Met een grote glimlach keek Evolet uit over de zee naar haar huis; Porãna! Ze had thuis wel gemist sinds ze was gaan reizen naar andere delen van de wereld, en ze moest Zack dringend weer eens spreken om te zien of haar vader nog wat van zich had laten horen. Ze snoof de heerlijke geur van zout water op en luisterde ongeduldig naar de geluiden die van de stad zelf af kwamen., ze wilde aan land! Opeens hoorde Evolet een schelle krijs van een vogel en keek glimlachend omhoog, Devil kwam eraan. Ze floot zachtjes met haar tanden op elkaar omhoog, wat een hoge piep veroorzaakte, en de donkerbruine vlek veranderde van richting en schoot regelrecht naar haar toe. Evolet grijnsde en strekte haar arm uit zodat haar Anima valk goed kon neerkomen. In een hoge snelheid kwam hij op haar af, maar zoals altijd remde hij op het laatste nippertje af en kwam zachtjes neer op haar arm. Er is veel gaande daar waarschuwde hij haar in gedachtes. Evolet kreeg een gemene grijns om haar mond, natuurlijk is er veel gaande daar, ik kom thuis! meldde ze terug. Devil krijste nog eens een hoge noot dat hij het er mee eens was en Evolet keek weer terug naar land. Er was altijd iets gaande daar, daarom hield ze van Porãna! Over twee uur zou het donker worden en zou de lol pas echt beginnen. De mannen aan dek keken haar nog steeds scheef aan, een jonge vrouw op weg naar de haven van Porãna, die leek volgens hun pas echt goed gek te zijn. Maar ze was dan ook wel bewapend met haar gif, pijl en boog, twee scherpe messen en een zwaard die aan haar heup hing, dus de mannen lieten haar maar gaan. Ze had de kapitein aan boord al betaald en toen ze eindelijk aan waren gelegd sprong ze zo het dek af in plaats van te wachten op de trap. Ze wuifde nog naar de starende mannen en liet met grote passen Porãna eindelijk weer binnen. Devil verplaatste zich naar haar schouder waar hij zijn klauwen in haar dikke stuk bont zette en keek iedereen waarschuwend aan waar ze langs liepen. Als allereerste ging ze naar Zack's huis, de arme man. Hij was haar vaders allerbeste vriend geweest en had haar als zijn eigen dochter opgevoed toen haar moeder was overleden en haar vader in alle paniek was weggerend. Zack had haar vele trucjes geleerd en gaf haar alle vrijheid die ze wilde, al had dat wel ertoe geleid dat ze grote ruzie hadden gehad toen Evolet bij de Vincenza wou horen. Na die ruzie was Evolet hem gepeerd en begon als huurmoordenaar te werken. En nu kwam ze weer terug. Ze aarzelde nog heel eventjes voor zijn huis maar besloot toen eindelijk toch aan te kloppen. Ze hoorde geschuifel binnen, het gekraak van hout en de welbekende stem van Zack en toen zijn gezicht wanneer hij de deur open deed. Hij stond heel eventjes verbijsterd toen hij haar zag maar trok haar toen ineens naar binnen en deed de deur met een klap dicht. "Wat doe je hier?" siste hij naar haar, alsof ze naar een of andere maffia bijeenkomst was gekomen. Nu stond Evolet verbijsterd, was hij niet blij dat ze was gekomen? Zijn ogen stonden dof en uitgeput maar nu leken ze ook nog eens boos. "Hoezo, hier? Dit is thuis!" zei Evolet overtuigd, maar Zack schudde zijn hoofd. "Dit is geen plek voor vrouwen, Evolet, en ook niet voor mooie vrouwen zoals jij." en hij bleef met zijn hoofd schudden. Hij zakte ineen op zijn stoel en hield zijn hoofd vast met zijn handen die hij steunde op de tafel. Evolet glimlachte en ging op haar hurken naast hem zitten en legde haar hand op zijn schouder, "Zack, dit is thuis, ik kan me heus wel beschermen ho-.." ze kon haar zin nog niet eens afmaken of Zack sloeg haar hand van hem af en ging razend omhoog staan. "Nee! Je hoort hier niet thuis! Ga naar huis!" schreeuwde hij haar toe. Voor het eerst in vele jaren stonden de tranen in Evolet's ogen. Hier was thuis, begreep hij dat dan niet? Opeens werd Evolet heel kil van binnen, haar verdriet verplaatst door woede. "Ik begrijp het al. Ik ben niet welkom meer." Zack wilde protesteren maar Evolet bleef ongenadig doorpraten. "Maak je maar geen zorgen, ik zal je niet meer lastig vallen. Ik zal naar de andere kant van de stad gaan waar er wél mensen zijn die zoals mij piraten zijn en moorden zonder aarzeling." daarmee stapte ze de deur woedend uit en riep Devil die buiten op haar stond te wachten. Hij wilde met haar praten maar Evolet hief één vinger, die genoeg bewees dat ze boos was. Ze zou op zoek gaan naar gevaar, ze kon dit heus wel aan, zo was ze getraind. Oude zak.. dacht Evolet boos en merkte dat het inderdaad donker aan het worden was. Ze liep naar de eerste de beste kroeg waar ze stoer naar binnen stapte en mensen verwonderd naar haar wapens keken. Ze bestelde een groot glas bier en er klonk gejuich toen ze hem in een keer opdronk. Evolet glimlachte, hier hoorde ze thuis, bij de ruige mensen die nergens voor achteruit deinsde! Ze bestelde nog een bier en bleef genietend kijken naar een paar mannen die stonden te vechten om wie nou moest betalen. Ze lachte en dronk maar bleef helder erbij staan. Totdat de lol eraf was. Een van de mannen begon de dochter van de herbergier lastig te vallen en het meisje probeerde tevergeefs weg te komen. De man wilde net het meisje kussen toen de harde hand van Evolet hem vlak in zijn gezicht sloeg. De man bleef verbouwereerd zitten en het meisje rende gillend weg. "Laat haar met rust." sprak Evolet rustig tegen de man, maar hij was boos geworden dat het meisje weg was en ging staan. Een grote bullebak dacht Devil naar haar, wat haal je je nou weer op de hals?! Evolet grinnikte, ze had eigenlijk wel zin in een goed gevecht, maar deze man was bezopen en dus een veel te makkelijk pakkie an. De grote man haalde sloom naar haar uit, Evolet dook er gemakkelijk onderdoor en sloeg de man volop op zijn borstkas. De man wankelde en Evolet trapte hem nog na in zijn bolle buik. De man viel achteruit en Evolet ging er met haar handen op haar heupen naast staan. Daarna keek ze naar achteren en glimlachte naar de andere mannen, die daarna in lachend uitbarstte en verder gingen met zichzelf bezuipen. Ze keek de man nog een keer vol minachting aan en liep toen weer naar buiten. Devil liet van zich weten dat hij bij de boten was en niet van zich zou laten horen tot morgen ochtend. Evolet glimlachte en liep richting ergens. De barman rende opeens voor haar neus naar haar toe met een buideltje met geld. "Je hebt haar gered van die griezel, ik had het niet gekund.." begon de man maar Evolet sloot haar ogen. Mensen die hier woonden moesten soms echt leren vechten, dacht ze, maar zei toch maar niks. Ze schudde haar hoofd en perste een glimlach naar voren. "Geen dank." zei ze en duwde de hand met geld terug naar de eigenaar ervan. De man wilde nog protesteren maar Evolet begon weer te lopen. "Bedankt!" riep hij haar nog na maar Evolet draaide zich niet meer om. Ze glimlachte nog steeds maar die geperste glimlach veranderde in een echte glimlach toen ze een donker steegje naderde. Ze stopte, bekeek het pikdonkere steegje, en liep er toen in, geen idee hebbend wat er vervolgens zou gaan gebeuren.

