''Nou Dallas daar zijn we dan''
Casper liep over de weg, opweg naar Midnight Glade. De stad waar hij zijn nieuwe leven zou gaan beginnen.
Het was behoorlijk druk. De winkels waren open en iedereen deed inkopen.
Het rook er naar verse broodjes, en leren koopwaar.
Casper had dit al zo lang niet meer gezien.

Ook Dallas was blij eens wat anders te zien dan voortdurend bos en zandpaadjes.
Eindelijk weer een fatsoenlijk bed om op te slapen. Dallas gromde van blijdschap.

Casper gaf Dallas een aai over zijn bol. ''Braaf jongen, we gaan een huis zoeken''
Er waren vast wel wat appartementen te vinden waarin hij zou kunnen verblijven. Hij keek naar de vele oude huisjes. Enkelen stonden leeg. Misschien was er wel een voor hem, voor niet al te veel geld.
Casper liep naar een kasteeltje, waarop groot ''Dependance Magistrerium''
Hier kon hij vast een huisje vinden om in te wonen. Met grote passen liep hij de trap op. Maar voordat hij naar binnen kon, greep iemand hem bij zijn schouder. In een ruk draaide Casper om.

-Nog een beetje inspiloos, maar dat komt nog wel-

Lucifer was de stad ingeslopen. Hij had het eerst gewoon geprobeerd, maar werd tegen gehouden. Hij mocht alleen door als hij zijn wapens in zou leveren en hij zou nooit van zijn leven zijn zwaard inleveren. Dus was hij over de muur geklommen en nu ging hij verder. Hij moest weten waar ze terecht was gekomen en hij zou niet rusten voordat hij dat te weten was gekomen. Het was natuurlijk een risico om hier zo rond te lopen. Ze zou hem natuurlijk altijd kunnen spotten en dan waren de rapen gaar. Met snelle passen schoot hij tussen de mensen door en kwam uiteindelijk uit bij een klein kasteeltje. Daar moest hij zijn. Hij kwam bijna tegelijkertijd aan met een andere jongen en die was net iets eerder. Daarom legde hij zijn hand op de schouder. Die draaide zich meteen om. ‘Hallo. Zou ik voor mogen?’, zei hij uiterst beleefd. Hij kon goed beleefd zijn, maar uiteindelijk ging het erom dat hij zijn zin zou krijgen. Hij wilde zo snel mogelijk te weten komen waar ze was en hoe hij haar het beste in de gaten kon houden. Even dacht hij terug aan de kus die ze hem had gegeven op zijn wang. Dat had ze eigenlijk nooit mogen doen, maar dat maakte hem niets uit. Hij wist dat er iets tussen hen was veranderd en ze wisten allebei dat het niet zo mocht zijn. Maar dat betekende nog niet dat hij zich niet mocht oproepen als haar persoonlijke vechter en beschermer. Hij zou zijn leven voor haar geven als dat nodig was en zou er niets voor terugvragen.