Er zuisde wind door de bomen, het droeg de geluiden van ver richting het woud, met bijna geluidsloze passen rende Kenshi door de begroeiing, zo snel dat het geluid bijna niet op zou vallen. Als natuurlijk die lawaaierige leeuw niet achter hem aan rende, normaal was zijn Anima toch echt niet zo luidruchtig. ,,Kyo?" zei de jongen met het zwarte, half lange haar, vragend terwijl hij zich tot zijn trouwe vriend wendde. De leeuw liet even een klagelijke brom horen en liet zich uitgeput opd e grond zakken ,,Goed, heel eventjes dan." sprak Kenshi met een lichte glimalch, hij ging in kleermakerzit naast zijn anima zitten en plaatste zijn oude, veroestte zwaard naast zich. Als er nog een bedreiging was, was hij voorbereid.

Alwin waadde zich rustig door het grote bos. Nog nooit had hij zooets moois gezien. De bomen waren veel groter dan hij zich kon herinneren.
Plots stuitte Alwin op een jongen met zwart halflang haar. Naast hem zat een leeuw.
Salva was wel nieuwsgierig en liep moedig naar de grote leeuw die op de grond zat uit te rusten. Zijn kleine pootjes kwamen met moeite door het hoge gras.
Alwin twijfelde of hij daar wel heen wou gaan. Hij had nog nooit iemand ontmoet. Zou diegene wel aardig zijn.
Alwin wachtte af, wat de jongen zou doen, en keek vol bewondering hoe zijn Anima met grote passen vooruit stapte.



Salva ging het gevaarte tegemoet. Toch zag de leeuw er wel aardig uit.
Salva hoopte dat het niet een van die slechte Nigris was, want dan hadden ze een probleem. Er was zou gauw niemand in de buurt die hen kon helpen. En het opnemen tegen hun zou verloren strijd zijn.
''Hallo'', probeerde Salva voorzichtig.

Kyo's oren gingen lanzgaam heen en weer toen hij stappen hoorde en hij gromde lichtjes, bijna onhoorbaar, een waarschuwing naar Kenshi. Deze bleef gewoon voor zich uit kijken en ging onopvallend met zijn hand naar het handvat van zijn zwaard, waar hij z'n hand liet rusten en gewoon afwachtte hoe de zachte stappen dichterbij kwamen. Ze waren of heel klein of heel jong... Die konden toch niet gevaarlijk zijn? 'Hallo?' klonk een zachte stem, Kyodo en Kenshi keken tegelijkertijd op, de leeuw gewoon met een klame blik en Kenshi met ene licht geïrriteerde, verstrooide blik. ,,Hallo..." klonk de kalme, wijze grom van Kyo, teriwjl hij zijn kop dichtebrij die van Salva bracht.Kenshi keek het maar gewoon afwachtend aan en liet uiteindelijk zijn zwaard maar los, als Kyodo dacht dat het goed was...

Alwin zag dat de leeuw en de jongen niets deden. Volgens mij deden ze geen kwaad.
Langzaam liep Alwin richting de twee.
Takjes kraakten zachtjes onder zijn voeten.
''Hallo'', zei Alwin tegen de jongen en hij keek hem, licht angstig, met zijn grote blauwe ogen aan.
''Ik ben Alwin'', stelde hij zichzelf voor, in de hoop dat de jongen zou antwoorden.
Hij had zwart halflang haar en zat uit te rusten in het gras.
In de verte hoorde hij stemmen wegsterven. Als de jongen iets zou willen doen, dan kon hij nog hard wegrennen.


Salva keek naar de grote leeuw, die half slapend op de grond zat. Speels rolde hij een paar keer om. Nog nooit had hij een andere leeuw gezien, en al helemaal niet zo'n enorme grote.
Salva ging met zijn pootje naar de leeuw, om te zien hoe hij aanvoelde.
Zachtjes streek hij door zijn vacht, die verassend zacht aanvoelde.
Toen keek hij naar de jongen. Hij zag er nogal twijfelachtig uit.
Opeens zag Salva een zwaard. Hij wil toch niets verkeerds doen.
Salva miauwde naar Alwin om hem te waarschuwen, en deinste iets achteruit.