-voor iedereen-

Feder had zich verscholen op een schip dat naar Porãna voer. Hij moest toch eens af en toe zijn hoofd laten zien in de stad van de Vincenza,de stad waar hij na zijn dertien naartoe was gevlucht en alles had geleerd over: stelen,bedriegen,möörden. Met zijn mantel over zijn hoofd en zijn dolk binnen hand bereik sloop hij snel de bood af waar hij nog wat voedsel van had meegesmokkeld. Hier was hij dan weer, Porãna, de grote havenstad. Toch besloot hij niet te lang naar de boten te blijven staren want stel dat één van de scheepsjongens hem opmerkte en hij gepakt werd. Hij voelde daarom eens aan zijn geldbuidel en besloot om nog eens een café binnen te stappen en wat bier naar binnen te werken. Want hoewel het leven als dief soms hard kon zijn,mocht je er toch ook wel eens van genieten. Hij zette zich neer aan een tafeltje in een donker hoekje nadat hij een flinke pint bier had besteld. Hij was wel veel gewoon en toen een vunzige smeerlap begon aan te pappen bij de dochter van de herbergier verbaasde hem dat natuurlijk niet. Maar wat hij wel merkwaardig vond was het meisje dat tussen de 2 inkwam en met een paar simpele slagen korte mette wist te maken met de vuile oude smeerlap. Na zijn beker leeg te hebben gedronken ging hij naar de herbergier en vroeg hij hem om haar naam. De herbergier moest hem teleur stellen maar hij was het meisje heel dankbaar en gaf Feder dus alsnog het zakje munten en vroeg hem dat naar haar te brengen. Was die man gek dacht hij want die munten ging hij lekker zelf houden. Toch besloot hij op zoek te gaan naar dat ene meisje en ging de herberg uit met Key aan zijn zeide. Hij zag nog juist een schim een donker steegje inslaan en besloot ook maar die weg te volgen. Daar zag hij haar, hij twijfelde even hoe hij dit zou aanpakken. Zou hij haar eerst volgen of meteen een gesprek met haar beginnen. Hij was wel erg nieuwsgierig net als zijn anima en liep dus tot hij vlak bij haar stond. "Mooi gevecht was dat net" zei hij nogal stil maar hij meende het wel.

