Mika sprong van een dak lenig in een zijstraatje waar er momenteel geen mensen geen mensen kwamen. ze huigde maar heel traag en was maar amper te horen. Ze had wat beter moeten opletten wat zou haar mentor wel niet zeggen als die wist hoe onopletten ze was geweest."Dalech kijk of er iemand on nog heeft gezien" geefde ze via haar gedachten door naar die van de Zeearend. Normaal spreekt ze luid op tegen hem maar nu kan ze dat niet veroorloven om gehoord te worden. Toch niet op dit moment. Even stak ze haar hand in haar mantel en wreef over iets glads. Lichtjes grijnsde ze eindelijk na al die maanden te hebben gezocht heeft ze het eindelijk terug. Jammer genoeg is de eigenaar daar neit al te blij mee. Maar ze was zo opgewonden geweest dat ze het terug had gevonden dat iemand haar het had zien pakken. Geirriteerd dat ze stom was geweest en Dalech straks gelijk zou moeten geven trok ze haar kap nog meer over haar hoofd zodat niemand haar gezicht zou zien, en zeker niet zou herkennen. Ze moet hier toch wel even uit de buurt blijven voor haar eigen veiligheid. Ze hoorde Dalech direct waarschuwend krassen. Instictief draaide zich om en rende over de markt, ze merkte dat vele mensen even vreemd keken, maar momenteel kan ze er nu niet echt iets doen. ze rende een steegje in keek even achter zich en hoorde Dalech haar te laat waarschuwen. Terwijl ze nog rende keek ze verrast voor zich en zag een jonge voor haar te laat stopte ze en botste hard tegen hem op waardoor ze hard op de grond viel en haar kap het begaf en van haar hoofd viel."au" Kreunde ze terwijl ze even moest bekomen van wat er juist is gebeurd."sorry" Mompelde ze terwijl ze de kreukels en het vuil van haar mantel veegde.



(Feder ^^)

Feder was naar de markt gegaan omdat zijn voedselvoorraad begon te slinken. Natuurlijk zou hij geen geld opdoen aan voedsel dat hij gewoon kon stelen. Omdat het weer zonnig was waren veel mensen komen opdagen voor de markt en had hij dus nog het voordeel om makkelijk tussen de massa te verdwijnen. Hij had rustig langs de kraampjes gewandeld en wat fruit, brood en kaas weggegrist en in zijn lederen rugzak verborgen. Alles liep vrijwel vlekkeloos tot hij aan een kraampje met vlees kwam hij had net een paar stukken gedroogd vlees van het een of ander dier in zijn handen toen de verkoper hem de prijs gaf hoeveel het vlees zou kosten, maar dat was niet het ergste. Een paar seconde later trok de verkoper zijn wenkbrauwen op en plots herkende hij Feder weer van de vorige keer dat hij geen zin had zijn eten te betalen. Het hoofd van de verkoper werd rood en Feder zette het met het vlees in zijn handen op een lopen. De verkoper schreeuwde nog "halt blijf staan jij dief" maar Feder had zich al lang verborgen in een donker steegje. Hij keek even om zich heen en zag dat er niemand hem nog volgde tot er plots een gestalte recht tegen hem rende. Een meisje was recht tegen hem opgelopen. Hij hoopte dat ze hem niet had zien stelen en hem wou aangeven maar besloot toch maar even vriendelijk te zijn en reikte haar een hand toe. "T'is niks" zei hij maar keek een beetje teleurgesteld naar de plakjes vlees die op de grond lagen en waar Key zich tegoed aan deed. "Je bent wel gehaast he" zei hij toen eerder een beetje luchtig maar toch nieuwsgierig naar de rede waarom ze zo snel en onoplettend wegrende.

