Lady Lavinia opende haar ogen en bekeek het witte plafon van haar slaapkamer. Een vertedere zucht verliet haar mond. Ze had goed geslapen en eerlijk gezegd had ze een goed gevoel over het sluiten van een bondgenootschap. Vannacht had ze even gepiekerd en alles op een rijtje gezet. Vincenza was een groot volk met een perfect leger. Een leger dat paste bij die van haar. Daarbij hadden hun Clans over één komsten. Meer dan ze had gedacht. De gordijnen gingen openen en Lavinia's bed werd verlicht door de opreizende zon. Lavinia kwam overeind en keek recht in de ogen van Elise. Elise was een jonge vrouw die altijd wist wat ze deed. Het was één van de vrouwen die Lavinia zou vergezellen op haar tocht. ''Goedemorgen,'' Zei Lavinia met een glimlach. ''Goedemorgen, My lady. Bent u goed uitgerust?'' Vroeg Elise. Lavinia knikte kort waarna ze uit haar bed stapte. ''Het bad staat al klaar..'' Zei Elise waarna ze de kamer uit ging. Toen Elise de kamer verliet begon het ochtend ritueel voor Lavinia. Ze ging in bad en trok haar zijde badjas aan. Haar haren werden gekamd in haar kamer zodat de klitten eruit waren terwijl ze rustig at. Na haar ontbijt trok ze één van haar mooiste jurken aan die ook soepel zouden bewegen. De jurk was donker blauw waarbij de zijkant was uitgesneden. De rand was versierd met sierlijk zwart gaas, de andere randen waren enkel zwart. De bovenkant was een sierlijk corset versierd met zwart gaas. De achterkant was ontbloot en liep tot net boven haar kont. Haar lippen werden rood gestift en haar ogen werden sierlijk zwart opgemaakt. Bij het rechteroog werden 3 kleine steentjes geplakt. 2 zwarte en 1 blauwe. De blauwe was het grootste en zat in het midden. Haar haren hingen sierlijk los. Ze wist zeker dat Lucifer haar vol ongeloof had aan gekeken want ze zag er schitterend uit maar dat moest ook want ze moest een goede eerste indruk maken op de Clan leider van de Vincenza. Zelfs Espe kreeg een blauwe halsband om waaraan een zilvere pening hing met daarop hun wapenschild. Als laatste kreeg Lavinia haar kroon op die sierlijk onder haar zat. De stenen en het wapenschild waren duidelijk te zien op het voorhoofd van de koningin.



Eindelijk was het de tijd om te gaan. Espe had zich veranderd in een zwarte fries en werd gezadeld met de juiste traditionele matrialen. Het hoofdstel was bedekt met vele sierlijke stenen. Het was het oude hoofdstel van haar moeders paard. Het zadel was van haar vaders anima. Lavinia stapte met alle elegantie op en keek achter zich. Ze had 2 bediendes bij zich. Het waren alle twee fatastische jonge vrouwen waar Lavinia prakties mee was opgegroeid. Achter hen waren 6 ruiters om hun te beschermen. Twee daarvan zouden naast haar gaan rijden en twee zouden naast de bediendes gaan rijden en helemaal achteraan zouden er twee rijden. Hun reis begon en de trompretten weerklonken van de kasteel muren. De poorten gingen zwierig openen en ze gallopeerde met ze alle naar buiten. Hier en daar klonk gejuig als ze passeerde maar aangezien het pas vroeg was, waren er weinig mensen op. Ze zouden als ze op schema zouden blijven 3 uur aan komen. De tocht zou 6,5 uur duren. Het was een lange tocht naar de boten en vanaf daar zouden ze naar de grote haven varen en vanaf daar weer te paard verder gaan.



Eindelijk waren ze aangekomen op de haven van Porana. Lavinia zuchtte diep en ademde de frisse lucht op. Het was hier vrij warm maar toch zou ze haar mantel nog niet af doen. Haar speld glansde in het zonlicht. Omdat ze nog vrij vroeg waren besloot ze rustiger te rijden om van de omgeving te genieten. Ze reden de heuvels op naar het paleis van Bacardi. De klanken van hoeven galmde door de omgeving en het was duidelijk te horen dat ze er aan kwamen. Een ruiter galoperde vooruit om de koningin aan te kondigen zodat de poort openen ging zodat de koningin met haar gevolg er door heen kon. Want Lavinia nam aan dat het paleis goed bewaakt was en het wel even zou duren voordat de poort open was.