Evolet sprong niet op toen ze opeens voetstappen achter zich hoorde, maar draaide zich nog niet om. Wie weet wie het kon zijn, een van de handlangers van die oude vetzak of weer de herbergier die haar geld wilde geven? Dus ze bleef gewoon doorlopen totdat de stem tegen haar begon te praten. Ze draaide zich in een flits om, bereid op van alles en haar hand bij haar messen, maar bleef verrast staan toen het een jongen leek te zijn, iets ouder dan haar. Haar gevecht van net, mooi? Evolet grinnikte en bleef geamuseerd staan, waarom was deze gast achter haar aangekomen? Ze knikte kort als dank, maar bleef toch wel staan. Dankje. zei ze nuchter, met een verscholen glimlach. De jongen had iets bekends, ze wist niet waarvan, maar ze leek hem ergens van te herkennen. Was hij hier nieuw? Waarschijnlijk niet. En ze vond het nog steeds raar dat hij haar achterna was gekomen, maar zo was ze nou eenmaal. Niet aardig, en niet verwelkomend. Maar, af en toe kon ze wel aardig zijn, soms dan. Af en toe. Dat deed er nou niet toe dacht ze bij zichzelf, en keek naar het wasbeertje bij de jongen. Het was een schattige wasbeer, en met grootste waarschijnlijkheid de Anima van de jongen. Devil zou waarschijnlijk een rotopmerking hebben kunnen doen, mar hij was lekker in de haven. Als hij wist dat ze hier met iemand stond te praten zou hij hier onmiddellijk naartoe zijn gekomen, maar Evolet zette haar band met Devil eventjes uit.Waarom ben je me achterna gekomen? vroeg ze daarna aan de jongen. Ze was niet iemand die alleen dacht, ze liet vaak genoeg haar mening 'per ongeluk' uit zich glippen maar het leek de mensen om haar heen vaker goed dan slecht te doen. Ze bleef de jongen afwachtend aankijken, en liet haar hand bij haar wapens wegglijden.
:Anima Tell:
Devil zat boos in de haven. Waarom haalde zijn wederhelft altijd problemen op haar nek? Nu weer in de herberg, vaak genoeg in andere gebieden. Zo veel voor stiekem de stad binnenkomen. Maar ze was boos op Zack en als ze eenmaal boos was, kon zelfs hij er niks aan doen. Behalve zelf boos weggaan dan, en dat hielp niet altijd en kennelijk dit keer ook niet. Maar hij zou er eens niets mee te maken hebben, haar smerige klusjes deed ze immers ook alleen. Of naja, smerig, het was waar ze goed in was, maar het was niet echt gewoon om huurmoordenaar te zijn. En daar verdiende ze dan de kost mee? Nee, Devil deed er niet aan mee. Hij voelde opeens hoe hun gedachte-bond werd afgesloten, wat betekende dat ze hem er of niet bij wou hebben in haar gedachtes of ze was weer eens in de problemen. Zou hij gaan? Hij was een achterdochtig wezentje en vond het tijd om Evolet te waarschuwen dat hij er niet altijd voor hij was en vloog naar waar hij voelde dat ze was. Langs de herberg, en een donker steegje in. Maar hij bleef boven de gebouwen, en landde zo zacht mogelijk om de jongen bij zijn wederhelft te vinden. Zijn onnatuurlijke achterdochtigheid nam het van hem over en hij bleef glurend kijken. Evolet keek heel eventjes omhoog en de herkenning was in haar ogen te zien, maar ze zei niks en keerde zich terug naar de jongen. Hmmpf, dacht Devil en bleef verontwaardigd zitten.