Alwin hoorde de miauw van Salva, en zag toen het licht glimmende zwaard van de jongen.
Alwin keek hem doordringend aan. Zou hij echt kwaad in de zin hebben?

Kyodo duwde met zijn snuit waarschuwend tegen Kenshi's rug. ,,Ja, ja..." mopperde Kenshi de leeuw wat geïrriteerd toe, waarna hij zich droogjes met zijn hoofd naar Alwin wendde ,,Kenshi." zei hij droog, nog een duw van zijn Anima ,,Watashi wa Kenshi. *Ik ben Kenshi* " zei hij opnieuw, nu iets beleefder, hij kon opzich wel nederlands praten, maar hij vond het prettiger in zijn eigen taal. Hij forceerde een glimlach op zijn gezicht, tilde zijn zwaard op en deed deze terug in zijn holster. De jongen had heus wel gemerkt dat de vreemdelingen het gezien hadden, maar hij negeerde het gewoon. Kyo probeerde wat speels terug te doen tegen de jonge welp. Kenshi bleef de jonge jongen aankijken, nogsteeds lichtjes wantrouwend, maar zo'n klein kind kon hem toch niets maken.

De jongen stelde zich voor. Alwin was licht opgelucht. Het was waarschijnlijk geen Nigris. Die waren nooit zo aardig om zich voor te stellen.
Alwin ging zitten en keek de jongen aan.
''Waar komt u vandaan'', zei Alwin beleefd.
Misschien wist de jongen de weg naar Midnight Glade. Daar moest hij proberen werk te zoeken.
Alwin keek naar de grote leeuw die naast de jongen zat. Soms zat hij met z'n ogen dicht. Alsof hij moe was. Ooit zou zijn Salva ook zo groot zijn.
Alwin glimlachte naar de leeuw en vroeg; ''Hoe heet je leeuw''
Ondertussen speelde Salva met de grasprietjes.
Eigenlijk zou hij moeten vragen van welke clan de persoon is, maar eigenlijk durfde hij niet te vragen. Straks is hij toch een Nigris. Dan moest hij maken dat hij wegkwam.

Bij de vraag van de jongen keek Kenshi weer even weg, het was voor hem toch nog altijd moeilijk over zijn geboorte plaats te praten en hij was eigenlijk van plan niets te zeggen.


Zijn Anima, daarintegen, had een iet wat verdrietige glimlach op zijn gezicht ,,We komen uit Japan, m'n jongen." antwoorde Kyodo eerlijk, gevolgd door meteen een koude blik van Kenshin die Kyo gewoon beantwoorde met een speelse grijns. Bij de vraag van Alwin bracht hij zijn kop iets dichterbij het hoofd van de jongen ,,Mijn naam is Kyodo." zei hij, zijn stem was grommend, maar dat was normaal voor een leeuw.

Diadorah liep door Claps. Terwijl haar voorliefde toch ijs was, waren deze bomen schitterend. Zoveel macht.
Grijnsend liep Diadorah door en zag daar twee jongens zitten met hun Anima.
Diadorah trok een grimas. Eindelijk eens wat vermaak.
Ze stapte met grote passen naar de twee toe.
Haar jurk sleepte over het gras en liet een laagje bevroren dauw achter.
''Hallo jongens'', zei ze met een gemaakte aardige stem.
Met haar ijzige ogen keek ze het kleine jongetje aan, die met grote ogen naar hem zat te kijken.
Toen ging haar blik naar de wat oudere jongen, met zwart haar.
Ze liep dicht naar de jongen toe en liep om hem heen. ''Zeg eens, wat brengt u hier''
Ondertussen keek ze of de jongen nog stof bij zich had. Die ze zou kunnen stelen.