Het was een mooie, zonnige morgen in het meestal warme Porãna. Bacari, de leider van de Vincenza's was al vroeg uit de veren. Hij had eerst een half uurtje in zijn stoombad gelegen om de donzigheid van zijn bed van hem af te weken. Vervolgens bracht hij een offer aan de voorvaderen, iets wat een belangrijke traditie was voor de Vincenza's. Daarna had hij een uitgebreid ontbijt samen met Generaal Saprisi en de minister van buitenlandse zaken Georgio Castros. Saprisi was wel vaker aan de ontbijttafel aangeschoven, maar Castros niet vaak. De minister was er vandaag al vroeg om de komst van een gast aan te kondigen aan zijn leider. Bacari wist wel dat ze eens een ontmoeting zouden hebben, dat hadden ze afgesproken, maar Bacari was altijd zo druk dat hij de precieze data zo vergat. 'Majesto, Koningin Lavinia van de Nigris komt vandaag op bezoek.' vertelde de minister. Bacari knikte geïntresseerd terwijl hij het laatste beetje druivensap uit zijn beker dronk. 'Ok Castros, jij moet ervoor zorgen dat de mensen in Espadóro dat weten. Want wie weet denken ze dat het indringers zijn, dus zorg daarvoor. En versier de straten in feestelijke stijl, dit is wel een speciale gelegenheid.' commandeerde hij de minister. De ietswat slanke man, met inmiddels grijs haar knikte.
'Saprisi! Staan de soldaten klaar?' vroeg hij de generaal. De generaal knikte en gebaarde de leider om naar buiten te gaan. Buiten stonden de Vincenza-soldaten in keurige rijen en uniformen. Dat was ook altijd een persoonlijk ritueel van de Vincenza-leider: het controleren van de troepen. Met grote passen liep Bacari keurend langs de linies heen. 'Prima werk Saprisi.' zei Bacari opgetogen. De generaal knikte dankbaar. 'Soldados, en marcha! Terug naar jullie posten!' riep Saprisi.
En zo ging er een tijd voorbij. Bacari vulde de dag met het ondertekenen van papieren en jagen in de grote tuin achter het paleis. Zijn witte paleis schitterde in de warme zon. Toen Bacari net de kok het bevel had gegeven alvast een groot maal te maken voor de ontmoeting straks kreeg Bacari de boodschap van een van de soldaten dat er een Nigris-ruiter toestemming had gevraagd om de poorten te openen. 'Ja, maak de poorten open.' antwoordde Bacari. Hij trok nu een grijns nu hij zag dat er al best veel lekkernijen voorbij kwamen, typische Vincenza lekkernijen weliswaar. Bacari's Anima Sebastián zat vrolijk naast hem en achtervolgde de hapjes met zijn ogen. 'Ik ben benieuwd naar de ontmoeting.' gaf Bacari toe aan zijn Anima. Sebastián keek met een veelzeggende blik naar zijn wederhelft: ik ook.