Feder dacht even na. Waarom was hij nu ook alweer precies haar achtervolgd. "Wel" begon hij. "Ik heb al redelijk wat gevechten gezien maar je moet dit niet te persoonlijk opvatten,maar ik zag nog nooit een meisje zo'n rake klappen uitdelen." zei hij toch wel danig onder de indruk. "En omdat ik toch nogal nieuwsgierig van aard ben vroeg ik me natuurlijk meteen af waar je dat geleerd had Hij had al wel eens zitten denken en had een licht vermoeden dat ze misschien wel eens een Vincenza kon zijn. Haar gezicht had ook iets bekend en de meerderheid van slinks en goede vechters die hij kende kwamen uit zijn clan. Ze kwam ook meteen in actie en dat zag hij een Caelos niet doen. Nee, de Caelos zouden het waarschijnlijk eerst aan hun geliefde bomen vragen. Maar natuurlijk had hij het lef niet om haar te vragen of ze uit dezelfde clan als hij kwam, stel je voor dat ze een Ambula was of erger nog een Nigris want die konden ook behoorlijk gemeen zijn. Wat Feder ook al was opgevallen was dat dit meisje haar anima nergens te bekennen was. Hij had de zijne liefst dicht bij hem en keek dus even in het rond maar kon geen enkel dier bekennen. Misschien was haar anima wel zo klein dat hij in haar zak paste. Feder's nieuwsgierigheid werd weer opgeflakkerd en hij besloot zijn zintuigen even in te zetten. Hij rook maar kon de geur van een dier moeilijk onderscheiden van de geur van afvalwater en vuilnis dat hier en daar lag.

:Anima Tell:

Key was eigenlijk best wantrouwig. Hij haatte het als hij de anima van een persoon niet kon zien en inschatten. Hij was liefst op de hoogte van de sterke en zwakke punten van zijn tegenstander en wist liefst of hij als het op een gevecht uitliep moest vluchten of aanvallen. Daarom verschool hij zich een beetje achter zijn andere helft en hield de omgeving goed in de gaten, je wist maar nooit, misschien was dit wel een valstrik en was het helemaal de bedoeling geweest dat Feder of iemand anders het meisje zou zijn gevolgd en wie weet wat er met hem zou gebeuren moest dit echt een valstrik zijn.

Evolet grinnikte, de jongen leek dus onder de indruk te zijn van haar rake klappen. Zelf vond ze er nog vrij weinig aan, een gevecht met een waardige tegenstander was altijd vele malen leuker dan een dronken papzak uit de weg te ruimen. Maar ze vond het wel eens leuk als iemand haar ook eens complimenteerde, al nam ze het niet altijd even snel aan. De nieuwsgierigheid in zijn stem die hij ook vertelde dat hij had deed haar nog breder grijnzen, dus hij was ook nieuwsgierig van aard. Zelf zoog ze graag zo veel mogelijk informatie op uit haar tegenstanders, of dat nou vijanden waren of vrienden uit dezelfde clan. Het kon zomaar zijn dat een deserteur je in de rus wilde steken, en Evolet wilde graag op alles voorbereid kunnen zijn. Maar ze bleef staan en hief haar wenkbrauwen enigszins op, een houding die ze altijd aannam als ze liever op informatie wachtte dan het zelf op te geven. Er was iets bekends aan de jongen, en ze kon het nog niet helemaal plaatsen, maar dan kon ze het net zo goed zeggen waar ze haar training vandaan had gekregen of niet soms? Een Dustseeker leek het in ieder geval niet te zijn, die kleedde en leken gewoon heel anders. De Cealos hadden haar vast en zeker uitgescholden, als het had gemogen van hun geliefde boom, en de rest.. De Nigris waren te.. apart om haar te vragen om haar training en het Magistrerium interesseerde zich niet voor dat soort dingen. Haar eigen clan? Dan zou ze hem moeten kennen, maar misschien ook niet. Geleerd van mijn clan. zei ze grinnikend en keek toen eventjes omhoog. Devil zat haar daar flink in de gaten te houden en ze sprak hardop, misschien juist om de jongen te verwarren of omdat ze er zin in had, Devil, kom eens naar beneden. en de vogel wipte naar de voorkant van het huis. Zijn grote en donkerbruine postuur kwam in beeld voor hun allemaal en zijn chagrijnige houding zei alles over zijn humeur. Hij vloog op en landde op haar met een bontje bedekte schouder voordat hij achterdochtig naar de wasbeer en de jongen keek. Evolet grinnikte en keek weer richting de jongen en zijn Anima. Dit is Devil, zei ze met een grinnik in haar stem en wees naar haar valk-Anima, en boog toen zelf zodat Devil van haar af moest vliegen, en ik heet Evolet, van de Vincenza zei ze en glimlachte op een slinkse manier. Zo, als hij ook Vincenza was dan wist hij dat ze bondgenoten waren en anders.. dan wist hij het alsnog en mocht ze het terugverwachten van hem. Devil daalde verontwaardigd neer op haar schouder en liet zijn klauwen extra diep erin zinken om Evolet te laten weten dat hij het er niet mee eens was. En wie mag jij zijn, hmmmmm? vroeg Devil hardop en achterdochtig aan zowel de jongen als de Anima van hem. Evolet grijnsde, Devil kon ronduit schandalig overkomen bij de meeste mensen maar zelf maakte hij er niks van mee. Ze bleef staan en wachtte op het antwoord van deze aparte vreemdeling.

