Kristoffel zuchtte en voelde aan het gat in de mouw van zijn pak. Meestal kon hij het wel repareren aan de hand van magie, maar nu was het aangericht door een mislukt magisch experiment. Hij probeerde zijn vaders geest op te roepen die ergens in de onderwereld vast zat maar in plaats daarvan stootte hij op die van een veel gevaarlijkere en duistere geest. Hij had nog geluk dat hij er met een paar schrammen vanaf was gekomen en het grote gat in zijn mouw. Het pak betekende enorm veel voor hem en was nog een overblijfsel uit de oude wereld dat door de opa van zijn vader bewaard was gebleven en nu aan hem was overgedragen. Hij was naar Babylon gereisd omdat dit een stad was uit de oude wereld en hij hoopte dat hij hier misschien de juiste persoon zou vinden die zijn pak zou kunnen herstellen. Er waren een hoop mensen en hier en daar stonden kraampjes waar stoffen werden verkocht. Toch vertrouwde Kristoffel geen van hen zijn pak toe, het betekende gewoon zo ongelooflijk veel voor hem en hij wou dat diegene die er mee omging dat hij die persoon echt kon vertrouwen. Hij keek Astra een beetje hopeloos aan en zij voelde met hem mij want zijn anima wist natuurlijk als geen ander welke herinneren hij aan dat pak had.

Shao Niu liep samen met Xia Wan door Babylon om stoffen uit te zoeken voor hun nieuwe huis. Ze hadden laatst van de keizer een nieuw huis gekregen omdat hun gezin zou worden uitgebreid en een van de kinderen van het opvangthuis bij hun zou gaan wonen om uit te vinden hoe het er in een gezin aan toeging. Bovendien moest het meisje worden opgevoed in de stijl van de oude wereld en mochten ze hun eigen methoden toepassen zodat het een nieuwe dochter van hun clan zou worden. Het was een genereus voorstel dat ze uiteraard hadden aangenomen, maar ze hadden een proefperiode waarin ze zouden kijken of iedereen met elkaar overweg kon. Maar het meisje zou pas over enkele weken aankomen dus hadden ze nu nog voldoende tijd om het huisje knus en tegelijkertijd veilig in te richten. Shao Niu ging richting de stoffen van de kleding die haar aandacht meer trokken dan de fleurige kleuren die bij de schreeuwende vrouwen hingen. Misschien was het iets van haarzelf, maar ze voelde zich veiliger bij mannelijke koopmannen, gewoonweg omdat ze hun gezichten precies kon lezen en wist of ze haar bedrogen of niet. Shao Niu zocht stukken zijde uit, keurde ze en legde ze vervolgens weer terug om de teleurgestelde blik in de ogen van de mannen te zien. Inderdaad, ze zag eruit alsof ze veel geld op zak had en dat had ze inderdaad ook. En ze zou het meeste ook gaan uitgeven. Nu stopte ze zij een kraampje met haarlinten en zocht enkele uit die ze meteen betaalde voordat ze zich opnieuw waagde in de drukke wandelstraat, op zoek naar haar moeder die vast ergens bijde gewone stoffen was gebleven.

-Niet heel lang, maar moet er nog even inkomen.

Kristoffel wandelde naar enkele stoffenverkopers toe en sommigen zeiden dat ze zijn pak met gemak zouden kunnen herstellen. Gelukkig had hij altijd nog Astra die zag wanneer iemand loog en dus ook zag dat deze mensen de stof waaruit zijn pak bestond nog nooit gezien hadden. Hij schudde zijn hoofd, oneerlijkheid vond Kristoffel een slechte eigenschap, maar het was verkopers hun werk om klanten te lokken met mooie praatjes en beloftes die nooit zouden worden nagestreefd. Hij wist het zelf maar al te goed als goochelaar, want hoewel het gewoon als amusement was toonde hij de mensen die hem op straat betaalde enkel maar illusies. Toch zou hij zijn dag niet zomaar laten verpesten omdat het al zolang duurde om iemand geschikt te vinden die zijn pak kon repareren. Hij keek wat rond tussen de stoffen voor gordijnen en wandkleden al wist hij dat hij deze ook nooit nodig zou hebben. Hij reisde al heel zijn leven rond net zoals zijn vader had gedaan en was niet van plan ooit op een vaste plaats te blijven. Misschien enkel en alleen als hij op een dag te oud werd om te lopen, als hij al zolang mocht blijven leven. Hij wandelde nog wat verder op de markt en zag een klein kraampje waar een iets oudere vrouw zowel stoffen voor in een huis als gewaden verkocht. Ze had een soort uitstraling over zich die een zeker vertrouwen uitstraalde en hij besloot toch maar eens naar haar toe te gaan. "Goede dag mevrouw" zei hij en nam zijn hoed af. Ze groette hem terug en vroeg hem wat hij kon doen. Hij vertelde haar heel zijn verhaal en liet haar de gaten in zijn vest zien. Ze fronste: "Zo'n pak heb ik al heel nog nooit gezien het is niet van hier neem ik aan. Ik kan je niets beloven maar ik wil het natuurlijk wel graag proberen."

Shao Niu had ondertussen haar moeder wel gevonden die inderdaad nog steeds aan het onderhandelen was over de prijs van enkele stoffen die ze zouden kunnen vermaken tot gordijnen, maar het leek erop dat ze tot wen prijs waren gekomen waar ze het allebei mee eens waren. Samen met de rollen stof liepen ze naar de wagen die werd bewaakt en waar andere stoffen al op lagen. De bediende die met hen was meegestuurd, pakte de rollen over en Shao Niu en Xia Wan konden weer op weg gaan. 'Dochter, we moeten nog nieuwe gewaden hebben die niet bij ons horen.' Shao Niu keek onverstoord naar haar moeder. 'Bent u ook van plan om binnenkort te gaan reizen moeder?' Xia Wan knikte licht en een nieuwe missie lag dus duidelijk op hen te wachte waarbij ze niet mochten worden gezien in de kleding van de keizer of van de Yomeki. Het was niet lastig om een kraampje te vinden waar ze precies verkochten wat ze nodig hadden, maar de verkoopster was helaas al met iemand bezig. Ze vingen iets op van het verhaal en wat de jas voor de jongeman betekende dat Shao Niu haar blik op de jas legde en doorkreeg dat het geen jas of deze wereld was, maar de laatste keer dat ze een jas van zo'n kwaliteit had gezien en er mee had kunnen werken was vlak voordat de oude wereld verging. 'Misschien kan ik u een tip geven mevrouw? Ik zou de gehele mouw iets innemen zodat er haast niets van de lengte afgaat en er geen extra stof hoeft te worden gebruikt om het gat mee te bedekken.' glimlachte ze liefjes naar de verkoopster en ging vervolgens door met het uitzoeken van een jurk met haar lichaamsmaten waarvan ze een karmozijnrode jurk omhooghield en daarna voor haar lichaam hield om te kijken of het goed was in de maten en zo ja of haar moeder het er mee eens zou zijn dat ze zoiets zou dragen.