Lady Lavinia keek om zich heen. Hier en daar keken nieuwsgierige mensen uit hun ramen en als de Lady die ze was wuifde ze sierlijk naar de nieuwsgierige mensen. Sommige bleven zelfs even staan om te kijken naar de stoet die voorbij kwam. Espe liep ellegant vooruit met haar hoofd op geheven en haar staart in de lucht. Ze brieste na elke 15 meter die ze aflegde want het was best zwaar. Het paleis lag zoals ze al verwachtte hoger dan de huizen er om heen. Het was een aardige klim de heuvel op maar ze naderde het paleis al snel. ''My lady, we naderen het paleis..'' Zei Elise zacht. ''Dat weet ik,'' Zei Lavinia kalm tegen Elise. ''Weet u zeker dat u de ruiters niet mee naar binnen wil nemen?'' Vroeg Melinda, de andere bediende. ''Jullie maken je veelste druk. We reden het prima af en daarbij hebben de ruiters wel rust verdiend na hun strijd met de indringers.'' Zei Lavinia op rustige toon. ''Natuurlijk, My lady.'' Zeiden de twee in koor. Lavinia keek nog eens rond. Ze hadden hun best gedaan op de versiering. Het zag er allemaal keurig uit. En de hele rit had ze geen zwervers gezien. Geen armoede. Het ging hier goed met het volk en dat was een uitstekend teken. Ze reden verder de heuvel op en het witte paleis kwam in zicht. De muren glansde lichtjes door de zon en Lavinia gaf de sporen. Dravend naderde ze de poorten van het paleis. 10 meter van de poort verwijderd verminderde Espe vaart. Zodat ze met alle elegantie die ze hadden binnen kwamen. Lavinia's zwarte haren glansde in de zon en haar felle ijzige blauwe ogen straalde. De ruiters stapte als eerste af en hielpen de bediendes en de koningin met afstappen. Lady Lavinia kwam met een zachte plof op de grond en haar jurk en mantel dwarrelde elegant op de grond. Lavinia knikte dankbaar naar de ruiter en gaf een klopje op de hals van Espe die inmiddels werd afgezadeld. De bediendes deden de mantel van Lavinia af en stopte deze in de ruiterstassen. Bediendes ontvingen hen hartelijk en wezen de ruiters en de paarden de weg. Espe liet zich niet meenemen door de bediendes en hapte naar één van de bediendes die dat wou proberen. Toen Espe was afgezadeld en de rijtuigen werden meegenomen verscheen er een lichtflits. De eens zo grote fries veranderde in een panter. Elise deed de halsband bij haar om en Lavinia keek vol goedkeuring toe. Dit alles was erg snel gedaan. Ze waren nog geen 3 minuten verder of Espe zat al naast haar. De Anima's van de bediendes kwamen door de poort heen. Het waren twee witte leeuwen. De leeuwen hadden een zwarte halsband om met het wapenschild van de Lithiumfamilie.

''Deze kant op My Lady..'' Zei één van de bediendes van Bacari. ''Onze leider verwacht u al.'' Zei ze vervolgens. Lady Lavinia keek haar kalmpjes aan en knikte. Espe daar in tegen rolde met haar ogen. ''Zou je denken, zo onbeschoft de Lady niet waardig te begroeten.'' Zei Espe minachtend. ''Rustig maar Espe, hier moge de bediendes niet buigen voor iemand niet niet bij hun Clan hoort, het zelfde als bij ons.'' ''Maar ik dacht dat de Vincenza al een bondgenoot van ons was.'' Lavinia schudde haar hoofd. ''Die pact is al jaren geleden vervallen doordat ze ooit de kans konzen van de Dustseekers voor stof..'' Zei Lavinia rustig. Espe snoof. ''Ik heb hier geen goed gevoel over.'' ''Vertrouw me Espe.'' Zei Lavinia zwoel. ''Volgt u mij maar..'' Zei de bediende en ging hen voor. De bediende was een man, een jaar of 25 schatten ze hem. Achter haar giechelde Elise en Lavinia's mondhoeken gingen omhoog. ''Kom dames, we moeten een entree maken..'' Zei Lavinia zoetjes. ''Natuurlijk, My lady.'' Zeiden de twee in koor. Zo liepen de drie het paleis binnen. Lady Lavinia voorop met Espe aan haar zijde en Elise en Melinde met hun anima's aan de zijkanten achter haar. De deuren gingen openen en de trompetten weerklonken. Ze waren in de grote zaal aangekomen en Lady Lavinia keek voorzich uit met geheven hoofd, wachtend op Bacari de leider van de Vincenza.