Feder had het kunnen weten, ze kwam dus uit dezelfde clan als hem. "Wel mijn naam is Feder en net als jij hoor ik bij de Vincenza" Hij maakte een lichte buiging want dat vond hij wel geplaatst. Nu wist hij ook meteen waarvan ze haar vechtkunsten vandaan had want in onze clan was het verplicht om hierop te trainen. Toen Feder een valk zag neerstrijken op zijn schouder was het Anima mysterie ook al meteen opgelost, al leek deze Devil niet echt gesteld te zijn op zijn bezoek. Key klom op Feder's schouder om ongeveer op dezelfde ooghoogte als de valk te zijn. Zijn zwarte kraaloogjes keken nieuwsgierig maar ook wel enigszins keurend naar de valk. Feder was even vergeten om zijn wederhelft voor te stellen maar werd er door de wasbeer wel snel aan herinnerd toen die zijn nageltjes net iets dieper in zij huid zette dan nodig was. Hij schrok er een beetje van maar herpakte zich snel. "En dit is Key" zei hij met een kleine pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Hij vond het wel goed dat hij meestal eerst de vragen kon stellen zodat hij eerst informatie te weten kwam en een beetje kon afwegen hoeveel hij kon zeggen als antwoord. Want of Evolet nu in dezelfde clan zat of niet, iedereen had nog altijd zijn geheimen. "Zo wat brengt jou hier naar de moederstad een opdracht of gewoon het gevoel om nog eens ergens een beetje thuis te zijn" Hij had wel een licht vermoeden dat deze vraag misschien onbeantwoord zou blijven. Hijzelf zou waarschijnlijk ook enkel zijn opdracht vrijgeven als hij hulp zou kunnen gebruiken bij het uitvoeren ervan.

Evolet trok heel eventjes bijna weg van de pijn die Devil haar bezorgde, maar haar gezicht bleef compleet strak. Ze gaf Devil een tik tegen zijn poot, en hij hield gelukkig gelijk op met zijn klauwen in haar steken. De jongen stelde zichzelf voor als Feder, en Evolet kreeg een lichte grijns toen hij zei dat ook hij uit dezelfde clan kwam. Dat was dan weer een last minder aan haar schouders, dacht Evolet. Zie je wel! ze had hem al wel bekend gevonden. Maar ja, ze zaten in dezelfde clan dus ze zou hem moeten kunnen vertrouwen, toch? Alleen vertrouwde ze de meeste mensen niet zo veel. Eigenlijk niemand, behalve sommige uit dezelfde clan en Devil dan. He, dat waren er niet echt veel, dacht ze in zichzelf. Maar toen Feder zijn Anima ook voorstelde keerde ze terug uit haar gedachtes en glimlachte vriendelijk. Dus zijn Anima heette dus Key? Wat een schattige wasbeer! De vraag die Feder stelde deed Evolet weer een beetje op haar houding letten. Nooit teveel informatie weggeven? Ach, het kon haar af en toe wat. Ze had in principe geen opdrachten gekregen, maar ze wist zeker dat ze die gauw genoeg wel weer zou krijgen. Ze begon weer een klein beetje blut te raken, dus ze zou later weer eens naar Bacari gaan om een opdracht te vragen. Maar het gevoel om ergens een beetje thuis te zijn? Dat kon alleen een beetje hier. Maar zelfs hier had ze geen huis meer, dus de herberg moest het maar zijn vanavond. Of gewoon helemaal niet, of een schip ofzo. Maar ze zou niet terug gaan naar Zack, die kon het wel bekijken. Ik, ben hier een beetje voor beiden. Hier kunnen we tenminste onszelf zijn, niet waar? antwoordde ze op zijn vraag. Een half-bedoelde glimlach verscheen op haar gezicht, en Devil zat nog steeds luisterend op haar schouder. Hij hield in de gaten of ze haar mond niet voorbij ging praten, want daar kon ze af en toe nog wel goed in zijn. In zijn ogen dan. En wat zijn jouw zaken hier? vroeg Evolet nieuwsgierig aan Feder. Het maakte haar niet echt uit als hij loog, want wie deed dat niet in Porana? Maar de waarheid van een mede-clan-genoot was wel gevraagd, van haar dan. Devil keek nog eens goed naar de wasbeer, en ging toen weer overeind zitten. Zo, nu had hij in ieder geval genoeg informatie over die twee, voor zijn doen. Al stond Evolet er meer voor het gesprek dan voor de informatie.

