Want die mannen hier stonken toch wel naar te veel drank. Twijfelend stond ze op pakte haar tas en haar wijn en wachtte tot dat Grover op stond en mee liep. "Mag ik hier bij zitten" Vroeg ze.

Mika keek even naar haar water dat ze had gekregen maar kwam er nog niet direct meteen eraan. Ze keek de mannen na, maar nam toen juist een slokje toen ze ergens gingen gaan zitten. Geen idee waar, maar dat kon haar ook niks schelen, zolang ze Mika maar met rust lieten mochten ze doen wat willen doen. Ze ging even vlug met haar hand door haar haren en legde die naar achteren zodat ze niet weer voor haar ogen lagen. Dalech kraste even waarschuwend. Mika keek even verwonderd op en zag een jong meisje op haar afkomen.. "Mag ik hier bij zitten" Vroeg ze aan Mika. Even keek ze naar de plek waar die eerder had gezeten en zag dat die irritante mannen daar nu zaten. Even schudde ze met haar hoofd, die mannen hebben ook niks geleerd over beleefheid dacht ze bij haarzelf." Tuurlijk, zie juist dat ze op jou plaats zitte, die hebben het gewoord beleefheid niet in hun woordenboek staan. Ga gerust maar hier zitten, snap wel waarom je niet bij hun wil zitten" Sprak ze vriendelijk. Mikaela keek even naar haar anima. Toen het meisje voor haar zat stak Mika haar hand uit. "Ik ben Mikaela en deze brombeer is Dalech" Sprak ze luchtig waardoor Dalech even kraste door Mika haar laatste woorden."Zie je weeral gebrom, nouja beter gezegt gekras." Lachte ze. Weer nam Mika een slok van haar water. Het was koud, alleen dat luste ze, louw of warm water moest ze niet hebben, dat dronk ze nooit op. En het dienstmeisje wist dat goed genoeg.

Valerie hoopte zo dat het mogt. Waarom zou het niet mogen? En anders vertrok ze toch gewoon. Maar gelukkig mocht het van de jongevrouw. Valerie ging zitten en keek naar Grover die ook aarzelend ging zitten. Tuurlijk, zie juist dat ze op jou plaats zitte, die hebben het
gewoord beleefheid niet in hun woordenboek staan. Ga gerust maar hier
zitten, snap wel waarom je niet bij hun wil zitten Valerie glimlachte wat en nam de hand aan. Ze knikte toen Mikaela zich voorstelde. "Ik ben Lady Valerie en dit is Grover." Sprak ze terwijl ze naar Grover knikte die ondertussen zijn bier in een keer op dronk. Valerie keek weer naar Mikaela en glimlachte om haar Anima. Valerie nam ongemakkelijk een slok van haar wijn. En dacht naar over wat ze moest zeggen als Mikaela ging vragen wat ze hier deed. Misschien moest ze dan gewoon zeggen op door reis. Dat leek haar het verstandiger. En als ze dan toch ging door vragen dan zei ze dat ze snel moesten vertrekken. Hoe makkelijk was dat. Ze keek ongemakkelijk om haar heen. Niet wetend waar ze het over moest hebben.

De jonge dame stelde zichzelf voor als Lady Valerie en haar Anima noemde dus Grover even knikte ze vriendelijk en keek toen toe toen ze ging gaan zitten. Mika merkte dat Valerie nogal gespannen was dus heel even kneep ze gevaarlijk haar ogen dicht maar deed ze toen weer normaal open. Ze leunde even ontspannen naar achteren en vroeg toen toch wat."Ik heb je hier nog niet echt gezien?" Ze hoefde niet antwoorden want Mika weet dat iedereen zo zijn eigen geheimen heeft, Mikaela ook dus ze snapte ze het als ze de vraag ontweek of neit. Even keek ze rustig naar Grover maar liet uiteindelijk toch weer haar blik op die van Valerie gericht. Ook zij nam nu een slokje van haar eigen water, die alweer bijna op was. Dalech die de hele tijd had gezwegen boog even zijn kop en ging met zijn snavel door zijn lange veren, en strekte toen uiteindelijk zijn bijde vleugels de alle twee een meter lang waren en een groot deel van hun hoekje enkele minuten in beslag nam. Ze vond het altijd facinered de vleugels van Dalech. Alsof er neits gebeurd was draaide ze Mikaela weer naar Valerie. "Trouwens is het wel slim om in deze kroeg te komen?" Ze keek Valerie rustig en vriendelijk aan en wachte af wat ze zou zeggen.

"Ik heb je hier nog niet echt gezien?" Valerie haalde haar schouders op en keek weg. "Misschien omdat ik nooit lang op een plek blijf" Zei ze simpel. Valerie beet op haar lip en keek om haar heen. Misschien das het veter geweest als ze hier niet heen was geweest maar ze was nu te laat. Ze tikte met haar hak op de grond en zuchtte. Ze keek naar Grover die te veel oog had voor een andere vrouw aan de andere kant van het Café. "Trouwens is het wel slim om in deze kroeg te komen?" Valerie slikte. Wist ze het. Nee dat kon niet. Zij kon niet weten dat Valerie haar eigen vader had vermoord. Dat kon gewoon niet. Als dat wel zo was dan zat ze in de problemen. "H-hoe kom je daar bij" Vroeg ze.

-Sorry dat die kort isxD-

Mika had het wel door dat het meisje voor haar nerveuser werd bij iedere vraag dat ze stelde. Vooral bij haar laatste antwoord merkte ze dat deze meid een geheim had. "H-hoe kom je daar bij" Mika moest lachen door haar hapering. Ze had helemaal geen idee wat haar geheim was, daarom zou Mika dat laten merken door over het cafe te hebben om haar wat te kalmeren."Wel, deze mannen die kennen me weten dat ze niet met me moeten sollen. Jou kennen ze niet. En ze deinzen niet terug als ze samen moeten werken voor hun prooi. Vooral als het over jonge meisjes gaat" sprak ze gevaarlijk kalm. Even keek Mika naar een van de mannen die zat te grijnzen. Toen hij haar vernietigende blik had ontvangen draaide hij zich snel om en keek niet meer om. Wat slim was. Dalech kraste even en spreide opnieuw heel even zijn vleugels. Mika moest toch wel even glimlachen toen ze zag dat die Grover zat te kijken naar een van de meisjes aan de andere kant van de kroeg zaten. Jongens typisch wat voor ras ze ook zijn. Het blijven jongens. Dalech daarin tegen was een dier dus dat telde niet echt, als het over meiden gaat. Over een zeearend vrouwtje is dat ook weer iets anders. Dalech had even Grover verveeld aan gekeken maar richte toen uiteindelijk zijn arendsblik weer op het gesprek van de twee meiden voor zich." Ontspan je eens, ik bijt heus niet hoor" Zei Mika kalmpjes.