Mika die nog steeds op de grond lag kreunde van de pijn. Volgende keer moet ze veel beter opletten. Ze merkte zijn hand, twijfelde eerst pakte het toen uiteindelijk aan en trok haar ermee recht. "T'is niks" sprak hij tegen haar en ze zag dat hij wat teleurgesteld naar de het eten op de grond keek die zijn anime nu opat. "ow sorry echt" Mompelde ze wat. Dat was zijn eten en nu moest zij weer zo onopletten zijn en het op de grond smijten. Omdat ze vond dat ze toch iets terug moest doen zuchtte ze even nam meer dan te helft van haar brood en gaf het aan hem" Het is mischien nou nu niet echt vlees....maar.." Mompelde ze toen ze Dalech even in haar gedachten hoorde protesteren, die ze negeerde omdat hij het wel zou overleven voor een paar uurtjes zonder eten. Even ging ze nog eens door haar haren om die weer deftig te leggen nadat die naar alle kanten lagen door de onverwachte val van daarstraks. "Je bent wel gehaast he" vroeg hij. Ze was direct gespannen. Waarom zo nieuwsgierig. Voor de veiligheid ging ze even met haar hand onder haar mantel om te voelen of het er nog was. Even zuchtte ze opgelucht toen ze het glade voorwerp voelde. Ze probeerde de vraag goed te onwijken, dat had ze nu eenmaal geleerd van haar mentor." Ah niets speciaals iets dat belangrijk is voor me, en van jou had je honger en niet echt zin om te betalen zeker?" kaatste ze terug terwijl ze glimlachende.Nu stak zij haar hand uit" Ik ben Mikaela" Ze zou nog niet echt direct haar korte naam zeggen, want ze kende hem nog niet echt. "En dit is Dalech" Mika wees naar haar zeearend die op haar rechter schouder zat.Even wachtte Mika of hij haar hand zou schudden of niet. Ondertussen keek Dalech de gast maar ook zijn Anima strak in de gaten. Hij bemoeide zich er nog momenteel nog niets mee maar vertrouwde de gast nog niet merkte Mika op omdat haar zeearend zo gespannen was.

"Feder en dit is Key" zei hij en wees op de wasbeer die Mikaela een beetje wantrouwig aankeek. De toon waarop ze zei dat hij geen zin had om eten te betalen klonk niet echt alsof ze ertegen was. Vooral de glimlach deed hem toch wel denken dat ze zelf ook in het wereldje van dieven bekend was. "Wel waarom zou je iets dat je gratis kan krijgen betalen he" zei ik met een glimlach en sloeg het brood af. "Ik heb nog wel genoeg hoor trek je er niks van aan." zei hij want hij had nog brood,kaas en groenten en het leek erop dat Mikaela op het brood na niet zoveel eten had. Vooral om een beetje het vertrouwen van Dalech te winnen die hem toch niet echt vertrouwend aankeek. Toch wou hij toch wel eens weten wat zei hier deed want net had ze zijn vraag toch wel mooi ontweken."Je rende toch wel wat snel voor niets he." zei hij want hij wou wel antwoord.

Mika keek even rond haar terwijl haar ogen toch even naar de twee uitgangen van het verlaten straatje dwaalde. Dalech snapte wat ze probeerde en vloog zonder enige waarschuwing van haar schouder en vloog weg, om alles in de gaten te houden."Feder en dit is Key" Mika knikte beleeft en sprak "aangenaam" Even dacht ze na. Ze wist niet precies hoe veilig ze nu wel was in zo'n verlaten straatje."Momenteel ben je veilig Mika" Hoorde ze Dalech in haar gedachten, kort daarna vouwde hij weer zijn meter lange vleugels zorgvuldig en ging weer op haar schouder zitten.Wel waarom zou je iets dat je gratis kan krijgen betalen he" Mika moest toch wel wat stilletjes lachen. ." Ja daar heb je helemaal gelijk in."Ondertussen weigerde hij het brood. Gevolgd door een kleine(amper zichtbaar) goedkeurende blik van Dalech. ."Je rende toch wel wat snel voor niets he." Mika keek hem even zwijgend aan. Hij is slimmer dan ze had gedacht, bij de meeste mensen als ze een ontwijkende antwoord gaf was dat al goed genoeg geweest, bij deze moest ze oppassen met wat ze zei. Haar handen gleden even terug naar het glade en scherp ding. Dalech keek heel even weer doordringend naar Feder en dan naar Key uiteindelijk besloot hij dat het niet erg was en strekte even zijn rechter vleugel. Mika wist dat Dalech het goed vond maar ze wist het nog niet zeker." Gewoon een dolk..." sprak ze, terwijl ze aandachtig naar zijn houding keek. Niet dat het gewoon een dolk was, Want ze heeft haar eigen leven ervoor moeten inzetten om het terug te krijgen. in het hand van de dolk was er een rode robijn (zo groot als een ei) ingeduwd ook zat er gif op dat alleen zij kon zien en dat alleen werkte als zij het wou trouwens de dolk had ze geërfd dus dat zorgde er ook al voor dat het speciaal voor haar was." Trouwens het leek dat die meneer je maar al te goed kende" grapte ze lichtjes.