Feder knikte, in vele steden waren de Vincenza dieven, moordenaars de slechteriken. Het was wel waar maar daarom hoefde we niet slecht te zijn. Als je niet soms een beetje het spel oneerlijk speelt kom je nergens in het leven, als je altijd maar zou luistert en doen wat er van je gevraagd werd zou je een pakezel of een slaafje worden, dus daarom kon je soms toch wel eens niet volgens de regeltjes spelen. En het was nu eenmaal zo dat wanneer je vaak niet al te braaf was het moeilijk was om terug helemaal goed te worden, en in Porãna maakte niemand daar een probleem van. Over Evolet's tweede vraag moest hij nog wel even denken. Ze was van de Vincenza dus hij kon wel zeggen dat hij hier gewoon wat kwam stelen. Maar een opdracht was geheim, zijn opdrachtgevers werden namelijk niet zo graag bekend gemaakt. "Laten we zeggen dat ik snel nog wat geld verdien en dat ik het hier makkelijk kan verdienen door de hulp van andere mensen" zei hij een beetje raadselachtig. Het kwam er eigenlijk op neer dat hij gewoon wat ging zakkenrollen. Hij had nu niet echt een opdracht in het bijzonder maar hier in Porãna en omstreken kende hij genoeg mensen die hem wel wat wouden betalen voor steel of spionage werk.

:Anima Tell:

Key was wel blij dat Feder toch nog een beetje geheim hield wat hij allemaal kwam doen. Maar hij mocht ook wel wat meer vertellen van Evolet was een clan-genoot en moest Feder dus steunen en zijn geheimen bewaren. Key vond het eigenlijk best jammer dat Devil zo afstandelijk was. Hijzelf maakte ook niet graag snel contact met een andere anima of kon er ook niet tegen al deze heel de tijd nieuwsgierig vragen stelde. Maar Devil was een anima uit de Vincenza clan en hij zou toch wel af en toe een hulp kunnen zijn.

Evolet keek Feder nog eens aan. Hij leek niet echt een Vincenza type op het eerste gezicht, maar als je hem beter bekeek zou ze het zelf ook wel verwachten. Maar daar was de Vincenza ook wel goed in, het geheimhouden van hun clanleden, en wie er wel of niet bij hoorde. Dat terzijde, hij kon nog altijd liegen om informatie over haar uit te trekken, als een spion van een van hun vijandige clans. Of gewoon puur voor de lol, daar zag ze de Nigris dan wel meer voor aan. Hoe het ook was, hij leek haar wel betrouwbaar. Maar hoe vaak was ze daar nou ook al weer ingetrapt? Ach naja, je zou Feder nog wel een kans geven om te bewijzen of hij echt van de Vincenza was of niet. Maar hoe bewees je dat je echt bij de Vincenza hoorde? Iedereen kon wel stelen, al niet zo goed als iedereen natuurlijk uit de Vincenza, maar ook met zwaarden en messen en pijl en boog werken konden ook anderen buiten haar clan. Dus wat was nou nog meer echt karakteristiek voor de Vincenza? Hmm.. Evolet keek weer omhoog toen Feder sprak. Dus hij was ook van de geheimhoudingen? Hij was wel goed op zijn hoede, zoals ze hem had verwacht. Maar dan was hij ook wel misschien zoals zij, of niet? Ze wist niet wat zijn specialisatie was. Dus ook niet of hij stal, schoot of spioneerde als werk, vooral. En, als het niet te geheim is, wat is of zijn jouw specialisaties? vroeg ze daarna nieuwsgierig aan Feder. Ze mocht dan wat nieuwsgierig zijn, maar onbeschoft was ze niet. En ze verwachtte ook geen direct antwoord, dus ze had zelf al een antwoord klaarliggen. Ik als huurmoordenaar uit Vincenza. Jij?
:Anima Tell:
Devil keek nog steeds naar de wasbeer, maar zijn keurende blik veranderde in een steeds nieuwsgieriger wordende blik. Uit dezelfde clan dus, hmm? De wasbeer leek wel te vertrouwen. De jongen, daar had Devil het nog niet echt zo op, maar dat was niks persoonlijks. Devil hield niet van mensen, en al helemaal niet het mannelijke geslacht van de mensheid. Maar de wasbeer, de Anima, die vond hij er wel aardig uitzien. Alleen.. het probleem lag erbij dat Devil het moeilijk vond om zomaar voor te stappen bij een nieuw iemand en hallo te komen zeggen. Dus hij keek Key vriendelijk aan en krijste zachtjes op een valk-manier, als gebaar van begroeting. Alleen toen Evolet vertelde wat ze deed, pikte hij zijn snavel op haar schouder. Dat mocht ze niet vertellen!