Bacari zag vanuit een groot raam dat de stoet met Nigris leden en Lady Lavinia was gearriveerd. De Gran Conquistadoré Genéral huiverde. Daarna liep hij rustig de trap af. Sebastián had, net als Bacari zelf, een glanzende, oranje mantel om. Bediendes waren al druk heen en weer aan het lopen en op één van de grote gangen kwam Bacari Saprisi tegen. 'Staan de soldaten klaar?' vroeg Bacari. Saprisi knikte. 'Mooi. Een militair optreden heeft nog nooit iemand verveelt.' lachte hij naar de generaal. 'Daar moet ik u gelijk in geven, Majesto!' antwoordde hij. Daarna liep Bacari de troonzaal in. Hij kreeg ingefluisterd dat Lady Lavinia al aangekomen was. Ook de zijdeuren, waar Bacari vandaan kwam, gingen open en er was veel trompetgeschal te horen. 'Gran Conquistadoré Genéral Bacari, heer van Porãna is in aantocht!' kondigde een bediende aan. Bacari liep met grote passen naar het midden van de zaal. Vervolgens ging hij naar zijn gast toe. 'Welkom in Porãna, Lady.' zei Bacari terwijl hij, zoals dat hoorde een kus op haar hand drukte. Sebastián, die inmiddels naast de troon was gaan zitten keek naar de Anima van de koningin, de Anima leek het niet helemaal te vertrouwen hier. Vervolgens ging er een andere zijdeur open naar een eetzaal. 'Ik nodig u uit voor een diner om de diplomatieke relaties eens te bespreken.' zei Bacari vriendelijk terwijl hij naar de eetzaal gebaarde.

Lady lavinia hoorde opnieuw de trompetten spelen en Lady Lavinia draaide zich om. Ergens was ze blij dat haar jurk aan de zijkant en achterkant was uitgesneden want het was hier aardig warm. Haar kroon glinsterde net als haar lippen en de kleine steentjes naast haar ogen. Een glimlach sierde haar gezicht toen Bacari de zaal binnen kwam. Net als zijn Anima had hij een oranje mantel om. Espe snoof lichtjes maar deed wat ze had geleerd te doen. Tegelijke tijd met Lavinia boog ze lichtjes. Haar ene voorpoot gestrekt en haar kop nederig naar beneden waarna ze met volle elegantie haar hoofd weer op hief. Lady Lavinia ging door haar knieeën met haar ene hand een stukje van haar jurk vast houdend en haar hoofd een stukje naar beneden. Toen ze omhoog kwam keek ze Bacari recht aan. Hij pakte haar hand rustig en drukte er een kus op. 'Welkom in Porãna, Lady.' 'Dank u, heer Bacari. Het genoegen is geheel aan mijn kant.'' Zei Lady Lavinia geheel sierlijk. De bediendes waren te gelijken tijd met Lavinia gebogen maar bleven sielijk gebogen net als hun Anima's. Lady Lavinia keek naar haar bediendes en knikte. De bediendes en wiens Anima's kwamen overeind. Een deur die leiden naar de eetzaal ging open. 'Ik nodig u uit voor een diner om de diplomatieke relaties eens te bespreken.' Zei Bacari vriendelijk tegen haar en gebaarde naar de deur. 'Dat lijkt me een waar genoegen.' Zei Lavinia goedkeurend. Espe keek omhoog en Lavinia glimlachtte geruststellend. Zoals het hoorde werd Lavinia door Bacari begeleid naar de eetzaal. De bediende schoof de aangewezen stoel naar achteren en Lady Lavinia nam plaats. De stoel werd weer aangeschoven en de bediendes deden weer een stap naar achtere en bleven keurig netjes staan. Het eten werd naar binnen gebracht en de wijn werd ingeschonken. Lady Lavinia keek de zaal eens goed rond en nam elk detail in zich op. ''Het eten ziet er voortreffelijk uit, Mijn heer.'' Zei Lavinia vriendelijk. ''Moge het u smaken, My lady en Majesto.'' Zei een van de bediendes. ''Dank u,'' Zei Lavinia. Ze keek naar Elise. ''Elise. Breng het geschenk alsjeblieft.'' Zei Lavinia kalm. Elise knikte en liep de kamer uit. Lavinia glimlachtte Bacari vriendelijk toe. Het duurde niet lang of Elise kwam terug met een zwart sierlijk kussen met daarop een zilvere dolk. Op het hef zat een grote zwarte diamant. Ze liep naar Bacardi toe en boog zodat hij de dolk kon bewonderen en aanpakken. ''Het is een hand gemaakte dolk uit Smoke Town en de steen komt uit de Fernum grotten en is geslepen door mijn vader zelf. Aanvaard het geschenk voor mijn dank dat ik hier aanwezig mag zijn..'' Zei Lavinia eervol zoals ze dat had geleerd. Ze hief haar glas op. ''En laten we proosten op een nieuwe samenwerking..'' Zei Lavinia met een glimlach.