Feder keek eerst naar Key want hij had natuurlijk gezien dat toen Evolet haar specialisatie ze werd gepikt door Devil en wou zelf ook nog niet één keer aangevallen worden door Key. Gelukkig keurde Key het goed dat hij zijn specialisatie ook vertelde omdat Evolet dat ook had gedaan, hoewel ze kon natuurlijk liegen, maar Feder dacht niet echt dat ze dat zou doen vooral over zoiets niet en anders kon ze wel heel erg goed liegen en dat was ook een eigenschap van een Vincenza. Of ze zou bij de Nigris moesten zitten, maar wat moest iemand van die clan nu hier doen. Toch nam Feder haar genoeg in vertrouwen. "Wel ik doe vooral aan stelen en spionage" zei hij. Zijn gaven waren ook het beste bruikbaar voor dat soort dingen vond hij maar zijn gaven hield hij toch echt liever geheim. Je kon nooit weten of dit misschien nog op een gevecht zou uitdraaien en dan was de verassing in Feder's geval toch wel zijn grootste troef. Het feit dat Evolet een huurmoordenaar was deed hem ook toch wat meer op zijn hoede zijn, want meestal zijn deze personen getraind om hun doel met één slag of toch met heel weinig slagen te doden. "Hoelang blijf je hier nog" vroeg hij vervolgens gewoon uit intresse.

:Anima Tell:
Key grolde terug op de krijs van Devil wat ook een soort begroeting was. Ok Devil haatte hem dus toch niet, maar hij zat wel Evolet's schouder dus kon hij er niet zomaar bij klimmen. Hij besloot dus om van Feder's schouder te springen en keek vanop de grond naar de vogel. "Ik heb altijd al wel willen vliegen" zei hij in het wasbeers tegen Devil want hij wou altijd al vleugels hebben. Maar hij was nu eenmaal een wasbeer en hij nam zichzelf zoals hij was ook al liet hij zijn droom nooit echt varen.

Evolet werd wat rustiger door het oprechte antwoord van Feder. Spionage en stelen, dat was ook wel wat. Daar moest je niet echt betrapt mee worden, anders zat je er ook wel flink bij. En dan waren er natuurlijk getuigen die je konden verraden.. Evolet kreeg een kleine neiging om haar overgebleven geld nog wat dieper in haar zakken te stoppen, maar stopte zichzelf in haar gedachtes. Ze kon Feder wel vertrouwen, en anders dan had ze een probleem, en hij ook. Want ze liet zich graag bedriegen, al helemaal niet door mensen die ze goed kende of al een beetje vertrouwde. Dat was dan wel weer te blijken uit hoe hard ze Zack nu liet vallen, die heel stiekem haar hulp nodig had, maar ze was niet echt vergevingsgezind dus het kwam er niet van. Evolet trok weer op van zijn vraag, hoelang ze hier nog bleef? Ze dacht eens eventjes na, ze moest nergens heen, of nog niet, dus ze had in principe tijd genoeg om van alles hier te doen. Lang genoeg om jou in de weg te zitten, zei ze, met een knipoog om te laten zien dat dat een grapje was, en keek toen weer eens met een glimlach rond. Ik zal wel moeten zien, of ik opdrachten krijg en weg moet. Anders blijf ik nog wel een tijdje, denk ik. ze kon hem toch wel genoeg vertrouwen, en uit dit zou blijken dat ze geen opdrachten had nu. Maar ze was er naar op zoek, ook al betekende dat weer eens een smerig werkje. Maar een leven meer of minder betekende voor Evolet ook niet veel meer. Zolang het niet iemand was die ze persoonlijk goed kende. En jij, tijd genoeg voor al je spionage werk? vroeg ze vrolijk. Ze vond Feder best wel aardig, en zou het niet erg vinden om hem misschien wat beter te leren kennen.

:Anima Tell:
Devil kreeg een vrolijke glimlach op zijn snavel toen de wasbeer terug gromde als een soort begroeting. Devil kreeg het er vrolijk van, dat was dan weer eens iets nieuws. Hij werd niet zo snel vrolijk van anderen. Maar deze Key mocht hij steeds beter, geen nieuwsgierige vragen en achterdochtige streken. Key klom van Feder af, en Devil volgde zijn bewegingen met een nieuwsgierige blik in zijn ogen, wat was hij van plan? Hmm.. Devil keek verrast op van zijn opmerking. Had hij altijd al willen vliegen? Het was wel cool. Dus Devil besloot om zelf eens wat te doen en pikte het bontje om Evolet's schouder los, vloog van haar schouder af en landde voor Key. Echt waar? vroeg hij, in een vrij neutrale toon maar hij kon de verraste blik niet uit zijn ogen slaan. Ik kan je wel eens mee de lucht in nemen, als je wilt. stelde Devil vrolijk voor.

Feder grijnsde. "We zullen zien wie wie in de weg zit he" antwoordde hij met een speelse fonkeling in zijn ogen. Want plannen ruïneren en saboteren hoorde nu eenmaal bij zijn werk. Net nog had hij eigenlijk een ketting van één of andere voorname dame gestolen die hij naar zijn opdrachtgever zou moeten brengen."Wel ik moet eigenlijk nog iets afhandelen je kan een stukje meekomen als je wilt, maar niet te ver want ik wil niet dat iemand vermoed dat ik je mijn opdracht verteld hebt zei hij met een nogal mysterieuze ondertoon in zijn stem. Zijn opdracht zou hij natuurlijk niet kunnen vrijgeven maar dat Evolet een stukje meewandelde naar de plek waar Feder de ketting aan zijn opdrachtgever moest overhandigen kon toch geen kwaad. Hij nam haar in genoeg in vertrouwen dat ze een eindje verderop gewoon even ging wachten tot hij terugkwam met het geld, het zou zo gepiept zijn.

:Anima Tell:
"Echt" zei Feder en zijn ogen glommen. "Zeker dat je mij de lucht in krijgt" vroeg hij vervolgen en keek naar zijn buik. Hij was dan misschien wel een wasbeer maar niet meteen een van de magerste. Toch zou hij het geweldig vinden om de lucht in te gaan. Al vond hij het wel nogal vreemd dat Devil dat voor hem wou doen. Devil had Key eerst erg wantrouwig aangekeken maar waarschijnlijk was dat wederzijds ook wel het geval geweest.

Evolet keek Feder eventjes aan. Zou ze wachten en meelopen, og misschien stiekem kijken..? Ze wist het niet zeker. Ze wilde wel vrienden zijn, maar er zat een stiekeme kant aan haar die niet zo heel erg te vertrouwen was. Maar Feder was een mede-clan genoot, die kon ze moeilijk achtervolgen, toch? Oke dan, ze had zichzelf weer overgehaald. Ze zou aardig zijn. Als je me zo vertrouwd.. Zei ze met een mysterieuze glimlach. Ze gaf hem kort daarna een glimlach dat het een grapje was geweest en liep naar hem toe. Devil kon, hopelijk dan maar, wel vrienden worden met Feder's anima, en anders had Devil simpelweg pech. Ze liep rustig met Feder mee, maar haar ogen bleven onophoudelijk de omgeving in de gaten houden. Ze kon er moeilijk mee stoppen, zelfs hier. Zelf, als ze het zo noemde, thuis. Ze keek met een scheven glimlach naar Feder. Zeg, heb je hier eigenlijk geen familie om op te zoeken ofzo? Alleen opdrachten om uit te voeren, maar geen drang om de wereld te onderzoeken? Het was eens een eerlijke vraag, en ze keer naar Feder terwijl ze op zijn antwoord wachtte.

:Anima Tell:

Devil keek eventjes naar Key en wipte nog een keer naar links. Ik krijg alles voor elkaar[/b], zei hij zelfverzekerd en keek trots de lucht in. Als hij niet echt achterbaks was kon hij naast zijn schoenen gaan lopen, een eigenschap die de meesten niet zo mochten, maar zijn Evolet meestal alleen maar grappig vond. Over Evolet gesproken.. Waar ging die heen? He, ze ging zonder he weg! Wie dacht ze wel dat ze was, zomaar met een vreemde mee, zonder hem? Nou dan niet. Dan zou hij haar ook niet achterna vliegen. Hij bleef wel hier, bij Kay, die was veel aardiger. Tssk, mensen waren ook nooit te vertrouwen. Hij keek weer naar Kay. [b]Je bent een wasbeer, dus ik zou het wel kunnen proberen.. Hij kreeg een grappig glimlachje om zijn gele bek. Als je wilt vliegen we die twee achterna, hij wees naar hun twee wederhelften, en kijken wat die gaan uitspoken.. Hij kreeg een speels glinstertje in zijn ogen, dat kreeg hij vaak als hij iets van plan was. Hij keek key afwachtend aan.