Alles liep voorspoedig, en dat gaf een extra positieve draai aan Bacari's humeur. Beide gingen ze zitten en niet veel later werd het eten gebracht. Vele visgerechten, vlees, verse groenten en zoete broodjes werden gebracht. 'De chef had zich weer overtroffen' dacht Bacari bij zichzelf.
Lavinia had blijkbaar ook nog een verassing voor hem, in de vorm van een zilveren dolk met een grote zwarte diamant of het heft. Het was prachtig en glinsterde in het zonlicht dat via de hoge ramen naar binnen scheen.
"My Lady, ik moet toegeven, u weet wel erg goed waar een Vincenza zoal van houdt. Mijn complimenten!" zei hij opgewekt met een grote glimlach terwijl hij de prachtige dolk door zijn handen liet glijden.
"Ik zal deze prachtige dolk dankbaar aannemen."
Daarna proosten ze beide op een goede samenwerking met de beste Vincenziaanse champagne.
"Ik zal u zo het een en ander van Poraña laten zien, maar voor het zover is, wilde ik het graag hebben over een diplomatiek voorstel."
Hij knipte een keer in zijn vingers en al gauw kwam er een bediende aangesneld die een kaart van Dust neerlegde op de grote tafel. Er waren al enkele markeringen op aangebracht.
"Stel u eens voor, een bondgenootschap tussen de Nigris en de Vincenza. Dat zou betekenen dat onze clans een sterk blok kunnen vormen tegen de verenigde macht van het Magisterium en de Caelos, hierdoor kunnen we eindelijk onze belangen doorzetten bij de bijeenkomsten, en kunnen we op elkaars steun rekenen wanneer zij besluiten hun legers in te zetten." vertelde hij met een tevreden glinstering in zijn ogen. Hij zag het al helemaal voor zich: niet langer waren het Magisterium en de Caelos dan in het voordeel.

Lavinia werd naar de eetzaal begeleid en nam plaats waarna de stoel werd aangeschoven. Ze stuurde vervolgens haar bediende Elise weg om het kado te halen. Lavinia boog zich naar Espe toe en liet haar hand strijken over haar hoofd. Ze spinde vredig.

Elise kwam binnen met het kado. Het was een schitterende dolk en met de siersels en stenen was het een perfect kado. Elise boog voor Bacari en liep zo na het aanpakken van de dolk zo achteruit waarna ze weer recht ging staan en zich bij de rest van Lady Lavinia's bediendes voegde samen met hun anima's.

"My Lady, ik moet toegeven, u weet wel erg goed waar een Vincenza zoal van houdt. Mijn complimenten!" zei hij opgewekt met een grote glimlach terwijl hij de prachtige dolk door zijn handen liet glijden. Lavinia glimlachte beleefd terug terwijl ze keek hoe de dolk nog glinsterde in het licht van de kaarsen die op tafel stonden.
"Ik zal deze prachtige dolk dankbaar aannemen." Zei hij.
''Dat is u geraden Heer Bacari, Een dolk als deze is zeer zeldzaam en mijn vader zou u achterna komen spoken wanneer u deze niet aan zo nemen.'' Lachte ze. Ze hief haar glas daarna proosten ze beide op een goede samenwerking met de beste Vincenziaanse champagne.
''De wijn is verrukkelijk, heer.'' Zei Lavinia na haar genomen slok champagne. Ze zetten het glas weer neer en haar blik werd serieuzer toen Bacari begon te spreken.
"Ik zal u zo het een en ander van Poraña laten zien, maar voor het zover is, wilde ik het graag hebben over een diplomatiek voorstel." Vertelde hij.
Lavinia legde haar handen onder haar kin.
''Een voorstel?'' Herhaalde ze met een klein glimlachje.

Hij knipte een keer in zijn vingers en al gauw kwam er een bediende aangesneld die een kaart van Dust neerlegde op de grote tafel. Er waren al enkele markeringen op aangebracht.
Lady Lavinia keek naar Espe die vol gratie op stond en uiteindelijk haar voor poten op tafel legde bij de kaart waarna ze alle markeringen af ging.
"Stel u eens voor, een bondgenootschap tussen de Nigris en de Vincenza. Dat zou betekenen dat onze clans een sterk blok kunnen vormen tegen de verenigde macht van het Magisterium en de Caelos, hierdoor kunnen we eindelijk onze belangen doorzetten bij de bijeenkomsten, en kunnen we op elkaars steun rekenen wanneer zij besluiten hun legers in te zetten." vertelde hij met een tevreden glinstering in zijn ogen.

Lady Lavinia keek eerst naar Espe die vervolgens knikte en terug keerde naast Lavinia. ''U kunt op de steun van mijn Clan rekenen mijn heer, maar u moet weten dat onze clan vaak niks weet van bijeenkomsten. We zijn geen geliefd volk.'' Zei ze met een brede grijns. ''En als u het mij vraagt regeert het Magistrium met zijn regels al veel te lang in Dust. En wat betreft de Caelos... Een aanval op Thin place lijkt me daar voldoende om hen te onderdrukken.'' Zei ze kalm. ''Het enige wat mij wel vreest is dat de meeste mensen in in Dust vrij zijn van een Clan. Een groot voordeel maar tevens ook een nadeel aan onze kant. Ik denk daarom dat het ook misschien wel gepast is om deze mensen naar onze kant te trekken, dus wat dacht u van een feest. Ter ere van onze samen werking.'' Zei Lady Lavinia ze keek naar Espe en vervolgens terug. ''Ik denk dat iedereen dan uitnodigen dan wel op hun plaats is misschien kunnen we de andere clans dan alvast wat laten beven..'' Zei ze met een glinstering in haar ogen.

Het deed Bacari deugd dat de koningin van de Nigris bereid was met zijn voorstel akkoord te gaan. . ''U kunt op de steun van mijn Clan rekenen mijn heer, maar u moet weten dat onze clan vaak niks weet van bijeenkomsten. We zijn geen geliefd volk.'' Zei Lavinia met een brede grijns. Bacari knikte. "Helaas staan wij Vincenza ook niet in een bepaald goed daglicht bij de meeste clans. Tuurlijk hebben wij een bepaalde cultuur, maar we zijn niet allemaal dieven en verraders zoals men wel eens beweert." antwoordde hij plechtig.

''En als u het mij vraagt regeert het Magistrium met zijn regels al veel te lang in Dust. En wat betreft de Caelos... Een aanval op Thin place lijkt me daar voldoende om hen te onderdrukken.'' Zei Lavinia vervolgens. Bacari knikte en wreef een keer over zijn kin, terwijl hij verder luisterde.
''Het enige wat mij wel vreest is dat de meeste mensen in in Dust vrij zijn van een Clan. Een groot voordeel maar tevens ook een nadeel aan onze kant. Ik denk daarom dat het ook misschien wel gepast is om deze mensen naar onze kant te trekken, dus wat dacht u van een feest. Ter ere van onze samen werking.'' vervolgde ze.
''Ik denk dat iedereen dan uitnodigen dan wel op hun plaats is misschien kunnen we de andere clans dan alvast wat laten beven..'' Zei ze met een glinstering in haar ogen.[/quote]

Bacari kreeg nu een grote glimlach op zijn gezicht. "Uw ideeën zijn bewonderenswaardig." antwoordde hij. "Als teken van dank, omdat u op het voorstel bent ingegaan en om ons nieuwe bondgenootschap in te luiden, zult u dit grootkruis krijgen." vervolgde hij terwijl een van zijn bediendes met een oranje kussen kwam aanlopen. Erop lag een zilveren, met jade bekleed kruis op een spelt. Het grootkruis van de Vincenza, een spelt die alleen personen kunnen bemachtigen die van groot belang zijn voor het Vincenziaanse volk. Ook schijnt het de gave te hebben de drager in staat te stellen, tijdelijk, met iemand van geest te wisselen. Helaas was dit door niemand echt bevestigd.
"Laten we dan maar snel zo'n bijeenkomst houden, my Lady" grinnikte hij.